ဒီဟင္းကုိလည္း အေဆာင္မွာတုန္းက အေမ့ခ်က္တဲ့ထမင္းဟင္းကို လြမ္းလို႔ အိမ္ကိုအလြမ္းေျပခ်က္စားျဖစ္တဲ့
ဟင္းတခြက္ပါ။ ရြာမွာဆုိ အသားငါးဟင္းထက္ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ဟင္းသည္သာ ပင္တုိင္ဟင္းအျဖစ္စားရေတာ့
ခ်ဥ္ေပါင္ပင္ျမင္ရင္ကို ပါးေစာင္ေတြက်ိန္းလာသလိုခံစားရတယ္။အရြက္ခ်ိန္ဆုိ အရြက္ အသီးခ်ိန္ဆုိ အသီး
ဒါတင္မက အသီးေျခာက္ပါ ပါေသးတယ္။ အေမ့အိမ္မွာဒီလိုဟင္းေတြစားျပီးၾကီးျပင္းလာရေတာ့
အိမ္နဲ႔ေ၀းတဲ့အခ်ိန္အေမ့လက္ရာေလးေတြကိုသတိရတဲ့အခါ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ဟင္းကထိပ္ဆံုးကပါတယ္။
အမ်ားေသာအားျဖင့္အေမကခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ကိုတျခားအသီးအရြက္ေလးေတြေရာျပီး အခ်ဥ္ရည္ေသာက္ေလးခ်က္
ငရုတ္သီးစိမ္းကိုၾကက္သြန္ျဖဴပါေလကာနဲ႔ေထာင္း၊ ငါးပိေကာင္ငန္တူးတူးကိုမီးဖုတ္ျပီးဖဲ့ရြဲ႕ဆီေလးပါယံုဆမ္း
အဲ့ဒီသံုးမယ္နဲ႔ထမင္း၀ိုင္းျပီးရတာ။ငါးပိေကာင္မီးဖုတ္က ဆယ္ခါတခါ ပါခဲပါတယ္။
ခ်ဥ္ရည္ဟင္းနဲ႔ ငရုတ္သီးေထာင္းကေတာ့ အျမဲတမ္းလိုလိုစားရတယ္။
တခါတေလ ထမင္းက ေျပာင္းဖူး သို႔မဟုတ္ ေျပာင္းထမင္း ဆုိရင္ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းနဲ႔ ဘယ္လိုမွ တြဲစားလို႔
မလိုက္ဖက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အေမ့အခက္အခဲကို သိေနေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ညီအစ္ကိုတေတြ မညည္းညဴရက္ပါဘူး။
အေမခ်က္ေကၽြးသမွ် အားပါးတရ စားၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ဆန္ျဖဴ ထမင္းခ်ည္းဆုိ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာျမိဳခ်လို႔ရေပမဲ့
ေျပာင္းဖူး ေျပာင္းဆန္ ထမင္းနဲ႔ဆုိ ျမိဳ ခ်လို႔မေခ်ာေမြ႔တာအမွန္ပါ။
ဒီလိုထမင္းဟင္းၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔ ေလ့က်င့္လာရေတာ့ အခုအရြယ္ေရာက္လာခ်ိန္ ႏူးႏူးညံ့ညံ့အစားအစာေတြဆုိ
သိပ္ျပီးခံတြင္းမေတြ႔လွပါဘူး။အဲ့ဒီအခ်ိန္ဆို အေမ့အိမ္ကေျပာင္းဆန္ထမင္းနဲ႔ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းကိုသာ
မ်က္စိထဲ လာလာျမင္ေယာင္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါအရ ျပန္လုပ္ယူလို႔ မရႏိုင္တဲ့အခါ
ရွိတာနဲ႔ပဲ ျဖစ္ေအာင္စားေသာက္ေျဖရွင္းရတာေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ ပြဲေတြတက္တဲ့အခါ အမ်ားအားျဖင့္ ထမင္းပါတဲ့ အမယ္ကိုသာ ဦးစားေပးေရြးတယ္။
ကိတ္တို႔ ေကာ္ဖီတုိ႔ ဘာဂါ တုိ႔ ေပါင္မုန္႔တုိ႔ဆုိ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ မေရြးဘူး ထမင္းလံုး၀မပါတဲ့အခါမ်ဳိးမွာသာ
တျခားဟာေတြကို ေရြးတယ္။
တခ်ဳိ႕ကေတာ့ေျပာၾကတယ္ ျမိဳ႕ေရာက္လို႔ အစားအေသာက္ေကာင္းေတြစားေနရေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းကို
စားခ်င္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးေပါ့။ အျမဲတမ္းစားေနရခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းကို မုန္းမိတာမွန္ေပမဲ့
တကယ္တမ္းေ၀းကြာရတဲ့အခါ အတမ္းတမိဆံုးက တခ်ိန္ကအမုန္းဆံုးကို ျဖစ္ေနတတ္တာေလ။
ဒါေၾကာင့္လည္း အခြင့္သာလို႔ ေစ်းထဲေရာက္ရင္ေတာင္ ေစ်းေရာင္းတဲ့သူကို အေျခအေနၾကည့္ျပီး
ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္သည္ခ်င္းတူရင္ ရြာဘက္ကလာေရာင္းဟန္တူတဲ့ အသည္ဆီကပဲေရြး၀ယ္တယ္။
အသက္အရြယ္ကြာေနရင္ အသက္ၾကီးတဲ့သူဆီက ၀ယ္တတ္တယ္။ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ အသက္ၾကီးတဲ့
ေစ်းသည္အမ်ဳိးသမီးေတြျမင္ရင္ အေမ့ကိုသတိရလို႔ အေမကိုယ္တုိင္လည္းေစ်းေရာင္းေနတာဆုိေတာ့
ငါ့အေမလည္း သူတုိ႔လိုပဲ ေစ်းေရာင္းေနတာပါလားဆိုတဲ့အသိေၾကာင့္ ကိုယ္သံုးလို႔ရမည့္ဟာ
တမ်ဳိးမက ၀ယ္ျပီးအားေပးတယ္။
မွတ္မိေသးတယ္ ထီလာမွာတုန္းက သြားေနက်မဟုတ္တဲ့ ေစ်းကို လမ္းၾကံဳလို႔၀င္လည္ေတာ့
ကိုယ့္ထံုးစံအတုိင္းအသီးအရြက္တမ္းဘက္ကိုေျခဦးလွည့္တယ္။ ရပ္ကြက္ေစ်းဆုိေပမဲ့
ေစ်းေရာင္းသူအမ်ားစုက အနီးအနားရြာကေနလာေရာင္းၾကတာဆုိေတာ့ ကိုယ့္ယာထြက္
အသီးအႏွံေလးေတြကို တပိုင္တႏိုင္လာေရာင္းၾကတာမ်ားတယ္။
အဲ့ဒီထဲမွာ အေမနဲ႔အသက္ရြယ္တူအန္တီၾကီးတစ္ေယာက္
ေခါင္းေပါင္းၾကီးနဲ႔ ေစ်းေရာင္းေနတာ သူ႔ေရွ႕မွာလည္းခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ပုံၾကီးတမ်ဳိးတည္း
တျခားဘာအသီးအရြက္မွမပါဘူး။ လာသမွ်လူကိုေခါင္းေမာ့ျပီး၀ယ္ဖို႔ေခၚရင္း
လက္ကလည္း ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေတြကို ကိုင္ကိုင္ျပီး လာပါ ပိုပိုသာသာ ေပးမွာေပါ့လို႔ ေျပာ
က်ေနာ္လည္းသူ႔ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ၀ယ္မယ္လို႔မရည္ရြယ္ထားပါပဲ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ ဘယ္လိုေရာင္းလဲ
ေမးမိတယ္။ တစ္ရာဖုိး ႏွစ္ရာဖုိးရတယ္လူေလးတဲ့ က်ေနာ္ကစားတာတစ္ေယာက္ထဲဆုိေတာ့
တစ္ရာဖုိးေလာက္ပဲထည့္ေပးပါေပါ့။ ပါလာတဲ့လက္ဆြဲျခင္းကိုယူျပီး ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္တစ္ရာဖိုးထည့္ေပးတာ
ျခင္းအျပည့္ပါပဲ။အန္တီက ကိုယ့္အခင္းကကိုယ္ရတာပိုပိုသာသာေပးပါ့မယ္ဆုိတဲ့အတုိင္း
တစ္ရာဖုိး လွည္းက်ဳိးေအာင္ရတယ္ ဆုိတဲ့စကားလိုပါပဲ။
က်ေနာ္လည္းသူ႔ေစတနာကို အသိအမွတ္ျပဳျပီးသူထည့္ေပးသေလာက္ယူလာခဲ့တယ္။
အေဆာင္ေရာက္ေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေတြဒီေလာက္အမ်ားၾကီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့
ေနာက္ဆံုးမွာ ၾကံရာမရ အရြက္ေတြေရေဆးျပီး သင္ အခန္းထဲမွာပဲ
ေလနဲ႔ႏြမ္းေအာင္လုပ္ျပီး မွ်စ္၀ယ္ထားတာနဲ႔ေရာေၾကာ္ ကိုယ္စားဖို႔လည္းခ်န္
မႏၱေလးမစိုးရိမ္မွာစာ၀ါလိုက္ေနတဲ့ ညီ ဦးဇင္းဆီကို ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္တဗူး၊ ငါးေျခာက္ေၾကာ္တဗူး၊
ၾကက္သားမြေၾကာ္တဗူး ေၾကာ္ျပီး လူၾကံဳနဲ႔ထည့္ေပးလိုက္တယ္။
က်န္တာကိုေတာ့ အခုပံုထဲကိုလို ခရမ္းခ်ဥ္သီးပါေလကာနဲ႔ လံုးခ်က္ငရုတ္သီးစပ္ေလးခ်က္စားလိုက္ပါတယ္။
အေမ့လက္ရာကိုမမီေပမဲ့ အေမ့လက္ရာနီးပါးစားလို႔ေကာင္းတဲ့ ဟင္းတခြက္ပါ။
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစဗ်ာ။ လာေရာက္လည္ပတ္ၾကတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါတယ္။
ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းခြက္ျမင္ျပီး ဗိုက္ေတြဆာလိုက္တာ ထမင္းပူပူေလးနဲ႔စားလိုက္ရရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ားေကာင္းလိုက္မလဲေနာ္ :)
အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္
ေရႊညာသား
