Photo credit (google images)
မိစန္းကိုအိမ္အလုပ္ေတြတင္ပဲအားကိုးရတာလားဆုိေတာ့မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ယာထဲကိုင္းထဲေပါင္းေကာက္ျမက္ႏုတ္လည္းျဖစ္ပါတယ္။အလုပ္လုပ္တာမွာသပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိသလိုစိတ္ရွည္လက္ရွည္လုပ္တတ္
တာေၾကာင့္ယာခင္းထဲမွာေျခရာလက္ရာျမင္တာနဲ႔ဘယ္သူလက္ခ်က္လဲဆုိတာသိႏိုင္ပါတယ္။မိစန္း
ေပါင္းႏႈတ္တဲ့ယာခင္းဆုိျမင္တာနဲ႔ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတယ္။ပဲစင္းငံုခင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ေျပာင္းဖူးခင္း၊ႏွမ္းခင္း
ပဲခင္းဘယ္ထဲမွာပဲေပါင္းႏႈတ္ႏႈတ္ေနာက္ကိုျပန္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔သီးႏွံပင္ကလြဲရင္ေပါင္းပင္ကိုတစ္ပင္မွ
မျမင္ရေအာင္စိတ္ရွည္ပါတယ္။
ပဲစင္းငံုခင္းမ်ားဆုိသမံတလင္းေပၚမွာတက္ေပါက္ေနလာထင္ရေအာင္အထိစိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ေပါင္းႏႈတ္
ေကာင္းပါတယ္။ႏြားစာဆိုလည္းႏြားၾကိဳက္တဲ့ျမက္၊ႏြားမၾကိဳက္တဲ့ျမက္ခြဲျခားျပီးရိတ္တတ္တယ္။မိစန္ရိတ္
ထားတဲ့ျမက္ထံုးတစ္ထုံးကိုေတာ္ယံုေယာက်ာ္းသားမနည္းထမ္းယူရတယ္။ေတာထဲထင္းေခြသြားျပီဆုိ
လည္းမိစန္းေခါင္းနဲ႔ရြက္လာတဲ့ထင္းစည္းၾကီးမ်ားဆုိအၾကီးၾကီးေတြ။တခါတေလမ်ားထင္းစည္းကၾကီးျပီး
လည္ပင္းကိုတို၀င္ေနသလားမွတ္ရတယ္။တစ္ေယာက္ထဲထင္းေခြသြားျပီးဒီေလာက္ၾကီးတဲ့ထင္းစည္းညည္း
ေခါင္းေပၚေရာက္ေအာင္ဘယ္လိုပင့္လဲေမးရင္သူ႔ထင္းစည္းပင့္နည္းကလြယ္လြယ္ေလး။ထင္းစည္းကိုေျမေပၚ
မွာေထာင္လိုက္တယ္။ ေခါင္းခုကိုထင္းစည္းအလယ္ေလာက္မွာေနရာခ်ျပီးလူကေျမၾကီးေပၚေဆာင့္ေၾကာင့္
ထိုင္လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ထင္းစည္းကိုအသာလွဲယူျပီးထင္းစည္းေခါင္းေပၚမွီျပီဆုိတာနဲ႔ေျမမွာစိုက္ေနတဲ႔ထင္းစည္း
ေရွ႕ပိုင္းကိုေျခေထာက္တစ္ဖက္နဲ႔ထိုးေကာ္လိုက္ရင္ေခါင္းေပၚေရာက္ေရာတဲ့။တခါတခါေတာ့ထင္းစည္းကို
မသြားျပီးေက်ာက္တံုးၾကီးၾကီးေပၚတင္ေခါင္းေပၚမွာေခါင္းခုတင္ျပီးလူကေဘးမွာထိုင္လ်က္ထင္းစည္းကို
ေခါင္းေပၚေရာက္ေအာင္ဆြဲယူသတဲ့။
ေတာလုပ္ေတာကိုင္ကၽြမ္းက်င္ေပမဲ့ မိစန္းကိုလယ္ဆင္းစိုက္တာတစ္ခါမွမျမင္ဖူးပါဘူး။လယ္ေပါင္းႏႈတ္၊
ေကာက္ရိတ္ခ်ိန္ေတာ့လယ္ထဲဆင္းေလ့ရွိတယ္။အဲ့ဒါကလည္းတျခားမိန္းမသားေတြနဲ႔မတူတဲ႔အခ်က္ပါပဲ။
ရြာမွာမိန္းမသားမွန္ရင္ေကာက္စိုက္တတ္ၾကတာမ်ားတယ္။
အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာသပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိတဲ့မိစန္းအက်င့္ကအိမ္မလုပ္ေတြလုပ္တဲ့အခါမွာလည္းသပ္ရပ္လွပါ
တယ္။မန္က်ည္းသီးထုခ်ိန္ဆုိသူ႔နားကမန္က်ည္းေစ့ဘယ္မွမေျပးမစင္ရပါဘူး။မနက္စျပီးထုတဲ့အခ်ိန္ကစလို႔
ညေနပိုင္းအလုပ္သိမ္းတာနဲ႔မန္က်ည္းေစ့ကိုတကုတကလိုက္ေကာက္ဖို႔မလိုဘဲေတာင္းထဲကိုအသာက်ဳံးထည့္
ယံုပါပဲ။သက္ကယ္ပ်စ္တဲ့အခါလည္းထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲအေတာ္ေလးသပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိပါတယ္။
အိမ္အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားလုပ္တတ္ေပမဲ႔ယက္ကန္းနဲ႔ဆုိင္တဲ့လုပ္ငန္းေတြမွာေတာ့မိစန္းမလုပ္တတ္ျပန္
ပါဘူး။အိမ္ကမခိုင္းတာလည္းပါတာေပါ့။ကို္ယ္တုိင္မလုပ္တတ္ေပမဲ့သူ၀တ္ခ်င္တဲ့အဆင္ကိုေတာ့ယက္ကန္း
ရက္တတ္တဲ့သူ႔ညီမကိုေျပာျပီးခိုင္းတတ္တယ္။
ထမင္းစားတဲ့အခါလည္းထမင္းကိုဘယ္ေတာ့မွမဖိတ္မစင္ေစရဘူး။ပန္းကန္ျပားနဲ႔အျမဲတမ္းစားေလ့
ရွိတာေၾကာင့္သူစားတဲ့ပန္းကန္ကိုသူ႔နာမည္ေပးထားရတယ္။အိမ္မွာဆုိသူ႔ပန္းကန္နဲ႔မဟုတ္ရင္ထမင္း
မစားဘူး။စားတဲ့အခါလည္းစည္းကမ္းရွိသလားမေမးနဲ႔အသားငါးဟင္းမ်ားဆုိတစ္ခါထည့္ေပးထားတာနဲ႔
ထမင္းပြဲျပီးသည့္တုိင္ေနာက္ထပ္ထည့္ေပးစရာမလိုေတာ့ဘူး။အေကာင္းဆုိအေကာင္းလိုစားတတ္တယ္။
ဘယ္ေတာ့မွေလာဘတၾကီးစားတာမ်ဳိးလည္းမရွိပါဘူး။သူ႔ပန္းကန္ထဲထည့္ေပးတာကိုေအးေအးလူလူပဲ
စားေလ့ရွိတယ္။
ယာထဲကိုင္းထဲေရာက္ျပီဆုိရာသီအလိုက္ေပၚတဲ့ဟင္းခ်က္စရာအိမ္ကအေမျဖစ္တဲ့သူဟင္းခ်က္စရာထြက္ရွာ
စရာမလိုပါဘူး။ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ခ်ိန္ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္၊မန္က်ည္းရြက္ခ်ိန္မန္က်ည္းရြက္၊ပီေလာရြက္ခ်ိန္ပီေလာရြက္
အခ်ိအခ်ဥ္စံုေအာင္သယ္လာတတ္တယ္။အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကမိစန္းေတာထဲသြားတာျမင္လို႔မိစန္းေရ
အရီးေလးဖို႔ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေလးလက္တစ္ဆုပ္စာေလာက္ပိုခဲ႔စမ္းပါေအဆုိလိုက္တစ္ဆုပ္မဟုတ္ဘူးႏွစ္ရက္
စာေလာက္ပါေအာင္သယ္လာေပးတယ္။
အားလံုးအေပၚစိတ္ထားေကာင္းတဲ့မိစန္ရဲ႕စိတ္ကတခါတေလမွာေတာ့ျငိဳျငင္တတ္ျပန္တယ္။သူၾကည့္မရတဲ့
သူဆုိရင္မ်က္ေစာင္းထိုးတတ္တယ္။သူ႔အေၾကာင္းသိတဲ့သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့သူ႔မ်က္ႏွာရိပ္
မ်က္ႏွာကဲၾကည့္ျပီးေျပာဆုိေပါင္းသင္းၾကလို႔အဆင္ေျပၾကပါတယ္။အရိပ္အကဲမသိဘဲသူ႔ေနရာေဘးမွာ
သြားအိပ္မိလို႔မိစန္းလက္ခ်က္မိသြားတဲ့သူ႔ညီမ၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေနာက္တစ္ပိုင္းမွာဆက္ပါမည္။
အပိုင္း (၃) ဆက္ပါမည္။
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္
ေရႊညာသားေလး
