အညာေႏြမဟုတ္တဲ႔မနီလာေႏြ

လြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ပက္ခန္႔ကျမန္မာသူငယ္ခ်င္းေတြရွိရာတျခားတကၠသိုလ္သြားလည္ျဖစ္ပါတယ္။

သြားလည္တယ္ဆုိတာထက္ျမန္မာျပည္ျပန္တုန္းကမွာလိုက္တဲ႔လူၾကံဳပစၥည္းသြားသယ္ယူတာဆိုပိုျပီးမွန္ပါလိမ့္မည္။

ျပီးခဲ႔တဲ႔ဒီဇင္ဘာတုန္းကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျမန္မာျပည္အလည္ျပန္ေတာ့မွာလိုက္တဲ႔သူတုိ႔ေဒသထြက္အစားအစာ

ေလးေတြပါ။တကုတကယူလာေပးတဲ႔သူငယ္ခ်င္းကိုလည္းေက်းဇူးတင္ရသလိုက်ယ္၀န္းလွတဲ႔တကၠသိုလ္ထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ရင္း

အညာေႏြရဲ႕အေငြ႔အသက္ေလးေတြကိုတစ္၀ၾကီးခံစားခဲ႔ရပါတယ္။

ကိုေနရတဲ႔ေနရာကျမိဳ႕လယ္ေခါင္မဟုတ္ေပမဲ႔ပင္လယ္ကမ္းေျခနဲ႔နီးတာေၾကာင့္သစ္ပင္သစ္ေတာဆုိတာမရွိသေလာက္ရွားပါတယ္။

ေက်ာင္းထဲမွာေတာ့ပိေတာက္ပင္ေတြရွိေသာ္လည္းေက်ာင္း၀န္းတစ္ခုလံုးနီးပါေနရာလြတ္မက်န္ေအာင္အေအာက္အအံုးေတြျပည့္

ေနတာရယ္၊ေၾကြသမွ်သစ္ရြက္ကိုလိုက္သိမ္းေနတဲ႔သန္႔ရွင္းေရး၀န္ထမ္းေတြရဲ႕တာ၀န္ေက်ပြန္မႈေၾကာင့္ကိုယ္တက္ေနတဲ႔တကၠသိုလ္

ေျမထဲမွာေႏြရဲ႕အရိပ္အေယာင္ဆုိလို႔သိသိသာသာမျမင္ရေတာ့စိတ္ထဲမွာလဲပံုမွန္လိုပဲျဖစ္ေနပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းေတြေနတဲ႔ေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့မွကားေပၚကဆင္းဆင္းခ်င္းဂိတ္ေပါက္၀ကို၀င္လိုက္တယ္ဆုိရင္ပဲေႏြရဲ႕အေငြ႔အသက္

ကိုစတင္ခံစားလိုက္ရတယ္။အရြက္ေတြေၾကြေနတဲ႔စြယ္ေတာ္ပင္ေတြ၊မန္က်ည္းပင္ေတြနဲ႔အဖူးေတြဖူးေနတဲ႔သရက္ပင္ေတြကိုျမင္လိုက္

ရတာစိတ္ထဲမွာအညာကိုျပန္ေရာက္သြားသလိုပါပဲ။တျခားအမည္မသိတဲ႔သစ္ပင္ၾကီးငယ္ေတြကလည္းေႏြေလရူးနဲ႔အတူသစ္ရြက္ေတြ

ကိုေျခြလို႔ေႏြသရုပ္ကိုပီျပင္ေအာင္ေဖာ္ေဆာင္ေနၾကတယ္။သူငယ္ခ်င္းေတြေနထိုင္ရာအေဆာင္ဘက္ဆီကိုဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းရင္း

စိတ္ထဲမွာေတာ့အညာေျမကတကၠသိုလ္တခုထဲေရာက္ေနသလိုေတြးေနမိတယ္။

 ရိုးတံက်ဲက်ဲနဲ႔ကုကၠိဳပင္တန္း

အေဆာင္နားေရာက္ေတာ့တကၠသိုလ္၀န္းတခုလံုးကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ေႏြရႈခင္းေတြကပိုျပီးျပည့္စံုသြားပါတယ္။အေ၀းဆီကိုလွမ္းေမွ်ာ္

ၾကည့္လုိက္ေတာ့ရိုးတံက်ဲက်ဲနဲ႔ကုကၠဳိပင္တန္းေတြနဲ႔ေျခာက္ေသြ႔စျပဳေနတဲ႔ျမက္ခင္းျပင္ၾကီးေတြကတကယ့္ေႏြရဲ႕ရသကိုပိုျပီးေပၚလြင္

ေစတယ္။ကုကၠိဳရြက္ေျခာက္၀ါတခ်ဳိ႕ကေလထဲမွာ၀ဲပ်ံေနသလိုတခ်ဳိ႕ကေျမျပင္မွာေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနၾကတာကိုျမင္ရေတာ့

အညာေႏြကိုပိုျပီးလြမ္းတဲ႔စိတ္ကျဖစ္မိတယ္။

အညာေႏြရဲ႕သေကၤတျဖစ္တဲ႔လက္ပံပြင့္ေတြ၊ေပါက္ပင္ေတြနဲ႔ဥၾသငွက္ေလးေတြရဲ႕တြန္ၾကဴးသံကိုမၾကားရေသာ္လည္း၊ျမင္ေတြေနရတဲ႔

ျမင္ကြင္းေတြကေတာ့လြမ္းေအာင္ဖန္တီးေနတယ္။အညာမွာဒီအခ်ိန္ဆုိအပူျပင္းကာလကုိေရာက္ေနျပီေပါ့။ေက်ာင္းသြားတက္တဲ႔လမ္း

တစ္ေလွ်ာက္ဆီးပင္ေတြေအာက္၀င္ျပီးသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆီးသီးေကာက္စားရတာေတြ၊ျမက္ေျခာက္ေတာေတြကိုျဖတ္ျပီးရြာနဲ႔သံုးမိုင္ခန္႔ေ၀း

တဲ႔ေက်ာင္းကိုသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေက်ာင္းသြားတက္ၾကတာေတြ၊ေက်ာင္းျပန္ရင္ေတာထဲမွာေတြ႔တဲ႔ေဂြးသီးပင္ေအာက္၀င္ျပီးေဂြးသီးမွည့္

ေကာက္ခဲ႔တာေတြ၊ေက်ာက္ဖ်ာေပၚမွာသဲဆပ္ျပာေတြနဲ႔ေက်ာင္းျပန္ရင္ေခ်ာင္းရိုးထဲမွာထမင္းခ်ဳိင့္စုျပီးေဆးၾကတာေတြကိုသတိမိလိုက္

ရင္းစိတ္ထဲမွာတစ္မ်ဳိးၾကီးခံစားရတယ္။ဖုန္ထူထူလမ္းေပၚမွာတစ္ႏွစ္စာလံုးအတြက္စီးလာတဲ႔ဖိနပ္ေနာက္ျမီးတုိေလးကိုထမင္းခ်ဳိင့္ေဆးျပီး

ရင္သဲဆပ္ျပာေတြနဲ႔တုိက္ခၽြတ္ေဆးေၾကာခဲ႔ရတဲ႔အျဖစ္ေလးေတြ၊ဖုန္ေတြတင္လြန္းလို႔ေျခသလံုးေတြပတ္ၾကားအက္ျပီးေျခဖမိုးေတြမွာအနာ

ေတြျဖစ္လို႔မန္က်ည္းသီးမွည့္အေတာင့္လိုက္ကိုေရဆြတ္္ျပီးအနာေတြေပၚလိမ္းခဲ႔ၾကတဲ႔႔ငယ္ငယ္ကေက်ာင္းျပန္ခ်ိန္ေႏြရာသီရက္ေလးေတြကို

လည္းစိတ္ထဲမွာျပန္ျမင္ေယာင္မိတယ္။

အဲ႔ဒီလိုေႏြရာသီေတြခဏခဏကုန္ဆံုးခဲ႔ျပီးအခုအခ်ိန္မွာေျခေထာက္ေတြဖုန္းမတင္၊ပတ္ၾကားမအက္၊ေနမေလာင္ေတာ့ေပမဲ႔ငယ္ငယ္

တုန္းကအျဖစ္ေလးေတြကိုေတာ့ရင္ထဲမွာယေန႔အထိသိမ္းထားပါေသးတယ္။ေႏြရာသီရယ္လို႔ပီပီသသမျမင္ရတဲ႔ေဒသမ်ဳိးမွာအဲ႔ဒီအျဖစ္

ေလးေတြကိုျပန္ေတြးျပီးေျဖသိမ့္ရတာလည္းအလြမ္းေျပစရာတစ္ခုေပါ့။ေႏြရာသီရြာမွာအလွဴေတြရွိတဲ႔အခါေက်ာင္းပိတ္ရက္နဲ႔တုိက္ပါေစ၊

စာေမးပြဲျပီးတဲ႔ရက္နဲ႔တုိက္ပါေစဆုိျပီးဆုေတာင္းခဲ႔ၾကတာေတြကိုလည္းမေမ့ေသးပါဘူး။တကၠသိုလ္ထဲကျမင္ကြင္းေတြအားလံုးကိုၾကည့္ျပီး

အညာကိုျပန္ခ်င္စိတ္ျဖစ္မိပါတယ္။အညာေျမကိုတကယ္လြမ္းတယ္ဗ်ာကေလးတုန္းကေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆုိတမာရြက္ႏု၊သမုန္းပြင့္၊

ဖလံပြင့္ေတြခူးရတာအရမ္းေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းတာ။ေခ်ာင္းရိုးေျမာင္းရိုးသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေလွ်ာက္သြားရင္းေရခ်ဳိးလိုက္၊ဖားႏိႈက္ငါးႏိႈက္လိုက္နဲ႔

ထန္းလ်က္က်ဳိတဲ႔ထန္းတဲ၀င္ျပီးထန္ရည္ခ်ဳိေသာက္၊ထန္းလ်က္စားအပူအပင္ကင္းျပီးတကယ့္ေပ်ာ္စရာအခ်ိန္ေလးေတြပါ။အဲ႔အခ်ိန္မ်ဳိးေလး

ေတြကိုျပန္ျပီးရခ်င္ေသးတယ္ဗ်ာ။

 

ေၾသာ္ေႏြရာသီ...ေႏြရာသီ...လူသားေတြကိုအပူေတြေပးယံုတင္မဟုတ္အတိတ္ရဲ႕လြမ္းစရာေတြကိုပါႏွစ္စဥ္ေဖာ္ေဆာင္ေပးေနတာပါလား

ေနာ္။ပံုေလးေတြတင္ရင္းနဲ႔စိတ္ထဲေပၚလာတဲ႔ရြာမွာတုန္းကေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ခါနီးအခ်ိန္ရဲ႕အျဖစ္ေလးေတြကိုသတိရမိလို႔ခ်ေရးလိုက္

တာပါဗ်ာ။

 

အားေပးမႈကိုေလးစားလ်က္

ေရႊညာသားေလး

 

ပိႏၷဲသီ၊ငရုတ္ရြက္ပဲသီးေၾကာ္

ဒီတစ္ခါေတာ့ငရုတ္ရြက္ကိုပိႏၷဲသီးနဲ႔ပဲသီးပါေရာျပီးေၾကာ္စားပါတယ္။အရသာဆိမ့္ဆိမ့္ေလးနဲ႔ထမင္းျမိန္ေစတဲ႔ဟင္းတစ္ခြက္ျဖစ္ပါတယ္ဗ်ာ။

ခ်က္ရတာလည္းလြယ္ပါတယ္။အရင္ဆံုးၾကက္သြန္နီတစ္လံုးဆီသတ္ျပီးပိႏၷဲသီးကိုေရေဆးထည့္ပါတယ္။ဆား၊အရသာမႈန္သင့္ေတာ္ယံုထည့္

ျပီးေတာ့ဒယ္အုိးကိုအဖံုးဖံုးျပီးဆယ္မိနစ္ခန္႔ထားပါတယ္။အဲ႔ဒီေနာက္ပဲသီးကိုအေနေတာ္အရြယ္ေလးေတြျဖတ္ျပီးထည့္ပါတယ္။

ရအနည္းငယ္ထည့္ျပီးငါးမိနစ္ခန္႔အဖံုးအုပ္ထားျပီးေနာက္ဆံုးမွာငရုတ္ရြက္အုပ္ျပီးဒယ္အုိးကိုမီးဖိုေပၚကခ်ပါတယ္။

ဒီဟင္းနဲ႔တြဲဖက္စားသံုးဖုိ႔အတြက္ကေတာ့အခ်ဥ္ရည္ေသာက္၊ငါးေျခာက္ေၾကာ္စတဲ႔အမယ္ေလးမ်ားနဲ႔လိုက္ဖက္ပါတယ္။

အခ်ဥ္ရည္ေသာက္တစ္ခြက္ရယ္ငါးေျခာက္ကိုၾကက္သြန္ျမိတ္နဲ႔ေၾကာ္ထားတာေလးပါတြဲဖက္သံုးေဆာင္လိုက္ရင္

ေဆြမ်ဳိးေမ႔သြားမွာေသခ်ာပါတယ္။

 ငါးေျခာက္ကိုၾကက္သြန္နီအစိုနဲ႔ၾကက္သြန္ျမိတ္ပါေရာျပီးငရုတ္သီးစပ္ေၾကာ္ထားတာပါ။ ၾကက္သြန္ျမိတ္ကခ်ဳိခ်ဳိေလးနဲ႔စားရတာတစ္မ်ဳိးအရသာရွိပါတယ္။

 

အားလံုးက်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ျပီးေဘးဘယာကင္းကြာၾကပါေစဗ်ာ။လာလည္ၾကတဲ႔အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေလးစားမႈျဖင့္

ေရႊညာသားေလး

 

ဗူးသီးၾကက္သားငရုတ္ရြက္ဟင္း

တေလာတုန္းကခ်က္စားျဖစ္တဲ႔ဟင္းတစ္ခြက္ပါ။ခ်က္တာကေတာ့ၾကက္သားဗူးသီးေပါ့။ဒါေပမဲ႔ငရုတ္ရြက္ပါထည့္ထားလု႔ိစားရတာ
တစ္မ်ဳိးေကာင္းပါတယ္။ဒီကိုေရာက္ခါစတုန္းကေစ်းထဲမွာငရုတ္ရြက္ေတြေရာင္းေနတာေတြ႔လို႔ထူးဆန္းေနမိတာ။ဘာလုပ္စားၾကလဲ
မသိဘူး။ေနာက္ေတာ့မွ၀ယ္ေနက်ဦးေလးၾကီးကိုေမးၾကည့္ေတာ့ဟင္းခ်က္စားတယ္တဲ႔။အသီးေတာ့ဘာလို႔မစားတာလဲဆုိေတာ့စပ္လုိ႔
တဲ႔ဗ်။ကဲမွတ္ပလားရွင္းသြားတာပဲဗ်ဳိ႕။က်ဳပ္တုိ႔အညာမွာေခၚတဲ႔ကုလားေအာ္သီးကိုဒီႏိုင္ငံမွာအရြက္ကိုပဲစားသံုးၾကတယ္။က်ဳပ္ကေတာ့
အစပ္စားခ်င္တဲ႔အခါအဲ႔ဒီကုလားေအာ္ရြက္မွာျမင္တဲ႔ငရုတ္သီးေတာင့္ေလးေတြကိုေရြးခူးျပီး၀ယ္တယ္။ေစ်းသည္ကလည္းသူ႔ဆီမွာ၀ယ္
ေနက်ဆုိေတာ့သူကပါကူျပီးခူးေပးတယ္။အဲ႔ဒီအထိငရုတ္ရြက္ကိုစားဖို႔စိတ္ကူးမရွိေသးပါဘူး။ဒါေပမဲ႔ေစ်းထဲေရာက္တုိင္းလတ္လတ္
ဆတ္ဆတ္ေတြ႔ေနရတာရယ္၊အစ္မတစ္ေယာက္ဘေလာ့မွာေရးထားတာလည္းေတြ႔လို႔စမ္းျပီးခ်က္စားမယ္ဆုိတဲ႔စိတ္ကူးနဲ႔ငရုတ္ရြက္
ႏွစ္စည္း၀ယ္ခဲ႔တာကစလို႔လွ်ာလည္သြားျပီးေစ်းထဲေရာက္တုိင္းမလြတ္တမ္းကို၀ယ္ေတာ့တာပဲ။ဒါကငရုတ္ရြက္စားျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္း
ေလးနဲ႔စကားပလႅင္ခံျပီးမိတ္ဆက္တာပါ။

အခုဟင္းမွာေတာ့ဗူးသီးနဲ႔ၾကက္သားဟင္းအရည္ေသာက္ထဲကိုေရာျပီးခ်က္ထားပါတယ္။တခါတေလေတာ့လည္းငရုတ္ရြက္ေၾကာ္စားပါတယ္။
တခါတေလအခ်ဥ္ရည္ဟင္းထဲကိုထည့္ခ်က္ပါတယ္။ဟင္းခ်ဳိခ်က္ေသာက္ေတာ့လည္းတစ္မ်ဳိးေကာင္းပါတယ္။ဒါေပမဲ႔သူ႔ခ်ည္းစားတာထက္
စာရင္တျခားအသီးအရြက္နဲ႔ေရာျပီးခ်က္စားတာကပိုျပီးေကာင္းတယ္လုိ႔ခံစားရတယ္ဗ်။ေရေႏြးေဖ်ာျပီးသုပ္စားရင္လည္းေကာင္းမည့္ပံုပဲ။
စားေတာ့မစားၾကည့္ရေသးပါဘူး။ေနာက္မွစမ္းျပီးစားၾကည့္အံုးမယ္။အသီးအရြက္စားလြန္းလုိ႔ဖဦးထုပ္သူငယ္ခ်င္းေတြကဆိတ္လုိ႔ေခၚတာ
မွတ္မိေသးတယ္။အခုဆုိထမင္းပန္းကန္ထဲမွာအစိမ္းေရာင္ေလးမွမပါရင္တခုခုလိုေနသလိုကိုျဖစ္ေနတယ္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလအသီးအရြက္ေလး
အဆင္ေျပေျပ၀ယ္စားလုိ႔ရေနတာကိုပဲကံေကာင္းလွပါတယ္။ျမန္မာျပည္အစားအစာကိုထူးျပီးတမ္းတေနဖို႔မလိုေတာ့ဘူးေလ။

ခ်က္ရတာလြယ္လို႔ဟင္းခ်က္နည္းေတာ့မေျပာေတာ့ဘူးေနာ္။အညာသားခ်က္ထားတာေလးေတြပဲတင္ေပးလိုက္တယ္။ေနာက္ပုိ႔စ္ေတြက်မွ
ငရုတ္ရြက္စီးရီးလိုက္ထပ္တင္ေပးအံုးမယ္ဗ်ာ။ေနာက္တမယ္ကေတာ့ပုစြန္ဆိတ္အေသးေလးေတြကိုၾကက္သြန္နီနဲ႔ၾကက္သြန္ျမိတ္ေရာျပီး
ငရုတ္သီးစပ္ေၾကာ္ထားတာပါ။ဗူးသီးၾကက္သားအရည္ေသာက္ေလးနဲ႔လိုက္ဖက္ပါတယ္။အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာျပီး
လိုအင္ဆႏၵေတြျပည့္၀ၾကပါေစလို႔ဆုေတာင္ေမတၱာပို႔သပါတယ္ဗ်ာ။လာေရာက္လည္ပတ္တဲ႔အတြက္လည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေလးစားလ်က္

ေရႊညာသားေလး

အညာအလွဴနဲ႔ဗ်ဴိးဟစ္တဲ႔ဓေလ႔ (၃)

From Google images

အလွဴမွာဧည့္ခံေဖ်ာ္ေျဖေရးအေၾကာင္းေရးျပီးေတာ့ေကၽြးေမြးဧည့္ခံတဲ႔အပိုင္းနဲ႔ေမာင္ရွင္ေလာင္းလွည့္တဲ႔အပိုင္းကိုသိသေလာက္ေလးမွ်
ေ၀ေပးပါအံုးမယ္ဗ်ာ။ေကၽြးေမြးဧည့္ခံေရးအပိုင္းကိုေျပာရမွာေတာ့နည္းနည္းေလးေခါင္းၾကိမ္းတယ္။ဒါေပမဲ႔ဗဟုသုတအျဖစ္လုိ႔ပဲမွတ္ေပး
ပါဗ်ာ။အမ်ားစုကေတာ့အလွဴဆုိရင္အသားဟင္းေကၽြးၾကတယ္။တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္းငါးေျခာက္ေၾကာ္ေကၽြးတယ္။အသားဆုိရင္ေတာ့
၀က္သားကိုပဲေကၽြးတာမ်ားပါတယ္။၀က္သားဘယ္ကရတယ္ဆုိတာကိုေတာ့အေသးစိတ္မေျပာေတာ့ဘူးေနာ္။ေစ်းက၀ယ္ေကၽြးတယ္လုိ႔
ပဲမွတ္လိုက္ပါ။

တခ်ဳိ႕ကေတာ့ထူးထူးဆန္းဆန္းငါးသေလာက္ေပါင္းဆုိတာလည္းေကၽြးၾကတယ္။၀က္သား(သို႔မဟုတ္ငါးေျခာက္ေၾကာ္ကေတာ့အမ်ား
ဆံုးပါပဲ။ေရႊညာသားေလးသေဘာအရဆုိရင္ေတာ့ငါးေျခာက္ေၾကာ္ေလးပဲသန္႔သန္႔ေလးေကၽြးခ်င္ပါတယ္။ကုသိုလ္လိုခ်င္လုိ႔အလွဴလုပ္
တာဆိုေတာ့အတတ္ႏိုင္ဆံုးအကုသိုလ္ျဖစ္စရာေတြကိုေရွာင္ႏိုင္ရင္အေကာင္းဆံုးပဲမဟုတ္လား။

ေရႊညာသားေလးတုိ႔ရြာဘက္ေတြမွာေတာ႔အကူမခံတဲ႔အလွဴမ်ဳိးဆုိရင္ငါးေျခာက္ေၾကာ္ေကၽြးတာမ်ားပါတယ္။အကူမခံဘူးဆုိတာက
ဖိတ္ၾကားသမွ်ဧည့္သည္ေတြဆီကအကူေငြလက္မခံတာကိုေျပာတာပါ။အဲ႔ဒီလိုအလွဴမ်ဳိးကလည္းအရင္ကအကူခံျပီးႏွစ္ၾကိမ္ေလာက္လွဴ
ထားဖူးတဲ႔ေတာသူေဌးေတြပဲလွဴတာမ်ားပါတယ္။ပိုက္ဆံရွိလို႔လွဴေပမဲ႔လွဴတဲ႔အခါတုိင္းအကူခံစာရင္းေရးေနရင္အမ်ားေျပာစရာျဖစ္မွာ
ေၾကာင့္ပါ။အဲ႔ဒီလိုအကူေငြလက္မခံတဲ႔အလွဴကိုေတာ့နိဗၺာနပစၥေယာဆုိျပီးေခၚေလ့ရွိပါတယ္။အလွဴဖိတ္စာမွာကတည္းကအဲ႔ဒီလိုထည့္
ျပီးရိုက္ထားရင္ဒီအလွဴကအကူမခံဘူးဆုိတာနားလည္ၾကပါတယ္။ဖိတ္စာထဲမွာအဲ႔ဒီစာသားမပါရင္ေတာ့အကူခံအလွဴမို႔ကိုယ္တတ္ႏိုင္
သေရြ႕အလွဴလိုက္သြားရင္းစားေသာက္ျပီးရင္မ႑ပ္ေရွ႕ကစာရင္းကိုင္စားပြဲမွာနာမည္၊ေနရပ္လိပ္စာနဲ႔ကူေငြပမာဏကိုေျပာျပီးစာရင္း
ေရးရပါတယ္။ေနာက္တစ္ခ်ိန္ကိုယ္လွဴျဖစ္ရင္ဒီေငြပမာဏထက္အနည္းငယ္ပိုတဲ႔စာရင္ကိုယ့္ဆီျပန္ေရာက္မွာမုိ႔ပါ။တကယ္တမ္းတြက္
ၾကည့္ေတာ့ေငြစုသလိုပါပဲ။ကိုယ္မလွဴႏိုင္ခင္ဖိတ္တဲ႔အလွဴတုိင္းကိုလုိက္ျပီးတတ္ႏိုင္သေရြ႕အကူေငြထည့္ကိုယ္လွဴေတာ့ဒီလူေတြဆီက
ျပန္ထည့္အဲ႔ဒီသေဘာမ်ဳိးပါ။

ထမင္းေကၽြးတာကေတာ့ရြာခံလူေတြနဲ႔အရပ္ေ၀းကလာတဲ႔ဧည့္သည္ေတြကိုအလွဴအ၀င္ေန႔ညေနစာကတည္းကမီးခိုးတိတ္ေကၽြးပါတယ္။
အလွဴပြဲၾကီးေန႔ေန႔လယ္စာကိုေတာ့ရြာခံလူေရာ၊တျခားဖိတ္ၾကားထားသမွ်ဧည့္သည္ေတြကိုေရာထမင္းရံုမွာဧည့္ခံေကၽြးေမြးပါတယ္။
ရြာခံလူေတြကိုတျခားရြာကဧည့္သည္ေတြမေရာက္ခင္အရင္ဆံုးေခၚေကၽြးပါတယ္။ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့တျခားရြာကလာတဲ႔ဧည့္သည္ေတြ
ကိုပဲရြာနံမည္နဲ႔ထမင္းပြဲလြတ္ရွိတဲ႔အေပၚမွာမူတည္ျပီးထမင္းေကၽြးေခါင္းေဆာင္ကအဖြဲ႔လိုက္ေခၚျပီးေကၽြးပါတယ္။က်န္တဲ႔သူေတြကိုေတာ့
မ႑ပ္ထဲမွာထိုင္ရင္းဆုိင္၀ိုင္းကဧည့္ခံေဖ်ာ္ေျဖေပးပါတယ္။ဧည့္သည္ေတြေကၽြးေမြးဧည့္ခံေနခ်ိန္မွာရြာထဲကလူငယ္ေတြနဲ႔ေမာင္ရင္
ေလာင္းမိဘေတြအလွဴ႕ဒကာ၊အလွဴဒါယိကာမရဲ႕ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြနဲ႔ရြာရဲ႕ကြမ္းေတာင္ကိုင္၊ပန္းေတာင္ကိုင္ေတြကေမာင္ရင္ေလာင္း
လွည့္ထြက္ၾကပါတယ္။အရင္တုန္းကေတာ့ျမင္းေတြငွားတာရွိပါတယ္။အခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ႏြားလွည္းနဲ႔ပဲေမာင္ရင္ေလာင္းေတြကို
တင္ျပီးလွည့္ပါေတာ့တယ္။

ေရႊညာသားေလးတုိ႔ဆီမွာေတာ့ေမာင္ရင္ေလာင္းလွည့္တယ္ဆုိတာထက္နတ္ျပတယ္ဆုိျပီးေခၚေလ့ရွိပါတယ္။နတ္ျပထြက္တဲ႔အခါေရွ႕
ဆံုးကေမာင္းထမ္း၊ေနာက္ကအသက္ၾကီးတဲ႔အဖိုးအဖြားတစ္ေယာက္စႏွစ္ေယာက္စလိုက္ပါတယ္။အဲ႔ဒီေနာက္ကမွဘုရားပန္းအိုးရြက္ျပီး
အမ်ဳိးသမီးေတြတန္းစီ၊အဲ႔ဒီေနာက္မွာကန္ေတာ့ပြဲ၊နတ္ပြဲရြက္တဲ႔သူေတြျပီးမွကြမ္းေတာင္ကိုင္ပန္းေတာင္ကိုင္နဲ႔ကာလသမီးပ်ဳိေတြတန္းစီ
ျပီးေနာက္ဆံုးမွာသပိတ္လြယ္တဲ႔ေမာင္ရင္ေလာင္းမိဘေတြလိုက္ပါတယ္။အဲ႔ဒီေနာက္မွာေတာ့ေမာင္ရင္ေလာင္းေတြတင္ထားတဲ႔လွည္း
ေတြတန္းစီျပီးလွည္းတန္းေနာက္ဆံုးမွာႏွဲဆရာနဲ႔ေမာင္းဆုိင္း၊ေျခာက္လံုးပတ္၊လင္းကြင္းသမားတုိ႔ပါတဲ႔လွည္းလိုက္ပါတယ္။တခ်ဳိ႕အလွဴ
မ်ားမွာေတာ့မင္းသမီးကိုနတ္ျပထြက္တဲ႔အခါလွည္းတစ္စီးေပၚတင္ျပီးအကခိုင္းပါတယ္။ဒါကလည္းပြဲငွားစဥ္ကတည္းကစာခ်ဳပ္ထဲမွာထည့္
မခ်ဳပ္ေသာ္လည္းပါးစပ္နဲ႔ေျပာထားခဲ႔ရင္ကေပးပါတယ္။အမ်ားစုနာမည္ရမင္းသမီးမ်ားကေတာ့ကေပးေလ့မရွိပါဘူး။ကခဲ႔ရင္လည္းသူတုိ႔
ပညာသင္ေခၚထားတဲ႔တပည့္မေလးေတြေလာက္ပဲကခိုင္းတာမ်ားပါတယ္။

ဒီပံုေလးကဂူဂယ္လ္မွာေတြ႔တာပါ..အလွဴနတ္ျပတဲ႔ပံုေလးပါ။

နတ္ျပထြက္္တဲ႔အခါအရင္ဆံုးရြာဦးေက်ာင္းကို၀င္ပါတယ္။ေမာင္ရင္ေလာင္းေတြဘုရားကန္ေတာ့၊ရွင္ေလာင္းထိန္းကရွင္ေလာင္းသြင္းျပီး
ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ထံမွငါးပါးသီလခံယူျပီးမွနတ္ျပဖို႔အတြက္ေညာင္ပင္သို႔မဟုတ္နတ္စင္နတ္ကြန္းရွိရာဆီကိုအားလံုးတန္းစီျပီး
သြားၾကပါတယ္။တခါတေလည္းနတ္အရင္ျပျပီးမွေက်ာင္းကို၀င္ပါတယ္။နတ္ျပတဲ႔ေနရာမွာေတာ့ပါလာတဲ႔ကန္ေတာ့ပြဲပန္းအိုးအေမႊးရည္
ခြက္၊ကြမ္းေတာင္ပန္းေတာင္ေတြကိုဖ်ာတစ္ခ်ပ္ေပၚမွာစုျပီးခ်ပါတယ္။ေမာင္ရင္ေလာင္းေတြကိုလည္းပလပ္စတစ္ေကာ္ေဇာသို႔မဟုတ္
သင္ျဖဴးဖ်ာေပၚမွာထိုင္ခိုင္းျပီးရွင္ေလာင္းထိန္းကႏွဲဆရာဒိုးသမားတုိ႔နဲ႔တြဲဖက္ျပီးနတ္ပင့္ပါတယ္။ဘယ္နတ္ကိုပင့္တာလဲဆုိတာေတာ့
တိတိက်က်မမွတ္မိပါဘူး။ရွင္ေလာင္းထိန္းကနတ္ပင့္ျပီးေမာင္ရင္ေလာင္းကိုနတ္ျပျပီးရင္ထမင္းခြံ႔၊အားလံုးျပီးေတာ့နတ္ဒိုးနဲ႔ျပန္ပို႔ေပးပါ
တယ္။က်ဳပ္တုိ႔ရြာဘက္ဆီမွာေတာ့ပုပၸားေတာင္ရွိရာဆီကိုမ်က္ႏွာမူျပီးနတ္ျပေလ႔ရွိပါတယ္။ပုပၸားေတာင္နားနီးေပမဲ႔နတ္စင္ရယ္လုိ႔
ၾကီးၾကီးမားမားမရွိပါဘူး။ရြာေျမာက္ဘက္နားမွာအရင္တုန္းကဆယ္တန္းေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ေဗဒင္အရနတ္စင္ေဆာက္ရမယ္ဆိုလို႔
ေဆာက္ထားတဲ႔ေလတုိင္စင္၀ါးကပ္မုိးပန္းအိုးေလးမ်ားတင္ထားတဲ႔နတ္စင္ေလးပဲရွိပါတယ္။

နတ္ျပျပီးျပန္ရင္ေတာ့အလွဴမ႑ပ္ဆီကုိအတန္းလိုက္ျပန္ၾကပါတယ္။ေက်းရြာသူကာလသမီးပ်ဳိတုိ႔အတြက္လည္းပြဲမစခင္ကတည္းက
ျပင္ဆင္ထားသမွ်အ၀တ္အစားအသစ္ကိုနတ္ျပထြက္တဲ႔အခ်ိန္မွာျပသခြင့္ရၾကတာမို႔အ၀တ္အစားအသစ္ရွိတဲ႔သူေတြကအလွဴနတ္ျပ
လိုက္ၾကပါတယ္။အလွဴမတုိင္ခင္ေတာ့ဘယ္သူကဘယ္အ၀တ္အစား၀ယ္တယ္ဆုိတာမေျပာၾကပါဘူး။ကိုယ့္ဘာသာသိုသိုသိပ္သိပ္နဲ႔
စီစဥ္ျပီးအလွဴေန႔ၾကမွထုတ္ၾကြားေလ့ရွိပါတယ္။နတ္ျပျပန္ေရာက္တဲ႔အခ်ိန္မွာတရားနာတာရွိသလို၊တခ်ဳိ႕လည္းညေနပိုင္းမွာမွတရား
နာတာရွိပါတယ္။ဘိသိတ္နဲဲ႔ေန႔ခင္းပိုင္းအျငိမ္႔ပါရင္ေတာ့မနက္ပိုင္းနတ္ျပျပန္မွာအလွဴေရစက္ခ်တရားနာယူေလ႔ရွိပါတယ္။အားလံုးျပီးဆံုး
ခ်ိန္မွာေတာ့ဆိုင္း၀ိုင္းကေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ေျဗာတီးျပီးအလွဴကိုသိမ္းေပးပါတယ္။

ဆိုင္း၀ိုင္းၾကီးလည္းတစစီျဖဳတ္သိမ္းျပီးခ်ိန္၊မျပန္ခင္မွာဆိုင္းအဖြဲ႔သားအားလံုးနဲ႔မင္းသမီးကိုေနာက္ဆံုးအလွဴကေနထမင္းေကၽြးလိုက္ပါ
ေသးတယ္။အရင္တုန္းကေတာ့ျမိဳ႕ကဆုိင္းငွားရင္ကားလမ္းေရာက္သည္အထိႏြားလွည္းနဲ႔သြားၾကိဳျပီးဆုိင္းေသတၱာေတြကိုရြာအထိသယ္
ယူရပါတယ္။မင္းသမီးဆုိရင္လည္းႏြားလွည္းနဲ႔သြားၾကိဳရပါတယ္။ဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးဆုိမင္းသမီးကိုၾကိဳခ်င္တဲ႔ကာလသားကမ်ားပါတယ္။
မကခင္ကတည္းကမင္းသမီးနဲ႔ခင္ထားေတာ့အျငိမ့္ကတဲ႔အခါသီးခ်င္းေတာင္းလုိ႔အဆင္ေျပတာေၾကာင့္ပါ။အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ရြာအထိ
ကားလမ္းေပါက္ထားေတာ့ဆုိင္းကားနဲ႔မင္းသမီးပါတစ္ခါတည္းအတူတူလိုက္လာလို႔အဆင္ေျပတာမုိ႔အၾကိဳအပို႔ဒုကၡကလြတ္သြားပါျပီ။

ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့က်ဳပ္သိသမွ်အညာအလွဴအေၾကာင္းကုန္သေလာက္ရွိပါျပီဗ်ာ။ဒီၾကားထဲမွာအင္တာနက္လိုင္းျပႆနာေပၚေနလို႔
ဒီအပိုင္းတင္ဖုိ႔ရာနည္းနည္းၾကာသြားတယ္။ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရတယ္ဆုိရင္နားလည္ေပးပါဗ်ာ။အင္တာနက္လိုင္းခ်ိတ္ေပးတဲ႔ကုမၸဏီကိုသြား
ေျပာရတာလည္းေခ်ာင္းေပါက္မတတ္ပါပဲ။ဒါလည္းသိပ္မထူးပါဘူး။လာၾကည့္ေပးမယ္ေျပာလိုက္ေစာင့္လိုက္ေရာက္မလာလိုက္သြားေျပာ
လိုက္နဲ႔ေနာက္ေတာ့စိတ္တုိျပီးတျခားလိုင္းတခုကို၀ယ္လုိက္ပါတယ္။အေဟာင္းကိုမင္းတုိ႔ဆားဗစ္ေကာင္းလြန္းလုိ႔ပိတ္ေတာ့မယ္လို႔ပါ
ေျပာခဲ႔လိုက္တယ္။ၾကာေတာ့စိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့လုိ႔မင္းတုိ႔ဆီလာရတာငါရွက္လာျပီလု႔ိ၊မင္းတုိ႔ဘက္ကဘာမွထူးျခားမလာေပမဲ႔ငါ့အမွာ
အခ်ိန္လည္းကုန္တယ္၊ေငြလည္းကုန္တယ္ဆုိျပီးခပ္မာမာခပ္ေအာ္ေအာ္နဲ႔ေျပာေတာ့မွSorrySrပဲရွိေသးတယ္။ လာၾကည့္မယ္ေတာ့ေျပာထားတာပဲဘယ္ေတာ့လဲဆိုတာမသိေသးဘူး။ျမန္မာျပည္မွာေတာင္ဒီေလာက္ခခယယလုပ္စရာမလိုဘူးထင္တာပဲ။

အားလံုပဲေရႊညာသားေလးတင္သမွ်ေလးေတြကိုဖတ္ရင္းအညာနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ဗဟုသုတေလးေတြအနည္းငယ္ရသြားတယ္ဆုိရင္ေရးရက်ဳိး

နပ္ပါတယ္ဗ်ာ။ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။သိခ်င္တာ၊မရွင္းတာေလးမ်ားရွိရင္လည္းေဆြးေႏြးအၾကံေပးႏိုင္ပါတယ္
ေရႊညာသားေလးသိသေလာက္အတတ္ႏိုင္ဆံုးၾကိဳးစားျပီးရွင္းျပေပးပါမယ္။

အားေပးမႈကိုေက်းဇူးတင္လ်က္

ေရႊညာသားေလး

အညာအလွဴနဲ႔ဗ်ဴိးဟစ္တဲ႔ဓေလ႔ (၂)

အလွဴမွာေကၽြးဖုိ႔အတြက္ကိုေတာ့အမ်ားအားျဖင့္ကိုယ့္လယ္ရဆန္ကိုသာသံုးပါတယ္။ဆီဆုိလည္းကိုယ့္ယာထြက္ႏွမ္းကိုၾကိတ္ျပီးသံုးပါ
တယ္။ဒါေၾကာင့္အလွဴတစ္ခုလုပ္ဖုိ႔စိတ္ထဲမွာၾကံထားျပီဆုိရင္ဆန္နဲ႔ဆီကိုကိုယ့္လယ္ယာကလံုေလာက္ေအာင္ထြက္ပါမွအဆင္ေျပပါ
တယ္။ေတာင္သူလယ္သမားေတြျဖစ္တာေၾကာင့္အႏွစ္ႏွစ္အလလကၾကိဳတင္ျပီးနည္းနည္းစီစုေဆာင္းထားရပါတယ္။ပိုက္ဆံခ်မ္းသာ
တဲ႔သူမ်ားအတြက္ေတာ့ၾကိဳက္တဲ႔အခ်ိန္ထလွဴႏိုင္တာေပါ့ဗ်ာ။အဲ႔ဒီလိုစုေဆာင္းျပီးအလွဴတစ္ခုလုပ္ဖုိ႔လံုေလာက္တဲ႔အတုိင္းအတာကို
ေရာက္မွလယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္ျပီးတဲ႔တေပါင္းတန္ခူးလေတြမွာရြာဦးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုဆြမ္းအုပ္နဲ႔သြားျပီးေန႔ေကာင္းရက္ျမတ္ေရြး
ပါတယ္။

အလွဴရက္ေရြးျပီးျပီဆုိရင္ေတာ့အိမ္ရွိလူအကုန္မနားရေတာ့ပါဘူး။အလွဴရက္ကတကယ္ဆိုႏွစ္ရက္ပဲရွိတာပါ။ဒါေပမဲ႔အဲ႔ဒီႏွစ္ရက္အ
အတြက္ျပင္ဆင္ရတာကတစ္လႏွစ္လေလာက္ၾကာပါတယ္။လိုအပ္သမွ်အကုန္လံုးကိုေထာင့္ေစ့ေအာင္စီစဥ္ရတာမုိ႔လူပင္ပန္းစိတ္
ပင္ပန္းျဖစ္ရပါတယ္။

ေတာရြာဓေလ့ဆုိေတာ့လည္းအလွဴမွလွဴရင္ဆုိင္း၀ိုင္းနဲ႔မင္းသမီးကလည္းမျဖစ္မေနပါေအာင္ထည့္ရပါတယ္။ေနာက္ဆံုးဆုိင္း၀ိုင္းၾကီး
မထည့္ႏိုင္ရင္ေတာင္ေျခာက္လံုးပတ္နဲ႔ေက်းညိမ့္ေလးေတာ့ပါရတယ္။အလွဴၾကီးလွဴျပီးေျဗာသံေလးမွမၾကားရရင္တခုခုလိုေနသလိုခံ
စားရတယ္ဆုိျပီးေျပာၾကသလို၊အဲ႔ဒါမွမပါရင္လည္းအလွဴကလူမစည္ဘူးဆုိျပီးဆိုတဲ႔သူကလည္းရွိပါေသးတယ္။ဒါေၾကာင့္ဆုိင္း၀ိုင္းနဲ႔
မင္းသမီးကိုလည္းမျဖစ္မေနငွားရပါတယ္။ေတာသူေတာင္သားေတြအတြက္ဗြီဒီယုိဆုိတာလည္းအခ်ိန္တိုင္းၾကည့္ၾကရတာမ်ဳိးမဟုတ္
ေတာ့အလွဴအတန္းေလးရွိပါမွဆုိင္းသံဗံုသံၾကားရတတ္တာမဟုတ္လား။ပြဲ၀ါသနာအိုးေတြပီပီဆုိင္းသံဗံုသံၾကားလို႔ကေတာ့ေကာင္း
ေကာင္းမေကာင္းေကာင္းပတ္စာခြာမွဖ်ာသိမ္းျပီးျပန္ၾကတာပဲ။

အရင္တုန္းကေတာ့ဆုိင္းတို႔မင္းသမီးတုိ႔အတြက္ကုန္က်စရိတ္ကုိေဆြမ်ဳိးေတြကတစ္ဦးခ်င္းစီတာ၀န္ယူၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ေဆြမ်ဳိးမ်ား
မ်ားရွိတာလည္းအဲ႔လိုေနရာေတြမွာအားကိုးရျပန္တယ္။ဒါေပမဲ႔ေဆြမ်ဳိးမ်ားတုိင္းလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ကိုယ့္အေျခအေနကလည္းအေတာ္
အသင့္ရွိထားမွေဆးေဖာ္ေၾကာဖက္လုပ္ခ်င္တာကမ်ားပါတယ္။အလွဴလွဴဖို႔ၾကံစည္ထားလို႔ရြာထဲသတင္းပ်ံ႕သြားရင္ပြဲၾကိဳက္မမတို႔က
ဘယ္သူ႕ဆုိင္းကိုေတာ့ရေအာင္ငွားေတာ္၊မင္းသမီးဘယ္သူကျဖင့္အကေကာင္းတာစသျဖင့္အလွဴရက္မေရြးခင္ကတည္းကဆုိင္းနဲ႔
မင္းသမီးကိုနာမည္ေရြးေပးေနတတ္ၾကတယ္။

ဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးျပီးရင္ေနာက္ထပ္တခုကဘိသိတ္ဆရာလည္းငွားၾကပါေသးတယ္။ဘိသိတ္ကေတာ့လူတုိင္းမထည့္ပါဘူး။သုိ႔ေသာ္
လည္းဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးမွပါေသးရင္ဘိသိတ္ဆရာကဘယ္ေလာက္ကုန္မွာမုိ႔လည္းမထူးပါဘူးထည့္လုိက္ပါဆုိရင္ထည့္ျဖစ္သြားတတ္
ပါတယ္။က်ဳပ္တုိ႔ရြာဘက္ေတြကအလွဴဘိသိတ္ဆုိရင္မင္းသမီးလည္းပါပါတယ္။ဘိသိတ္ဆရာတစ္ေယာက္တည္းဘိသိတ္ေျမွာက္ေလ့
မရွိပါဘူး။ဒါေၾကာင့္မင္းသမီးေကာင္းမေကာင္းဘိသိတ္ခန္းေရာက္ရင္အေျဖသိရပါတယ္ဆုိျပီးေတာ့လည္းေျပာတတ္ၾကပါတယ္။
ဘိသိတ္ခန္းေရာက္ရင္ညပိုင္းအျငိမ့္ခြင္မွာလိုဆုိခ်င္တာဆုိ၊ကခ်င္တာကလို႔မရေတာ့ပါဘူး။တကယ့္ပညာရွင္ပီပီသီးခ်င္းၾကီး၊သီခ်င္းခံ
နဲ႔စည္းက်၀ါးက်ကရပါတယ္။ဘိသိတ္ဆရာကမင္းသမီးတုိ႔တတ္အပ္တဲ႔ပညာေတြစံုလင္ေအာင္တတ္မတတ္ဘိသိတ္ခန္းမွာမင္းသမီး
ကိုေမးျပီးဒိုးဆစ္ေတြနဲ႔အကခိုင္းပါတယ္။ဒါေၾကာင့္အလွဴမွာဘိသိတ္ထည့္ဖုိ႔ရည္ရြယ္ထားရင္မင္းသမီးငွားတဲ႔စာခ်ဳပ္မွာလည္းဘိသိတ္
ခန္းအတြက္ပါထည့္ျပီးစာခ်ဳပ္ရပါတယ္။စာမခ်ဳပ္ခင္မင္းသမီးကိုဘိသိတ္ခန္းႏိုင္မႏိုင္ေမးရပါေသးတယ္။ညပိုင္းအျငိမ္႔နဲ႔ေမာင္ရင္ေလာင္း
လွည့္တဲ႔အခါကတာကသိပ္ျပီးျပႆနာမရွိေသာ္လည္းဘိသိတ္ခန္းမွာမကတတ္ရင္အရွက္ကြဲတတ္တာေၾကာင့္အငွားစာခ်ဳပ္မွာကတည္း
ကေသခ်ာေအာင္ေမးျပီးစာခ်ဳပ္နဲ႔ငွားရတာပါ။

ဘိသိတ္ခန္းမွာေတာ့ဆုိင္းကလည္းတကယ့္အႏွစ္ေတြကိုသာအသားေပးတီးသလို၊ဘိသိတ္ဆရာကလည္းသူတတ္သည့္ပညာနဲ႔ဆုိေျပာ
ရင္းဆုိင္းကုိလည္းပညာစမ္း၊မင္းသမီးကိုလည္းပညာစမ္းနဲ႔ဘိသိတ္ခန္းၾကည့္ရတာလည္းတစ္မ်ဳိးေကာင္းပါတယ္။ဘိသိတ္ခန္းမွာလူတိုင္း
၀မ္းနည္းစရာတခုကရွင္ေလာင္းေတြမိဘကန္ေတာ့တဲ႔အခန္းပါ။မိစံုဖစံုရွိတဲ႔သူေတြေတာင္မွအဲ႔ဒီအခန္းေရာက္ရင္မ်က္ရည္က်ၾကတယ္။
မိခင္ဖခင္စံုစံုလင္လင္မရွိတဲ႔ေမာင္ရင္ေလာင္းဆုိပိုဆုိးပါတယ္။အဲ႔ဒီခံစားမႈ႕ကေတာ့အလွဴအ၀င္ေန႔ဆိုင္း၀ိုင္းေရာက္လို႔စျပီးေျဗာတီးျပီဆုိ
ကတည္းကအရင္ကကြယ္လြန္သြားသူေတြကိုသတိရျပီးမ်က္ရည္က်ၾကတယ္။ေနာက္တခုကေတာ့ဘိသိတ္ခန္းသိမ္းခါနီးကိုရင္၀တ္မည့္
ရွင္ေလာင္ကပရိတ္သတ္ထဲမွာသကၤန္းဖိုးလိုက္ျပီးအလွဴခံတဲ႔ေနရာေလးပါရွင္ေလာင္းကသပိတ္လြယ္ျပီးဆုိင္းေနာက္ထအကူအညီနဲ႔
ပရိတ္သတ္ထဲလွည့္ေနခ်ိန္မွာဘိသိတ္ဆရာကေဗာဓိေရႊေက်ာင္းသီခ်င္းကိုဆုိင္း၀ိုင္းနဲ႔တြဲျပီးသီဆုိေပးေတာ့ဘယ္ကိုလြမ္းလို႔လြမ္းရမွန္း
မသိတဲ႔ခံစားမႈ႕ၾကီးကၾကားရသူေရာျမင္ရသူေရာ၀မ္းနည္းမႈကိုခံစားရေစပါတယ္။

မွတ္မွတ္ရရက်ဳပ္ဦးၾကီးအလွဴတုန္းကပိုဆုိးပါတယ္ဦးၾကီးရဲ႕ဇနီးကအလွဴမတုိင္ခင္မွာပဲကြယ္လြန္ထားေတာ့ဘိသိတ္ခန္းေနာက္ဆံုးပိုင္း
ရွင္ေလာင္းသကၤန္းဖိုးအလွဴခံထြက္တဲ႔အခါေဗာဓိေရႊေက်ာင္းသီခ်င္းနဲ႔ဆိုင္း၀ိုင္းရဲ႕တီးသံေတြကေသတဲ႔သူကိုပိုျပီးသတိရေစပါတယ္။

က်ဳပ္ညီ၀မ္းကြဲေမာင္ရင္ေလာင္းလည္းအလွဴခံရင္းမ်က္ရည္ေတြက်လို႔၊ပရိတ္သတ္ေတြလည္းရွင္ေလာင္းကိုၾကည့္ျပီးမ်က္ရည္ေတြက်
နဲ႔တကယ့္ကို၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ႔အခ်ိန္ပါ။

တခ်ဳိ႕ကေတာ့ဘိသိတ္မထည့္ဘဲေန႔ခင္းပိုင္းမွာဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးအျငိမ္႔ကခိုင္းျပီးညေနပိုင္းက်မွအလွဴေရစက္ခ်တရားနာယူေလ့ရွိပါတယ္
ညပိုင္းအျငိမ့္ခြင္ကိုေတာ့အလွဴပထမေန႔(အလွဴအ၀င္ေန႔)ညမွာေဖ်ာ္ေျဖပါတယ္။မင္းသမီးမထြက္ခင္ဆုိင္းဆရာကလူၾကီးၾကိဳက္၊လူငယ္
ၾကိဳက္စသျဖင့္ဆုိင္းပညာနဲ႔ဧည့္ခံရပါတယ္။အဲ႔ဒီေနာက္မွမင္းသမီးထြက္ဖို႔ဆုိင္း၀ိုင္းကနရီခ်ေပးပါတယ္။တခ်ဳိ႕နာမည္ၾကီးဆုိင္းေတြဆုိရင္
ေတာ္ေတာ္နဲ႔မင္းသမီးမထြက္ရပါဘူး။ဆုိင္းကိုၾကိဳက္တဲ႔ဆုိင္း၀ါသနာအုိးေတြကသီးခ်င္းေတြေတာင္းျပီးတီးခိုင္း၊ဆုေငြေတြခ်ျပီးတီးခိုင္းေန
ရင္ဆုိင္းဆရာလည္းမစားသာပါဘူး။မင္းသမီးဆုိလည္းဒီအတုိင္းပဲနာမည္ၾကီးဆုိလိုကေတာ့မိုးလင္းခ်င္လင္းပါေစမထတမ္းကိုအားေပး
တတ္ၾကတယ္။သီးခ်င္းေတာင္းလိုက္၊ဆုေငြခ်လိုက္၊ဒိုးဆစ္ေပးျပီးကခိုင္းလိုက္နဲ႔အေပးအယူကိုမွ်ေနတာပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ေက်ာက္ပန္းေတာင္းကဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးဆုိရင္ေလွ်ာ့မတြက္ပါနဲ႔။မင္းသမီးတုိင္းေက်ာက္ပန္းေတာင္းကိုမခိုႏိုင္သလို၊ဆုိင္းဆရာ
တုိင္းလည္းေက်ာက္ပန္းေတာင္းမွာမကပ္ႏိုင္ပါဘူး။အဓိပၸာယ္ကေတာ့ဆုိင္းပညာမင္းသမီးပညာေကာင္းေကာင္းတတ္ကၽြမ္းပါမွပြဲငွားသူ ရွိတာမုိ႔ေတာ္ယံုကတတ္တာနဲ႔မလံုေလာက္ပါဘူး။ဆုိင္းေကာင္းမင္းသမီးေကာင္းနဲ႔ယဥ္ပါးေနတဲ႔ေတာသူေတာင္သားပရိတ္သတ္က လည္းဆုိင္း၀ိုင္းဆုိအလွဴအိမ္ေရာက္လုိ႔ေျဗာေခါက္ကတည္းကအေျခအေနကိုခန္႔မွန္းႏိုင္သလိုမင္းသမီးဆုိလည္းယိုးဒယားကစျပီက
တည္းကသူ႔ရဲ႕ပညာကိုခန္႔မွန္းတတ္ၾကပါတယ္တစ္ခါတုန္းကဆုိေခ်ာက္ဘက္ကနာမည္ၾကီးမင္းသမီးတလက္ရြာကပြဲေတာင္းတဲ႔

အကကိုမကေပးႏိုင္လို႔ငိုျပီးေတာင္းပန္ရတဲ႔အထိျဖစ္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။

ဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးအတြက္လည္းဒီအလွဴမွာတီးတာကတာရြာသူရြာသားေတြသေဘာက်ရင္ေနာက္ႏွစ္ေတြအတြက္ပါအလားအလာ
ေကာင္းပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕ေပၚမွာဆုိင္းဘုတ္ခ်ိတ္တဲ႔ဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးဆုိရင္ပရိတ္သတ္ရဲ႕အစမ္းအသပ္ကိုခံႏိုင္
ရည္ရွိတဲ႔ဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးလို႔ပဲသာမွတ္လိုက္ပါ။လြန္ခဲ့တဲ႔ေလးငါးဆယ္ႏွစ္ကေတာ့၊ဆုိင္း၀ိုင္းမွာဆုိရင္စိန္ခင္လႈိင္၊စိန္စတင္း၊စိန္ကိုေလး၊

စိန္းေဒါင္းတင္၊လိႈင္စတင္းစတဲ႔ဆုိင္း၀ိုင္းေတြကနာမည္ၾကီးသလို႔မင္းသမီးဆုိရင္လည္းမီမီေက်ာ္၊သီတာျမင့္၊စႏၵာေအာင္၊ဇင္မာေအာင္၊

ၾကည္ၾကည္ႏိုင္၊နန္းျမင့္ႏြယ္၊သက္ထားဇင္၊စတဲ႔မင္းသမီးေတြကနာမည္ၾကီးပါတယ္။က်ဳပ္ၾကည့္ဖူးတဲ႔ၾကည္ၾကည္ႏိုင္ဆုိရင္ဇာတိက
လက္ပံပ်ားသူပါ။မင္းသမီးကေရာမင္းသားကေရာႏွစ္မ်ဳိးစလံုးရပါတယ္။နန္းျမင့္ႏြယ္ကၾကည္ၾကည္ႏိုင္ရဲ႕သမီးပါ။သူလည္းသူ႔အေမ

ေျခရာကိုမွီေအာင္လိုက္ကႏိုင္ပါတယ္။ဒါေပမဲ႔သူကတဲ့မင္းသားအကေတာ့မေတြ႔ဖူးပါဘူး။အျငိမ့္မင္းသမီးေတြအေၾကာင္းေရးရင္းနဲ႔

အလွဴကိုေတာင္သတိရလာတယ္ဗ်ာ။တေန႔ကရြာမွာရွိတဲ႔ေလးေလးေတြဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ရြာမွာဒီႏွစ္အလွဴေတြရွိလားေမးလိုက္ေသးတယ္။

ရွိပါ့ေတာ္တဲ႔။သံုးလွဴမ်ားေတာင္ဆုိပဲဗ်ာ။အလွဴနဲ႔ေ၀းခဲ႔တာလည္းေလးငါးဆယ္ႏွစ္ၾကာျပီဆုိေတာ့ဒီေခတ္ဆိုင္း၀ိုင္းနဲ႔မင္းသမီးေတြကို

ၾကည့္ခ်င္မိတယ္။

ေက်ာက္ပန္းေတာင္းဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးကအညာေဒသမွာတင္မဟုတ္ဘူးဗ်။ေတာင္ေပၚေဒသမွာလည္းနာမည္ၾကီးတယ္။လြန္ခဲ႔တဲ႔သံုးေလးႏွစ္က

လိြဳင္ေကာ္နားမွာေျမာက္ဘက္ရြာကအလုပ္သြားလုပ္ရင္းအဲ့ဒီမွာအိမ္ေထာင္က်ျပီးအေျခတည္ေနေတာ့သူတုိ႔သားရွင္ျပဳတဲ႔အခါအညာထံုးစံအတုိင္း

လွဴတာေပါ့။ေဖ်ာ္ေျဖေရးအတြက္ဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးကိုလည္းေက်ာက္ပန္းေတာင္းကပဲငွားျပီးညပိုင္းမွာအျငိမ့္နဲ႔ဧည့္ခံပါတယ္။အညာမွာပြဲလုပ္တဲ႔ပံုစံ

အတိုင္းေရွ႕ပိုင္းဆုိင္းတီးေနာက္ပိုင္းအျငိမ့္ကေပါ့။အဲ႔ဒီမွာပရိတ္သတ္ကတုတ္တုတ္မွ်မလႈပ္ဘဲအားေပးေနလို႔ေနာက္ဆံုးဆိုင္းနဲ႔မင္းသမီးကပဲပြဲကို

သိမ္းလိုက္ရတယ္တဲ႔ဗ်ာ။

ေနာက္တစ္ပိုင္းမွအလွဴရွင္ေလာင္းလွည့္တာနဲ႔ေကၽြးေမြးဧည့္ခံတာေလးေတြထပ္ေျပာျပပါမယ္။က်ဳပ္လည္းတစ္ေယာက္ထဲျပန္ေတြးရင္း

အခုလိုခ်ေရးလိုက္ေတာ့မသိေသးတဲ႔သူေတြလည္းွဗဟုသုတတုိးတာေပါ့ဗ်ာ။အခုေရးထားသမွ်သည္ေရႊညာသားေလးတုိ႔ရြာဘက္မွာျမင္

ေတြ႔ရတဲ႔ရွင္ျပဳအလွဴပြဲမ်ားအေၾကာင္းသာလွ်င္ျဖစ္ပါတယ္။တျခားအရပ္ေဒသရဲ႕ထံုးစံေတြနဲ႔ေတာ့ကြဲလြဲတာမ်ဳိးေလးေတြရွိႏိုင္ပါတယ္။

အားေပးမႈကိုေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ

ေရႊညာသားေလး

အညာအလွဴနဲ႔ဗ်ဳိးဟစ္တဲ႔ဓေလ့

"အလွဴဒကာဦးဖုိးေမာင္အလွဴ႕ဒါယိယာမေဒၚမယ္ရွင္တုိ႔၏ေနအိမ္သို႔ကြမ္းစားေဆးေသာက္ၾကြၾကပါဗ်ဳိး"ဟူေသာဗ်ဴိးဟစ္ျပီးအလွဴအိမ္ကို
ကြမ္းစားေဆးေသာက္ဖိတ္ၾကားတဲ႔အသံကအညာမွာအလွဴလုပ္တဲ႔အခါၾကားရေလ့ရွိတဲ႔အညာဓေလ့အလွဴဖိတ္ၾကားတဲ႔အသံေလးပါအလွဴ
လုပ္ဖုိ႔အတြက္ေန႔ေကာင္းရက္ျမတ္ေရြးျပီးရင္အလွဴအိမ္မွာလူစုတဲ႔အခါတစ္အိမ္တက္ဆင္းလိုက္ျပီးမဖိတ္ၾကားေတာ့ဘဲရြာလယ္လမ္းမမွေန
အလွဴအိမ္ကိုကြမ္းစားေဆးေသာက္ၾကြဖို႔ရြာေဆာ္ကတဆင့္ေအာ္ျပီးဖိတ္ၾကားေလ့ရွိပါတယ္။

အလွဴဖိတ္ၾကားတဲ႔အခါလည္းအနီးအနားရြာေတြကိုဗ်ဳိထိုးျပီးဖိတ္ပါတယ္။အလွဴဖိတ္စာျဖင့္တစ္ဦးခ်င္းစီဖိတ္ၾကားေနပါလွ်င္တစ္ရြာသားနဲ႔တစ္ရြာ
သားျမင္ဖူးေတြ႔ဖူးေနက်မုိ႔ခ်န္လွပ္ထားလို႔မေကာင္းတာေၾကာင့္တစ္ရြာလံုးမီးခိုးတိတ္ဗ်ဳိထိုးျပီးဖိတ္တာပါ။တျခားအလွမ္းေ၀းတဲ႔ရြာေတြကိုေတာ့
အလွဴဖိတ္စာေ၀ျပီးဖိတ္ၾကားေလ့ရွိပါတယ္။အဲ႔ဒီလိုဖိတ္ၾကားတာမ်ဳိးကိုေတာ့"ေရြးဖိတ္"ဆိုျပီးသံုးေလ့ရွိပါတယ္ဒါေၾကာင့္အလွဴအိမ္မွာကြမ္းစား
ေဆးေသာက္စျပီဆုိကတည္းကဗ်ဳိထိုးဖိတ္ၾကည့္မည့္ရြာအေရအတြက္ကိုပါတစ္ခါတည္းစာရင္းထည့္တြက္ရပါတယ္။အေကၽြးအေမြးအတြက္
လူၾကီးေတြကခ်က္ျပဳတ္ဖို႔ခန္႔မွန္းေပးႏိုင္ရန္အတြက္ပါ။

အဲ႔ဒီကြမ္းစားေဆးေသာက္ဖိတ္တဲ႔ဓေလ့ကေတာ့ယေနတိုင္ရွိေနဆဲပါ။ရြာလံုးကၽြတ္ဗ်ဴိထိုးျပီးဖိတ္ၾကားတာကေတာ့အရင္တုန္းကေလာက္မမ်ား
ေတာ့ပါဘူး။ဒါေပမဲ႔ရြာထဲမွာအလွဴရွိရင္ေတာ့အလွဴအတြက္လိုအပ္တာေလးေတြ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ကိုင္ၾကဖုိ႔အတြက္အလွဴ႕ရွင္အိမ္မွာကြမ္းစားေဆး
ေသာက္ရင္းတုိင္ပင္ၾကပါတယ္။မ႑ပ္ေဆာက္လုပ္ေရးေကၽြးေမြးဧည့္ခံေရးမွအစအလွဴအတြက္ေဆာင္ရြက္ဖြယ္ရာကိစၥအ၀၀ကိုရြာထဲမွဖြဲ႔စည္း
ထားတဲ႔အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးအလုိက္တာ၀န္ယူျပီးေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔လုပ္ငန္းတာ၀န္ခြဲေ၀ၾကျခင္းပါ။ရြာထဲမွာအလွဴတစ္ခုရွိျပီဆုိတာနဲ႔တစ္ရြာလံုး
ကက်ရာတာ၀န္ကိုခြဲေ၀ျပီး၀ို္င္း၀န္းလုပ္ေဆာင္ေလ႔ရွိၾကတာအညာသူအညာသားတုိ႔ရဲ႕ေစတနာအရင္းခံတဲ႔ဓေလ႔ေလးပါ။

အခ်က္အျပဳတ္အတြက္လည္းဟင္းခ်က္ဖိုအဖြဲ႔၊ထမင္းေကၽြးဆုိရင္လည္းထမင္းေကၽြးအဖြဲ႔တစ္ဖြဲ၊လာသမွ်ဧည့္သည္ေတြကိုမ႑ပ္ထဲမွာလဘက္
ပဲေၾကာ္နဲ႔ေရေႏြးၾကမ္းတည္ခင္းျပီးဧည့္ခံတဲ႔အဖြဲ႔ကတစ္ဖြဲ႔စသျဖင့္သူ႔အဖြဲ႔ႏွင့္သူက်ရာတာ၀န္အသီးသီးကိုမခုိမကပ္ဘဲေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ေလ့
ရွိၾကပါတယ္။အနီးအနားရြာမ်ားမွရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္မ်ားကိုေတာ့ရြာေက်ာင္းဆရာေတာ္မွပင့္ဖိတ္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။အလွဴ႕ရွင္ကပင့္ဖိတ္ခ်င္
တဲ႔သံဃာစာရင္းကိုေရးျပီးရြာေက်ာင္းဆရာေတာ္ကိုေပးရပါတယ္။ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ကဘုန္းၾကီးပင့္ေလွ်ာက္လႊာေရးျပီးသက္ဆုိင္ရာ
ဆရာေတာ္ေေက်ာင္းေတြကိုလူၾကံဳျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊၊လူလႊတ္၍ျဖစ္ေစပင့္ဖိတ္စာပို႔ေပးရပါတယ္။

ပင့္သံဃာေတြကုိေ၀ယ်ာ၀စၥလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရန္အတြက္ဘုန္းၾကီးထိန္းအဖြဲ႔ကိုလည္းသပ္သပ္ဖြဲ႔ထားပါတယ္။အဲ႔ဒီဘုန္းၾကီးထိန္းအဖြဲ႕ကေတာ့
ရြာထဲကအလွဴအိမ္ကကိစၥေတြကိုပါ၀င္ေဆာက္ရြက္စရာမလိုပါဘူး။ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာပဲဘုန္းၾကီးေတြအတြက္ဆြမ္းဟင္းခ်က္ျပဳတ္၊ေရပူေရေအး၊
စသျဖင့္လိုအပ္တာမွန္သမွ်လုပ္ေဆာင္ေပးၾကရတယ္။သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ခဲဖြယ္ေဘာဇင္တုိ႔ကုိအလွဴမတုိင္ခင္ကတည္းကဘုန္းၾကီးထိန္း
ေခါင္းေဆာင္ဆီမွာစာရင္းယူျပီးအလွဴ႕ရွင္ကျပည့္စံုေအာင္၀ယ္ျပီးစာရင္းနဲ႔တကြအလွဴအ၀င္ေန႔နံနက္ပိုင္းမွာဘုန္းၾကီးထိန္းေခါင္းေဆာင္ကိုအပ္
ရပါတယ္။

သံဃာေတာ္မ်ား၏အာရံုဆြမ္း၊ေန႔ဆြမ္း၊အခ်ဳိပြဲစသည္တုိ႔ကိုဘုန္းၾကီးထိန္းအဖြဲ႔ကပဲအားလံုးတာ၀န္ယူျပီးလုပ္ေဆာင္ေပးပါတယ္။အလွဴပြဲၾကီးေန႔
ေန႔ဆြမ္းမကပ္ခင္မွာေတာ့အလွဴ႕ဒယာနဲ႔အလွဴ႕ဒါယိကာမတုိ႔ကဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုအရင္ေရာက္ေအာင္လာျပီးဘုန္းၾကီးထိန္းအဖြဲ႔ျပင္ဆင္ေပးတဲ႔
ဆြမ္းပြဲကိုသံဃာေတာ္တုိ႔အားကပ္လွဴေလ႔ရွိပါတယ္။အညာမွာအလွဴတစ္ခုလုပ္ေတာ့မည္ဆုိလွ်င္စျပီးစီစဥ္ကတည္းကရြာထဲကလူၾကီးမိဘေတြကို
အသိေပးတုိင္ပင္ရပါတယ္။ဆန္ဘယ္ႏွစ္တင္းကုန္မည္၊ဟင္းလ်ာဘယ္ႏွစ္ပိႆာကုန္မည္စသျဖင့္လူၾကီးေတြကခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္ေပးၾကပါတယ္။

အလွဴ႕ဒါယိကာမအပိုင္းကေတာ့အလွဴအတြက္လိုအပ္သည့္ေပါက္ေပါက္ဆုပ္၊ငွက္ေပ်ာသီးနတ္ပြဲေတြျပင္ဖို႔အတြက္လိုအပ္တာေတြကိုကာလသမီး
ေခါင္းေဆာင္နဲ႔တုိင္ပင္၍စီစဥ္ရပါတယ္။မုန္႔ေထာင္းျခင္း၊ေပါက္ေပါက္ေလွာ္ျခင္း၊မုန္႔ေလေပြအတြက္မုန္႔ျပဳတ္ျခင္း၊ငွက္ေပ်ာသီး၀ယျ္ခင္း၊မ႑ပ္
ထဲကဘုရားစင္မွာတင္ဖို႔ဘုရားပန္းခ်ဳိးျခင္းစတာေတြကိုကာလသမီးေခါင္းနဲ႔တုိင္ပင္ရပါတယ္။ကာလသမီးေခါင္းေဆာင္ကသူ႔အဖြဲ႔ထဲကကာလ
သမီးေတြကိုတာ၀န္ထပ္ခြဲေပးပါတယ္။

အလွဴမွာေကၽြးမည့္ထမင္းခ်က္ဖုိ႔ဆန္ကိုလည္းမလွဴမတုိင္ခင္ကတည္းကအိမ္ရွင္မေတြစုျပီးအလွဴအိမ္မွာဆန္စင္ရပါတယ္။လာတဲ႔ဧည့္သည္
ေတြကိုေ၀ငွဖုိ႔အတြက္ေဆးလိပ္ကိုလည္းေဆးလိပ္လိပ္တတ္တဲ႔အဖြားေတြကအလွဴအိမ္မွာေဆးလိပ္လာလိပ္ေပးၾကပါတယ္။အရင္ကေတာ့
ေျပာင္းဖူးဖက္ေဆးလိပ္ေတြကိုပဲသံုးၾကပါတယ္။အခုေနာက္ပိုင္းမွာသနပ္ဖက္ေဆးလိပ္ကိုပဲအလြယ္တကူ၀ယ္ျပီးေ၀ငွၾကပါတယ္။

အလွဴရက္နားနီးေလအလုပ္မ်ားေလပါပဲ။မ႑ပ္ေဆာက္ျပီးျပီဆုိတာနဲ႔မ႑ပ္ထဲမွာလူမျပတ္ေတာ့ပါဘူး။ေပါက္ေပါက္ဆုပ္လုံးတာ၊မုန္႔ေလေပြ
လုပ္ဖုိ႔အတြက္မုန္႔ျပဳတ္တာေတြကိုမ႑ပ္ထဲမွာဘဲမီးဖိုျပီးလုပ္ကိုင္ၾကပါတယ္။ေပါက္ေပါက္ဆုပ္တုိ႔၊မုန္႔ေလေပြတုိ႔ကေရႊညာသားေလးတုိ႔ရြာဘက္
ေတြမွာအလွဴလုပ္ရင္မျဖစ္မေနလုပ္ရတဲ႔မုန႔္ေတြပါမ႑ပ္ထဲမွာတင္တဲ႔ကန္ေတာ့ပြဲေတြထဲမွာလည္းအဲ႔ဒီႏွစ္မ်ဳိးကိုပါေအာင္ထည့္ၾကရပါတယ္။
အနီးအနားရြာေတြကလာတဲ႔အရင္းႏွီးဆံုးဧည့္သည္မ်ားကိုလည္းအလွဴအိမ္ေပၚမွာအလွဴ႕ရွင္ကိုလာႏႈတ္ဆက္တဲ႔အခါေပါက္ေပါက္ဆုပ္နဲ႔
မုန္႔ေလေပြကိုပန္းကန္ျပားနဲ႔ထည့္ျပီးဧည့္ခံရင္းစကားစျမည္ေျပာၾကပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ရွင္ျပဳအလွဴတစ္ခုလုပ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ေပါက္ေပါက္ဆုပ္တုိ႔မုန္႔ေလေပြတုိ႔ကမပါမျပီးဆုိသလိုပါပဲ။အဲ႔ဒီႏွစ္မ်ဳိးကဘုန္းၾကီးလွဴရန္
ကန္ေတာ့ပြဲထဲမွာလည္းပါပါတယ္။ဟင္းခ်က္ဖုိကိုေပးရတဲ႔ကန္ေတာ့ပြဲထဲမွာလည္းပါပါတယ္။ဆုိင္း၀ိုင္းအတြက္၊အသံခ်ဲ႕စက္၊မီးစက္၊
မင္းသမီးတို႔ကိုေပးရတဲ႔ပြဲထဲမွာလည္းထည့္ပါတယ္။ယခုေရးျပီးသည္အထိကအလွဴမတိုင္ခင္ျပင္ဆင္ရတာေလးေတြထဲကတခ်ဳိ႕အပိုင္းမွ်
သာပဲရွိပါေသးတယ္။တစ္ဆင့္ခ်င္းအေသးစိတ္ေရးလွ်င္ေတာ္ေတာ္သြားမွာပါ။

က်န္တဲ႔အပိုင္းေလးေတြကိုဗဟုသုတအျဖစ္နဲ႔ဆက္လက္ေဖာ္ျပေပးပါအံုးမည္။

အားေပးမႈကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္

ေရႊညာသားေလး