 |
| ျမိဳင္ျမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ ႏွစ္ပါးသြားအက |
“ေလးႏြယ္ေရ… ေဟ့ေလးႏြယ္”
“ကိုရင္ဖိုးေရႊၾကီး ဘာတုန္းေတာ့ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္နဲ႔”
“ဟ ငါ နင့္ကို သတင္းေကာင္း ေျပာမလို႔ဟ ဘာလဲ နင္မသိခ်င္ဘူးလား”
“ဘာသတင္းတုန္း သိခ်င္တာေပါ့ေတာ့ ကိုရင္ဖိုးေရႊၾကီးေနာ္ မဟုတ္တရုတ္ေတြေတာ့ ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႔”
“ေအးပါဟ ေလးႏြယ္ကလည္း နင္က ငါ႔ဆိုရင္ အေကာင္းကုိ မထင္ဘူး”
“မဟုတ္ရပါဘူး ကိုရင္ဖိုးေရႊရယ္ က်ဳပ္က စတာပါေတာ္ ေျပာမွာသာေျပာပါ”
“ဒီလိုဟ ေျမာက္ဘက္ရြာက ငါတုိ႔အရီးေလးက ေရွ႕လထဲမွာ သူ႔ေျမးေတြကို ရွင္ျပဳေပးမွာေလ အဲ့ဒါ သူ႕အလွဴမွာ ဇာတ္ပြဲႏွစ္ည ထည့္မွာတဲ႔ဟ အဲ႔ဒါနင္တုိ႔ သိရေအာင္လို႔ ငါေျပာျပတာ မေန႔က ငါ အရီးေလးတို႔ဆီ ေရာက္ခဲ႔လို႔ သိလာတာ”
“ကိုရင္ဖိုးေရႊ တကယ္ေျပာတာေနာ္ တကယ္ေပါ့ဟ ငါနင့္ကို အရင္ဆံုးေျပာျပတာ တျခားဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာရေသးဘူး”
“ေအာင္မေလး ၀မ္းသာလိုက္တာေတာ္ က်ဳပ္တုိ႔ပြဲငတ္ေနတာ ၾကာျပီေတာ့ ရြာေက်ာင္းဘုန္းၾကီးပ်ံပြဲ ျပီးကတည္းက ပြဲမၾကည့္ရတာ ၾကာျပီ။ ေအးခနဲ႔ မယ္သစ္တုိ႔ အဖြဲ႔ကိုလည္း က်ဳပ္ေျပာလိုက္အံုးမယ္။ သူတုိ႔လည္း ၾကားရင္ ၀မ္းသာမွာေတာ့… ဒါနဲ႔ ဇာတ္က ဘယ္ကဇာတ္လဲေတာ့ ငွားျပီးျပီလား"
“ေအးဟ ဇာတ္နာမည္က လမင္းကမၻာ ဆုိလားပဲ ေခ်ာက္ကလို႔ ေျပာတယ္”
“ဟုတ္လား ဒါဆုိရင္ ဇာတ္အသစ္ၾကည့္ရမွာေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔ဘက္မွာ မ၀င္ဘူးေသးဘူး”
“ကိုရင္ဖိုးေရႊၾကီးေနာ္ ပြဲနီးရင္ က်ဳပ္တုိ႔အတြက္ ေနရာေကာင္းေကာင္း သြားဦးထားေပးရမယ္”
“စိတ္ခ်ပါ ေလးႏြယ္ရယ္ ဇာတ္ခံုေဆာက္ျပီးတာနဲ႔ နင္တို႔အတြက္ ငါေနရာသြားဦးထားေပးမယ္ စိတ္ခ်။”
“ကဲ ငါ ေခ်ာင္းထဲေရခပ္သြားေတာ့မယ္ဟ နင္ေရာ ေရဘယ္ႏွစ္ေခါက္ေရာက္ျပီလဲ”
“တစ္ေခါက္မွ မေရာက္ေသးပါဘူးေတာ္ ေတာထဲကအျပန္ ျပင္ဆင္ျပီး ေအးခတုိ႔ကို ေရခပ္သြားဖို႔ သြားေခၚမလို႔ ကိုရင္ဖိုးေရႊ ေရာက္လာတာပဲ”
“ေအာ္ ေအးေအး ဒါဆုိ ငါအရင္ သြားနင့္ျပီေနာ္ နင္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေနာက္က လာခဲ႔ၾကေပါ့ ”
“ေကာင္းပါျပီေတာ္”
ကိုရင္ဖိုးေရႊ တစ္ေယာက္ သူ႕အရီးေလးအလွဳမွာ ဇာတ္ပြဲထည့္မည့္ သတင္းကို သူ႕ႏွမ ၀မ္းကြဲေတာ္သူ ေလးႏြယ္ကို ေျပာျပျပီး ေခ်ာင္းထဲသုိ႔ ေရခပ္ထြက္လာခဲ႔သည္။
ေလးႏြယ္တုိ႔အပ်ဳိတစ္စုကလည္း ဇာတ္ပြဲဆုိတဲ႔ အသံၾကားလို႔ကေတာ့ မၾကည့္ရရင္ မေနႏိုင္။ ဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀း ေရာက္ေအာင္ သြားၾကည့္တတ္သည္။ ကိုရင္ဖိုးေရႊနဲ႔ ရြာကေယာက်ာ္းေလးေတြက သူတုိ႔ သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြအျဖစ္ ပြဲၾကည့္သြားရာ လိုက္ေပးရသည္။ တျခားရြာကို ကုိယ့္ရြာက မိန္းခေလးေတြ ပြဲသြားၾကည့္ရင္ ရြာက ကာလသား ကိုလူပ်ဳိတုိ႔မွာ ပြဲမၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း ေနာက္ကလိုက္ေပးၾကသည္။ ကိုယ့္ရြာသူကို တျခားရြာသားက စမွာ ေျပာင္မွာကို စိုးရိမ္ၾကေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။
အလွဴရက္နီးကပ္လာေတာ့ ေလးႏြယ္တုိ႔ အပ်ဳိတစ္စုလည္း ပြဲၾကည့္ဖုိ႔ရာအတြက္ စိုင္းျပင္းေနၾကသည္။ ပြဲၾကည့္သြားရာတြင္ ထမင္းထုပ္သြားဖို႔အတြက္ ဘယာေၾကာ္ ေၾကာ္ဖုိ႔ရြာ ပဲခြဲသူကခြဲ ေနၾကာေစ့ေလွာ္သူက ေလွာ္နဲ႔ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။
အညာမွာပြဲၾကည့္သြားလွ်င္ မိန္းခေလးအမ်ားစုက ထမင္းထုပ္မ်ား ယူသြားေလ႔ရိွသည္။ ပြဲခင္းထဲေရာက္ရင္ ပြဲေစ်းတန္းက အသုပ္စံု တစ္ပြဲေလာက္၀ယ္ျပီး ကိုယ့္ပါလာတဲ႔ ဘယာေၾကာ္၊ ခရမ္းသီးခ်က္ စတဲ႔ ဟင္းေလးမ်ားနဲ႔ ပြဲခင္းထဲမွာပဲ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေတြ စုျပီးစားၾကသည္။ ေယာက်ာ္းေလးမ်ားကေတာ့ ယူေလ့မရိွ။ အိမ္ကေတာင္းလာတဲ႔ ပိုက္ဆံေလးမ်ားနဲ႔ ပြဲေစ်းတန္းေရာက္မွ အေၾကာ္၊ အသုပ္စံု၊ မုန္႔ဟင္းခါး၊ တို႔ဟူးသုပ္ စတာေလးေတြ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိး ၀ယ္ျပီး ရြာကမိန္းမပ်ဳိတို႔နားမွာ ထမင္းအတူတူ စားၾကသည္။ မိန္းမပ်ဳိတုိ႔ကလည္း အားကိုးရပါသည္။ ထမင္းကို တစ္ေယာက္စာအတြက္ မဟုတ္ဘဲ ပိုပိုသာသာ ထည့္ယူလာၾကသည္။ တစ္ရြာတည္း သားခ်င္းေတြဆုိေတာ့ နေဘးရြာေရာက္လွ်င္ စည္းစည္းလံုးလံုးရိွၾကသည္။ ကိုလူပ်ဳိတုိ႔ကလည္း ပြဲမစခင္ေတာ့ ပြဲေစ်းခင္းပတ္ခ်င္ပတ္ေနမည္။ ပြဲထြက္ျပီဆုိတာနဲ႔ ကိုယ့္ရြာသူေတြ နေဘးမွ မထေတာ့။ တကယ့္ကို ေမာင္ႏွမရင္းေတြအလား ေစာင့္ေရွာက္ၾကသည္။ ကိုယ့္ရြာသူကို လာျပီး ေနာက္ေျပာင္တာ မၾကိဳက္ၾကသလို၊ သူမ်ားရြာသူကိုလည္း ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္ျခင္း မလုပ္ၾက။
ပြဲေန႔ေရာက္လာေတာ့ ေလးႏြယ္တုိ႔ တစ္ေတြလည္း မနက္ခင္းပိုင္းမွာ ႏြားစာ၊ေရစာ ျပည့္စံုေအာင္ လုပ္ထားခဲ႔ၾကသည္။ ေနာက္ေန႔အတြက္ပါ ကိုယ္လုပ္ရမည့္တာ၀န္အတြက္ တစ္ခါထဲ လုပ္ထားခဲ႔သည္။ ဒါမွ ပြဲၾကည့္က ျပန္လွ်င္ အိပ္ေရး၀၀ အိပ္ႏိုင္ၾကမည္ မဟုတ္လား။ အားလံုး အလုပ္ေတြျပီးေတာ့ ပြဲသြားၾကည့္ဖို႔ရာအတြက္ ျဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ၾကသည္။ တျခားရြာကို သြားရမွာဆုိေတာ့ ကိုယ့္ရိွတဲ႔ အ၀တ္အစားေလးကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး ၀တ္စားသြားမွ ျဖစ္ေပမေပါ့။ ပြဲၾကည့္ဆုိေပမယ့္ ကိုယ္ကပဲ ၾကည့္မွာမဟုတ္ဘူးေလ သူမ်ားကလည္း ကုိယ့္ကိုျပန္ၾကည့္မွာမို႔ လွလွပပေလး ၀တ္စားသြားမွ အဆင္ေျပမယ္ မဟုတ္လား။ အခုဇာတ္ပြဲသြားၾကည့္မယ့္ ရြာက ေလးႏြယ္တုိ႔ရြာနဲ႔ သိပ္မေ၀းတာမို႔ ညေနေစာင္း ေန၀င္ခါနီးမွ သြားလွ်င္အဆင္ေျပသည္။ ရြာနဲ႔ ေ၀းရင္ေတာ့ ေစာေစာေလးထြက္မွ ပြဲထြက္အမွီေရာက္သည္။ ကိုရင္ဖိုးေရႊကေတာ့ သူ႕အရီးေလး အလွဴမို႕ အရင္ေန႔ကတည္းက သြားႏွင့္သည္။ ေလးႏြယ္တုိ႔ကိုလည္း ရြာက ေအးေမာင္တုိ႔၊ ထြန္းလွတို႔ အဖြဲ႔နဲ႔ အတူလာခဲ႔ မွာထားခဲ႔သည္။
"သမီး ေလးႏြယ္ ဟိုေရာက္ရင္ ညည္းအကို ဖိုးေရႊကို ေတြ႔ေအာင္ရွာေနာ္ သူလည္း သူ႔အရီးေလး အလွဴဆုိေတာ့ အလုပ္ကမ်ားမွာ၊ အေႏြးထည္ေလးဘာေလးထည့္သြားအံုး တေပါင္းလဆုိေပမ႔ဲ ေန႔လယ္ပိုင္းသာ ပူတာ ညက်ေတာ့ ေအးေသးတယ္။ အေမ့ ႏွစ္စပ္တဘက္ ၾကီးလည္း ယူသြားေလ။ ခ်မ္းေတာ့ ျခံဳရတာေပါ့။"
“ေအးေမာင္တုိ႔ ထြန္းလွတုိ႔ ဟုိေရာက္ရင္ ကိုယ့္ႏွမေတြကို ဂရုစိုက္ေနာ္ သူတုိ႔ကို ထားျပီး ပြဲေစ်းတန္း ေလွ်ာက္လည္မေနနဲ႔အံုး အမူးသမားေတြနဲ႔လည္း ရန္ေတြဘာေတြမျဖစ္နဲ႔ေနာ္ ကိုယ္ကပြဲၾကည့္သြားတာ ပြဲကိုပဲ ေအးေအး ေဆးေဆးၾကည့္ၾက ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးပြဲမပ်က္ေစနဲ႔ ျဖစ္ရင္ ကိုယ့္ရြာလည္း နာမည္ပ်က္တယ္ ၾကားလား” ေဒၚေစာခ်စ္တစ္ေယာက္ ပြဲၾကည့္သြားမည့္ သမီးေလးႏြယ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို မွာၾကားေနျခင္းျဖစ္သည္။
“စိတ္ခ်ပါ အရီးေလး ေစာခ်စ္ရယ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိပါတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ကိုၾကီးဖုိးေရႊလည္း ရိွပါတယ္ ဘာမွပူမေနနဲ႔ေနာ္”
“ေအးပါကြယ္ အရီးေလးက စိတ္ပူလို႔ပါ။ ပြဲဆိုေတာ့ ေသာက္ၾကစားၾကနဲ႔ မူးလာရင္ မင္းတုိ႔လူငယ္ေတြ ရန္ျဖစ္ၾကမွာ စိုးရိမ္လို႔ပါ ဒါဆိုလည္း သြားၾက သြားၾက ေနေတာင္၀င္လုျပီ”
“ဟုတ္ကဲ့ အရီးေလး ”
“ေဟ့ ေလးႏြယ္ နင္တုိ႔ေတြ ျပင္လို႔မျပီးၾကေသးဘူးလား သိပ္လည္း ျပင္မေနၾကပါနဲ႔ဟ နင္တုိ႔ရုပ္ေတြ ဒီထက္လဲ ပိုလွလာမွ မဟုတ္ပါဘူး” အစသန္ေသာ ထြန္းလွက ေလးႏြယ္တုိ႔အဖြဲ႔ အိမ္ေပၚကဆင္းမလာေသးလို႔ လွမ္းစလိုက္သည္။
“ေအာင္မေလး ကိုရင္ထြန္းလွ က်ဳပ္တုိ႔က လွျပီးသားေနာ္ ျပင္စရာကိုမလိုတာ ဟိုေရာက္ရင္ ေတာ္တုိ႔ေတြ စားဖို႔ ထမင္းပိုထည့္ေနတာ သိျပီလား ဟင္း၀ယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံသာမ်ားမ်ားထည့္ခဲ့ က်ဳပ္တုိ႔ကေတာ့ ဘယာေၾကာ္ပဲ ပါတယ္”
“ေအးပါဟ ငါလည္း အေမ့ဆီက ပိုက္ဆံေတာင္းလာပါတယ္ ဟိုေရာက္ရင္ နင္တုိ႔ကို အသုပ္စံု၀ယ္ေကၽြးမယ္ ငါ့အတြက္ ထမင္းမ်ားမ်ားထည့္ခဲ႔ဟ”
“ပါပါတယ္ေတာ္ ေအးခတုိ႔၊ မယ္သစ္တုိ႔လည္း ထမင္းေတြထည့္လာတာ အမ်ားၾကီး ဟိုေရာက္လို က်ဳပ္တုိ႔နားမကပ္ရင္ေတာ့ ငတ္မယ့္သာျပင္ထား အကုန္စားပစ္မွာ”
“ေအးပါဟာ သြားၾကစို႔ ေတာ္ၾကာ ေနာက္က်ေနလိမ့္မယ္ ဇာတ္က ငါတို႔နယ္ မေရာက္ဖူးေတာ့ အေစာထြက္မယ္ေျပာတယ္ ေတာ္ၾကာ မမွီပဲေနမယ္”
ေလးႏြယ္တုိ႔တစ္သုိက္လည္း သနပ္ခါးအေဖြးသားနဲ႔ ထမင္းထုပ္၊ေရဗူး၊ ပြဲခင္းထဲေရာက္ရင္ စားဖို႔ ေနၾကာေစ့ေလွာ္ စတာေတြကို လက္ဆြဲျခင္းထဲထည့္ဆြဲျပီး ပြဲၾကည့္ဖို႔ အတြက္ ရြာကေန တက္တက္ၾကြၾကြ ထြက္လာခဲ႔ၾကသည္။
