ၾကက္ဟင္းခါးသီးေၾကာ္ခ်က္ နဲ့ ဟင္းမ်ဳိးစံု

 

 ဒီတခါေတာ့ ၾကက္ဟင္းခါးသီးအပုသီးေလးေတြကို ငါးနီတူေျခာက္နဲ႔ေၾကာ္ခ်က္ခ်က္စားျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာေတာ့ေခ်ာင္းေဘးကခ်ဳံေတြေပၚမွာအေလ့က်ေပါက္ျပီးသီးပါတယ္။ေရခပ္ရင္းခ်ဳံထဲတိုးျပီး ၾကက္ဟင္းခါးသီးခူးရတာေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ေျမြစိမ္းလည္းေၾကာက္ရတယ္ း) ဒီမွာေတာ့ေစ်းထဲမွာ

အပံုလိုက္ေလးေတြေရာင္းေနတာေတြ႔လို႔ဝယ္ျပီးအညာခ်က္ေလးခ်က္စားပါတယ္။

ခ်က္ျပဳတ္ပံုကေတာ့ ၾကက္ဟင္းခါးသီးေလးေတြကိုမိမိႏွစ္သက္သလိုလွီးျဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။က်ေနာ္ကေတာ့

ေလးစိတ္ခြဲ ဆားအနည္းငယ္ထည့္ျပီးေပ်ာ့သြားေအာင္နယ္ထားလိုက္ပါတယ္။ခ်က္မည့္ဒယ္အိုးထဲကို ဆီအနည္းငယ္ထည့္ဆီပူလာေတာ့၊ၾကက္သြန္နီတစ္လံုး၊ခရမ္းခ်ဥ္သီးႏွစ္လံုးပါးပါးလွီးထည့္နႏြင္းမႈန္႔၊ ငါးပိသင့္ေတာ္ယံုထည့္ျပီးဆီသတ္ပါ။ဆီသတ္တာေမႊးလာရင္ၾကက္သြန္ျဖဴနဲ႔ငရုတ္သီးေထာင္းထားတာ

ထည့္ေမႊအနံ႔ေမႊးလာေတာ့ေရေဆးထားတဲ့ငါးနီတူေျခာက္ထည့္ခဏေမႊေပးေနာက္ဆံုးမွာအေစာက

ဆားနည္ထားတဲ့ၾကက္ဟင္းခါးသီးကိုေရေဆးျပီးထည့္ပါ။ၾကက္ဟင္းခါးသီးက်က္ေလာက္ေအာင္ေရေႏြး

ထပ္ထည့္ျပီးအိုးကိုအုပ္ထားပါ။ငါးေျခာက္မရွိရင္ပုစြန္ေျခာက္နဲ႔ခ်က္လို႔ရပါတယ္။ေရေႏြးထည့္တာက

ဟင္းအက်က္ျမန္ပါတယ္။ၾကက္ဟင္းခါးသီးက်က္လို႔အရသာအေနအထားျမည့္ျပီးရင္မီးဖိုေပၚကခ်လို႔ရပါျပီ။

ၾကက္ဟင္းခါးသီးဟင္းကိုဗူးသီးဟင္းခ်ဳိ သို႔မဟုတ္အသီးအရြက္ဟင္းခ်ဳိတမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔တြဲျပီးစားလို႔ေကာင္း ပါတယ္။အခ်ဥ္ရည္ေသာက္နဲ႔ဆုိရင္ေတာ့ အခါးစားျပီးအခ်ဥ္ေသာက္ရင္ပိုျပီးခါးပါလိမ့္မယ္ း)

ဗူးသီးနဲ့ဖရုံရြက္ေၾကာ္ 

ေနာက္ဟင္းတခြက္ကေတာ့ဖရံုညႊန္ကိုဗူးသီးႏုတလံုးနဲ႔ေရာ ပင္စိမ္းရြက္အုပ္ျပီးေၾကာ္ထားပါတယ္ဗ် း)

ဘဲဥခ်ဥ္ဟင္း း)

မိႈကန္စြန္းအရည္ေသာက္ း)

ဟင္းခြက္အားလံုး တခါတည္းခ်က္တာမဟုတ္ပါဘူး။ခ်က္စားျဖစ္တုန္းမွတ္တမ္းတင္ထားတာမို႔ တခါတည္းတင္လိုက္တာပါ း)

ေက်ာင္းမွာအလုပ္မ်ားတဲ့အခါ ဟင္းခ်က္ဖို႔ေဝးစြ သူမ်ားခ်က္ျပီးသား ဝယ္စားဖုိ႔ကိုအခ်ိန္မရပါဘူး။တေန႔လံုးမွ ထမင္းတနပ္နဲ႔ျပီးရတာလည္းရွိတယ္။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစဗ်ာ။လာလည္ၾကတဲ့အတြက္လည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္

ေရႊညာသား

ပန္းတို႔ ပြင့္ခ်ိန္

 အခန္းခ်င္းကပ္လ်က္စိုက္ပ်ဳိးေရးကအစ္ကိုတစ္ေယာက္ကသူ႔ဌာနေရွ႕မွာစကားျဖဴပန္းေတြပြင့္လို႔ဘုရားလွဴဖို႔
ခူးလာတာက်ေနာ္႔ကိုလည္းေပးလို႔ဘုရားလွဴျဖစ္ပါတယ္။သူေပးတုန္းကေတာ့ပြင့္ခါနီးအငံုေလးအာေလးေတြ
ေရဖ်န္းျပီးဘုရားလွဴတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ပြင့္ေနၾကျပီ။ပန္းရနံ႔ကတခန္းလံုးသင္းပ်ံ႔ေနတာပါပဲ။

ေငြပန္း ကပ္လွဴျခင္းကုသိုလ္

ဒုတိယအၾကိမ္ စကားျဖဴပန္း ကပ္လွဴျခင္းကုသိုလ္

အညွာေလးေတြကိုေရစိမ္ေပးထားေတာ့ သံုးရက္ေလာက္ခံပါတယ္။ေက်ာင္းကျပန္လို႔ အခန္းတံခါးဖြင့္ လိုက္ရင္ ပန္းရနံ႔ကေမႊးၾကိဳင္ေနတာပါပဲ။

ေက်ာင္းသြားရင္း သေဘာက်လို႔ ဖုန္းနဲ႔မွတ္တမ္းတင္ထားတာ

ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ စိန္ပန္းေတြလည္း ေျမမွာၾကဲျပန္႔ေန 

စိန္ပန္းျပာ

ေက်ာင္းသြားလမ္းေဘးမွာ ပြင့္ေနတဲ့ သစ္ခြ

ေက်ာင္းဝန္းထဲက သစ္ပင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွ အခုလို သစ္ခြေတြ ပြင့္ေနတာကို ျမင္ရတာစိတ္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းပါတယ္ း)

 ေက်ာင္းထဲကညေနပိုင္းတရက္ျခားဖြင့္တဲ့ ေစ်းေလးက ပန္းပင္ဆုိင္မွာေရာင္းေနတာ ဝယ္ခ်င္ေသာ္လည္းထားစရာေနရာမရွိေလေတာ့ ပံုပဲရိုက္ထားတယ္ း)

အဖူးအငံုေတြနဲ႔ စံပယ္ပင္ေတြ

ဒီပန္းကေတာ့ ေဒလီယာ ပန္းပင္ထင္တာပါပဲ ေသခ်ာေတာ့မသိပါဘူး း)

က်ေနာ္႔အိမ္ေလးဆီကိုလာလည္ရင္းပန္းပင္ပန္းပြင့္ေလးေတြၾကည့္ျပီးစိတ္အေမာေတြေျဖေဖ်ာက္ႏိုင္ပါေစဗ်ာ။

လာေရာက္လည္ပတ္ၾကတဲ့အတြက္လည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾက

ပါေစလို႔ေရႊညာသားကဆုေတာင္းပါတယ္။

အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္

ေရႊညာသား

အညာသားလက္ရာ ဗူးသီး​ေၾကာ္

 ၾကက္သြန္ေၾကာ္နဲ႔ဗူးသီးေၾကာ္

 ဗူးသီး၊ ရံုးပတီသီး၊ ျမင္းခြာရြက္ေၾကာ္

အေၾကာ္နဲ႔စားဖို႔ မန္က်ည္းသီးမွည့္အခ်ဥ္ရည္ 

ဗူးသီး၊ရံုးပတီသီး၊ျမင္းခြာရြက္နဲ႔ၾကက္သြန္တုိ႔ကိုပုစြန္ေၾကာ္တဲ့တန္ပူရာမႈန္႔အႏွစ္ေဖ်ာ္ျပီးေၾကာ္ထားတာပါဗ်။

ဘာမွေရာစပ္စရာမလိုဘဲခပ္ပ်စ္ပ်စ္ေလးေဖ်ာ္ျပီးႏွစ္သက္ရာအသီးအႏွံကိုႏွစ္ျပီးေၾကာ္လို႔ရပါတယ္။

အေၾကာ္မွာအခ်ဥ္ရည္ကအဓိကက်တာမို႔အညာသားလုပ္တဲ့အခ်ဥ္ရည္ေဖ်ာ္နည္းကိုမွ်ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။

မန္က်ည္းသီးမွည့္ကိုေရစင္ေအာင္အရင္ေဆးျပီးေရေႏြးဆူျပီးသားနဲ႔ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔စိမ္ထားပါ။ငရုတ္သီး၊

ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ခ်င္းသံုးမ်ဳိးကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေထာင္းပါ။သိပ္ျပီးညက္ဖို႔မလိုပါဘူး။ျပီးရင္ေထာင္းထားအေရာကို

ပန္းကန္ထဲမွာထည့္ေရေႏြးစိမ္ထားတဲ့မန္က်ည္းမွည့္ကိုလက္နဲ႔ေခ်ျပီးအေပၚပိုင္းအရည္ကိုစစ္ထည့္အပ်စ္အက်ဲ

ကိုေရေႏြးနဲ႔လိုသလိုစပ္ျပီးယူပါ။အဲ့ဒီေနာက္ဆားနည္းနည္းပိုထည့္၊ငံျပာရည္အနည္းငယ္ထည့္၊အရသာမႈန္႔

သို႔မဟုတ္ဟင္းခ်ဳိမႈန္႔၊သၾကားတခုခုကိုသင့္ေတာ္ယံုထည့္ျပီးေမႊပါ။အေပါ့အငန္ကိုေတာ့လိုအပ္သလိုျပင္လို႔ ရပါတယ္။ေနာက္ဆံုးမွပူစီနံသို႔မဟုတ္နံနံပင္ကိုကပ္ေၾကးနဲ႔ညွပ္ထည့္ပါ။တခ်ဳိ႕ကေတာ့ေဂၚဖီထုပ္ကိုပါးပါး

လီွးျပီးထည့္ၾကပါတယ္။ဆုိင္ေတြမွာေတာ့ေဂၚဖီနဲ႔ပူစီနံကိုသပ္သပ္ပန္းကန္နဲ႔ထည့္ေပးပါတယ္။အေၾကာ္ဆုိင္

နာမည္ၾကီးတာမွာအခ်ဥ္ရည္ကအဓိကက်ပါတယ္။အေၾကာ္ေကာင္းတာနဲ႔မျပည့္စံုပါဘူး။သူနဲ႔တြဲဖက္စားသံုး

မည့္အခ်ဥ္ရည္ကလည္းအေရးပါ ပါတယ္။

ငယ္ငယ္ကရြာမွာပြဲေတြရွိရင္အေမနဲ႔အေၾကာ္ေရာင္းခဲ့ရတယ္။အေမ့ဆုိင္ကသူမ်ားဆုိင္ေတြထက္စားသံုးသူ မ်ားပါတယ္။စားတဲ့သူေတြကိုဘာကြာလဲေမးၾကည့္ေတာ့ဒီဆုိင္ကအခ်ဥ္ရည္ကစားလို႔ပိုေကာင္းတယ္လုိ႔ေျပာ ပါတယ္။တခ်ဳိ႔ဆုိထမင္းနဲ႔စားဖို႔အေၾကာ္ဝယ္ရင္အခ်ဥ္ရည္ပိုထည့္ခိုင္းပါတယ္။အခ်ဥ္ရည္ကထမင္းနဲ႔လည္း စားလို႔ျဖစ္တယ္တဲ့။ပြဲျပီးလို႔အျမတ္တြက္ရင္အေမ့ဆုိင္ကသူမ်ားထက္နည္းနည္းေတာ့ပိုျပီးအျမတ္ရပါတယ္။

ဝယ္စားတဲ့သူေတြလည္းကိုယ္စားသလိုမ်ဳိးစားရပါေစဆုိတဲ့ေစတနာကိုေရွ႕ထားျပီးေရာင္းတာေၾကာင့္

ေစတနာကေရာင္ျပန္ဟတ္တာထင္ပါတယ္။ဒီထက္ေကာင္းတဲ့အခ်ဥ္ရည္ေဖ်ာ္နည္းမ်ားလည္းရွိႏိုင္ပါတယ္။

ဒီနည္းကအေမသင္ေပးထားတဲ့အတုိင္းေရႊညာသားေဖ်ာ္ထားတာပါ း)

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစဗ်ာ။လာေရာက္လည္ပတ္ၾကတဲ့အတြက္လည္းေက်းဇူးတင္

ပါတယ္။

အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္

ေရႊညာသား

ငံျပာရည္ခ်က္ နဲ႔ ဗူးသီးႏုျပဳတ္တုိ႔စရာ

ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာအညာသားခ်က္စားျဖစ္တဲ့ဟင္းေလးေတြပါ။အစကေတာ့မခ်က္ေတာ့ဘူးလို႔ဆံုးျဖတ္ထား
ေသာ္လည္းမစားဘဲမေနႏိုင္ေတာ့တခါတရံခ်က္စားရတယ္။ဗူးသီးကိုေတြ႔ရခဲတာမုိ႔ဗူးသီးႏုႏုေလးေတြေရာင္းေန
တာကိုျမင္ေတာ့သေဘာက်တာနဲ႔ဝယ္ျဖစ္ပါတယ္။ဘာလုပ္စားရမလဲစဥ္းစားေတာ့ျပဳတ္ျပီးတို႔စရာလုပ္ရင္
ေကာင္းမယ္ထင္တာနဲ႔ငံျပာရည္ခ်က္ခ်က္ျပီးတို႔စားျဖစ္တယ္။ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ဗူးသီးပုပ္ဆိုျပီးအသီးအျဖစ္
သိပ္မေအာင္ျမင္တဲ့ဗူးသီးႏုဖင္ခ်ဳံ႕ေလးေတြကိုေစ်းထဲမွာတို႔စရာအျဖစ္နဲ႔ဝယ္လို႔ရပါတယ္။ငါးပိရည္က်ဳိနဲ႔တုိ႔စားလို႔
အင္မတန္ေကာင္းတယ္။မစားခင္တုန္းကေတာ့ခင္ဗ်ားတုိ႔ျမိဳ႕မွာလည္းေပါက္ေပါက္ရွာရွာဗူးသီးပုပ္ေတာင္
ဝယ္စားရတယ္လို႔ေျပာမိေသးတယ္။တကယ္လည္းစားၾကည့္ေရာ...အိုး..စားရတာဆတ္ေတာက္ဆတ္ေတာက္ နဲ႔ငါးပိရည္က်ဳိနဲ႔ေတာ္ေတာ္လိုက္ဖက္တယ္။အခုကဟာကေတာ့ဗူးသီးပုပ္မဟုတ္ပါဘူး။ဗူးသီးႏုႏုေလးေတြကို
ခူးျပီးေရာင္းတာ။ျပဳတ္ျပီးတုိ႔ေတာ့စားရတာခ်ဳိေနတာပဲ။

 ငံျပာရည္ခ်က္

 ဗူးသီးႏုျပဳတ္

 သီးခ်င္းထဲမွာေတာ့ ဗူးသီးႏုႏုမခူးရ လို႔ၾကားဖူးတာပဲ း)

ငံျပာရည္ခ်က္နည္းကေတာ့လြယ္ပါတယ္။ၾကက္သြန္နီအေနေတာ္သံုးလံုးကိုပါးပါးလီွးဆီသတ္၊ၾကက္သြန္ႏြမ္း
လာေတာ့ငရုတ္သီးသို႔မဟုတ္ငရုတ္သီးေျခာက္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာကိုၾကက္သြန္ျဖဴနဲ႔ေထာင္းျပီးထည့္ငရုတ္သီး
နဲ႔ၾကက္သြန္ျဖဴေမႊးလာရင္ငံျပာရည္သံုးဇြန္းေလာက္ထည့္ေရေႏြးေလးဇြန္းေလာက္ထပ္ပြားျပီးမီးေအးေအးနဲ႔
တည္။ေနာက္ဆံုးဆီပဲက်န္တဲ့အခါမီးဖုိေပၚကခ်။ေလလံုတဲ့ဗူးထဲမွာထည့္ထားရင္အနည္းဆံုးတပတ္ေလာက္
ေတာ့ထားလို႔ရပါတယ္။ပုစြန္ေျခာက္ထည့္မယ္ဆိုလည္းဆီသတ္ခ်ိန္မွာေထာင္းျပီးထည့္ႏိုင္ပါတယ္။
က်န္တဲ့ဗူးသီးေလးေတြကိုေတာ့ျမန္မာျပည္အလြမ္းေျပဗူးသီးေၾကာ္ ေၾကာ္စားျဖစ္ပါတယ္။ေနာက္ေန႔မွပဲ
ဗူးသီးေၾကာ္ပို႔စ္ထပ္တင္ေတာ့မယ္ဗ်ာ။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မး္သာၾကပါေစလို႔ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သပါတယ္။လာေရာက္လည္ပတ္
ၾကတဲ့အတြက္လည္းေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါေၾကာင္း...။

အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္

ေရႊညာသား

ဆယ္တန္းေအာင္တာ ၁၆ ႏွစ္ျပည့္

 photo credit >>>> google images

အခုရက္ပိုင္းငယ္ငယ္ကေက်ာင္းသားဘဝကိုလြမ္းဆြတ္လို႔ေကာင္းတုန္းဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းေတြထြက္ျပန္
ေတာ့အတိတ္ေျခရာေလးေတြဆီကိုအေတြးကဆက္သြားျပန္ပါတယ္။ေရွ႕ကပို႔စ္ေတြမွာေရးခဲ့သလိုရြာကေန
ေျခလ်င္ခရီးနဲ႔ကိုးတန္းအထိလက္ပံပ်ားေက်ာင္းမွာတက္ခဲ့ပါတယ္။ကိုးတန္းေအာင္ေတာ့ဆယ္တန္းတက္ဖုိ႔
သူမ်ားေတြေဘာ္ဒါေဆာင္သြားၾကခ်ိန္ကိုယ့္အတြက္ကဘယ္မွာတက္ရမွန္းမေသခ်ာေသးပါဘူး။ေက်ာင္းအပ္ခါနီး
အေဖအလုပ္ကရြာကိုျပန္လာမွမိတၳီလာကအေဖ့အသိဦးေလးရဲ႕သားသမီးေတြကေဘာ္ဒါေဆာင္ဖြင့္ထားတယ္။
အဲ့ဒီေဘာ္ဒါမွာအေဒၚအိမ္ကေနျပီးေန႔ပိုင္းတက္ဖုိ႔ေျပာထားျပီးျပီဆုိတာသိရတယ္။တကယ္ေတာ့ေဘာ္ဒါမွာအိပ္
ေဘာ္ဒါမွာစားမယ္ဆုိတႏွစ္လံုးပညာသင္စရိတ္ႏွစ္သိန္းသံုးေသာင္း၊စာအုပ္စာတမ္းဖိုးနဲ႔ေပါင္းတြက္မယ္ဆုိရင္
တႏွစ္လံုးစာအတြက္ေလးငါးသိန္းေလာက္ကုန္မွာမို႔အေဖလည္းမတတ္ႏိုင္တဲ့အဆံုးေဘာ္ဒါမွာမအိပ္မစားဘဲ
အျပင္ကအေဒၚ့အိမ္မွာေနျပီးေဘာ္ဒါမွာေက်ာင္းတက္ဖုိ႔စီစဥ္တာပါ။ပညာသင္စရိတ္ကတႏွစ္စာအတြက္ခုနစ္ ေသာင္းခြဲပဲေပးရပါတယ္။အဲ့ဒီလိုနဲ႔မိတၳီလာျမိဳ႕ၾကီးဆီကိုအညာသားပထမဆံုးေျခခ်ခဲ့ပါတယ္။

ျမိဳ႕ကိုေက်ာင္းသြားတက္ရမယ္ဆုိေတာ့စိတ္ထဲမွာဝမ္းနည္းဝမ္းသာျဖစ္ရပါတယ္။အေမနဲ႔အိမ္ကိုသံေယာဇဥ္
ၾကီးပထမဆံုးအၾကိမ္လည္းခြဲရမွာမို႔စိတ္ထဲမွာဝမ္းနည္းေနမိပါတယ္။ျမိဳ႕မွာေက်ာင္းသြားတက္ရမယ္ဆုိေတာ့
အေမကေက်ာက္ပန္းေတာင္းကိုေခၚျပီးလိုအပ္တာေလးေတြလိုက္ဝယ္ျခမ္းေပးပါတယ္။မွတ္မွတ္ရရဘဝမွာ
သားေရဖိနပ္ကိုဆယ္တန္းႏွစ္ေရာက္မွပထမဆံုးစီးဖူးတာပါ။အေမကလူေလးျမိဳ႕မွာေက်ာင္းတက္ရမွာဆုိျပီး
ဝက္ဝံတံဆိပ္ေက်ာင္းစိမ္းပုဆိုးရယ္အက်ၤီအျဖဴရယ္အသစ္ဝယ္ေပးတယ္။လြတ္အိတ္လည္းအသစ္ဝယ္ေပး
လိုက္ပါတယ္။ကိုတန္းႏွစ္အထိကေတာ့အရင္ကပို႔စ္မွာေရးခဲ့သလိုပဲျဖစ္သလိုသာေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတာမ်ားပါ
တယ္။ျမိဳ႕ကိုသြားဖို႔အတြက္အေမဝယ္ေပးတာေလးေတြကက်ေနာ္႔အတြက္ပထမဆံုးသံုးခြင့္ရမည့္အသစ္ေတြ
ျဖစ္ေပမဲ့တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကရွစ္တန္းကိုးတန္းႏွစ္မွာကတည္းကသံုးေနၾကပါျပီ။ကိုယ့္မိသားစုအေျခအေန
ကိုသိလို႔အေမ့ကိုမပူဆာခဲ့သလိုအေမကလည္းပညာတတ္ဖုိ႔ကအဓိကက်န္တာကအေရးမၾကီးဘူးဆုိျပီး
ႏွစ္သိမ့္ပါတယ္။မိဘပဲေလကိုယ့္သားသမီးသူမ်ားေတြလိုဆင္ေပးခ်င္မွာေပါ့မေျပလည္တဲ့အေျခအေနေၾကာင့္
သာတဖက္လွည့္နဲ႔ႏွစ္သိမ့္ခဲ့တာ။အိမ္အေျခအေနကိုလည္းနားလည္ေတာ့အေမ့ကိုတတ္ႏိုင္သေလာက္ စိတ္မဆင္းရဲေစခဲ့ပါဘူး။

ရြာကေနမိတၳီလာကိုသြားတဲ့ေန႔မွာအိမ္ကထြက္ကတည္းကငိုပါတယ္။ကားဂိတ္ရွိတဲ့ဆီကိုနာရီဝက္ေလာက္
လမ္းေလွ်ာက္ရတာမုိ႔ပီနံအိတ္န႔ဲထည့္ထားတဲ့အိပ္ယာလိပ္ကိုပခံုးမွာထမ္းရင္းရြာဘက္ကိုေနာက္ျပန္လွည့္
ၾကည့္လုိက္ငိုလိုက္နဲ႔အေဖကေတာ့ေက်ာင္းပိတ္တဲ့အခါအလည္ျပန္လို႔ရတာပဲတိတ္ေတာ့ဆိုျပီးႏွစ္သိမ့္ပါ
တယ္။အဲ့ဒီလိုနဲ႔မိတၳီလာျမိဳ႕ကိုဆယ္တန္းတက္ဖို႔ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ေဘာ္ဒါေဆာင္မွာစာစသင္ေတာ့ေတြ႔သမွ်
သူငယ္ခ်င္းေတြကတစ္ေယာက္မွကိုယ္မသိတဲ့လူစိမ္းေတြ၊သူတုိ႔ကလည္းနယ္ေပါင္းစံုကေနလာၾကတာမို႔
အစပိုင္းေတာ့ခပ္စိမ္းစိမ္းပါပဲ။ေနာက္ပိုင္းခင္သြားၾကေတာ့လည္းေပ်ာ္စရာေကာငး္ပါတယ္။စိတ္အဖိစီးဆံုး
ကာလဆုိလည္းမမွားပါဘူး။ရြာကေနတစ္ေယာက္ထဲျမိဳ႕ကိုေက်ာင္းလာတက္တာဆယ္တန္းမေအာင္ဘဲ
ရြာျပန္ရင္ေတာ့ငါလည္းမေကာင္းဘူးအေဖအေမလည္းမ်က္ႏွာပ်က္စရာျဖစ္မွာဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔စာကိုသာဖိျပီး
သင္သမွ်အေၾကြးမထားဘဲပံုမွန္လုပ္ပါတယ္။အေဒၚ႔သမီးကလည္းစာသမားမို႔အခ်ိန္တုိင္းစာပဲၾကည့္ခိုင္းပါ
တယ္။အဲ့လိုနဲ႔မနက္စာေန႔စာညစာတစာစာလုပ္ရင္းစာေမးပြဲနားနီးေတာ့သိပ္ျပီးက်က္စရာမက်န္ေတာ့ပါဘူး။
ဒါေပမဲ့စိုးရိမ္စိတ္ကေတာ့ေလ်ာ့မသြားပါဘူး။ရြာကိုလည္းလူၾကံဳတုိင္းစာေရးပါတယ္။အေမ့ဆီကိုေျပာခ်င္သမွ်
စာနဲ႔ေရးေျပာ။သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကိုလည္းစာေရးနဲ႔ဆယ္တန္းႏွစ္မွာစာအေစာင္ေတာ္ေတာ္ေရးျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးအတန္းတင္စာေမးပြဲေျဖခါနီးေတာ့စာေမးပြဲရက္အတြင္းအေမ့ကိုလာေနဖို႔စာေရးျပီးမွာပါတယ္။
ေဘာ္ဒါေဆာင္မွာသူမ်ားမိဘေတြလာေတာ့အေမ့ကိုလာေစခ်င္တာပါ။အေမလည္းအိမ္မွာအလုပ္တဖက္နဲ႔မို႔
စာေမးပြဲတြင္းတခုလံုးမေနႏိုင္ပါဘူးက်ေနာ္စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေနာက္ဆံုးသံုးရက္ေလာက္မွလာပါတယ္။
စာေမးပြဲေျဖျပီးျပန္လာတဲ့အခါအေမ့မ်က္ႏွာျမင္ရတာအားတခုျဖစ္ပါတယ္။စာေမးပြဲျပီးအေဒၚကရြာကိုခ်က္ခ်င္း
မျပန္ခိုင္းဘဲတပတ္ေလာက္နားခိုင္းပါေသးတယ္။တႏွစ္လံုးစာအုပ္နဲ႔မ်က္ႏွာသိပ္မခြာခဲ့ရေတာ့စာေမးပြဲျပီးခါစ
ရက္ေတြဆုိမေနတတ္ပါဘူး။အဲ့ဒါနဲ႔ေတြ႔တဲ့ဂ်ာနယ္စာအုပ္ေတြလြယ္အိတ္နဲ႔ထည့္ဖတ္ပါတယ္။ရြာျပန္ေရာက္
ေတာ့လည္းေယာင္တိေယာင္ခ်ာၾကီးျဖစ္ေနေသးတယ္။ေနာက္ပိုင္းေတာ့ျပန္ျပီးက်င့္သားရသြားပါတယ္။
ေက်ာင္းပိတ္ထားေပမဲ့စိတ္ထဲကစာေမးပြဲေအာင္စာရင္းဆုိတာကိုလည္းအခ်ိန္တုိင္းျခိမ္းေျခာက္ေနပါတယ္။
ေအာင္စာရင္းထြက္ခါနီးေလပိုဆုိးေလငါမ်ားမေအာင္ရင္ဆုိတဲ့အေတြးေတြးမိရင္အိပ္လို႔လည္းမေပ်ာ္ပါဘူး။
ေျဖခဲ့တာေအာင္ႏိုင္တယ္ဆုိတာကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သိေပမဲ့ေအာင္စာရင္းမထြက္မခ်င္းမယံုၾကည္ရဲပါဘူး။

photo credit >>> google images

အဲ့ဒီိလိုနဲ႔ေအာင္စာရင္းေတြထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာမိတၳီလာကိုလည္းသြားမၾကည့္ႏိုင္ပါဘူး။စာေမးပြဲေအာင္ေၾကာင္း
သတင္းကိုက်ေနာ္နဲ႔အတူတူေဘာ္ဒါေဆာင္မွာတက္တဲ့လက္ပံပ်ားကသူငယ္ခ်င္းဆီကတဆင့္အဲ့ဒီရြာကို
ေဘာလံုးပြဲသြားၾကည့္တဲ့ရြာကလူေတြကသယ္လာခဲ့ပါတယ္။သူတုိ႔ကေဘာလံုးပြဲၾကည့္ျပီးညတြင္းခ်င္းျပန္လာ
တာမို႔တစ္ေယာက္စကားတစ္ေယာက္နားနဲ႔ျပန္ေျပာၾကလို႔မနက္မိုးလင္းတဲ့အခ်ိန္မွာက်ေနာ္ဆယ္တန္းေအာင္
တဲ့သတင္းကတစ္ရြာလံုးပ်ံ႔ေနပါျပီ။ဆယ္တန္းေအာင္တယ္ဆုိတဲ့အသံၾကားရတာနဲ႔ရင္ထဲမွာလေပါင္းမ်ားစြာ
ဖိစီးေနတဲ့စိုးရိမ္စိတ္အလံုးၾကီးက်သြားျပီးလူတကိုယ္လံုးေပါ့ပါးေနေတာ့တာပါပဲ။ရြာမွာဆယ္တန္းကိုႏွစ္ခ်င္း
ေပါက္ေအာင္ျမင္သူမရွိခဲ့ေတာ့တစ္ရြာလံုးကခ်ီးမြမ္းၾကေမးၾကျမန္းၾကနဲ႔ကိုယ္စားေပ်ာ္ေနရွာၾကတယ္။အဲ့ဒီမွာ
အေပ်ာ္ဆံုးကေတာ့က်ေနာ့္အေမပါ။သူဆင္းရဲပင္ပမ္းခံခဲ့ရသမွ်က်ေနာ္ဆယ္တန္းေအာင္ျခင္းကအဲ့ဒီအေမာ
ေတြကိုေျပေစလို႔တဲ့ေလ။

အခုေတာ့ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ့တာ(၁၆)ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ျပီ။ေက်ာင္းျပီးျပီလားဆုိေတာ့မျပီးေသးဘူးဗ်။(၁၆)ႏွစ္အတြင္း သင္ယူစရာမကုန္ႏိုင္တဲ့ဘဝေက်ာင္းေတာ္ၾကီးထဲမွာဘဝသင္ခန္းစာေတြလည္းသင္ယူရင္းေက်ာင္းစာေတြလည္း
ၾကိဳးစားရင္းနဲ႔အခုထိေက်ာင္းသားျဖစ္ေနတုန္းပါ။ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းသတင္းေတြျမင္ရဖတ္ရေတာ့သူတုိ႔
ကိုယ္စားကိုယ္လည္းေပ်ာ္မိတယ္။သူတို႔ေနာက္ကြယ္မွာတိတ္တိတ္ေလးေပ်ာ္ေနမည့္သူတုိ႔မိဘေတြရဲ႕မ်က္ႏွာ
ကိုလည္းျမင္ေယာင္ၾကည့္မိတယ္။ေအာင္ျမင္သူေတြေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ေအာင္စာရင္းမွာ မပါတဲ့သူေတြလည္းဝမ္းနည္းေနၾကမွာပါ။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ျပီးခဲ့တာေတြကိုသင္ခန္းစာယူျပီးျပဳျပင္လို႔ေနာက္ႏွစ္
ေအာင္စာရင္းမွာထိပ္ဆံုးကပါႏိုင္ေအာင္အားသြန္ခြန္စိုက္ၾကိဳးစားၾကပါလို႔တိုက္တြန္းရင္း အညာသားရဲ႕ ေက်ာင္းသားဘဝေနာက္ေၾကာင္းျပန္ျခင္းကိုဒီမွာပဲရပ္နားလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။

အားလံုးကိုယ္စိ္တ္ႏွစ္ျဖားက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။လာေရာက္လည္ပတ္တဲ့အတြက္လည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္

ေရႊညာသား

ေက်ာင္းသားဘဝ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အခက္ဆံုးေန႔ေတြ

 

photo credit>>> google images

 

ျပီးခဲ့တဲ့ပို႔စ္နဲ႔ဆက္ျပီးျပန္ေပၚလာတဲ့ေက်ာင္းသားဘဝအမွတ္ရစရာေလးေတြကိုဆက္ျပီးမွတ္တမ္းျပဳပါအံုးမယ္။
ရြာေက်ာင္းမွာတုန္းကေက်ာင္းဝတ္စံုမဝတ္ခဲ့ရဘဲျဖစ္သလိုအဝတ္အစားနဲ႔ေျပးလႊားေက်ာင္းတက္ရင္းေလးတန္း
ေရာက္ေတာ့အေမကက်ေနာ္တုိ႔ညီအစ္ကိုေတြအတြက္လက္ျဖစ္ဖ်င္ၾကမ္းပုဆုိးေလးေတြတစ္ေယာက္ႏွစ္ထည္
ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္အမီရက္ကန္းယက္ျပီးခ်ဳပ္ေပးတယ္။ေက်ာင္းစိမ္းဆုိလို႔အစိမ္းေရာင္ခ်ည္းသက္သက္မဟုတ္ပါဘူး။
အစိမ္းေရာင္ခ်ည္ကိုတုိင္ျပီးအမည္းေရာင္ခ်ည္ေဖာက္အနားမွာအျဖဴေရာင္တျမက္ခြဲထည့္ျပီး(ခ်ည္ေလးေခ်ာင္းကို တျမက္ဟုရက္ကန္းမွာေရတြက္)ယက္ထားတာပါ။ျမင္လြယ္ေအာင္ေျပာရရင္ယေန႔ေခတ္ေက်ာင္းသားအမ်ားစု
ဝတ္ၾကတဲ့ဝက္ဝံတံဆိပ္ေက်ာင္းစိမ္းပုဆိုနဲ႔အေရာင္တူပါတယ္။မိန္းခေလးေတြအတြက္ကိုေတာ့အစိမ္းခ်ည္တိုင္
အစိမ္းခ်ည္နဲ႔ေဖာက္ျပီးယက္ေလ့ရွိပါတယ္။သူတုိ႔အတြက္ကိုေတာ့အနားကြပ္မထည့္ပါဘူး။
အဲ့ဒါေၾကာင့္အနားကြပ္ကိုၾကည့္ျပီးေယာက်ာ္းေလးဝတ္မိန္းခေလးဝတ္အလြယ္တကူခြဲျခားႏိုင္ပါတယ္။ဖ်င္ၾကမ္း
ဆုိေတာ့သိတဲ့အတုိင္းအသစ္ဆိုဝတ္ရတာေတာင့္ေတာင္ၾကီးနဲ႔အဆင္မေျပပါဘူး။အဲ့ဒါေၾကာင့္ဖ်င္ၾကမ္းပုဆုိးသစ္
ကိုညအိပ္တဲ့အခါဝတ္အိပ္ခိုင္းပါတယ္။ျပီးရင္နွစ္ေရေလာက္ေလွ်ာ္ျပီးမွဝတ္လို႔ေကာင္းပါတယ္။ေလးတန္းႏွစ္မွာ
အဲ့ဒီဖ်င္ၾကမ္းပုဆုိးနဲ႔ႏွစ္ပါးသြားခဲ့ရတာကိုျပန္ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။

ေလးတန္းေအာင္လို႔ငါးတန္းႏွစ္ေရာက္ေတာ့ရြာနဲ႔သံုးမိုင္ခန္႔ေဝးတဲ့လက္ပံပ်ားကအထက္တန္းေက်ာင္းခြဲကိုသြား
ေက်ာင္းတက္ရပါတယ္။အဲ့ဒီေလာက္ေဝးတဲ့ခရီးကိုပညာသင္ႏွစ္တစ္ႏွစ္လံုးေျခလ်င္ခရီးႏွင္ျပီးေက်ာင္းတဲ့ခဲ့ရတဲ့
အက်ဳိးကအခုခ်ိန္ထိသူမ်ားနဲ႔အတူယွဥ္လမ္းေလွ်ာက္ရင္ကိုယ္ကေရွ႕ကိုႏွစ္လမ္းေလာက္ပိုပိုေရာက္ေနေတာ့
တာပါပဲ။မနက္လင္းလို႔(၆)နာရီခြဲေလာက္ဆိုအိမ္ကေနထြက္ႏွစ္နာရီနီးပါးလမ္းေလွ်ာက္ျပီး၊ေက်ာင္းတက္
ေခါင္းေလာင္းမထိုးခင္ေက်ာင္းကိုေရာက္ပါတယ္။ေနသာတဲ့ေန႔မွာသြားလို႔ေကာင္းေပမဲ့မိုးရြာတဲ့ေန႔ေတြဆုိရင္
လြယ္အိတ္ကတဖက္၊ဖိနပ္ကတဖက္၊ထမင္းခ်ဳိင့္ကပါေသးတယ္။မွတ္မွတ္ရရအဲ့ဒီေက်ာင္းမွာကိုးတန္းအထိေန
ခဲ့တာ။မိုးတြင္းဆုိထီးတလက္ေကာင္းေကာင္းမကိုင္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ဒါေၾကာင့္မိုးတြင္းဆုိရင္လြယ္အိတ္ထဲမွာ
က်န္ေက်ာင္းတံဆိပ္ငါးက်ပ္တန္ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္အျမဲေဆာင္ထားရပါတယ္။ေက်ာင္းျပန္လို႔လမ္းမွာမုိးရြာရင္
လူသာစိုေစ၊စာအုပ္မစိုေစနဲ႔ဆုိတဲ့အတုိင္းလြယ္အိတ္ကိုက်န္ေက်ာင္းအိတ္နဲ႔စြပ္မိုးလံုေအာင္ထုပ္လက္ကဆြဲျပီး
က်န္တဖက္ကဖိနပ္ကိုကိုင္ရႊံ႔ဗြက္ထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ျပန္ခဲ့ရတာအဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့စိတ္ညစ္စရာအလြန္
ေကာင္းပါတယ္။ဒါေပမဲ့အခုေနမ်ားျပန္လည္ခံစားခြင့္ရရင္ေပ်ာ္ေနမလားမေျပာတတ္ပါဘူး။

သံုးမိုင္ခရီးကိုေန႔တုိင္းေျခလ်င္ေလွ်ာက္ရတဲ့က်ေနာ္တုိ႔ေျခေထာက္မွာအျမဲရီးေလးခိုလိုက္တာကေတာ့အဲ့ဒီအခ်ိန္
ကယိုးဒယားႏိုင္ငံထုတ္လိပ္တံဆိပ္ေဖ့ာဖိနပ္ေလးပါ။ဆင္ၾကယ္တံဆိပ္ဖိနပ္စီးႏိုင္တဲ့သူကမင္းသားဆုိေတာ့
ကိုယ္ေတြကေတာ့ေဖာ့ဖိနပ္နဲ႔ဆင္းရဲသားေနရာေလာက္ေပါ့ဗ်ာ။ေန႔တုိင္းသြားရပါမ်ားေတာ့ဖိနပ္ေနာက္ျမီးေတြ
ကတုိတိုလိုက္လာတာေက်ာင္းနွစ္တဝက္ေလာက္ဆုိဖေနာင့္မလံုေတာ့ဘူး။သို႔ေသာ္လည္းမျပတ္မခ်င္းေတာ့
ေနာက္ျမီးတုိနဲ႔ပဲဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ရတာပါပဲ။အဲ့ဒီလိပ္တံဆိပ္ဖိနပ္ဆုိတာလည္းခိုင္သလားမေမးနဲ႔ေနာက္ျမီးတုိ
ေအာက္ကခံုပါးသြားတဲ့အထိဖိနပ္တည္းၾကိဳးကဘယ့္ႏွယ္မွမေနဘူး။တျခားဖိနပ္ကိုေျပာင္းတတ္ျပီးစီးလို႔ရေသး
တယ္။အဲ့ေလာက္ထိခိုင္တဲ့ဖိနပ္နဲ႔မွက်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းသြားလမ္းခရီးကအဆင္ေျပပါတယ္။ကားလမ္းေပၚေရာက္
တဲ့အခါေတာ့တခါတေလသနားတတ္တဲ့ကားသမားမ်ား၊သားသမီးခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တဲ့ကားသမားမ်ားက
ေက်ာင္းေရွ႕ေရာက္ေအာင္တင္ေခၚတတ္ပါတယ္။အဲ့ဒီလိုအခါမ်ဳိးဆိုရင္ေလက်ေနာ္တစ္ေတြမိႈရတဲ့မ်က္ႏွာလို
ျပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးေနၾကတာေပါ့။ေက်ာင္းကိုလည္းေစာေစာေရာက္ျပီးကစားဖို႔အခ်ိန္လည္းရေသးတယ္။ဒီလိုၾကံဳ
တာကလည္းတႏွစ္လံုးမွကံေကာငး္ရင္ႏွစ္ခါေလာက္ပါ။ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ကားသမားေတြကေက်ာင္းသားေတြ တင္ရတာအႏၱရာယ္မ်ားလို႔မတင္ခ်င္ၾကဘူးတဲ့။အဲ့ဒီေတာ့က်ေနာ္တုိ႔တစ္ေတြလည္းေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ၉၆၉၃
(ကိုယ့္ေျခေထာက္ကိုယ္သံုး)နဲ႔ပဲေက်ာင္းတက္ရတာမ်ားပါတယ္။ေတာသားေတြအဖို႔ေတာ့ဒီေလာက္ခရီးက
စာမဖြဲ႔ေလာက္ပါဘူးေလေနာ္။

အဲ့ဒီေလာက္လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ရတာမုိ႔ေျခေထာက္ေတြကအခုထိအက်င့္ပါေနတုန္း။လမ္းသြားရင္ကိုယ္ကပံုမွန္
ေပမဲ့ေဘးကလူေျပးလိုက္ရတဲ့အျဖစ္။ေဆာင္းရာသီေရာက္ရင္သူမ်ားေတြအိပ္ေကာင္းေကြးေကာင္းတုန္း
က်ေနာ္တုိ႔တစ္ေတြကလြယ္အိတ္ကိုစလြယ္သိုင္း၊ပုဆိုေလးေတြျခံဳလို႔ေက်ာင္းသြားလမ္းေပၚေရာက္ေနျပီ။ ခဲေနတဲ့အုန္းဆီပုလင္းကိုမီးဖိုေဘးခ်ျပီးေပ်ာ္လာတဲ့အုန္းဆီကိုေခါင္းမွာလိမ္းရြာ႔အျပင္ေရာက္တာနဲ႔ေခါင္းေပၚမွာ
အုန္းဆီျပန္ခဲသြားလို႔ဆံပင္ေတြကအေတာင့္လိုက္ေလးေတြ။အခုေခတ္ဂ်ယ္လ္ေတြေလာက္ေတာ့ပ်င္းေတာင္
ပ်င္းေသးေပါ့။ေနမထြက္ခင္အထိကေတာ့ဆံပင္ကပံုမပ်က္ဘူး။အဲ့ဒီအခ်ိန္ဆိုလမ္းေတြကဖုန္ေတြထေျခေထာက္
ေတြေပၚဖုန္ေတြတင္ျပီးတျဖည္းျဖည္းေျခသလံုးေတြမွာပတ္ၾကားအက္ေတြထင္လာေရာ။ျဖတ္သြားေနက်ေခ်ာင္း
ေရကလည္းခန္းစျပဳေတာ့ေက်ာင္းကျပန္ရင္ေခ်ာင္းစပ္မွာထိုင္ေျခေထာက္ကိုေရစိမ္ကပ္လာသမွ်ဖုန္ေတြကို
ေရႏူးျပီးခဲနဲ႔ေခ်းတြန္းရင္းအပန္းေျဖၾကတယ္။ပတ္ၾကားအက္ေလးေတြနဲ႔တင္းေနတဲ့ေျခသလံုးၾကြက္သားေလး
ေတြေပၚကိုမ်ားစာမရလို႔အရိုက္ခံရျပီဆုိေသြးေလးေတြမ်ားစို႔လို႔ေပါ့။အဲ့ဒီလိုနဲ႔ေဆာင္ကုန္ခါနီးရင္မိုးတြင္းမွာျမင္
ရတဲ့ရႊံေတြကခေရာင္းလမ္းေတြျဖစ္စိမ္းစိုေနတဲ့သစ္ပင္ေတြျမက္ေတာေတြကအဝါေရာင္ေတြေျပာင္းကုန္ၾကျပီ။

ေက်ာင္းသြားလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ယာခင္းစပ္ကဆီးပင္ေတြေအာက္ဆီးသီးေကာက္စား၊မန္းက်ည္းပင္ေအာက္
ေရာက္ေတာ့မန္က်ည္းသီးေကာက္စားနဲ႔သြားလိုက္ျပန္လိုက္ေမာရပမ္းရမွန္းမသိဘဲေက်ာင္းတက္လာခဲ့တာ
ခက္ခဲတာေတြရွိခဲ့သလိုေပ်ာ္စရာေတြလည္းျပည့္ေနခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ေလအဲ့ဒီလိုအခက္အခဲေတြခေရာင္းလမ္း
ေတြျဖတ္ခဲ့ရျခင္းသည္ပင္ယခုလက္ရွိအေျခအေနကိုေရာက္ေအာင္တြန္းပို႔ခဲ့တာပါလားဆုိတဲ့အသိကစိတ္ထဲ
ဝင္လာခ်ိန္မွာေတာ့ၾကံဳလာရမည့္အခက္အခဲေတြအတြက္ခြန္အားေတြျဖစ္လာပါတယ္။

လက္ရွိမွာမေတာင့္မတမေၾကာင့္မၾကနဲ႔ပညာသင္ၾကားခြင့္ရေနေသာ္လည္းတခ်ိန္ကျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ေတြ
ကိုေတာ့ဘယ္ေတာ့မွေမ့လို႔မရပါဘူး။ျပန္ေတြးလိုက္တုိင္းအစီအရီေပၚေပၚလာလို႔ဒီစာေလးေတြေရးႏိုင္တာပါ။
ႏွစ္ေတြၾကာလာလို႔အေဟာင္းေတြကအသစ္ျပန္မျဖစ္လာႏိုင္ေပမဲ့အဲ့ဒီအေဟာင္းေလးေတြအတုိင္းျပန္ျပီးတသ
ခံစားရျခင္းသည္ပင္အသစ္နဲ႔မလဲႏိုင္တဲ့ရသကိုေပးစြမ္းေနတာပါ။ဒါေၾကာင့္က်ေနာ္ျဖင့္ေလ အေၾကာင္းအခြင့္
တုိက္ဆုိင္လာတိုင္းေက်ာင္းသားဘဝျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့အခက္အခဲဆံုးေန႔ေတြကိုျပန္လည္အမွတ္ရလြမ္းဆြတ္
ေနမိမွာပါ။

အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္

ေရႊညာသား