ေရႊေထာက္ရြာမွေခါင္းေလာင္းသံ

 ပကာသနမပါတဲ႔အခမ္းအနားအျပင္အဆင္

 တတ္အားသမွ်ေသာခ်စ္တပည့္မ်ား၏လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ား...

ဒီေန႔က်ဳပ္အရမ္းေပ်ာ္သလုိ..အရမ္းလည္း၀မ္းနည္းမိတယ္။ေပ်ာ္ရတာကအႏွစ္ႏွစ္အလလကစိတ္ကူးယဥ္
ခဲ႔တဲ႔စိတ္ကူးေလးတခုညီငယ္ညီမငယ္ေတြကအေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္ႏိုင္လုိ႔၊၀မ္းနည္းမိတာကေတာ့
ဒီစိတ္ကူးေလးအေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကတဲ႔အထဲမွာက်ဳပ္ကုိယ္တုိင္ေငြအားလူအားမပါ၀င္လုိက္ရလို႔။

 ေရႊညာသားေလးတုိ႔ရဲ႕ငယ္ဆရာ ဆရာမၾကီးေဒၚထား၀ယ္စိန္ (ေက်ာင္းအုပ္ေဟာင္း)

ဒါေတြထားပါေတာ့ေလ...ဒီႏွစ္စခဲ့ျပီဆုိေတာ့ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာကိုယ္တုိင္ကိုယ္က်ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲခြင့္ရေတာ့မွာ
မုိ႔...အခုေတာ့ေႏြရာသီေခါင္ေခါင္ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္မွာထြက္ေပၚလာတဲ႔ေခါင္းေလာင္းသံေလးအေၾကာင္းနဲ႔
ခ်စ္စြာေသာညီငယ္ညီမငယ္မ်ားကိုဒီပို႔ေလးနဲ႔ဂုဏ္ျပဳလုိက္ပါတယ္။

 ယခုလက္ရွိေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီးေဒၚျမင့္ရီက ၾသ၀ါဒစကားေျပာၾကားေနစဥ္

ဓာတ္ပံုထဲမွာျမင္လုိက္ရတာက“ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕နယ္၊၀က္မေထာက္ေက်းရြာ၊ေက်ာင္းသား/သူမ်ား၏
အာစရိယပူေဇာ္ပြဲအခမ္းအနားတဲ႔”ဒီဓာတ္ပံုေလးျမင္လုိက္ရေတာ့ရင္ထဲမွာဆုိ႔နင့္သြားသလိုခံစားလိုက္ပါတယ္။
ဒီအခမ္းအနာေလးကေတာ့ရြာေက်ာင္းေလးကေနပညာရည္ႏို႔ေသာက္စုိ႔ျပီးေနရာအသီးသီးမွာတာ၀န္ထမ္း
ေဆာင္ေနၾကတဲ႔ညီငယ္ညီမငယ္မ်ားရဲ႕ပထမဆံုးအၾကိမ္အာစရိယပူေဇာ္ပြဲအခမ္းအနားေလးပါ။သၾကၤန္တြင္း
ကာလရြာကိုျပန္ေရာက္ခုိက္သူတုိ႔အသိစိတ္ဓာတ္ေလးမ်ားနဲ႔တတ္အားသေရြ႕စုေပါင္းျပီးလုပ္ၾကတဲ႔ပထမဆံုး
ေသာဆရာကန္ေတာ့ပြဲေလးပါ။

ဆရာမေဒၚေအးက်င္ကအမွာစကားေျပာၾကားေနစဥ္ 

ေရႊညာသားေလးရဲအစ္မ၀မ္းကြဲပါ...ေရႊေထာက္ရြာသူစစ္စစ္ေပါ့...ရြာေက်ာင္းမွာပဲတာ၀န္ျပန္က်တာ

တကယ္ဆုိရင္ေရႊညာသားေလးလဲဒီေက်ာင္းကေနပြင့္ဖူးလာခဲ႔တဲ႔ပန္းေလးတစ္ပြင့္မုိ႔သူတုိ႔နဲ႔အတူအာစရိယ
ဂုဏ္ကုိဦးခိုက္ရမွာေပါ့။ဒါေပမဲ႔ရြာေက်ာင္းေလးကေနအေျခတည္ျပဳစုေပးခဲ႔တဲ႔ပညာမ်ဳိးေစ့ကိုဆက္လက္တုိး
ပြားေအာင္လုပ္ေဆာင္ေနရလို႔ဒီပြဲေလးနဲ႔လြဲခဲ႔ရတယ္။သူတုိ႔ေလးေတြဒီပြဲေလးလုပ္မယ္ဆုိတာကိုၾကားေတာ့
တတ္ႏိုင္သမွ်ကိုယ့္ေထာက္ပံ႔ေၾကးထဲကေနထည့္၀င္ဖုိ႔ၾကိဳးစားပါေသးတယ္။ပို႔ဖို႔အဆင္မေျပႏိုင္တာမုိ႔ေနာက္
ဆံုးလက္ေလွ်ာ့လိုက္ရတယ္။အဲ႔ဒီအတြက္လည္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိတယ္။

 ဆရာဦးေလးေမာင္ကလည္းတပည့္ေဟာင္းေတြကိုအခုလိုအမွာစကားေျပာၾကားပါတယ္

ဒီပြဲေလးကိုစီစဥ္ၾကတဲ႔ညီငယ္ညီမငယ္ေလးေတြဟာေရႊညာသားေလးလုိပဲရြာေက်ာင္းေလးမွာပညာရည္ႏို႔
ေသာက္စို႔ခဲ႔ၾကတဲ့ေမာင္ႏွမေတြေပါ့။အခုေတာ့ဘြဲ႔ေတြကိုယ္စီနဲ႔ေနရာအသီးသီးမွာဘ၀တာ၀န္ေတြကိုထမ္း
ေဆာင္ေနၾကသူေတြ။သူတုိ႔ေလးေတြကရြာေက်ာင္းေလးရဲ႕ေက်းဇူး၊ရြာေက်ာင္းကဆရာဆရာမေတြရဲ႔ေက်း
ဇူးကိုေအာက္ေမ့တသသတိရျပီးရြာကိုျပန္ေရာက္တုန္းေလးမွာစုေပါင္းစီစဥ္ၾကတဲ႔ဆရာပူေဇာ္ပြဲေလးျဖစ္ပါ
တယ္။

ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးကလည္း၀မ္းေျမာက္ေၾကာင္းအမွာစကားေျပာၾကားစဥ္

တကယ္ေတာ့ဒီေက်ာင္းကေနထြက္သြားတဲ႔ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြအားလံုးမစံုပါဘူး။ေရျခားေျမျခား
ေရာက္ေနသူေတြ၊အလုပ္တာ၀န္မအားလပ္လုိ႔မပါ၀င္ႏုိင္သူေတြနဲ႔အမ်ားၾကီးက်န္ပါေသးတယ္။သို႔ေပမဲ႔
ရွိတဲ႔လူနဲ႔အခုလိုပြဲေလးျဖစ္ေအာင္က်င္းပႏိုင္တာကပဲေနာက္ႏွစ္ေတြအတြက္အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသံ
ေလးတီးလုိက္တာပါ။

ဒါကေတာ့ေရႊေထာက္ရြာရဲ႕မ်ဳိးဆက္သစ္ပန္းကေလးမ်ားနဲ႔တပည့္ေဟာင္းေတြ

 တပည့္ေဟာင္းတစ္ဦးကအခမ္းအနားမႈးအျဖစ္တာ၀န္ယူ
(B.Tech Second Year တက္ေရာက္ဆဲ)

ဓာတ္ပံုေလးေတြျမင္ရေတာ့ငယ္ငယ္ကေက်ာင္းတက္ခဲ႔ရတဲ႔ရြာကေက်ာင္းေလးကိုလြမ္းမိတယ္။ဆရာမၾကီး
လည္းရြာကေနေျပာင္းသြားေတာ့ဆရာျဖစ္ျပီးတဲ႔ေနာက္မွာႏွစ္ၾကိမ္ခန္႔သာေတြ႔ရတယ္။အခုလိုဆရာကန္
ေတာ့ပြဲမွာဒီရြာေက်ာင္းေလးဆီကိုတကုတကလာျပီးေတာ့တပည့္ေဟာင္းေတြရဲ႕ကန္ေတာ့တာကိုခံယူတာ
ျမင္ရေတာ့လည္းရင္ထဲမွာအတုိင္းမသိၾကည္ႏူးမိပါတယ္။

 ဆရာတပည့္ေတြအမွတ္တရ

ဆရာမၾကီးရဲ႕သြန္သင္ဆံုးမသြန္သင္မႈေတြေၾကာင့္ဘ၀လမ္းေတြေျဖာင့္တန္းသြားၾကတဲ႔တပည့္ေပါင္းေျမာက္
မ်ားစြာကိုၾကည့္ျပီး“ဆရာဟူသည္တပည့္မရွားတစ္ျပားမရွိ ပီတိကိုစားအားရွိပါ၏”ဆုိတဲ႔စကားလိုဆရာမၾကီး
ရင္ထဲမွာခံစားေနရမယ္ဆုိတာယံုၾကည္မိပါတယ္။ဒီလိုပြဲမ်ဳိးေလးလုပ္ခ်င္မိတာေတာ့ေရႊညာသားေလးဆယ္
တန္းေအာင္ျပီးေလာက္ကတည္းကပါ။တစ္ေယာက္ထဲၾကိတ္ျပီးစိတ္ကူးယဥ္မိတာေလးေပါ့။အဲ႔ဒီအခ်ိန္တုန္း
ကေတာ့ကိုယ္ကလည္းတစ္ေယာက္ထဲ၊ေရွ႕မွာလည္းဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳမည့္သူကမရွိေတာ့စိတ္ကူးထဲမွာပဲ
ထားျပီးေနာင္တစ္ခ်ိန္ေတာ့ငါလုပ္ႏိုင္မွာဆိုျပီးေျဖသိမ့္ခဲ႔ရတယ္။

 ဦးဇင္းကလည္းေရႊေထာက္ေက်ာင္းထြက္ပါပဲ...အခုေတာ့ေက်ာက္ပန္းေတာင္မွာစာ၀ါလုိက္ေနတယ္

ဒါေပမဲ႔ဒီေန႔ေတာ့ဒီစိတ္ကူးေလးကအေကာင္အထည္ေပၚခဲ႔တဲ႔အတြက္အတုိင္းမသိ၀မ္းသာၾကည္ႏူးမိတယ္။
တကယ္ေျပာတာပါဗ်ာတျခားသူေတြလိုသတင္းစာေတြကေနေၾကာ္ျငာထည့္ျပီးစည္းရံုးစရာမလိုဘဲကိုယ့္
အသိစိတ္ေလးေတြနဲ႔ဒီလိုပြဲမ်ဳိးေလးလုပ္ၾကတဲ႔ရြာေက်ာင္းထြက္ညီငယ္ညီမငယ္အားလံုးကိုေလးစားသလို႔
ေက်းဇူးလည္းအထူးတင္မိပါတယ္။က်ဳပ္ထင္တယ္ဗ်...က်ဳပ္တုိ႔ရြာအနီးတစ္၀ိုက္မွာေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ
ေဟာင္းေတြဦးေဆာင္ျပီးအာစရိယပူေဇာ္ပြဲလုပ္တာဒီဟာကပထမဆံုးအၾကိမ္ျဖစ္မယ္။

 ေကၽြးေမြးဧည့္ခံေရးေက်ာင္းသားေဟာင္းအဖြဲ႔

ညီေလးညီမေလးတုိ႔ေတြအသိစိတ္ဓာတ္ေလးနဲ႔ေခါက္လုိက္တဲ႔ေခါင္းေလာင္းသံေလးကအကုိတုိ႔ရြာေက်ာင္း
ေလးထဲမွာတင္မဟုတ္ဘဲအနီးတစ္၀ိုက္ကရြာေတြအထိပ်ံ႕ႏွ႔ံသြားမွာယံုၾကည္ပါတယ္။ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း
ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းထြက္ရင္တျခားရြာေတြထက္ေအာင္ျမင္သူဦးေရမ်ားတဲ႔ရြာေလးကအခုတဆင့္တုုိးျပီး
အာစရိယပူေဇာ္ပြဲကိုပါက်င္းပႏိုင္ျပီဆုိေတာ့အကုိတုိ႔ရြာကိုစံနမူနာယူျပီးတျခားရြာကေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား
ေတြလည္းမ်က္စိပြင့္နားပြင့္သြားၾကရင္ျဖင့္ညီေလးညီမေလးတုိ႔တီးလုိက္တဲ႔ေခါင္းေလာင္းသံေလးဟာဘယ္
ေတာ့မွတိတ္ဆိတ္သြားမွာမဟုတ္ဘူးလို႔အကိုယံုၾကည္ပါတယ္။

ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားကိုယ္စားေက်းဇူးတင္စကားေျပာၾကားေနစဥ္

ဒီႏွစ္ကေတာ့ပထမဆံုးအၾကိမ္ျဖစ္တာမုိ႔လိုအပ္တာေလးေတြရွိေကာင္းရွိႏိုင္ေပမဲ႔ေနာက္ႏွစ္မ်ားမွာဒီထက္
မကတဲ႔ေမာင္ႏွမတစ္ေတြစံုစံုလင္လင္နဲ႔က်င္းပႏိုင္ေအာင္၀ိုင္း၀န္းၾကိဳးပမ္းသြားၾကမယ္ေနာ္။အကိုလည္းဒီ
ႏွစ္မပါ၀င္ႏိုင္ေပမဲ႔ေနာက္ႏွစ္မ်ားမွာပါ၀င္ႏိုင္ဖု႔ိေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ဆရာမၾကီးနဲ႔တကြရြာေက်ာင္းက
ဆရာဆရာမေတြအားလံုးကိုလည္းဒီကေနပဲရွိခိုးဦးခုိက္ပူေဇာ္လိုက္ပါတယ္။

 သၾကၤန္တြင္းရြာဦးေက်ာင္းျမင္ကြင္း

ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းလာသမွ်လူကိုအခုလိုပဲသၾကၤန္ထမင္းဟင္းနဲ႔ဧည့္ခံပါတယ္...

ေရႊေထာက္ရြာေက်ာင္းေလးရဲ႔ေခါင္းေလာင္းသံအစဥ္ထာ၀ရတည္ျမဲႏိုင္ပါေစလို႔ဆႏၵျပဳရင္းအာစရိယပူေဇာ္ပြဲ
ကိုဦးေဆာင္ျပဳလုပ္ေသာညီေလးညီမေလးတုိ႔ကုိဒီပို႔စ္ေလးနဲ႔အေ၀းေရာက္အကိုၾကီးကဂုဏ္ျပဳလုိက္ပါတယ္။
အားလံုးဘ၀ခရီးလမ္းမွာအခက္အခဲမွန္သမွ်ကိုအဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕စြာရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားႏိုင္ျပီးေက်းရြာရဲ႕
ဂုဏ္၊ရြာေက်ာင္းရဲ႕ဂုဏ္ကိုေဆာင္ေသာလူေတာ္လူေကာင္းမ်ားျဖစ္ၾကပါေစ။

အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္

ေရႊညာသားေလး