သီးရွက်စုံ အချဉ်ရည်ဟင်း

 

အချဉ်ရည်ဟင်းချက်ဖို့ လယ်ကန်စွန်း၊ မုံလာဥဖြူ၊ ခရမ်းချဉ်သီး၊ ပဲစောင်းလျားသီး၊ နံနံပင်နဲ့ မန်ကျည်းရွက်

အညာသား ချက်စားဖြစ်တဲ့ဟင်းထဲမှာ အသီးအရွက်စုံချဉ်ရည်သောက်ဟင်းက အများဆုံးပါပဲ။ အသီးအရွက်က ဝယ်ရတာအဆင်ပြေတော့ မကြာခဏချက်ဖြစ်တဲ့ဟင်းပေါ့။ အချဉ်ဟင်း ငရုတ်သီးထောင်း သို့မဟုတ် ငါး‌ခြောက်ကြော် ဆိုရင် ကျန်တာမပါလည်း ထမင်းမြိန်တဲ့ ဟင်းစပ်လေးပေါ့။ ဒီမှာက သူတို့ကန်စွန်းရွက်ကို အချဉ်ရည်ဟင်းလိုသိပ်မချက်ကြဘူး။ တခါတရံ ပုစွန်နဲ့သူတို့ထိုင်းရိုးရာအချဉ်ဟင်းအနှစ်နဲ့ ရောချက်တာမျိုးတေရှိိတယ်။ ကန်စွန်းရွက်ကြော်ကတော့ စားကြတယ်။ လယ်ကန်စွန်းရိုးနီကိုတော့ အညွှန့်လေးပါတဲ့ အရိုးနုနုအပေါ်ပိုင်းကိုဖြတ်ပြီး သင်္ဘောသီးထောင်းနဲ့ တွဲစားဖို့ ရောင်းကြတယ်။ ပုံထဲကဟာကတော့ အရွက်လေးတွေပါ ပါလို့ အချဉ်ဟင်းချက်ဖို့အဆင်ပြေတာနဲ့ ဝယ်လာခဲ့တာ။ တယောက်တည်းဆိုတော့ တမျိုး ၁၀ ဘတ်ဖိုးဆို စားလို့ဖြစ်တယ်။ မုံလာဥကတော့ အရင်ကဝယ်ထားတဲ့ထဲက တပိုင်းဖြတ်ထည့်၊ ပဲစောင်းလျားသီး၊ မန်ကျည်းရွက်၊ နံနံပင် နဲ့ ပေါက်ပန်းဖြူပွင့်၊ မျှစ်လည်းပါသေးတယ်။ ပေါက်ပန်းဖြူပွင့်ကတော့ မထည့်လည်းဖြစ်တယ်၊ ကိုယ်ကကြိုက်တော့ ထည့်ချက်လိုက်တာ။

အညာသားအမြဲတမ်းချက်စားဖြစ်တဲ့ အချဉ်ရည်သောက်ဟင်းတခွက်ပါ

ငါးခြောက်နဲ့ငရုတ်သီးကြော် 

အချဉ်ဟင်းနဲ့တွဲစားဖို့ ငါးခြောက်ကို ငရုတ်သီးမှုန့်နဲ့ကြော်ထားတာ။ သူတို့ငါးခြောက်အများစုက ဆားသိပ်မငန်ဘူး။ ဆားငန်တဲ့ငါးပုတ်ခြောက်လိုမျိုး ငါးခြောက်ကျတော့လည်းဆားခဲကိုဝါးရတဲ့အတိုင်းကိုငန်တာ။ တခါတုန်းက အရမ်းစားချင်စိတ်ဖြစ်လို့ အထာမသိဘဲ အဲဒီငါးဆားနယ်တပိုင်းကိုဝယ်ပြီးကြော်မိတာ အနံ့က ဒယ်အိုးကို အဝတ်ရေဆွတ်ပြီး အဖုံးအုပ်ကြော်တာကို တဆောင်လုံးဖုံးဖိလို့မရဘူး။ ဘေးအခန်းတွေက အဆောင်ပိုင်ရှင်ကို အသိပေးတဲ့အထိ အနံ့ထွက်သွားလို့ အဲဒီငါးခြောက်ဆို နောက်လုံးဝမဝယ်ရဲတော့ဘူး။ 

ဒီပုံထဲက အရွက်နှစ်မျိုးကလည်း တွေ့တိုင်းဝယ်စားတဲ့အရွက် နှစ်မျိုးပါပဲ။ တမျိုးက မြန်မာပြည်မှာတေ့ ကြက်သဟင်းရွက်လို့ ခေါ်ကြတယ် ပြောတယ်။ ကျနော်တို့ရွာဘက်မှာတော့ မရှိဘူး။ ဒီရောက်မှ စားဖူးတာပဲ။ သူတို့ကတော့ လာအိုဟင်းလို့ခေါ်တဲ့ မှို၊ မျှစ်၊ ဆူးပုတ်၊ ဆန်းလှော်မှုန့်နဲ့ ချက်တဲ့ဟင်းထဲမှာထည့်ချက်တာစားဖူးတယ်။ ကျနော်ကတော့ ပဲဝါလေးနဲ့ဟင်းချိုချက်တဲ့အခါ ချက်တယ်၊ ကြက်ဥနဲ့ကြော် စားတာကိုလည်း ကြိုက်တယ်။ ကြက်ဥနဲ့ကြော်စားရင်း တော်တော်လေးကို နူးညံ့တယ်။ ပဲဟင်းချိုထဲထည့်ချက်ရင်လည်း အရမ်းစားလို့ကောင်းတယ်။

ကြက်သဟင်းနဲ့ဆူးပုတ်ရွက်ကို ကြက်ဥနဲ့ကြော်ထားတာပါ

ဒါကတော့ အညာသားရဲ့ နေ့လယ်စာထမင်းဘူးပါ။ ထိုင်းဟင်းတွေကို အနံ့အရသာအလွတ်ရနေပြီမို့ ကြာလာတော့ ဟင်းမြင်တာနဲ့ အရသာကိုသိနေလို့ မစားချင်တော့တာနဲ့ မြန်မာအရသာလေးတွေပဲ ကိုယ်တိုင်ချက်စားဖြစ်တယ်။ နေ့လယ်စာကိုလည်း ထမင်းဘူးနဲ့ထည့်ယူလာတယ်။ Lab ကသူငယ်ချင်းတွေက ဆိုင်မှဝယ်စားကြတာမို့ ကိုယ်တိုင်ချက်တာလို့ပြောရင် သူတို့က အံ့ဩကြတယ်။ တခါတရံတော့ ကန်တင်းက ထမင်းဆိုင်မှာ ဟင်းဝယ်စားတယ်။ ဟင်းဆိုင်တွေကလည်း ကိုယ့်ကို မြန်မာမှန်းသိနေလို့လားမပြောတတ်ဘူး ဟင်းဝယ်ရင် အများကြီးထည့်ပေးတာ နည်းနည်းပဲပေးပါဆိုလည်း မရဘူး။ ဟင်းတပွဲဝယ်ရင် ၃ နပ်လောက်စားရတယ်။ အစားအစာနဲ့ ပတ်သက်ရင် ကိုယ်ကလည်း သူများကို အမြဲတမ်းဝေမျှစားလို့လားမသိဘူး ဘယ်လောက်ပဲအဆင်မပြေပါစေ အစားအစာတော့ ကျွေးသူမရှားဘူး။ ကိုယ်တိုင်ကလည်း ချက်ပြုတ်ရတာ ဝါသနာပါ‌တော့ ဟင်းချက်ပြီးပြီဆိုရင် ဘယ်သူ့ပေးရမလဲ စဉ်းစားနေတာ။ ကျောင်းထဲတုန်းကတော့ အခန်းချင်းကပ်လျက် မြန်မာတွေရှိတော့ အဆင်ပြေတယ်။ အပြင်ရောက်လာတော့ နီးနီးနားနားပေးစရာမရှိတော့ တခါချက်ရင် ကိုယ်တိုင်ပဲ မကုန်မချင်း စားရတာ။ အခုတော့ ထိုင်းတွေပါ ကိုယ့်လက်ရာကို သဘောကျနေပြီမို့ သူတို့အတွက်ထည့်ယူလာလို့ရတယ်။ 

အညာသားဆီကို လာလည်ရင်းနဲ့ တင်သမျှလေးအကြောင်းအရာလေးတွေကို ကြည့်ပြီး ခဏတာအပန်း‌ပြေကြပါစေဗျ။လာရောက်လည်ပတ်တဲ့အတွက်လည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ (၇) ရက်သားသမီးအားလုံး ကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေ။ 

လေးစားမှုဖြင့်

အညာသား

၁၃၈၇ ခုနှစ်၊ တန်ဆောင်မုန်းလဆန်း (၁၀) ရက်၊

၂၀၂၅ ခုနှစ် အောက်တိုဘာလ (၃၀) ရက်၊ ကြာသပတေးနေ့။

My mini garden (2)

 

ဝယ်ပြီးကတည်းက ၂ လတကြိမ်လောက်ပုံမှန်ပွင့်တဲ့ သစ်ခွပင်ပါ 

အပင်လေးတွေနဲ့နေထိုင်ရခြင်းဟာ စိတ်ကိုကြည်လင်လန်းဆန်းစေပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ကျနော်တို့လို့ အဝေးမှာရောက်နေကြရသူတွေအတွက် ကိုယ်နေတဲ့နေရာမှာ အပင်လေးတွေစိုက်ပျိုးခြင်းဟာ အပန်းလည်းပြေသလို အလွမ်းလည်းဖြေလို့ရပါတယ်။ အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်လေးတွေမွေးမယ်ဆိုရင်တော့ သူတို့ရဲ့အသံ၊ အညစ်အကြေး ကျန်းမာရေး အစားအစာ စသဖြင့် မျိုးစုံအောင်ဂရုစိုက်ပေးဖို့လိုတယ်။ အပင်လေးတွေကတော့ စိုက်ထားပြီးရင် ရေပုံမှန်လောင်း စိုက်တဲ့အပင်ပေါ်မူတည်ပြီး အလင်းရောင်လိုအပ်ရင် အလင်းရောင်ရတဲ့နေရာလေးရွှေ့ပေး တပတ်တကြိမ်လောက် မြေဆွ အရွက်နွမ်းလေးတွေခြွေပေးပြီး သူတို့ရဲ့ ရှင်သန်ဖြစ်ထွန်းမှုကိုကြည့်ရင်း စိတ်အပန်းဖြေရတာ အလွန်ပျော်စရာကောင်းပါတယ်။ အဲဒီလို သတိထားကြည့်နေရင်းက အဖူးအပွင့် အသီးလေးတွေ ဖြစ်ထွန်းလာပြီဆိုရင် ပိုပြီးပျော်ရတယ်။

ဒါကတော့ အခန်းနောက်ဖေးဝရံတာက အပင်လေးတွေပါ အဝတ်လှန်းဖို့ လုပ်ပေးထားတဲ့ စင်က အပင်ထားဖို့ဖြစ်နေတာ

မှတ်မှတ်ရရ ကိုဗစ်ကပ်ဘေးတုန်းက ‌နောက်ပိုင်း နည်းနည်းအားပျော့လာတဲ့ မျိုးကွဲတခုမှာ ကိုဗစ်ကူးလို့ အခန်းမှာပဲ ၂ ပတ်နေရတယ်။ သိပ်ပြီးအားမပြင်းတဲ့အဆင့်မို့ အိပ်ရာထဲလှဲစရာလည်းမဆို ပုံမှန်‌ဆေးသောက် အစာစား တရားနာ၊ အင်တာနက်ကြည့်၊ စာဖတ် စသဖြင့်နေရတာ တပတ်မပြည့်ခင်မှာပဲ လူကအပြင်ကိုအရမ်းထွက်ချင်တယ်။ ၁၄ ရက်ပြည့်အောင် ဘယ်လိုများနေရပါ့မလဲ တွေးနေတုန်း အခန်းနောက်ဖေးက ဝရံတာမှာ ကိုယ်စိုက်ထားတဲ့အပင်လေးတွေနား စာရေးခုံလေးချပြီး ဆရာမြသန်းတင့် ဘာသာပြန်ထားတဲ့ "လွမ်းမောခဲ့ရသော တက္ကသိုလ်နွေညများ" ဆိုတဲ့စာအုပ်ကို ကွန်ပျူတာနဲ့ဖတ်ဖြစ်တယ်။ စာဖတ်လို့ မျက်စေ့ညောင်းလာတဲ့အခါ အပင်လေးတွေကြည့်လိုက် သူတို့ကို ရေလောင်းလိုက် မြေဆွပေးလိုက်နဲ့ စာဖတ်လိုက်နဲ့ ၁၄ ရက်ပြည့်သွားတာ သိပ်မကြာလိုက်သလိုပဲ။ အဲဒီစာအုပ်လည်း အရင်ကကြားဖူးနေတာ အမြည်းလောက်ပဲဖတ်ပြီး ရပ်ရပ်ထားတာက နောက်ဆုံး ကိုဗစ်နဲ့တွေ့မှပဲ အပြီးထိဖတ်ဖြစ်လိုက်တယ်။ ပုံမှန်လည်း စာဖတ်ပေမဲ့ စိတ်ခွန်အားပေးစာအုပ်များနဲ့ ဘာသာရပ်ဆိုင်ရာစာတွေပဲပိုဖတ်ဖြစ်လို့ အနားယူရတဲ့အချိန်မှာ အဲဒီစာအုပ်ဖတ်ရတာ တော်တော်လေးကို အရသာရှိလှတယ်။

သူပွင့်တဲ့အခါတိုင်း အသေးတခိုင် အကြီးတခိုင် ထွက်ပြီးပွင့်တယ် ကိုယ်စိုက်ထားတဲ့ အပင်ကနေမခူးရက်ပေမဲ့လည်း ကုသိုလ်ပြုတာမို့ အရင်တခါတုန်းကတော့ တခိုင်ခူးပြီး ဘုရားပန်းလှူဖြစ်တယ် 😊

စိတ်တွေညစ်ညူးလာတဲ့အခါ အညာသားရဲ့ အပန်းဖြေတဲ့နေရာဟာ မီးဖိုချောင်နဲ့ ကိုယ်စိတ်ထားတဲ့အပင်လေးတွေထားတဲ့နေရာပါပဲ။ တကယ်ကို စိတ်ချမ်းသာမှုပေးတဲ့ နေရာလေးတွေပေါ့။ သူများတွေကို အပြင်ထွက် လျှောက်လည် ဆိုင်ထိုင်တာမျိုးမလုပ်ဘူး။ ကိုယ့်အခန်းမှာပဲ ကိုယ်စားချင်တာကို စိတ်ကြိုက်ချက်စားပြီး အပင်လေးတွေနားနေ လိုအပ်တာလေးတွေပြင် နေရာပြန်ပြောင်းနဲ့ လုပ်လိုက်ရင် စိတ်ညစ်စရာတွေပြေပျောက်သွား ရော။

ဘယ်ဘက်က နှစ်ပင်က ရွက်လှနဲ့ ဇီဇဝါပင်၊ အရွက်စိမ်းဝါကြားက ဘိုးတော်ဖြူ ဂမုန်းဆိုလား ဂူဂယ်မှာတွေ့ထာပဲ ဝယ်တုန်းက အရွက်သေးသေးလေး ၂ ရွက်ပဲပါတာ၊ ကိုယ့်ဆီရောက်တော့ အိုးပြောင်း မြေဆွေးထပ်ဖြည့် စိုက်လို့ အရွက်တွေကြီးလာတာ နောက်ပိုင်း နေရာကြပ်တာနဲ့ အဆောင်ပိုင်ရှင်ကို လက်ဆောင်ပေးလိုက်တယ်။

ရွက်လှပင်ကလည်း လူတရပ်လောက်မြင့်လာလို့ အဆောင်ပိုင်ရှင်ကို ပေးလိုက်တာ။

ဒါကတော့ အိပ်ရာဘေးမှာထားတဲ့အပင်လေးတွေပါ၊ အရင်က စာအုပ်တွေထားတာ နောက်တော့ စိတ်ပြောင်းပြီး အပင်လေးတွေထားလိုက်တာ။ မွေ့ယာကိုပြောင်းပြန်ထားအိပ်ရတာက နောက်ကျောအောင့်ပြီး မအိပ်နိုင် လမ်းမလျှောက်နိုင်ဖြစ်လို့ ဆရာဝန်သွားပြတော့ မွေ့ယာအပျော့ပေါ်ကြာကြာအိပ်ရင် ကျောရိုးအနေအထား မမှန်လို့ဖြစ်တာ အောက်ခံအမာပေါ်မှာ အိပ်ဆိုလို့ မွေ့ယာအောက်က အထပ်သားပြားကို အပေါ်တင်ပြီး အိပ်မှအဆင်ပြေသွားတာ။ အညာသားပီသချက်က ကြမ်းပေါ်မှာပဲ အိပ်လာခဲ့ရဖူးတော့ သူဌေးအိပ်ရာနဲ့ အဆင်မပြေဘူးလို့ အမေ့နဲ့ဖုန်းပြောရင်း စနေသေးတယ်။ နောက်ကျောအောင့်တာ ခါးကြီးကုန်းပြီး ‌ထိုင်ပြီးရင်ထဖို့ခက် ထပြီးရင်ထိုင်ဖို့ခက်နဲ့ ငုတ်တုတ်အိပ်ရတာ သုံးလေးည၊ ဆရာဝန်နဲ့သွားပြပြီး သူအကြံပြုတဲ့အတိုင် လုပ်လိုက်မှ အဆင်ပြေသွားတာ။ အပင်လေးတွေက ရွက်လှဂမုန်းလေးတွေပါပဲ၊ ကျောက်စိမ်းဂမုန်းကတော့ မာစတာကျောင်းသူလေး ကျောင်းပြီးသွားတော့ လက်ဆောင်ပေးခဲ့တာ သူပေးခဲ့တုန်းက တကိုင်းပဲပါတာ ကိုယ့်ဆီရောက် အိုးအသစ်လဲပေးလိုက်တော့ ပုံထဲကလိုအရွက်တွေအများကြီးထွက်လာလို့ အလုပ်မှာထားရင်းက အခန်းကို သယ်လာခဲ့တာ။ 

ဒါကတော့ လက်ရှိပွင့်နေတဲ့ ၂ ခိုင်ပါ။ သူတို့အရင် အကြီးတခိုင်နဲ့ အသေးတခိုင်ပွင့်ထားတာက ကြွေပြီး သူတို့ အသစ်ပွင့်တာ။ တကယ်ကို ပန်းနဲ့မပြတ်တဲ့အပင်လေးပါ၊ ကျနော်ကတော့ မနက်အိပ်ရာထ အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တာနဲ့သူ့တို့ကိုကြည့်ပြီး တနေ့တာအတွက်ခွန်အားယူတယ်။

ဒီနှစ် စိုက်ပျိုးရေးဈေးပွဲတော် တုန်းက အရောင်မတူတာ ၃ ပင်ဝယ်ထားသေးတယ်။  ကြက်ရုံးပင်နစံပယ်ပင်လည်း စိုက်ထားသေးတယ်၊ ကြက်ရုံးပင်ကတော့ အဖူးတေွ အခု အဖူးတေွဖူးနေပြီ ပွင့်မှပို့စ်တင်အုံးမယ်။ နှင်းဆီတစ်အိုးလည်းစိုက်ထားသေးတယ်။လိုင်းပေါ်မှာ ကြောင်လေးတွေ ခွေးလေးတွေမွေးတဲ့သူတွေကြည့်ပြီးတော့ ငါလိုသာ အပင်တွေမြင်တိုင်းဝယ်ရင်သူတို့ ကြောင်စာဖိုး ခွေးစာဖိုးနဲ့ကို မလွယ်လောက်ဘူးလို့တွေးရင်း ပြုံးမိသေးတယ်။ ခွေးနဲ့ကြောင်ဆိုရင်တော့ ခွေးကိုပိုချစ်တယ်။ ကျန်တဲ့ပ္စည်းတွေကိုသာ စိတ်မဝင်စားရင်နေမယ် အပင်ရောင်းတဲ့ဆိုင်မြင်လို့ကတော့ မဝယ်လည်း ဝင်ကြည့်လိုက်ရမှ‌စိတ်ကကျေနပ်တယ်။ ရေစက်ကဆုံချင်တော့ ပါရဂူဘွဲ့ကျမ်းကြီးကြပ်သူ ဆရာမကလည်း ကိုယ်လိုပဲ အပင်စိုက်တာဝါသနာပါတယ်၊ သူကတော့ ဈေးကြီးပေးရတဲ့ အပင်တွေကို ဝယ်ပြီးသေချာစိုက်တာ။ ကိုယ်ကတော့ အပင်စုံစိုက်တာပဲ၊ ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်ရော စားလို့ရတဲ့အပင်ရော အလှဆင်တဲ့အပင်ရော။ တခါတလေများ ခြံအကျယ်ကြီးတခြံလောက်ဝယ်ပြီး အပင်တွေစုံအောင်စိုက်  ဟင်းသီးဟင်းရွက်ကို လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ခူးပြီး ချက်ချင်း ချက်ပေးတဲ့ ဝန်ဆောင်မှုလေးပါတဲ့ထမင်းဆိုင်လေးပါဖွင့် စာဖတ်ချင်သူတွေ စာဖတ်လို့ရအောင် စာကြည့်တိုက်လေးလည်းထား၊ စိတ်အေးလက်အေးနဲ့ အသီးအရွက်ကြိုက်တဲ့ အပမ်းဖြေချင်သူတွေအတွက် နေရာလေးတခုပေါ့။ ကိုယ့်စိတ်ကူးနဲ့ကိုယ်တော့ ဟုတ်နေတာပဲ။ တက္ကသိုလ်တုန်းက ရုက္ခဗေဒမေဂျာယူခဲ့မိရင် တော်တော် အဆင်ပြေမှာလို့တွေးမိသေးတယ်။ အဲဒါဆို ကိုယ့်ဝါသနာနဲ့ ရာနှုန်းပြည့် အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်မှာ။ ဓာတုဗဒေဘာသာရပ်ကိုလည်း စူးစမ်းခွင့်ရလို့သဘောကျပါတယ်။ ဝါသနာအရဆိုရင်တော့ ရုက္ခဗေဒဘာသာတွဲက ပိုပြီးတော့ လိုက်ဖက်တာပေါ့။ ကိုယ့်ဆရာမနဲ့ ကိုယ်က ဓာတုဗေဒသမားတွေဖြစ်ပြီး ပင်စိုက်တာကို ဝါသနာလာတူနေကြတာ။ ဆရာမ သားကျတော့ အဖေက ရူပဗေဒ၊ အမေကဓာတုဗေဒ၊ သားကျတော့ သတ္တဗေဒ အကောင်လေးတွေကို အရမ်းချစ်တဲ့သူဖြစ်နေ ပြန်ရော။ 

အညာသားစိုက်ထားတဲ့ အပင်လေးတွေနဲ သစ်ခွပန်းအလှကို ကြည့်ရှုခံစားရင်း အားလုံးပဲ ကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာ ကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေဗျာ။ လာရောက်လည်ပတ်တဲ့အတွက်လည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျ။ 

လေးစားမှုဖြင့်

အညာသား

၁၃၈၇ ခုနှစ်၊ တန်ဆောင်မုန်းလဆန်း (၈) ရက်

၂၀၂၅ ခုနှစ်၊ အောက်တိုဘာလ (၂၈) ရက်၊ အင်္ဂါနေ့။

အညာသားလက်ရာ ကြက်သားဗူးသီး

အညာသားလက်ရာ ပင်စိမ်းနံ့သင်းသင်း ကြက်သားဗူးသီးဟင်းနဲ့ ဆီးဖြူသီးသနပ်

ဒီတပတ်ပိတ်ရက်မှာ ကိုယ်နေတဲ့နားက ကုန်တိုက်မှာ ဗူးသီးဝယ်ရလို့ ကြက်သားဗူးသီးသောက်ဆမ်း အညာချက်လေး ချက်စားဖြစ်တယ်ဗျ။ အညာချက်ကို လွယ်လွယ်မျက်စေ့ထဲမြင်နိုင်အောင်ပြောရရင် ကိုယ်ထည့်ချင်တာ အစုံပလုံတခါတည်းထည့်ပြီးလုံး၊ ပြီးမှ ကိုယ်လိုချင်သလောက်ရေစွက်ပြီးချက်တာမျိုးပါ။ တချို့ဟင်းတွေကိုတော့ ဆီသတ်ချက်ကြတာမျိုးလည်းရှိတယ်။ ပုံမှန်ကတော့ လုံးချက် ရေစွက်ချက်တာများတယ်။ ကြက်သားကို သန့်စင်ပြီး ဆား၊ နနွင်း၊ ငါးပိအနည်းငယ်၊ ကြက်သွန်ဖြူချင်းထောင်းနဲ့ ရောနယ် လက်ဆေးရေလေးထည့်ပြီးအရင်လုံးပါတယ်။ ကြက်သားဟင်းချက်တဲ့အခါ အသားစားကြက်တွေမို့ ကြက်အရေခွံပါရင် ဆီမထည့်လည်း အဆင်ပြေပါတယ်။ ဗမာကြက်တွေကတော့ အသားစားကြက်လောက် အရေခွံမထူးတော့ အဆီပါတာနည်းလို့ ဆီနည်းနည်း ထည့်ချက်လို့ရတယ်။ ကြက်သားလုံးတာ ၁၀ မိနစ်လောက်ရှိရင် ကိုယ်လိုချင်တဲ့ ရေစွက်ပြီး ဆူပွက်အောင်တည်၊ အခွံနွှာပြီးအနေတော်တုံးထားတဲ့ ဗူးသီးထည့်ကျက်အောင်ချက် နောက်ဆုံးမှာ ပင်စိမ်းရွက်လေးအုပ်လိုက်ရင် အရသာရှိတဲ့ ကြက်သားဗူးသီးဟင်းတခွက်ရပါပြီ။ အစမ်းကြိုက်ရင် ငရုတ်သီးစိမ်း ၃ တောင့်လောက် ထက်ဝက်ချိုးထည့်ရင် ငရုတ်သီးနံ့လေးမွှေးပါတယ်။ အညာသားကတော့ ဆီးဖြူသနပ်၊ ငရုတ်သီးစိမ်းကြက်သွန်ဖြူထောင်းနဲ့တွဲပြီးစားလိုက်တယ်။ အရမ်းကိုစားလို့ကောင်းပါတယ်။ ဘေးတလမ်းကျော်က အဆောင်မှာ နေတဲ့မြန်မာအသိကိုလည်း ဟင်းတခွက်မျှစားလိုက်တယ်။ 

စားချင်စဖွယ် အညာဟင်းတခွက်

အညာသားကိုယ်တိုင်လုပ်ထားတဲ့ ဆီးဖြူသီးသနပ်

ဒီလိုဟင်းလေးတွေချက်တိုင်း အိမ်ကအဖေနဲ့အမေကို အရမ်းသတိရတယ်။ ကိုယ်တိုင်ချက်တာလေးတွေကို အဖေနဲ့အမေကို ကျွေးချင်တယ်။ အခွင့်မသာသေးတော့ ကုသိုလ်ရအောင်  မြတ်စွာဘုရားရှင်နဲ့ သံဃာတော်အရှင်မြတ်တို့အား ရည်မှန်းပြီး နေ့စဉ်ဆွမ်းကပ်လှူဖြစ်တယ်။ အမေကလည်းဟင်းချက်ကောင်းတယ်၊ အမေ့လက်ရာမမီပေမဲ့ ကိုယ်တိုင်ချက်တာကိုစားစေချင်တယ်။ ကိုယ့်လက်ရာစားဖူးပြီး အိမ်ကိုအလည်ရောက်ဖူးတဲ့ သူငယ်ချင်းက အမေဟင်းချက်ကောင်းလို့ အညာသားလည်းဟင်းချက်ကောင်းတာဆိုပြီး ပြောတာမှတ်မိသေးတယ်။ တကယ်လည်းဟုတ်ပါတယ်။ ထမင်းဟင်းချက်တာကို အမေပဲသင်ပေးခဲ့တာ။ သူမွေးထားတဲ့အထဲမှာ သမီးမိန်းခလေးတယောက်မှမပါတော့ ငါ့သားတွေ ထမင်းဟင်းချက်တတ်မှဖြစ်မယ်ဆိုပြီး ငယ်ငယ်လေးကတည်းက သင်ပေးထားတာ။ ညီအစ်ကို ၆ ယောက်မှာ အကြီး ၄ ယောက်က ထမင်းဟင်းချက်တတ်ကြတယ်။ အမေ့ကျေးဇူးကြောင့်ပဲ ရောက်တဲ့နေရာမှာ အစားအစာအတွက်စိတ်မပူရဘူး။ အမေလည်း ကျန်းမာရေးအတွက် သာစိတ်ပူတယ်၊ အစားအသောက်အတွက်တော့ သူ့သားကို ရာနှုန်းပြည့်စိတ်ချတယ်။ ထော်ကိုင်းတွေ ကိုယ်ချက်တဲ့လက်ရာစားပြီး သဘောကျကြတယ်ပြောလို့ ဝမ်းသာနေတယ်။ အဝေးမှအတတ်နိုင်ဆုံး ပြုစုထောက်ပံ့ နေပေမဲ့၊ အဖေနဲ့အမေ သက်ရှိထင်ရှားရှိနေတုန်း အနီးကပ်နေပြီး ကိုယ်ထိလက်ရောက်ပြုစုကျေးဇူးဆပ်ခွင့်ရပါရလို၏လို့ ဆွမ်းကပ်ပြီးတိုင်း ဘုရားမှာဆုတောင်းတယ်။

လေးစားမှုဖြင့်

အညာသား

၁၃၈၇ ခုနှစ်၊ တန်ဆောင်မုန်းလဆန်း (၄) ရက်

၂၀၂၅ ခုနှစ်၊ အောက်တိုဘာလ ၂၄ ရက်၊ သောကြာနေ့။

My mini garden

အပင်စိုက်ပျိုးခြင်းက အညာသားရဲ့နောက်ထပ်ဝါသနာတခုမို့ ရောက်တဲ့နေရာတိုင်းမှာ အခွင့်အရေးရတိုင်း အပင်ကို ဖြစ်အောင်စိုက်ပါတယ်။ အရင်ကရေးခဲ့သလိုပါပဲ စိုက်သမျှအပင်တိုင်းကလည်း ကိုယ့်လက်နဲ့ထိရင် ရှင်သန်ဖြစ်ထွန်းတာကများတယ်။ ဒီပို့စ်မှာတော့ ထော်ကိုင်းတို့မြေကိုရောက်ကတည်းက စိုက်ခဲ့တဲ့အပင်လေးတွေရဲ့အပင်လေးတွေပါ။ ကျောင်းတွင်းအဆောင်မှာတုန်းကလည်း နောက်ဖေးဝရံတာမှာအပင်တွေစိုက်လွန်းလို့ ခိုတွေရဲ့နားခိုရာ ဖြစ်ခဲ့သေးတယ်။ ဒီထဲကအပင်တွေကတော့ ကျောင်းပြီးလို့ အပြင်ဆောင်ကိုပြောင်းပြီးမှ အလုပ်မှာစိုက်ဖြစ်တဲ့ အပင်လေးတွေပါ။ 

ဒီသစ်ခွပင်လေးကတော့ မကြာခဏပွင့်တယ်။ အခုလက်ရှိလည်း ပုံထဲကအတိုင်းပွင့်နေတာ အရမ်းလှတယ်။ ဒီအပင်လေးကိုစိုက်တုန်းကလည်း အုန်းသီးနုကို အုန်းရည်ဖောက်သောက်ပြီး ကျန်တဲ့ အုန်းသီးခွံထဲ ထည့်စိုက်ထားတာ။ အဲဒါကို ထော်ကိုင်းတွေမြင်ပြီး အမြင်ရှိလိုက်တာနော် အမှိုက်ကိုလည်း အသုံးချနိုင်တာပဲတဲ့။ 

ဒီဗွီဒီယိုကတော့ သစ်ခွပင်လေးကိုနေရာရွှေ့ပြီး သဘောကျလို့ ရိုက်ထားတာ။ အပင်စိုက်သူတယောက်ရဲ့ ပျော်ရွှင်မှုဟာ သူစိုက်ထားတဲ့အပင်လေးတွေ ရှင်သန်ဖြစ်ထွန်းပြီး ဖူးပွင့်ဝေဆာနေတဲ့အချိန်ပါပဲ။ အဲဒီအချိန်မှာ ခံစားရတဲ့ ပီတိက ဘာနဲ့မှလဲလိုမရဘူး။

ဒီအပင်လေးကတော့ အသက်အကြီးဆုံးလို့ပြောလို့ရတယ် ၂၀၁၈ ခုနှစ်မှာစိုက်ထားတာ ဌာနက အညာသားထိုင်တဲ့စားပွဲမှာ တင်ထားတာမို့ တခန်းလုံးမှာ ကိုယ့်နေရာတခုပဲအပင်ရှိတော့ ပြည်တွင်းပြည်ပ လေ့လာရေးခရီးလာကြတဲ့ ပါမောက္ခတွေ ဧည့်သည်တွေရဲ့ စိတ်ဝင်စားကြတဲ့ နေရာတခုပေါ့

ဒီအပင်ကတော့ အညာသားရဲ့ co-adviser ပင်စင်ယူသွားပြီးနောက်ပိုင်း သူ့အခန်းရှင်းတော့ အပင်လေးတွေ တွေ့လို့ ဆရာမယူလာပေးတာ။ ညှိုးခြောက်ပြီး အရွက်နွမ်းလေး နှစ်ရွက်ပဲပါတောတယ်။ ဆရာမက ရှင်လိုရှင်ငြားမင်းပြုစုလိုက်အုံးဆိုတာနဲ့ အရွက်ခြောက်တွေဖယ်၊ မြေဆွေးထပ်ဖြည့်ရေလောင်းပေးလိုက်တာ ၂ ပတ်လောက်အတွင်း အရွက်သစ်တွေထွက်ပြီး ဝေဝေဆာဆာဖြစ်လာတာပဲ။

သူကလည်း ဆရာမဆီကပဲ ကိုယ့်ဆီရောက်တော့ အရှည်ဆုံးကိုင်းလေးပဲပါလာတာ သူလည်းနွမ်းခွေလို့။ မြင်နေကျ ကျောက်စိမ်းဧကရီအရွက်စိမ်းပဲထင်နေတာ အပင်သစ်လေးတွေထွက်လာတော့မှ အရောင်စပ်မျိုးမှန်းသိတာ။ ဆရာမကလည်း အပင်စိုက်တာဝါသနာပါလို့ အပင်သစ်ထွက်လာတော့ အိမ်ကိုယူသွားပါလားလို့ပြောတော့ သူ့ဆီမှာရှိတယ် အဲဒါမင်းအတွက်ပေးတာ အဆောင်ကိုယူသွားတဲ့။ ဌာနမှာထားရင် သူများမသွားလိမ့်မယ်လို့ပြောတယ်။ အဆောင်မှာကလည်းအပင်တွေနဲ့မို့ ထားစရာနေရာမရှိလို့ ဌာနမှာပဲထားလိုက်တယ်။

ဒီအပင်ကလည်း အညာသားရဲ့ co-adviser ပင်စင်ယူသွားပြီးနောက်ပိုင်း သူ့အခန်းရှင်းတုန်းကရလာတဲ့ အပင်ပါပဲ။ အရွက်တေွ နွမ်းခြောက်နေလို့ အိုးလဲမြေဖြည့်ပြီး ပြုစုထားတာ အပင်အသစ်လေးတွေပြန်ထွက်လာပြီ။

သူကတော့ ပြီးခဲ့တဲ့နှစ် ကျောင်းစိုက်ပျိုးရေးဈေးပွဲတော်က ဝယ်စိုက်ထားတာ။ ဝယ်တုန်းက အရွက်သေးလေး ၃ ရွက်ပဲပါတယ်။ အရင်က အခန်းထဲက အညာသားထိုင်တဲ့စားပွဲမှာထားတာ၊ အပြင်ကိုထုတ်လိုက်တော့ အရွက်တွေပိုထွက်လာတယ်။

ဒီရှားစောင်းလက်ပတ်ပင်ကလည်း အိုးကြီးထဲက လက်သန်းလောက်အရွယ်အပင်လေးကို ခွဲယူပြီး စိုက်ထားတာ အခုတော့ပွားလာလိုက်တာ အိုးပြည့်နေပြီ။

ဒီအပင်ကလည်း ဆရာပေးတဲ့အပင်ကနေ ပြန်ခွဲပြီးစိုက်ထားတာ၊ နောက် တအိုးရှိသေးတယ်။ 

အပေါ်က အပင်က ဒီထဲကခွဲပြီးစိုက်ထားတာ။ သူကတော့ အရွက်နည်းနည်းကျနေလို့ မြေထပ်ဖြည့်ထားတယ်။

ဒီအပင်လေးကလည်း ဆရာမဆီကရောက်လာတော့ အရွက်တွေနွမ်းနေပြီ။ ကိုယ်ပြုစုလို့ ပြန်ရှင်လာတာကနေ တခါအရွက်ပြန်ကြွေပြီး အခုဒုတိယတကြိမ်အရွက်ပြန်ထွက်လာတာ။

ဒီအပင်ကိုတော့ ညပွင့်မနက်ကြွေဆိုပြီး နာမည်ပေးထားတယ်။ အဖြူ၊ ခရမ်းနဲ့ ပန်းရောင် သုံးမျိုးရှိတယ်။ အဆောင်မှာတော့ အဖြူနဲ့ခရမ်းရောင်ရှိတယ်။ တချိန်လုံးကိုပွင့်နေတာပဲ။ ဒါပေမဲ့ သူ့အပွင့်က ညနေပိုင်းပွင့်ပြီး မနက်ဆိုရင်ကြွေသွားပြီ။ လှပေမဲ့ ကြာကြာမခံဘူး၊ သူ့ကိုကြည့်ပြီး မတည်မြဲခြင်းတရားကို ဆင်ခြင်လို့အလွန်ကောင်းတယ်။ 

အရင်တခါ မိုးကြီးလေးကြမ်းလို့ အပင်တွေတင်ထားတဲ့ စင်လေးကျွမ်းပြန်သွားတာ အပင်အိုးတွေ အကုန်နီးပါး ကျိုးကျေကုန်လို့ ရင်ကွဲမတမ်းခံစားလိုက်ရတယ်။ ဒီတခါတော့ အခင်းမကောင်းလို့ ပစ်ထားတဲ့သံထောက်တိုင်ပါစားပွဲဟောင်းကို အခင်းဟောင်းတွေခွာပြီး ပစ်ထားတဲ့မှန်ချပ်ခင်းပြီး အပင်တင်ထားတာ။ ထော်ကိုင်းတွေက ပစ္စည်းတခုကို ဘယ်လိုပြန်အသုံးချရမလဲဆိုတာကောင်းကောင်းနားလည်လို့ ချီးကျူးနေကြလေရဲ့။

ဒါကတော့ ရှိသမျှအပင်အားလုံးပေါ့၊ တချို့အပင်တွေကအိုးလဲပေးရတော့မယ်။ ဒီနေရာလေးက ဓာတ်ခွဲခန်းအပြင်ဘက် တခြားအဆောင်ကိုကူးတဲ့ ဝရံတာမှာဆိုတော့ လေကောင်းလေသန့်လည်းရ၊ အလင်းရောင်လည်းကောင်းကောင်းရ မိုးရွာရင် မိုးပက်တော့ မိုးရေလည်းရတော့ အပင်လေးတွေအတွက် အဆင်ပြေတယ်။ ကိုယ့်အတွက်ကတော့ အပန်းဖြေတဲ့နေရာပေါ့၊ ဓာတ်ခွဲခန်းထဲကထွက်လို့ပင်ပမ်းရင် သူတို့နားသွားပြီး သူတို့ကိုကြည့် စိတ်ခွန်အားယူရင်း အပန်းဖြေရတာပဲ။ တပင်ချင်းစီရဲ့ ရှင်သန်မှုအခြေအနေကို အမြဲတမ်း အကဲခတ်ပြီး လိုအပ်တာလေးတွေဖြည့်ပေး ရေလောင်းပေါင်းသင်လုပ်ပေးရတာ အရမ်းပျော်ဖို့ကောင်းတယ်။

လာရောက်လည်ပတ်ကြတဲ့ မိတ်ဆွေများလည်း အညာသားစိုက်ပျိုးထားတဲ့ အပင်လေးတွေကြည့်ပြီး ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့ကြပါစေဗျာ။ အဆောင်မှာစိုက်ထားတဲ့အပင်လေးတွေကိုတော့ နောက်တခါမှတင်ပေးတော့မယ်ဗျ။ အားလုံးကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

လေးစားမှုဖြင့်

အညာသား

၁၃၈၇ ခုနှစ်၊ တန်ဆောင်မုန်းလဆန်း (၂) ရက်

၂၀၂၅ ခုနှစ်၊ အောက်တိုဘာလာ (၂၂) ရက်၊ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့။

အညာသားလက်ရာ မုန့်ဟင်းခါး

အညာသားလက်ရာ ပဲဝါလေး၊ ငှက်ပျောအူ၊ ဘဲဥ၊ တူနာငါးသေတ္တာနဲ့ ချက်တဲ့ မုန့်ဟင်းခါး

ဒီတခါတော့ ပြီးခဲ့တဲ့တပတ်ပိတ်ရက်မှာ ချက်စားဖြစ်တဲ့မုန့်ဟင်းခါးအကြောင်းမျှဝေချင်ပါတယ်။ ကျောင်းမပြီးခင်တုန်းကတော့ ကျောင်းမီးဖိုဆောင်နားမှာ ငှက်ပျောပင်ပေါလို့ မုန့်ဟင်းခါးမကြာခဏ ချက်စားဖြစ်တယ်။ ကျောင်းပြီးလို့အပြင်ဆောင်ပြောင်းလာတော့ ငှက်ပျောအူဝယ်လို့ရတဲ့အခါလောက်ပဲ ချက်စားဖြစ်တော့တယ်။ ငှက်ပျောအူရောင်းတာကလည်း သူတို့ထိုင်းဟင်းလျာအတွက် ငှက်ပျောအူနုလေးတွေကို အသင့်ချက်အနေအထားအပိုင်းလေးတွေဖြတ်ပြီး ထုပ်ရောင်းတာ။ ဟင်းဆိုင်တွေမှာတော့ ကြက်သားကိုထိုင်းဟင်းအနှစ်အုန်းနို့နဲ့ငှက်ပျောအူရောချက်ကြတာတွေ့ဖူးတယ်။ ကိုယ့်အတွက်ကတော့ မုန့်ဟင်းခါးချက်ဖို့အကောင်းဆုံး ငှက်ပျောအူပါပဲ။ အညာသားချက်တဲ့နည်းကလည်း ငါးတွေဘာတွေဆီသတ်ပြီး အထူတလည်ပြင်ဆင်ပြီးချက်တာမျိုးမဟုတ်ဘူး ပဲဝါလေးနဲ့ငှက်ပျောအူ ကြက်သွန်နီ ဘဲဥ အဲလောက်ပဲထည့်တာ။ တခါတလေစိတ်ကူးရရင်တော့ငါးထည့်ချက်တယ်။ ပုံမှန်ချက်ဖြစ်တာကတော့ ပဲ၊ ငှက်ပျောအူ၊ ကြက်သွန် ဘဲဥ ဒီလောက်ပဲ။ ပဲကပ်ကြော်ကတော့ ကုလားပဲခြမ်းရှိရင်ကြော်တယ်။ မရှိတဲ့အခါတော့ မထည့်ဖြစ်ဘူး။ ဒီတခါမုန့်ဟင်းခါးမှာတော့ တူနာငါးသေတ္တာတဗူးထည့်ချက်ထားတယ်။ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ငါးလောက်အချိုအရသာမရပေမဲ့ ငါးအသားဖတ်နဲ့စားရတာအဆင်ပြေတယ်။ 

ချက်နည်းကတော့ သိပ်လည်းမခက်ပါဘူး၊ ငှက်ပျောအူကို ငံပြာရည်နဲ့ဆနွင်းရေထည့်ပြီးအရင်ပြုတ်ထားတယ်။ ငှက်ပျောအူက ညနေပိုင်းဝယ်တာဆိုတော့ မည်းသွားမှာစိုးလို့ ပြုတ်ထားတာ။ နောက်မှထည့်လို့လည်းရတယ်။ ပဲဝါလေးကိုနူးအောင်ပြုတ်ပြီးကြက်သွန်ဖြူချင်းထောင်းဆီသတ်တဲ့ထဲထည့်၊ တူနာငါးသေတ္တာတဗူးဖောက်ထည့်ရောပြီးဆီသတ်ဆားငံပြာရည်ကြက်သားမှုန့်ထည့် ဆီသတ်တာမွှေးလာတော့ ငှက်ပျောအူပြုတ်ထားတဲ့အိုးထဲပေါင်းထည့် အပျစ်အကျဲရေလိုအပ်သလိုဖြည့်ပြီးချက်တာပါပဲ။ ကြက်သွန်နီဥအလုံးလိုက်ထည့် ဘဲဥပြုတ်ထည့်ပြီး အားလုံးကျက်သည်အထိ မီးအေးအေးလေးနဲ့ချက်ပါတယ်။ ပဲကပ်ကြော်ကတော့ ကုလားပဲခြမ်းရေစိမ်ထားတာကို ထိုင်းဆန်မှုန့်နဲ့မပျစ်မကျဲလေးဖျော်ပြီး ကြော်တယ်။ မုန့်ဟင်းခါးနဲ့တွဲစားဖို့ နံနံပင် ငရုတ်သီးနဲ့ သံပုရာသီးကတော့ အဆင်ပြေသလိုပေါ့။ ချက်ပြီးလို့အားလုံးအဆင်သင့်ဖြစ်ရင် ဆွမ်းပွဲပြင်ဆင်ပြီးဘုရားဆွမ်းကပ်တယ်။ ကိုဗစ်ကိုကာလ အဆိုးထဲကအကောင်းလို့ပြောစရာက နံနက်တိုင်း ဘုရားဆွမ်းကပ်တဲ့အကျင့်လေးရလာတာပဲ။ နံနက်မိုးလင်းအိပ်ရာထတာနဲ့ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီး ဆွမ်းချက်တယ်။ ဆွမ်းတော်ကပ် ဘုရားရှိခိုး မေတ္တာပို့ အမျှဝေပြီးရင် ဆွမ်းတော်တင်တာပြန်စွံ့ပြီး နံနက်စာစားတယ်။ တချို့က ဘုရားဆွမ်းတော်တင်တာမစားကောင်းဘူးလို့လည်းပြောကြတယ်။ ကိုယ်ကတော့ ဘုရားပေးတဲ့ဆေးအဖြစ်နဲ့ယုံယုံကြည်ကြည်ကိုစားပါတယ်။ အတုမရှိတဲ့ မြတ်စွာဘုရားကိုကပ်ထားတဲ့စားစရာပဲ ဘေးဥပါဒ်ဖြစ်ရာမရှိပါဘူး။ ဘုရားရဲ့ ဂုဏ်တော်အစွမ်းနဲ့ပိုပြီးတော့တောင်အစွမ်းထက်လိမ့်မယ်လို့ထင်တယ်။ ထားပါတော့လေ ကိုယ်ယုံကြည့်ရာပေါ့။ ဘုရားဆွမ်းတော်ဝတ်မပျက် ကပ်ပြီးနောက်ပိုင်း အစားအသောက်နဲ့ပတ်သက်ပြီး တိုင်ဆိုင်တာလေးတွေလည်း ဗဟုသုတရအောင်မျှဝေပါအုံးမယ်။

 

အညာသား လက်ရာ ပဲကပ်ကြော် ကြွပ်ကြွပ်ရွရွလေး

(၇) ရက်သားသမီးအားလုံးကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာ ကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေဗျာ။ အညာသားဆီကို လာရောက် လည်ပတ်တဲ့အတွက်လည်းကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျ။ 

လေးစားမှုဖြင့် 

အညာသား

၁၃၈၇ ခုနှစ်၊ သီတင်းကျွတ်လပြည့်ကျော် (၁၁) ရက်

၂၀၂၅ ခုနှစ်၊ အောက်တိုဘာလ (၁၇) ရက်၊ သောကြာနေ့။

အညာသားနဲ့ Carolina Reaper ငရုတ်သီး

ယူကျု့မှာ အစားအသောက်စားပြတဲ့ချန်နယ်တွေကြည့်ရင်း နာဂလူမျိုးဦးလေးကြီးထမင်းစားတာ အဲဒီနာဂငရုတ်သီးအတောင့်လိုက်ကိုက်စားပြတာ တရှူးရှူးတရှဲရှဲနဲ့သူလည်းချွေးပြန် ကြည်မိတဲ့ကိုယ်လည်းချွေးပြန်နဲ့ အဲဒီငရုတ်သီးကိုမြည်းကြည့်ချင်စိတ်ဖြစ်မိတယ်။ မြန်မာပြည်မှာတော့ ရွှေလံဗိုလ်ငရုတ်လို့ခေါ်တယ်လို့ ချင်းပြည်နယ်ဘက်ကသူငယ်ချင်းကပြောဖူးတယ်။ နောက်ပိုင်းငါးပိရည်ဖျော်တွေထဲမှာ အာဝါးသီးဆိုပြီးလည်းတွေ့ရတယ်။ ထိုင်းမှာတော့ မြန်မာအွန်လိုင်းရှော့ပ်တွေမှာရတယ်ဆိုလို့ရှာကြည့်တော့တစ်ဆိုင်တွေ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်နေတဲ့နေရာထိပို့ပေးဖို့ဆို လမ်းမှာကြာမည့် အချိန်နဲ့ပုတ်သွားမှာစိုးရိမ်တယ်ဆိုလို့ မမှာဖြစ်တော့ဘူး။ Lazada မှာရှာကြည့်တော့လည်း ထိုင်းဆိုင်တွေကရောင်းကြတာတွေ့တယ်၊ မျိုးစေ့ရောင်းတဲ့ဆိုင်တွေကများပြီး လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ရောင်းတဲ့ဆိုင်တချို့ကလည်း အသီးအရွယ်အစားအလိုက် ဈေးကြီးလှတယ်။ ဒါနဲ့နောက်ဆုံး မျိုးစေ့ပဲဝယ်ပြီး ကိုယ်တိုင်စိုက်ဖြစ်တယ်။ မျိုးစေ့ကလည်း ၅ စေ့လောက်ပါတာကို ဘတ် ၃၀ လောက်ပေးရတယ်။ ရလာတဲ့မျိုးစေ့ကို ပျိုးထောင်လိုက်တာ အပင်ပေါက်လာတဲ့ထဲက ၂ ပင်ပဲကျန်တယ်။ အဲဒီကျန်တဲ့ ၂ ပင်ကို ပိုးမွေးသလိုယုယုယယနဲ့ပြုစုပြီးနောက်ဆုံးမှာ အရွယ်ရောက်လာတယ်။ အပင်ထားတဲ့နေရာကနေရောင်သိပ်မရတော့ အရွက်တွေသိပ်မသန်ဘဲ ၂ လလောက်စောင့်လိုက်ရတယ်။ နောက်တော့မှ နေရောင်မရလို့ထင်တယ်ဆိုပြီး နေရောင်ရတဲ့ဆီပြောင်းထားလိုက်မှ အရွက်တေွသန်ပြီးအပွင့်တွေ ထွက်လာတယ်။ အဲလိုဖြစ်ထွန်းလာတာမြင်တော့ ပျော်လိုက်တာဆိုတာလေ။ အပွင့်ပွင့်ပြီးသိပ်မကြာခင် လက်တဆစ်လောက်အရွယ် အသီးလေးတစ်လုံးအရွက်ကြားမှာသီးနေတာတွေ့တော့ ငါစိုက်တဲ့ငရုတ်ပင်တော့ သီးပြီဟေ့ဆိုပြီး ပိုပြီးပျော်ရတယ်။ အဲဒီကစပြီး အသီးတွေသီးလိုက်တာဆိုတာ တယောက်တည်းစားမကုန်အောင်ပါပဲ။ ပထမဆုံးသီးတဲ့အလုံးရင့်တော့ခူးပြီးမြည်းကြည့်တယ်။ အားပါး စပ်လိုက်တာမှ နည်းနည်းလေးနဲ့ကိုတကိုယ်လုံးပူထူသွားတာပဲ။ မှည့်လာတဲ့အသီးတေွခူးပြီး အခြောက်လှန်း၊ နီးစပ်ရာသူငယ်ချင်းတွေေးပေးစားနဲ့ ငရုတ် ၂ ပင်ကနေ အလုံး ၄၀ လောက်သီးတယ်။ ကိုယ်တိုင်ကလည်း အစပ်လည်းကြိုက်တော့ အဲဒီငရုတ်သီးနဲ့ ငါးပိရည်ဖျော်လိုက် ခရမ်းချဉ်သီးငါးပိချက်ချက်လိုက် အတောင့်လိုက်ကိုက်စားလိုက်နဲ့အဆင်ကိုပြေနေတာပဲ။ အသီးမှည့်တွေကမျိုးစေ့ ထုတ်ထားပြီး ပြန်စိုက်နဲ့ အခုတော့ ဌာနမှာလည်းအိုးနဲ့စိုက်ထားတာ ၃ သုတ်လောက်သီးတာက အလုံး ၅၀ လောက်ရှိတယ်။ ထိုင်းငရုတ်သီးတွေလည်း စပ်ပေမဲ့ ဒီငရုတ်သီးလောက်တော့ မစပ်ဘူး။ ဒီတိုင်းထမင်းနဲ့ အစိမ်းလိုက်ကိုက်စားရင်း တတောင့်ကို ထမင်း ၅ နပ်လောက်စားရတယ်။

ဒါက ပထမဆုံး သီးတဲ့ နှစ်လုံးပါ

ဒီပုံကတော့ အသီးမှည့်နေတဲ့ပုံ အပင်ကအလင်းရောင်ရှိတဲ့ဆီကိုတိုးထွက်နေတာ

ကိုယ်စိုက်တဲ့အပင်က ဖြစ်ထွန်းပြီး အသီးသီးတာကိုမြင်ရတဲ့အချိန်ခံစားရတဲ့ပီတိကဘာနဲ့မှမလဲနိုင်ဘူးဗျ

ဒီပုံကတော့ ငရုတ်သီးမှည့်တွေခူးထားတာပါ နေလှန်းဖို့လည်းအဆင်မပြေလို့ ငရုတ်သီးဆီချက်ချက်ပြီး ဗူးနဲ့ထည့်သိမ်းထားလိုက်တယ်

ဒါကတော့ ဒုတိယမျိုးဆက်ပေါ့ ဌာနမှာစိုက်ထားတာ သူတို့ကတော့ နေအလင်းရောင်ကောင်းကောင်းရတော့ ပိုသန်တယ် အသီးသီးတာလည်းမြန်တယ်

ခွသီး သီးချိန်မှာ အသီးတွေက ပထမမျိုးဆက်အပင်ထက်ပိုကြီးတယ်

ဌာနဝရံတာမှာစိုက်ထားတာဆိုတော့ ဖြတ်သွားဖြတ်လာတဲ့လူတိုင်းရဲ့စိတ်ကိုဖမ်းစားနိုင်သောငရုတ်ပင်လေးများပါ

ဒုတိယမျိုးဆက်ရဲ့ ပထမဆုံးအသီးလေးတွေ လက်ဆောင်ပေးဖို့ခူးထားတာ

ဒါကတော့ ဒုတိယမျိုးဆက်ရဲ့ နောက်ဆုံးအသုတ်က သီးတဲ့ ငရုတ်သီးမှည့်လေးတွေပါ။ မိုးရာသီဆိုတော့အခြောက်လှန်းဖို့ခက်တာနဲ့ ခူးပြီးရေခဲရိုက်ထားလိုက်တယ်။ ကိုယ်တိုင်စိုက်တဲ့အပင်မို့ စားချင်တဲ့အချိန်ခူးစားလို့ရတယ်။ နီးစပ်ရာလည်း လက်ဆောင်ပေးတယ်။ ဆရာမလည်းမြည်းကြည့်ချင်တယ်ဆိုလို့ ပေးလိုက်တယ်။ ဌာနမှာစိုက်ထားတဲ့ ဥယျာဉ်လေးအကြောင်းတော့ ပို့စ်သပ်သပ်တင်ပါအုံးမယ်ဗျာ။ ကိုယ်စိုက်သမျှအပင်တိုင်းကဖြစ်ထွန်းပြီး ဖူးငုံ ပွင့်သီးနေတာကို မြင်ကြတော့ မင်းရဲ့လက်က အစိမ်းရောင်ပိုင်ရှင် အေးမြတဲ့လက်ပိုင်ရှင်ဆိုပြီး ထိုင်းတွေက မကြာခဏပြောကြတယ်။ မြန်မာစကားအတိုင်းဆိုရင်တော့ လက်ဆိပ်ရှိတယ်ခေါ်တာပေါ့။ တချို့ကျတော့သူတို့လက်နဲ့ဆိတ်ပြီးခူးလိုက်ရင် အဲဒီအပင်က ဆက်ပြီးမကြီးထွားတော့ဘူး၊ အသီးတွေဆိုလည်းမတင်ဘဲ ပုတ်ကုန်တာမျိုးဖြစ်တယ်၊ အဲလိုလူရဲ့လက်ကိုတော့ လက်ခါးတယ်လို့ပြောကြတယ်။ ကျနော်ကတော့ သူများဆီကသေခါနီးအရွက်မပါဘဲ ရောက်လာတဲ့အပင်လည်းကိုယ့်လက်နဲ့ထိရင်ပြန်ရှင်သန်အရွက်တွေထွက်လာတာပဲ။ ကိုယ့်ဆီရောက်လာမှ ပြုစုထားလို့ လှပဝေဆာနေတဲ့အပင်လေးတွေလည်းရှိတယ်ဗျ၊ နောက်ပို့စ်‌တွေမှာ တင်‌ပေးမယ်ဗျ။

(၇) ရက်သားသမီးအားလုံး ကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေ။ အညာသားရဲ့ဘလော့ကိုကြည့်ပြီး စိတ်ချမ်းသာကြည်နူးကြလိမ့်မယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ်ခင်ဗျ။ လာရောက်လည်ပတ်ကြတဲ့အတွက်လည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျ။

လေးစားမှုဖြင့်

အညာသား

၁၃၈၇ ခုနှစ် သီတင်းကျွတ်လပြည့်ကျော် (၈) ရက် 

၂၀၂၅ ခုနှစ် အောက်တိုဘာလ ၁၄ ရက်၊ အင်္ဂါနေ့။

ထော်ကိုင်းတို့ အညာသားလက်ရာကို လျှာလည်သွားခြင်း (၂)

အညာသားလက်ရာ ပုစွန်ခြောက်ဘာလချောင်ကြော်ကို စားပြီးနောက်ပိုင်း သူတို့တွေ ကိုယ်ဘာဟင်းပဲပေးပေး စိတ်ဝင်တစားနဲ့မြည်းကြည့်ကြတယ်။ စားပြီးရင်လည်း အရသာကိုသူတို့ချင်း ပြန်ဆွေးနွေးကြတယ်။ ပါဝင်ပစ္စည်းကဘာတွေ သူတို့ထိုင်းဟင်းတွေနဲ့ဘာတွေကွာတယ်စသဖြင့်ပေါ့။ ကိုယ့်ဆရာမက သူ့အိမ်မှာစိုက်ထားတဲ့အသီးအရွက်တွေပေါပြီဆို ခူးလာပြီး ဌာနမှာပြန်မျှဝေပေးတယ်။ ကိုယ်ချက်စားတာကိုလည်း သူသိနေတော့ ယူလာတိုင်းလည်း ကိုယ့်ကိုအမြဲတမ်းပေးတယ်။ ဒီတခါတော့ သူ့အိမ်သရက်ပင်မှ သရက်သီးစိမ်းလေးတွေယူလာတာ ကိုယ့်ကိုယ်လည်း စားဖို့ယူသွားခိုင်းလို့ နည်းနည်းယူလာခဲ့တယ်။ ပုံမှန်ဆိုရင် သရက်သီးစိမ်းဆို ကြာကြာထားလို့ရအောင် သရက်ချဉ်တည်ထားတာများတယ်။ တခါတလေလည်း အလုံးလိုက်ဆားရည်စိမ်ထားလိုက်တယ်။ သရက်သီးလေးတွေကလည်း အစေ့မဆတ်ခင်ဆိုတော့ အရသာကတော်တော်ချဉ်တာနဲ့ ဘာလုပ်စားရမလဲစဉ်းစားရင်းနောက်ဆုံးမှာ သရက်သီးငါးပိချက်ချက်ကြည့်ဖို့အကြံရပြီး အဆောင်နားက ဈေးဆိုင်မှာလိုအပ်တာလေးတွေသွားဝယ်တယ်။ အချဉ်ဓာတ်ထိန်းအောင် ငါးသေတ္တာတဗူးနဲ့ မြေပဲလှော်ဝယ်ခဲ့တယ်။ ကျန်တာကတော့ ပုစွန်ငါးပိ၊ ငံပြာရည် ကြက်သွန်ဖြူနီ ငရုတ်သီးပေါ့။ ကြက်သွန်နီဥကြီးနှစ်လုံးလောက်ကိုပါးပါးလှီးပြီးအရင်ကြော်လိုက်တယ်။ နွမ်းသွားတော့ ပုစွန်ငါးပိ (ထိုင်းတွေရောင်းတဲ့ငါးပိ) ထည့်ကြော်တယ်။ အသားချည်းပါတဲ့ငါးသေတ္တာကိုထည့်ပြီးဆီသတ်တယ်။အဲဒီနောက်မှ အခွံခွာပြီးပါးပါးလှီးထားတဲ့ သရက်သီးစိမ်းကိုထည့်ပြီးမီးအေးအေးနဲ့ကြော်တယ်။ သရက်သီးနူးအိသွားတော့မှ ကြက်သွန်ဖြူနဲ့ငရုတ်သီးထောင်းထားတာကိုထည့်တယ်။ အားလုံးကျက်မှ မြေပဲလှော်ထောင်းထားတာထည့်ပြီး အရသာပြင်တယ်။ ကိုယ်တိုင်ချက်ပြီးမြည်းကြည့်တော့ ထင်မထားလောက်အောင်ကို အရသာကမျှတပြီးစားလို့ကောင်းနေတယ်။ ညနေစာမစားတဲ့ကိုယ်တောင် သရက်သီးငါးပိချက်မြည်းပြီးတော့ ဗိုက်ဆာလာတယ်။ တနင်္ဂနွေနေ့ ညနေပိုင်းမှာချက်ထားတာဆိုတော့ နောက်နေ့ရုံးဖွင့်ရက်ထမင်းဗူးထည့်တော့ ကိုယ့်အတွက်လည်း နည်းနည်းချန် သူတို့အတွက် မြည်းဖို့ဆိုပြီး ဗူးနဲ့တဗူးထည့်သွားတယ်။ နေ့လယ်စာ စားကြတော့ ဒါက ဆရာမ‌ပေးတဲ့ သရက်သီးကိုဘာလချောင်ကြော်ထားတာ မြည်းကြည့်ကြအုံးဆိုပြီး သူတို့ထမင်းဝိုင်းထဲ ဟင်းဗူးချပေးလိုက်တယ်။ ဗူးဖွင့်လို့အနံ့ရကတည်းက မွှေးလိုက်တာ စားချင်စရာလေးဆိုပြီး စိတ်ဝင်တစားနဲ့ဝိုင်းကြည့်ကြတယ်။ အဲဒီနောက် တယောက်တဇွန်းစီမြည်းရင်းနဲ့အရသာတွေ့သွားကြတော့ အရမ်းကောင်းတယ်လို့ ထအော်ကြပါရော။ ပုစွန်ခြောက်ဘာလချောင်ကြော်ထက် စားလို့ကောင်းတယ်တဲ့။ သရက်သီးကအချဉ်ဓာတ်လေးလည်းပါ ငရုတ်သီးစပ်လေးဆိုတော့ ထမင်းပူပူလေးနဲ့ဆို တခြားဟင်းမလိုတော့ဘူး။ ကိုယ်တိုင်လည်းပထမဆုံးချက်စားပြီးတော်တော်သဘောကျနေတာ။ ကိုယ်မြန်မာအစားအစာပေးတိုင်းအမြဲတမ်းမြည်းတဲ့တယောက်ကတော့သူသရက်သီးဘာလချောင်ကိုအရမ်းကြိုက်လို့အဆောင်ကိုပါယူသွားပြီး အဆောင်မှာလည်း ထမင်းဖြူနဲ့စားတာတဲ့။ ဖြစ်ချင်တော့ ဌာနအောက်ထပ်က သရက်ပင်မှာလည်း သရက်သီးတွေသီးနေတော့ သူတို့သွားခူးလာပြီး သရက်သီးဘာလချောင် ချက်ပေးပါအုံး လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတွေအတွက်သူတို့ပိုက်ဆံပေးပါမယ်ဆိုပြီး သရက်သီးတွေပေးလိုက်တယ်။ ကိုယ်ကလည်းချက်ရပြုတ်ရမယ်ဆိုရင် အမြဲတမ်းတက်ကြွနေတာမို့ ချက်ပေးမယ်ဆိုပြီး ယူလာခဲ့တယ်။ အရင်တခါက ပါဝင်ပစ္စည်းတွေအတိုင်း ထပ်ချက်ပြီးနောက်နေ့ကျတော့ သူတို့အဖွဲ့ကိုပေးလိုက်တယ်။ သူတို့ကပိုက်ဆံဘယ်လောက်ပေးရမလဲမေးတာ ရတယ်ဒါငါ့ရဲ့အလှူပေါ့လို့ ပြောပြီးနောက်တခါချက်မှယူတော့မယ်လို့ပြောလိုက်တယ်။ ကိုယ်ချက်တာကို စားလို့ကောင်းတယ်လို့ ပြောတဲ့အခါ ခံစားရတဲ့ ခံစားချက်က တခြားဘာမှကိုမလိုချင်တော့ဘူး။ အဲဒီကနေ စလိုက်တဲ့ သရက်သီးဘာလချောင်ကြော်ဟာလေ ၃ ရက်ခြားတခါလောက် သရက်သီးမကုန်မချင်း ချက်လိုက်ရတာ အခုပုံထဲကတော့ ၅ ကြိမ်မြောက်ချက်တုန်းက ဓာတ်ပုံရိုက်ထားတာ။ ဒီတကြိမ်မှာသရက်သီးကနည်းနည်းရင့်နေတော့သိပ်မချဉ်လို့ မြေပဲဆံမထည့်ဘဲချက်ပေးလိုက်တာ။ လေးကြိမ်မြောက်ချက်တုန်းကတော့ ငါးသေတ္တာဖိုးပဲပေးပါဆိုပြီး ဘတ် ၁၀၀ ယူလိုက်တယ်။ သူတို့က အချိန်ပေးပြီးချက်ရတာမို့ အားမနာနဲ့ပိုက်ဆံယူပါလို့ ခဏခဏပြောတာ။ ကိုယ်က စားကောင်းပါစေဆိုတဲ့စေတနာနဲ့ချက်ပေးတာမို့ သူတို့စားပြီး စားလို့ကောင်းတယ်ဆိုတဲ့စကားနဲ့တင် ကျေနပ်နေပြီ။ နောက်ပြီး ကိုယ်တတ်နိုင်သလောက်ပေးကမ်းဝေမျှခြင်းဟာလည်း ဒါနကုသိုလ်တမျိုးလို့ခံယူလို့ ပိုက်ဆံပေးမယ်ဆိုရင် ငြင်းတာကများတယ်။ သူတပါးကို အစားအစာပေးစားရတဲ့ အကျိုးကတော့ ကိုယ့်ကိုကျွေးမည့်သူမရှားဘူး။ တခါတလေ ကိုယ်နဲ့မသိတဲ့သူကတောင် လိုလိုလားလားနဲ့ ခေါ်ကျွေးတာမျိုး ခဏခဏကြုံရတယ်။ အဲဒီတိုက်ဆိုင်တာလေးတွေလည်း နောက်ပို့စ်တွေမှာ မျှဝေပါအုံးမယ်ဗျ။

 

၇ ရက် သားသမီးအားလုံး ကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာ ကျန်းမာချမ်းသာပြီး မင်းဆိုးမင်းညစ်ဘေးမှ ကင်းဝေးကြပါစေ။ 

လေးစားမှုဖြင့် 

အညာသား

၁၃၈၇ ခုနှစ် သီတင်းကျွတ်လဆန်း (၈) ရက်။

၂၀၂၅ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ (၂၉) ရက်၊ တနင်္လာနေ့။

ထော်ကိုင်းတို့ အညာသားလက်ရာကို လျှာလည်သွားခြင်း

ကိုယ်ကအချက်အပြုတ်ဝါသနာပါလို့ ထိုင်းရောက်ပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကိုယ်တိုင်ချက်စားတာ ယနေ့အထိပေါ့။ ထိုင်းအစားအစာတွေကိုလည်း ကြိုက်ပေမဲ့ နေ့စဉ်စားရတော့လည်း ငြီးငွေ့လာတယ်။ ကျောင်းထဲမှာလည်း တရက်ခြား ညနေပိုင်း ဟင်းချက်စရာအသီးအရွက်၊ အစားအသောက်နဲ့ ငါးရောင်းတဲ့ ဈေးလေးရှိလို့ ဟင်းချက်စရာဝယ်ရတာက အဆင်ပြေတယ်။ ချက်ပြုတ်ခြင်းက စိတ်ဖိစီးမှု ဖြေဖျောက်ရာဝါသနာတခုမို့ ဘယ်လောက်ပဲစာနဲ့ပင်ပမ်းပါစေ အချက်အပြုတ်တော့ မပျက်ကွက်စေရဘူး။ ကိုဗစ်တွေဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်းမှာ နံနက်တိုင်းဘုရားဆွမ်းကပ်တဲ့ကုသိုလ်ပါအကျင့်လုပ်ထားလို့အဲဒီအကျင့်ကနေ့စဉ်နံနက်တိုင်းမပျက်မကွက်လုပ်ရတဲ့ကုသိုလ်ဖြစ်နေပြီ။ ဆွမ်းကပ်ဖို့အတွက် အိပ်ရာအစောထပြီးချက်ပြုတ်တယ်။ နံနက်စာကိုလည်းအဆင်ပြေပြေစားနိုင်ပြီး နေ့လယ်စာအတွက် ထမင်းချိုင့်လည်းထည့်သွားတယ်။ ကိုယ်ကတော့ မြန်မာဟင်းလေးတွေချက်တဲ့အခါတိုင်း သူတို့နဲ့ထမင်းအတူစားဖြစ်တဲ့အခါ မြည်းကြည့်ခိုင်းတယ်။ သူတို့တွေအများစုက ဆိုင်ကနေဝယ်ပြီးစားကြလို့ ကိုယ့်ဟင်းကိုမကြိုက်တာလား၊ ရွံတာလားတော့မသိဘူး မြည်းခိုင်းရင် မစားကြဘူး။ တချို့တလေပဲ နည်းနည်းလေးတို့ကြည့်ရုံလောက် မြည်းကြည့်တယ်။ အဲဒီလိုသိပြီးနောက်ပိုင်း ဘာဟင်းပဲချက်ချက် ကိုယ့်ဘာသာပဲစားဖြစ်တာများတယ်။ ခုနောက်ပိုင်း အွန်လိုင်းပေါ်မှာ အစားအသောက်တွေစားပြကြ ချက်ပြကြနဲ့ဆိုတော့ တစ်တော့ပ်မှာ မြန်မာပြည်ကဟင်းချက်တဲ့ဗွီဒီယိုတွေကြည့်ပြီး စိတ်ဝင်စား လာဟန်တူပါရဲ့။ တရက်ကတော့ အွန်လိုင်းပေါ်မှာနာမည်ကြီးတဲ့ ဘာလချောင်ကြော်ကိုဝယ်ပြီး ကိုယ့်ကိုမြန်မာပြည်ကအရသာနဲ့တူလားမြည်းကြည့်ခိုင်းတယ်။ ရောင်းတဲ့သူက ထိုင်းလူမျိုးသူ့အဖွားက မြန်မာလူမျိုးမို့ သူ့အဖွားကြော်နည်းအတိုင်း ကြော်ထားတာပါပေါ့၊ စီးပွားဖြစ်လုပ်ရောင်းနေတာဆိုတော့ အရသာက သိပ်တော့မဆိုးပါဘူး ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်အကြိုက်တော့ မဟုတ်ဘူး။ သူတို့ကမြည်းကြည့် ခိုင်းတော့လည်း မြည်းပြီး ကိုယ့်အထင်ကို ပြောပြလိုက်တယ်။ ဘာလချောင်ကြော်တတ်သလားမေးတော့ ဒီထက်ကောင်းအောင်တောင်ကြော်တတ်သေးဆိုပြီး ပြောလိုက်တာ။ အဲဒါဆိုကြော်ခဲ့လေ သူတို့စားကြည့်မယ် မြန်မာအစားအစာတွေစိတ်ဝင်စားလို့ဆိုပြီး တောင်းဆိုလာတယ်။ တကယ်တော့ ဘာလချောင်ကို ကိုယ်တိုင်ဖြစ်ဖြစ်မြောက်မြောက်ကြော်ဖူးတာမဟုတ်ဘူး။ သူတို့ကိုအာမခံထားပြီးမှမကြော်ဖူးဘူးပြောရင်လည်း မကောင်းလို့ ပုစွန်ခြောက်ရှိတာနဲ့ သေချာလေးကြော်ပေးလိုက်တယ်။ ပထမဆုံးလက်ရာဆိုပေမဲ့ အရသာကကိုယ်ကိုယ်တိုင်တောင်မယုံနိုင်အောင်အစပ်တည့်လှတယ်။ တနင်္ဂနွေမှာကြော်ထားပြီး တနင်္လာနေ့ ကျောင်းဖွင့်တော့ ဗူးနဲ့ထည့်ပြီးယူသွားတယ်။ ကိုယ်ကနေ့လယ်စာ စားတာနောက်ကျလို့ သူတို့တွေနေ့လယ်စာစားတဲ့အချိန် ဘာလချောင်ကြော်ဗူးသွားပေးပြီး ဒါငါကြော်ခဲ့တဲ့ဘာလချောင်ကြော် မြည်းကြည့်ပြီး ဝယ်စားတဲ့အရသာနဲ့ဘာကွာလဲပြောပြဆိုပြီး ဗူးလိုက်ပေးခဲ့တယ်။ ဗူးဖွင့်ပြီး မြင်လိုက်ကတည်းက စားချင်စရာလေး မွှေးနေတာပဲနဲ့ စားလိုက်တာလူ ၁၀ ယောက်လောက်ဝိုင်းစားနေတဲ့ထမင်းဝိုင်းမှာ ကိုယ့်ဘာလချောင်ကြော်ဗူးက လက်ဆင့်ကမ်းပြီး စားကြ ကောင်းတယ်ပြောကြနဲ့တကယ်ကိုနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်စားကြတယ်။ ထိုင်းမလေးတယောက်ကတော့ အဆောင်ကသူ့သူငယ်ချင်းကိုကျွေးချင်လို့ နည်းနည်းခွဲပြီးယူသွားတာ သူ့သူငယ်ချင်းကလည်း စားလို့အရမ်းကောင်းတယ်လို့ပြောတယ်တဲ့။ အဲဒီဘာလချောင်ကြော်ကနေ လျှာစည်းပေါက်သွားတာ၊ နောက်တခါလည်းကြော်ပေးအုံးနော် ကျသင့်တာကို သူတို့ပိုက်ဆံပေးမယ်တဲ့။ နောက်တကြိမ်တော့ သူတို့ပုစွန်ခြောက် ဝယ်လာပေးလို့ လိုအပ်တာကိုယ်မှာရှိတာဖြည့်ကြော်ပြီး ဗူးနဲ့ထည့်ပေးထားလိုက်တယ်။ သူတို့ရဲ့နေ့လယ်စာထမင်းဝိုင်းမှာ ဘာလချောင်ကြော်က ဟင်းတမည်ပါနေရော။ ကိုယ်ချက်တာကို အားပါတရ စားကြတာကိုမြင်တာနဲ့တင် ပျော်ရွှင်မှုပီတိဖြစ်ပြီး ပိုက်ဆံယူဖို့လည်းစိတ်ကူးမဖြစ်မိဘူး။ ကိုယ့်စေတနာ ကိုယ့်ကုသိုလ်ပဲလို့တွက်ထားလိုက်တယ်။ အလှူကြီးတောင် လှူရသေးတာ သူတို့ကြိုက်တာ ကိုယ်ချက်ပေးရတာလည်း လှူဒါန်းမှုတမျိုးပဲပေါ့။ သူတို့စားကြတာလည်း တဗူးကို အလွန်ဆုံးကြာမှ သုံးလေး ရက်ပဲကြာတယ်။ကိုယ်နေတဲ့ နေရာမှာကပုစွန်ခြောက်ဝယ်ရတာက နည်းနည်းဈေးကြီးလို့ ကမ်းခြေဘက်ကမြို့ကိုရောက်မှပဲ ပုစွန်ခြောက်များများဝယ်ထားပြီး ကြော်ပေးတော့မယ်။ နောက်ထပ်သူတို့ကြိုက်တဲ့ဟင်း ၂ မျိုးကျန်သေးတယ်။ စာနဲ့ပတ်သက်ပြီး ကိုယ့်ကိုချီးကျူးတိုင်း မင်းတို့ထင်လို့ပါ ငါက အပင်စိုက်တာနဲ့ ထမင်းဟင်းချက်တာကိုပဲ ငါ့ကိုယ်ငါ ယုံကြည်မှုအပြည့်ရှိတယ်လို့။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်လည်းသတိထားမိတယ် အပင်စိုက်တာနဲ့ ဟင်းချက်တာဆို ကိုယ်တိုင်လည်းပျော်သလို ယုံကြည်မှုလည်းအပြည့်ရှိတယ်။ ကိုယ်ချက်တာကို စားမိရင် အနည်းဆုံးနောက်တခါလောက်တော့ထပ်စားချင်စိတ်ဖြစ်တယ်ပေါ့။ နောက်ပို့စ်တွေမှပဲ ကျန်တဲ့ဟင်းတွေထပ်တင်တော့မယ်ဗျ။ ကျောင်းလည်းပြီးပြီဆိုတော့ အညာသားချက်ဖြစ်တာလေးတွေ ပြန်တင်တော့မယ်။ ငယ်ငယ်ကအကြောင်းလေးတွေလည်း ပြန်ရေးအုံးမယ်။

အညာသားလက်ရာ ထော်ကိုင်းတွေကြိုက်တဲ့ ပုစွန်ခြောက် ဘာလချောင်ကြော်ပါ လာရောက်လည်ပတ်အတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျာ။

(၇) ရက်သားသမီးအားလုံး ကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာကျန်းမာချမ်းသာပြီး မင်းဆိုးမင်းညစ်ဘေးမှ အမြန်ဆုံးကင်းဝေးကြပါစေ။ 

လေးစားမှုဖြင့်

အညာသား 

၁၃၈၇ ခုနှစ် သီတင်းကျွတ်လဆန်း(၅) ရက်။

၂၀၂၅ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ (၂၆) ရက်၊ သောကြာနေ့။

အပြည့်အဝ မပျော်နိုင်ခဲ့တဲ့နေ့

 

ဒီဝတ်ရုံကို တရားဝင် ဝတ်ဆင်ခွင့်ရဖို့အတွက် ၅ နှစ်နီးပါး အခက်အခဲပေါင်းများစွာကို ရင်ဆိုင်ကျော်ဖြတ်ခဲ့ရတယ်။ ရုန်းကန်နေတုန်းမှာတော့ ဖိအားတွေပေါ့။ တခါတလေလည်း လွှတ်ချလိုက်ချင်စိတ်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ အရာအားလုံးကိုကျော်ဖြတ်ပြီးလို့ ဒီဝတ်ရုံကိုဝတ်ဆင်လိုက်ရတဲ့အခါမှာတော့ ငါလုပ်နိုင်ခဲ့ပါလားဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ပြုံးမိတယ်။ တကယ်တော့ ပါရဂူဘွဲ့ဆိုတာ လူတယောက်ရဲ့ သည်းခံနိုင်စွမ်း စူးစမ်းလိုစိတ်နဲ့ ဇွဲ လုံ့လ ဝီရိယတို့ကို တဆင့်ချင်းအသေးစိတ်စိစစ်စမ်းသပ်ဖော်ထုတ်တာပါပဲ။

ဒီနေ့ကိုမရောက်ခင် တိုင်းပြည်နိုင်ငံရေးအခြေအနေတွေကောင်းနေတုန်းအချိန်၊ ကိုယ်တိုင်လည်းဒီနေ့ကိုရောက်ဖို့အတွက် အခက်အခဲအကြပ်အတည်းပေါင်းများစွာကိုခုခံတော်လှန်နေချိန်တုန်းက အမေ့ဆီဖုန်းဆက်တိုင်း အမေကျနော်ဘွဲ့ယူရင်လာမှာလားလို့မေးဖြစ်တယ်။ ကိုယ့်စိတ်ကူးထဲမှာလည်းဒီတခါဘွဲ့ယူရင်တော့အဖေနဲ့အမေကိုမဖြစ်ဖြစ်အောင်ခေါ်မယ်လို့တွေးထားခဲ့တယ်။အမေကတော့သူလေယာဉ်မစီးရဲဘူးဆိုပြီး ရိုးရိုးပဲဝန်ခံပါတယ်။ ဟာ အမေကလည်း ထိုင်းနဲ့မြန်မာဒီလောက်နီးနီးလေးသိပ်မကြာပါဘူး လေယာဉ်နဲ့ခဏပဲစီးရမှာလို့ပြောတော့ အဲလောက်အမြင့်ကြီးမှာ တက်ပျံတဲ့စက်ကြီးနဲ့မလိုက်ရဲပါဘူးလို့ပဲပြန်ပြောတယ်။ နောက်တော့မှ အမေ့မှာအမြင့်ကိုကြောက်တဲ့စိတ်ရှိပုံရတယ်လို့တွေးမိပြီးထပ်ပြီးမမေးတော့ဘူး။ လာဖြစ်ရင်လည်းနီးမှပဲလမ်းကြောင်းရှာ စီစဉ်ပြီးခေါ်မယ်လို့တေးထားလိုက်တယ်။ အဖေကတော့ဘာမှထွေထွေထူးထူးမငြင်းဘူး။ ခေါ်ရင်တော့လာမှာပေါ့။ ကိုယ်ဒီရောက်ခါစ ဒီမှာနေရတဲ့အခြေအနေကိုပြောပြရင်း ကျောင်းသားဆောင်ရဲ့ ၁၅ ထပ်မြောက်မှာနေရတယ်အမေလို့ပြောတုန်းကလည်း ကိုယ့်အတွက်စိုးရိမ်နေတာ။ လူလေးနေရတဲ့အဆောင်ကလည်းမြင့်လိုက်တာ အောက်ထပ်တွေကိုပြောပြီးပြောင်းနေလို့မရဘူးလားရရင်အောက်ထပ်ပြောင်းနေပါ ဒီလောက်အမြင့်ကြီးမှာနေရတာအမေစိတ်ပူလို့တဲ့။ ကိုယ်ကပြောတော့ သူ့စိတ်ထဲမှာ ၁၅ ထပ်မြင့်တဲ့အဆောင်ဆိုတာကိုမြင်ယောင်ကြည့်မှာပေါ့လေ။ အဲဒီအဆောင်အမြင့်ကိစ္စလည်း နောက်ဖုန်းဆက်တိုင်းမေးလို့ စိတ်ချမ်းသာအောင် အောက်ထပ်ပြောင်းနေမယ်လို့ပဲပြောလိုက်ရတယ်။ တကယ်တော့ ကျောင်းပြီးမှပဲ ၁၅ ထပ်အဆောင်ပေါ်မှဆင်းလာခဲ့တာ။ သူတို့ကနိုင်ငံခြားကျောင်းသားတွေကို ဦးစားပေးအနေနဲ့ ၁၅ ထပ်ဆောင်မှာထားတာမို့ အောက်ထပ်တွေကို ပြောင်းနေလို့မရဘူး။ အောက်ထပ်တွေမှာက သူတို့ထိုင်းကျောင်းသားတွေပဲထားတာ။ ကိုယ်တွေကလည်းအေးအေးဆေးဆေးရှိလို့ အပေါ်ဆုံးထပ်မှာနေရတာကိုသဘောကျတယ်။ အားလုံးကို အပေါ်ဆုံးထပ်မှစီးပြီးမြင်ရတာဆိုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ရှု့ခင်းကလည်းတော်တော်သာယာတာလေ။ မြန်မာပြည်မှာနိုင်ငံရေးကပ်ဘေးမဆိုက်ခင်အထိတော့ အမေနဲ့ပုံမှန်ဖုန်းဆက် တခါတလေလည်းမက်ဆင်းဂျာဗွီဒီယိုကောနဲ့ပေါ့။ ကျောင်းမှာဘယ်လောက်ပဲခက်ခဲခဲ့ပါစေ အဆောင်ရောက်လို့အမေနဲ့ဖုန်းပြောလိုက်ရရင် အမေ့အသံက ကိုယ့်အတွက်အားဆေးတမျိုးပဲ။ ကိုယ်ဘာတွေလုပ်နေရတယ်ဆိုတာ အမေသေချာမသိပေမဲ့ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ဖို့ အအိပ်အစားမှန်ဖို့အမြဲတမ်း သတိပေးတယ်။ အမေနဲ့ ဖုန်းပြောပြီးတိုင်းလည်း စိတ်ဓာတ်ခွန်အားတွေပြည့်နေသလိုမျိုးခံစားရတာခုချိန်အထိပဲ။ ရယူလိုခြင်းကင်းတဲ့ မိဘမေတ္တာဓာတ်ဟာ အေးမြလွန်းလှတယ်။ တိုင်းပြည်မအေးချမ်းဖြစ်နေချိန် ဘေးဒုက္ခမျိုးစုံနဲ့ ကြုံနေရတဲ့သူက ကိုယ်ကာယအားဖြင့်လုံခြုံနေတဲ့သူအတွက် အမြဲတမ်းစိုးရိမ်ပြီး စိတ်ပူနေတယ်။ မိဘတိုင်းရဲ့ သားသမီးအပေါ်ထားတဲ့ မေတ္တာထင်ပါရဲ့။ ကျောင်းပြီးလို့ ဘွဲ့ယူခါနီးတော့ ကိုယ့်တိုင်းပြည်တွင်းအခြေအနေတွေကပိုဆိုးလာတာ သွားရေးလာရေးစိတ်မချရတာနဲ့အမေလည်းလေယာဉ်စီးရမှာကြောက်တာနဲ့ နောက်ဆုံးတော့ ကိုယ့်ရဲ့အဖေအမေကိုခေါ်ချင်တဲ့စိတ်ဆန္ဒကိုချိုးနှိမ်ပြီးတယောက်တည်းပဲဘွဲ့နှင်းသဘင်ကိုတက်ခဲ့တယ်။ ကြားထဲမှာ ကမ္ဘာကပ်ရောဂါကြောင့် ဘွဲ့နှင်းသဘင် ၂ ကြိမ်နောက်ဆုတ်ထားလိုက်ရလို့ ကိုယ်တွေနဲ့ကျောင်းပြီးတဲ့အသုတ်က ၂၀၂၄ စက်တင်ဘာမှဘွဲ့နှင်းသဘင်တက်ရောက်ခွင့်ရတယ်။ ဒါတောင် ၂၀၂၃ ခုနှစ်မှာပြီးတဲ့သူတွေနဲ့ပေါင်းပြီးပေးလို့။ ဒီနှစ် စက်တင်ဘာဆိုတော့ ဘွဲ့ယူပြီးတာတောင် ၁ နှစ်ပြည့်သွားပြီပေါ့လေ။ ဘွဲ့နှင်းသဘင်က မိုးတွင်းမှာဆိုတော့ မိုးကောင်းတဲ့ထိုင်းတောင်ပိုင်းရဲ့ရာသီဥတုက နေသာလိုက် မိုးရွာလိုက်ကြားထဲကပဲ ဘွဲနှင်းသဘင်တက်ခဲ့ရတယ်။ အမှတ်တရဓာတ်ပုံလည်း အားပါးတရမရိုက်လိုက်ရဘူး။ အမေ့ဆီကိုတော့ ဓာတ်ပုံပဲပို့ပေးနိုင်တယ်။ အမေရယ်ဘွဲ့နှင်းသဘင်ရက်မှာ မိုးရွာလိုက်တာဆိုတော့ အမေတို့မိသားစုက မိုးနက္ခတ်မလွတ်ဘူးထင်ပါရဲ့ အမေနဲ့အဖေမင်္ဂလာဆောင်တုန်းကလည်း မိုးရွာတယ်၊ လူလေးတို့ ရှင်ပြုတုန်းကလည်းမိုးရွာလို့ ဆိုင်းတွေဗုံတွေမိုးကာနဲ့အုပ်ထားရတယ်လို့ပြောတယ်။ မိသားစုမစုံလို့မပျော်နိုင်ရတဲ့ကြားမှာမိုးကပါထပ်ပြီးနှိပ်စက်လိုက်သေးတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ဘဝရဲ့ပညာရေးရည်မှန်းချက်တခု အောင်အောင်မြင်မြင်နဲ့ပြီးဆုံးသွားခဲ့ပါပြီ။ ကိုယ့်ခေတ်တုန်းက ရွာမှာရှားရှားပါးပါးဆယ်တန်းနှစ်ချင်းပေါက်အောင်၊ တက္ကသိုလ်တက်ဘွဲ့ရ၊ တက္ကသိုလ်မှာဆရာဖြစ်၊ နိုင်ငံခြားပညာတော်သင်ဆုနဲ့ကျောင်းဆက်တက်ခွင့်ရတာတွေဟာ ပညာသင်နိုင်အောင် အဖေနဲ့အမေ ဆင်းဆင်းရဲရဲနဲ့ ကြိုးစားရုန်းကန်ပြီးထောက်ပံ့ပေးခဲ့တဲ့ကျေးဇူးကြောင့်သာမဟုတ်ရင် ဒီနေ့ ဒီအချိန်မှာ ဒီအခြေအနေကို ရောက်လာမှာမဟုတ်ပါဘူး။ အဖေနဲ့အမေအသက်ရှင်နေတုန်းမှာ အနီးကပ်ပြုစုပြီးကျေးဇူးဆပ်ခွင့်ရဖို့ကိုလည်း အစွမ်းကုန်ကြိုးစားနေပါတယ်။ မကြာတော့တဲ့ အချိန်မှာ အဖေနဲ့အမေ့ရင်ခွင်ကိုပြန်လည်ခိုလှုံခွင့်ရမယ်လို့လည်း အကြွင်းမဲ့ယုံကြည်ပါတယ်။ အဖေနဲ့အမေ ဘေးရန်ကင်းကွာပြီး ကိုယ်ကျန်းမာ စိတ်ချမ်းသာကြပါစေ။

လေးစားမှုဖြင့်

အညာသား 

၁၃၈၇ ခုနှစ် သီတင်းကျွတ်လဆန်း (၂) ရက် ၊ 

၂၀၂၅ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ (၂၃) ရက်၊ အင်္ဂါနေ့။

အညာသားလက်ရာ ငါးသလောက်ပေါင်း

ဘဝမှာ ဟင်းအမျိုးမျိုးချက်ဖူးခဲ့လှပေမဲ့၊ ငါးသလောက်ဟင်းကိုတော့ ဒီတကြိမ်ပထမဆုံးချက်ဖူးတာပါပဲ။ မြန်မာပြည်မှာတုန်းကလည်း သူများချက်တာစားဖူးပေမဲ့ ကိုယ်တိုင်တခါမှမချက်ဖူးခဲ့ပါဘူး။ ကျနော်စိတ်ထဲမှာက ငါးသလောက်ဆိုရင် pressure cooker နဲ့ချက်မှအရိုးနူးတယ်လို့ပဲထင်ထားတာ။ အဲဒါကြောင့် တခါမှ ချက်ကြည့်ဖို့ မစဉ်းစားခဲ့ပါဘူး။ အဓိက ကတော့ လေလုံးအိုး pressure cooker မရှိတာလည်းပါမှာတော့။ ဒီတခါတော့ ကျောင်းထဲက ညနေပိုင်း ဟင်းချက်စရာအသီးအရွက်၊ ငါးနဲ့ အစားအစာ ရောင်းတဲ့ဈေးလေးမှာ ငါးသလောက်ရောင်းနေတာတွေ့လို့ စမ်းပြီးချက်ကြည့်ဖို့ စိတ်ကူးရတာနဲ့ ငါးသလောက်အနေတော် တကောင်ဝယ်ခဲ့တယ်။ ဒီမှာက အသားဈေးပေါတယ်လို့ ပြောနိုင်ပေမဲ့ ငါးတို့ ပုစွန်တို့ ပင်လယ်စာတို့ဆို ဈေးနည်းနည်းမြင်တယ်။ ကျောင်းထဲမှာ တဆင့်လာရောင်းကြတာမို့လည်းအပြင်ထက်တော့ ဈေးပိုတယ်။ ကျနော်က အသားငါးထက် အသီးအရွက်ပိုစားတဲ့သူမို့ ငါးတို့ ပုစွန်တို့ကို တခါတရံမှပဲဝယ်စားဖြစ်တယ်။ ငါးသလောက် ဝယ်လာခဲ့ ပြီးတော့ ချက်နည်းကို ယူကျု့မှာရှာကြည့်တယ်။ တချို့လည်း ထမင်းပေါင်းအိူးနဲ့ ပေါင်းနည်းပြထားတာတွေ့တယ်။ အရိုးနူးအောင်ချက်ဖို့ဆိုရင် အချိန်တော််တော် ပေးရမှာမို့ ဝယ်မိတာမှားပြီလားလို့တွေးမိသေးတယ်။ နောက်တော့ ကိုယ့်နည်းကိုယ့်ဟန်နဲ့စမ်းကြည့်မယ်ဆိုပြီး ထမင်းပေါင်းအိုးမသုံးဘဲ ကိုယ့်မှာရှိတဲ့ non-stick frying pan နဲ့ပဲချက်ဖြစ်တယ်။ ပထမဆုံး ငါးကိုသန့်စင် အရသာနဲ့ ရှာလကာရည်နည်းနည်းထည့်နှပ်ထားပြီး၊ အနှစ်အတွက် ကြက်သွန်နီ၊ ခရမ်းချဉ်သီး၊ ကြက်သွန်ဖြူချင်း‌ထောင်းကို ဆီသတ်တယ်။ အဲဒီနောက် အရသာနယ်ထားထဲငါးသလောက်ထည့်ပြီး လုံးတယ်။ ခဏနေတော့ ငါးကိုအထက်အောက်လှန်ပေးပြီး ငါးမြုပ်အောင် ရေနွေးထည့် အဖုံးပိတ်ပြီး မီးအေးအေးနဲ့နှပ်ထားလိုလတယ်။ ကျောင်းကအပြန်မှ စချက်တာမို့ ည ၈ နာရီခွဲမှ ၉ နာရီခွဲအထိ ၁ နာရီချက်ပြီး မီးပိတ်ထားလိုက်တယ်။ နောက်နေ့ နံနက်ကျတော့ ထမင်းချက်ရင်း ညကကျန်တဲ့ရေကိုခမ်းအောင် မိနစ် ၃၀ လောက်ထပ်တည်ထားလိုက်တယ်။ ပုံမှန်အတိုင်းဆို ငါးဟင်းက မိနစ် ၃၀ လောက်ဆိုကျက်တာမို့ ငါးအရိုးနူးအောင် ဘယ်လောက်ကြာကြာ ချက်ရမလဲပဲလို့ စိတ်ကတွေးနေတာ။ 

ညနေပိုင်းကျောင်းကပြန်ရောက်တော့ ရေနွေးအိုးတည် ငါးမြုပ်အောင် ရေနွေးထပ်ထည့်ပြီး မီးအေးအေးနဲ့ ၂ ရေခမ်းအောင်ချက်တယ်။ ည ၉ နာရီခွဲပြီး ငါးရိုးအခြေအနေကိုစစ်ကြည့်တော့ လက်နဲ့ဖဲ့လိုရတဲ့ အခြေအနေဖြစ်နေပြီ။ အဲဒီနောက် ကြက်သွန်နီအခွံခွာပြီးသား အလုံးလိုက်၊ ကြက်သွန်ဖြူအမွှာ၊ ခရမ်းချဉ်သီးလေးစိပ်ထိုးထည့် ရေနွေးထပ်ထည့်ပြီး ထပ်ချက်တယ်။ ရေခမ်းခါနီးတော့ ငါးခေါင်းပိုင်းက အရိုးကို မြည်းကြည့်တာ နူးနေပြီ။ အဲဒီမှာ ငါးသလောက်အရိုးနူးအောင် ငါချက်တတ်ပြီ ဆိုပြီးထအော်တာပဲ။ အလုပ်တခု ကိုယ်တိုင်အစအဆုံး လုပ်လိုက်လို့ အဆင်ပြေသွားတဲ့အခါ ခံစားရတဲ့ ပီတိက ပြောမပြတတ်အောင်ပဲ။ ပီအိတ်ချ်ဒီလုပ်တဲ့ ကာလတလျှောက်မှာ အကြိမ်များစွာ မှားလိုက် ပြင်လိုက်နဲ့ နောက်ဆုံးအောင်မြင်သွားတိုင်း ခံစားရတဲ့ ခံစားမှုနဲ့အတူတူပဲ။ အဲဒီညက ကိုယ်ချက်တဲ့ ငါးဟင်းအိုးကို ကြည့်ပြီး ပျော်နေလိုက်တာများလေ။ နောက်နေ့က တပိုတွဲလပြည့်နေ့ဆိုတော့ နံနက်ပိုင်း ဘုရားဆွမ်းကပ်ဖို့အတွက် ဆွမ်းချက်ရင်း ငါးဟင်းအိုးကိုပါ နည်းနည်းထပ်နွှေးလိုက်တယ်။ မုံညှင်းရွက်နဲ့ပန်းမုံလာကို အမြန်လေးကြော်တယ်။ အားလုံးပြင်ဆင်ပြီးတော့ မြတ်စွာဘုရားရှင်နှင့် သံဃာတော် အရှင်သူမြတ်တို့အား ရည်မှန်း၍ ငါးသလောက်ဟင်းနဲ့ ဆွမ်းကပ်လှူ၊ ဘုရားရှိခိုးပြီး ကျေးဇူးရှင်မိဘနှစ်ပါးနဲ့အတူ၊ (၇) ရက်သားသမီး၊ ၃၁ ဘုံ၊ အရပ်ဆယ်မျက်နှာ၊ အနန္တစကြာဝဠာ၌ ရှိကြကုန်သော ဝေနေယျများစွာ သတ္တဝါအားလုံးတို့အား နှလုံးစိတ်ဝမ်းအေးချမ်းကြစေရန်၊ ဘေးရန်ခပ်သိမ်းကင်းငြိမ်းကြစေရန် မေတ္တာပို့ပြီး ပြုပြုသမျှကုသိုလ်ကို အမျှဝေတယ်။ ကိုဗစ်ကာလ ၂၀၂၀ ဇွန်လမှာ အခန်းတွင်း ၁၄ ရက် ကွာရန်တင်းဝင်ရကတည်းက နံနက်တိုင်း ဆွမ်းကပ်လှူခဲ့တာ ယနေ့ထိ မပျက်သေးဘူး။ အဆိုးထဲက အကောင်းလို့ ဆိုရမည့် အလေ့အကျင့်လေးတခု ရလာခဲ့တာပေါ့။ ဘယ်လောက်ပဲ အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စလုပ်စရာရှိပါစေ ဆွမ်းကပ်တာကိုတော့ မပျက်မကွက်လုပ်ပါတယ်။ ဘဝရဲ့အစိတ်အပိုင်းတခုလိုဖြစ်လာတော့ နံနက်မိုးလင်း အိပ်ရာထတာနဲ့ ဆွမ်းချက်၊ ဆွမ်းကပ်ဖို့လုပ်ရင်းနဲ့ နံနက်ပိုင်းကုသိုလ်ပြုရတာ အလေ့အကျင့်ဖြစ်လာတယ်။ 

ဟင်းအိုးနဲ့ ပန်းကန်ထဲက အရောင်ကွာနေတာက မီးမဖွင့်ဘဲ ဓာတ်ပုံရိုက်ထားလို့ပါ။ အရသာကတော့ ကောင်းမှကောင်းပါပဲဗျာ။

အရိုးပါနူးပြီး စားလို့ကောင်းတဲ့ ငါးသလောက်ဟင်းပါ။ တယောက်တည်းဆိုတော့ ၃ ရက်လောက် စားလိုက်ရတယ်။ ငါးသလောက်ဟင်းစားရင် အကြောတက်တယ်လို့ပြောကြတာ ကျနော်တော့ သိပ်ပြီးသတိမထားမိလိုက်ဘူး။ ငါးသလောက်ဟင်းစားပြီးတဲ့ နေ့လည်ပိုင်းမှာတော့ အိပ်ချင်စိတ်နည်းနည်းဖြစ်လို့ ဌာနမှာခဏနားရင်း ဆယ်မိနစ်လောက် ခုံပေါ်ခေါင်းချပြီး အိပ်လိုက်သေးတယ်။ နောက်ရက်တွေမှာတော့ သရက်သီးထောင်းနဲ့တွဲပြီးစားဖြစ်တယ်။ အကြောတက်တတ်တဲ့အစားအစာကို အချဉ်လေးနဲ့ထိန်းတော့ နည်းနည်းသက်သာတာပေါ့။

အားလုံးကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြား ကျန်းမာချမ်းသာပြီး မင်းဆိုးမင်းညစ်ဘေးမှ ကင်းဝေးကြပါစေဗျာ။

အညာသား

၁၃၈၆ ခုနှစ် တပိုတွဲလပြည့်‌ကျော် (၃) ရက်၊ စနေနေ့

၂၀၂၅ ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလ (၁၅) ရက်

 ထီပေါက်ခြင်းနဲ့စတဲ့ ၂၀၂၅

ဆုကြေးမများပေမဲ့ ထီမကြာခဏပေါက်တတ်လို့ အလုပ်ကထိုင်းတွေကပါ ကျနော့်ကိုကံကောင်းသူလို့ အမြဲတမ်းနောက်ပြောင်လေ့ရှိကြသည်။ မြန်မာနိုင်ငံကထီလိုမျိုး အက္ခရာတွေမပါဘဲ ဂဏန်း ၆ လုံးတည်းဆိုတော့ နီးစပ်နိုင်ခြေများလို့ ကံစမ်းဖြစ်တယ်။ ကျနော် ထီထိုးတယ်ဆိုတာကလည်း တွက်ချက်ပြီးတော့ထိုးတာမျိုးမဟုတ်ပါဘူး။ ထီဆိုင်ရောက်လို့ ထီလက်မှတ်တွေမြင်တဲ့အခါ ကိုယ့်စိတ်ရဲ့တိမ်းညွှတ်မှုအဖြစ်ဆုံးလက်မှတ်ကိုပဲ ရွေးထိုးတာများတယ်။ ဒီလိုထိုးတာကပဲ နောက်ဆုံး ၂ လုံးတူ ဘတ် ၂၀၀၀ ဆု မကြာခဏပေါက်တယ်ဆိုပါတော့။ ရှေ့ ၃ လုံးတူ သို့မဟုတ် နောက် ၃ လုံးတူလို့ ဘတ် ၄၀၀၀ ဆု မှတ်မိသလောက် နှစ်ကြိမ်ပေါက်ဖူးတယ်။ သူတို့လည်း ထီထိုးတာကြာပြီး ၂ လုံးတူလေးတောင် မပါဖူးတော့ ကိုယ်က မကြာမကြာတူလို့ ကံကောင်းတယ်လို့ ပြောကြတာ။ ၂၀၂၅ ဇန်နဝါရီလ ၁၇ ရက်နေ့ထွက်တဲ့ထိုင်းထီမှာတော့ ကိုယ်ဝယ်ထားတဲ့ လက်မှတ်က ရှေ့သုံးလုံးတူလို့ ဘတ် ၄၀၀၀ ရလိုက်တယ်။ ပုံမှန်ထွက်နေ့ကျ ၁၆ ရက်နေ့က သူတို့နိုင်ငံရဲ့ ဆရာများနေ့နဲ့ တိုက်နေလို့ နောက်တရက်ဆုတ်လိုက်တာ။ ဖြစ်ချင်တော့ အဲဒီရက်ပိုင်းမှာ ဓာတ်ခွဲခန်းအလုပ်နဲ့ဗျာများနေတာမို့ သိပ်မအားဘူး။ မိုးကလည်းရွာနေသေးတော့ လူက ပင်ပမ်းတာရော အလုပ်အသွားအပြန်မိုးမိတာရောနဲ့ နေသိပ်မကောင်းလို့ ၁၆ ရက်နေ့ အလုပ်ပြီးတော့ အဆောင်ကိုအစောပြန်ခဲ့တယ်။ အဆောင်ရောက်တရေးအိပ်ပြီး ညနေပိုင်းမှာ မနက်ဖြန်မှ ထီထွက်မှာ ထီထိုးလို့ရသေးတယ်ဆိုပြီး စိတ်ကနှိုးဆော်လာတာ။ အဲဒါနဲ့မိုးလည်းစဲနေတုန်း

ထီဝယ်နေကျအဖွားဆိုင်ဘက်သွားပြီး ထီတစောင်ဝယ်တယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့  ၂ ရက်လောက်တုန်းက အိပ်မက်ထဲမှာ

ဂဏန်း ၄ လုံး စာအုပ်မှာရေးမှတ်လိုက်တာ ပြန်သတိရလို့ နောက်ဆုံး ၂ လုံး ၂၇ နဲ့ဆုံးတဲ့ ထီလက်မှတ်ယူလိုက်တယ်။ အပြန်လမ်းမှာ နောက်ထပ်တဆိုင်ကို ဝင်ကြည့်တော့ နောက်ထပ်တစောင်တွေ့တာနဲ့ ဝယ်လိုက်တယ်။ ပုံမှန်ဆို ၁ စောင်ပဲထိုးနေကျပေမဲ့ တခါတလေ ၂ စောင်ဖြတ်တယ်။ အဲဒီနေ့ကတော့ နောက်တဆိုင်ကို ဝင်မိလျက်သားမို့ တစောင်ထပ်ဝယ်လိုက်တယ်။ နောက်နေ့ထီထွက်တော့ နောက်ဆုံး ဂဏန်း ၂ လုံးကြည့်ပြီး ငါမပေါက်ဘူး လို့နေနေတာ။ ထီလက်မှတ်ထုတ်ကြည့်ပြီး ဂဏန်းတွေ ရိုက်ထည့်စစ်ကြည့်တော့မှ ရှေ့ ၃ လုံးတူပြီး ဘတ် ၄၀၀၀ ဆုပေါက်တာသိရတယ်။ အလုပ်မှာဆိုတော့ သူတို့ကလည်း ထီထွက်တဲ့နေ့ဆို ကျနော့်ဆီပဲ အာရုံစိုက်နေတာမို့ မပြောလို့လည်း မဖြစ်တော့ ငါ ၃ လုံးတူတယ်လို့ပြောလိုက်တယ်။ အားလုံးက လုပ်ခုပ်ဝိုင်းတီးပြီး ဂုဏ်ယူကြောင်း ပြောကြတယ်။ မင်းသိပ်ကံကောင်းတာပဲ ဂဏန်းဘယ်လိုရလဲဆိုပြီး ဝိုင်းမေးကြတယ်။ ဒီတခါတော့ ငါအိပ်မက်မက်တာ နောက်ဆုံး ၂ လုံးမှတ်မိလို့ နောက်ဆုံး ၂ လုံးကိုရွေးတာ ပေါက်တာက ရှေ့ ၃ လုံးတူတာလို့ ပြောလိုက်တယ်။ ထီဆုငွေထုတ်ပြီးတော့ အားလုံးကို သူတို့ဝယ်နေကျအအေးဆိုင်က သူတို့ကြိုက်တဲ့အအေး မှာပြီးတိုက်လိုက်တယ်။ ကံကတော့ ကောင်းတယ် ဒါပေမဲ့ ဆုငယ်လေးပဲဆိုတော့ မင်းတို့ကိုလည်း အများကြီး မကျွေးနိုင်ဘူးလို့၊ နောက်တခါဆုကြီးပေါက်ရင် ပင်လယ်စာဘူဖေး လိုက်ကျွေးမယ် ဆုကြီးပေါက်အောင် ဆုတောင်းပေးကြလို့ပဲပြောလိုက်တယ်။ ဆုကြေးနည်းပေမဲ့ ပေါက်တဲ့အခါတိုင်းတော့ အအေး သို့မဟုတ် မုန့် ကျွေးဖြစ်ပါတယ်။ ကံကောင်းခြင်းကို ထပ်ပွှားခြင်းပေါ့။ သူတို့လည်း ကိုယ်ကသတိတရနဲ့ဝယ်ကျွေးလို့ ဝမ်းသာပြီး ကျေးဇူးတင်ကြတယ်။ နောက်ထပ်ဆုကြီးတွေပေါက်ဖို့လည်း ဆုတောင်းပေးကြတယ်။ နောက်ထွက်မည့် အကြိမ်မှာ ပထမဆုကြီးပေါက်ရပါလို၏။

အားလုံးကျန်းမာ‌ပျော်ရွှင်ပြီး ဘေးဘယာဝေးကွာကြပါစေ

အညာသား

၁၃၈၆ ခုနှစ် ပြာသိုလ်လကွယ်နေ့

၂၀၂၅ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ ၂၈ ရက်

အညာဆောင်းနဲ့ မီးဖို

Photo credit: New Light Myanmar Real Estate Facebook page

အခုရက်ပိုင်း အမေနဲ့ဖုန်းပြောတော့ အမေက ရွာဘက်မှာ အေးနေပြီတဲ့။ လူလေးတို့ဆီမှာရော ရာသီဥတုအေးလားလို့မေးတယ်။ အမေရေ ဒီမှာတော့ အခုထိ မိုးရွာတုန်းဆိုတော့ အမေကအံ့ဩလို့။ ကိုယ်နေတဲ့နေရာက မြန်မာနဲ့အိမ်နီးချင်းဆိုပေမဲ့ ပင်လယ်နဲ့နီးတဲ့ဘက်မို့ အနွေးထည်ဝတ်ရတဲ့ ဆောင်းတွင်းဆိုတာကမရှိသလောက်ပါပဲ။ နှစ်စဉ် ဖေဖော်ဝါရီလလောက်အထိ မိုးရွာတော့ မိုးကုန်တာနဲ့ မတ်လ ဧပြီလ ဆို နွေရာသီရောက်တော့တာ။ နွေရာသီကတော့ ပူတာမှ ခြစ်ခြစ်တောက်။ အမေက ရွာမှာအေးနေပြီ ပြောလို့ မီးမဖိုကြဘူးလားမေးတော့ လူလေးရေ အခုရွာကမင်းငယ်ငယ်တုန်းကလို မဟုတ်တော့ဘူးတဲ့။ ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာတော့ ငယ်ငယ်တုန်းကရွာမှာဆောင်းဝင်ပြီဆိုတာနဲ့ တောထဲက သစ်တုံးခြောက်၊ သစ်ငုတ်ခြောက် ကြီးကြီးတတုံးအိမ်ကိုသယ်ပြီးအိမ်တလင်းသာမှာမီးဖိုထားကြတာ။ ညဆိုရင် နီးစပ်ရာသူ့အိမ်မီးဖိုဘေး စကားပြောရင်း ပြောင်းဖူးစေ့ခြွေ၊ ပဲနွှာရင်း ထန်းပြေမျှစ်မီးဖုတ်စားပြီး နွေးသောက်ရင်းနဲ့ သန်းခေါင်ကြက်တွန်မှ မီးဖိုဘေးက လူစုခွဲကြတာလေ။ ကိုယ်တွေက တောင်ဘက်အရီးမိသေးတို့ အိမ်ဝိုင်းထဲက မီးဖိုမှာသွားလှုံကြတာ။ အညာဆောင်းက ညဉ့်နက်လေအေးလေ မီးဖိုဘေးကမခွာချင်လေပဲ။ အမေကညီငယ်ကိုရင်ခွင်မှာပွေ့ပြီးမီးလှုံ ကိုယ်တွေက အမေ့ဘေးနားကပ်ပြီး အမေ့ကိုယ်ငွေ့ကို ရသလောက်ယူရင်း မီးလှုံတာ။ လူကြီးတွေပြောတဲ့စကားထဲ ကိုယ်လည်းနာလည်တာမဟုတ်ဘဲ သူတို့ရယ်ရင်လိုက်ရယ်နဲ့ ညလုံးပေါက်ထိုင်လည်း မအိပ်ချင်ဘူး။ တခါတလေ မီးဖိုရှင် အရီမိသေးက ထောပတ်ပဲပြုတ်ပူပူလေးကို ဆီးဆမ်းပြီး ရေနွေးကြမ်းနဲ့ ဧည့်ခံသေးတာ။ အဲဒီအချိန်တုန်းကတော့ အခုခေတ်လို ဖုန်းတွေဘာတွေဆိုတာ ဘယ်နားနေမှန်းကိုမသိသေးတော့ တောသဘာဝပဲ တယောက်သိတာ တယောက် ဆောင်းတွင်းမီးဖိုဘေးမှာ မျှဝေကြရင်း အပမ်းဖြေကြတာကိုး။ တခါတလေများ ကြက်တွန်လို့သာ လူစုခွဲရတယ် ပြောစရာ စကားတွေက မကုန်သေးဘူး။ မီးဖိုဘေးကခွာလို့ အိမ်ကိုမရောက်သေးဘူး ချမ်းတာခိုက်ခိုက်တုန်လို့။ အိမ်ရောက်တော့ စောင်ပုံထဲဝင်ခွေတာပဲ။ ညီအစ်ကိုတတွေ အမေ့ဘေးမှာ တန်းစီပြီး အိပ်ကြရတာ ကိုယ်ငွေ့ရှိတဲ့သူက အနွေးဓာတ်ရတော့ သူ့ဘေးကိုအတင်းကပ်ပြီး ကွေးအိပ်ရတာ သတိရမိတယ်။ ကိုယ်တို့အိမ်မှာက အနွေး‌စောင်တို့ ဂွမ်းစောင်တို့ များများမရှိဘူး၊ အမေ့လက်ဖြစ် အညာစောင်ကြမ်း ၅ စပ်စောင် ၃ ထည်လောက်ဖြန့်ထပ်ပြီး ညီအစ်ကိုတတွေကို ခြုံပေးတာ။ ဟိုဘက်ဆွဲလိုက် ဒီဘက်ဆွဲလိုက်နဲ့ ညီအစ် ကိုတတွေစောင်လုရတာလည်း အမော။ ကိုယ်ကတော့ အမေ့ဘေးနားကပ်အိပ်ရတာကို သဘောကျတယ်။ အမေ့ကိုယ်ငွေ့နွေးနွေးလေးက စောင်ခြုံတာထက်ပိုနွေးတယ်လို့ခံစားရတယ်။ ဒါပေမဲ့ အငယ်တွေရှိတော့ ကြာကြာကပ်ချင်ပေမဲ့ ကပ်လို့မရပါဘူး အငယ်တွေကိုပဲ ဦးစားပေးရတာများတယ်။ မနက်ဆိုလည်း မိုးလင်အောင် မအိပ်နိုင်ဘူး။ အိပ်ရာထပြီးတာနဲ့ မီးဖိုဘေးရောက်ပြီ။ မနက်ပိုင်းဆိုရင်တော့ ကိုယ့်အိမ်က မီးဖိုမှာပဲ အနွေးဓာတ်ရအောင် မီးလှုံ ထမင်းကြမ်းစားပြီး လုပ်ငန်းခွင် သွားဖို့ပြင်ဆင်ရတာ။ ဆောင်းတွင်းဆိုငရုတ်သီးဆွတ်၊ ပဲကြီးကောက်၊ နွားစာရိတ် ကုလားပဲပေါင်းနှုတ် စတဲ့အလုပ်တွေပေါ့။ ကိုယ်တွေကတော့ လေတန်းအောင်ပြီး ကျောင်းဆက်တက်တော့ ဆောင်းတွင်းနံနက်အစောဆို ကျောင်းတက်ဖို့သွားရတာ။ ကျောင်းက ရွာနဲ့ဝေးတဲ့ တခြားရွာမှာ သွားတက်ရတာဆိုတော့ ကျောင်းချိန်အမီသွားရတာ မီးလှုံဖို့အချိန်မရဘူး၊ တခါတလေ အရမ်းအေးလွန်းရင် လမ်းမှာ သစ်ကိုင်းခြောက်တွေ စုပုံမီးရှို့ပြီး အချမ်းပြေအောင် မီးလှုံရတဲ့အခါရှိရဲ့။ အနွေးထည်လည်း ဝယ်မဝတ်နိုင်တော့ ရွာအပြင်ရောက်တာနဲ့ ခါးကပုဆိုးကိုခြုံပြီးသွားတာပဲ။ နေထွက်ပြီး ကျောင်းရောက်ခါနီး လူမြင်ကွင်းမှ ပုဆိုးကို ပုံမှန်အတိုင်းပြန်ဝတ်တာ။

အညာဆောင်းတွင်မှာ မီးဖိုပြီးရင် နောက်ထပ်လွမ်းစရာတခုက တလင်းဝင်စအချိန် ပေါ်ဦး ပေါ် ဖျား ကောက်ညှင်းပေါင်းစားရတဲ့ အရသာကိုပေါ့။ ကိုယ်တွေမှာက လယ်ရယ်လို့ များများမရှိတော့ စပါးပေါ် ချိန်ဆို ဆွေမျိုးတွေ အရီးလေးတွေ ဦးကြီးတွေအိမ်က ပေါင်းလို့ ပေးတဲ့ ကောက်ညှင်းပေါင်းကိုသာ ညီအစ်ကိုတတွေ ဝေမျှစားရတာ။ ကိုယ့်လယ်ထွက် ကောက်ညှင်းဆန်ကို ပဲငရှန်စေ့ နိုင်နိုင်နဲ့ပေါင်းပြီး နှမ်းဆီမွှေးမွှေးနဲ့ စားရတဲ့ အရသာက ဘာနဲ့မှ လဲလို မရနိုင်ဘူး။ နည်းနည်းသိတတ်တဲ့အရွယ်ရောက်တော့ ဘုန်းကြီးကျောင်းသားလုပ်ရလို့ တလင်းတွင်းဝင်ချိန်ဆို ကိုယ်တွေက ရွာထဲကလာပို့သမျှ ကောက်ညှင်းပေါင်းကို ဦးဦးဖျားဖျား ဘုရားဆွမ်းကပ်၊ ဘုန်းကြီးကို ကပ်ပြီးတာနဲ့ အဝစားရတာ။ ဘုန်းကြီးကျောင်းသားဘဝမှာတော့ ရွာထဲကပို့သမျှ ဘုရားနဲ့ ဘုန်းကြီးပြီးရင် ကိုယ်ပဲ စားရတာများတယ်။ ကျောင်းသားလည်း များများမရှိတော့ လာပို့သမျှ ကုန်အောင်မစားနိုင်ဘူး။ အညာမှာ ဆောင်းဝင်ပြီဆိုတိုင်း ကိုယ်ကတော့ ငယ်ငယ်တုန်းက ကိုယ်ကြုံခဲ့ရသလိုမျိုးပဲ စိတ်ထဲမှာ အောက်မေ့နေတာမို့ အမေ့ကိုလည်း မေးဖြစ်တာ။ ဟုတ်တော့ လည်းဟုတ်ပါတယ်။ ကိုယ်တောင် အသက်က လေးထိပ်ပြောင်းနေပြီဆိုတော့ ရွာမှာ ကိုယ်အလယ်တန်းကျောင်းသားဘဝက အခြေအနေမျိုးတွေအတိုင်း မရှိနိုင်တော့ဘူးလေ။ နည်းပညာတိုးတက်တဲ့ခေတ်မှာ သဘာဝထင်းမီးဖိုကပေးတဲ့ အပူဓာတ်ကို တန်ဖိုးမထားတတ်ကြတော့ဘူး။ နိုင်ငံခြားဖြစ် အမွေးပွစောင်တွေနဲ့ အမွေးပွအနွေးထည်တွေနဲ့ အညာဆောင်းကို ခေတ်မီမီ အံတုနေကြပြီပေါ့။ လူထုအစိုးရခေတ်မှာ လျှပ်စစ်မီးပါချိတ်ပေးနိုင်ခဲ့လို့ ထမင်းဟင်းတောင် အိုးမည်းပေမခံ ကြတော့ဘူး လူလေးရေတဲ့။ အင်းပေါ့ လေ ကိုယ်တောင် ရွာနဲ့ဝေးနေတာ နှစ်ပေါင်း ၂၀ ကျော်လာပြီပဲ။ အရာရာတိုင်းဟာ အချိန်နဲ့အမျှ ပြောင်းလဲနေတာမို့ အထူးအဆန်းတော့လည်းမဟုတ်ပါဘူးလေ။ ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာတော့ ငယ်ငယ်က ကိုယ်တိုင်ကြုံခဲ့ ထိတွေ့ခံစားခဲ့ရတဲ့ အညာဆောင်းနဲ့ တောဓလေ့ အငွေ့အသက်တွေအပေါ်  မေ့ပျောက်လို့ မရနိုင်ပါဘူး။ ခေတ်ကောင်း စနစ်ကောင်းနဲ့ လူသားဆန်တဲ့ လူတွေ ပြန်လည်ဦးဆောင်တဲ့အခါ ရပ်နားထားတဲ့ ကိုယ့်တာဝန်ကို ပြန်လည်ထမ်းဆောင်ရင်း အညာဆောင်းရဲ့အအေးဓာတ်ကို အရီးလေးတို့အိမ်တလင်းက မီးဖိုဘေးမှာထိုင်ပြီး ခံစားချင်မိပါသေးတယ်။

                                                                                   အမေနဲ့ အညာဆောင်းမီးဖိုကိုလွမ်းဆွတ် သတိရရင်း

                                                                                                                        ရွှေညာသား 

                                                                                                ၁၃၈၆ ခုနှစ် ပြာသိုလပြည့်ကျော် (၂ ) ရက်

                                                                                                ၁၅-၁-၂၀၂၅