အညာအလွဴနဲ႔ဗ်ဴိးဟစ္တဲ႔ဓေလ႔ (၂)

အလွဴမွာေကၽြးဖုိ႔အတြက္ကိုေတာ့အမ်ားအားျဖင့္ကိုယ့္လယ္ရဆန္ကိုသာသံုးပါတယ္။ဆီဆုိလည္းကိုယ့္ယာထြက္ႏွမ္းကိုၾကိတ္ျပီးသံုးပါ
တယ္။ဒါေၾကာင့္အလွဴတစ္ခုလုပ္ဖုိ႔စိတ္ထဲမွာၾကံထားျပီဆုိရင္ဆန္နဲ႔ဆီကိုကိုယ့္လယ္ယာကလံုေလာက္ေအာင္ထြက္ပါမွအဆင္ေျပပါ
တယ္။ေတာင္သူလယ္သမားေတြျဖစ္တာေၾကာင့္အႏွစ္ႏွစ္အလလကၾကိဳတင္ျပီးနည္းနည္းစီစုေဆာင္းထားရပါတယ္။ပိုက္ဆံခ်မ္းသာ
တဲ႔သူမ်ားအတြက္ေတာ့ၾကိဳက္တဲ႔အခ်ိန္ထလွဴႏိုင္တာေပါ့ဗ်ာ။အဲ႔ဒီလိုစုေဆာင္းျပီးအလွဴတစ္ခုလုပ္ဖုိ႔လံုေလာက္တဲ႔အတုိင္းအတာကို
ေရာက္မွလယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္ျပီးတဲ႔တေပါင္းတန္ခူးလေတြမွာရြာဦးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုဆြမ္းအုပ္နဲ႔သြားျပီးေန႔ေကာင္းရက္ျမတ္ေရြး
ပါတယ္။

အလွဴရက္ေရြးျပီးျပီဆုိရင္ေတာ့အိမ္ရွိလူအကုန္မနားရေတာ့ပါဘူး။အလွဴရက္ကတကယ္ဆိုႏွစ္ရက္ပဲရွိတာပါ။ဒါေပမဲ႔အဲ႔ဒီႏွစ္ရက္အ
အတြက္ျပင္ဆင္ရတာကတစ္လႏွစ္လေလာက္ၾကာပါတယ္။လိုအပ္သမွ်အကုန္လံုးကိုေထာင့္ေစ့ေအာင္စီစဥ္ရတာမုိ႔လူပင္ပန္းစိတ္
ပင္ပန္းျဖစ္ရပါတယ္။

ေတာရြာဓေလ့ဆုိေတာ့လည္းအလွဴမွလွဴရင္ဆုိင္း၀ိုင္းနဲ႔မင္းသမီးကလည္းမျဖစ္မေနပါေအာင္ထည့္ရပါတယ္။ေနာက္ဆံုးဆုိင္း၀ိုင္းၾကီး
မထည့္ႏိုင္ရင္ေတာင္ေျခာက္လံုးပတ္နဲ႔ေက်းညိမ့္ေလးေတာ့ပါရတယ္။အလွဴၾကီးလွဴျပီးေျဗာသံေလးမွမၾကားရရင္တခုခုလိုေနသလိုခံ
စားရတယ္ဆုိျပီးေျပာၾကသလို၊အဲ႔ဒါမွမပါရင္လည္းအလွဴကလူမစည္ဘူးဆုိျပီးဆိုတဲ႔သူကလည္းရွိပါေသးတယ္။ဒါေၾကာင့္ဆုိင္း၀ိုင္းနဲ႔
မင္းသမီးကိုလည္းမျဖစ္မေနငွားရပါတယ္။ေတာသူေတာင္သားေတြအတြက္ဗြီဒီယုိဆုိတာလည္းအခ်ိန္တိုင္းၾကည့္ၾကရတာမ်ဳိးမဟုတ္
ေတာ့အလွဴအတန္းေလးရွိပါမွဆုိင္းသံဗံုသံၾကားရတတ္တာမဟုတ္လား။ပြဲ၀ါသနာအိုးေတြပီပီဆုိင္းသံဗံုသံၾကားလို႔ကေတာ့ေကာင္း
ေကာင္းမေကာင္းေကာင္းပတ္စာခြာမွဖ်ာသိမ္းျပီးျပန္ၾကတာပဲ။

အရင္တုန္းကေတာ့ဆုိင္းတို႔မင္းသမီးတုိ႔အတြက္ကုန္က်စရိတ္ကုိေဆြမ်ဳိးေတြကတစ္ဦးခ်င္းစီတာ၀န္ယူၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ေဆြမ်ဳိးမ်ား
မ်ားရွိတာလည္းအဲ႔လိုေနရာေတြမွာအားကိုးရျပန္တယ္။ဒါေပမဲ႔ေဆြမ်ဳိးမ်ားတုိင္းလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ကိုယ့္အေျခအေနကလည္းအေတာ္
အသင့္ရွိထားမွေဆးေဖာ္ေၾကာဖက္လုပ္ခ်င္တာကမ်ားပါတယ္။အလွဴလွဴဖို႔ၾကံစည္ထားလို႔ရြာထဲသတင္းပ်ံ႕သြားရင္ပြဲၾကိဳက္မမတို႔က
ဘယ္သူ႕ဆုိင္းကိုေတာ့ရေအာင္ငွားေတာ္၊မင္းသမီးဘယ္သူကျဖင့္အကေကာင္းတာစသျဖင့္အလွဴရက္မေရြးခင္ကတည္းကဆုိင္းနဲ႔
မင္းသမီးကိုနာမည္ေရြးေပးေနတတ္ၾကတယ္။

ဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးျပီးရင္ေနာက္ထပ္တခုကဘိသိတ္ဆရာလည္းငွားၾကပါေသးတယ္။ဘိသိတ္ကေတာ့လူတုိင္းမထည့္ပါဘူး။သုိ႔ေသာ္
လည္းဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးမွပါေသးရင္ဘိသိတ္ဆရာကဘယ္ေလာက္ကုန္မွာမုိ႔လည္းမထူးပါဘူးထည့္လုိက္ပါဆုိရင္ထည့္ျဖစ္သြားတတ္
ပါတယ္။က်ဳပ္တုိ႔ရြာဘက္ေတြကအလွဴဘိသိတ္ဆုိရင္မင္းသမီးလည္းပါပါတယ္။ဘိသိတ္ဆရာတစ္ေယာက္တည္းဘိသိတ္ေျမွာက္ေလ့
မရွိပါဘူး။ဒါေၾကာင့္မင္းသမီးေကာင္းမေကာင္းဘိသိတ္ခန္းေရာက္ရင္အေျဖသိရပါတယ္ဆုိျပီးေတာ့လည္းေျပာတတ္ၾကပါတယ္။
ဘိသိတ္ခန္းေရာက္ရင္ညပိုင္းအျငိမ့္ခြင္မွာလိုဆုိခ်င္တာဆုိ၊ကခ်င္တာကလို႔မရေတာ့ပါဘူး။တကယ့္ပညာရွင္ပီပီသီးခ်င္းၾကီး၊သီခ်င္းခံ
နဲ႔စည္းက်၀ါးက်ကရပါတယ္။ဘိသိတ္ဆရာကမင္းသမီးတုိ႔တတ္အပ္တဲ႔ပညာေတြစံုလင္ေအာင္တတ္မတတ္ဘိသိတ္ခန္းမွာမင္းသမီး
ကိုေမးျပီးဒိုးဆစ္ေတြနဲ႔အကခိုင္းပါတယ္။ဒါေၾကာင့္အလွဴမွာဘိသိတ္ထည့္ဖုိ႔ရည္ရြယ္ထားရင္မင္းသမီးငွားတဲ႔စာခ်ဳပ္မွာလည္းဘိသိတ္
ခန္းအတြက္ပါထည့္ျပီးစာခ်ဳပ္ရပါတယ္။စာမခ်ဳပ္ခင္မင္းသမီးကိုဘိသိတ္ခန္းႏိုင္မႏိုင္ေမးရပါေသးတယ္။ညပိုင္းအျငိမ္႔နဲ႔ေမာင္ရင္ေလာင္း
လွည့္တဲ႔အခါကတာကသိပ္ျပီးျပႆနာမရွိေသာ္လည္းဘိသိတ္ခန္းမွာမကတတ္ရင္အရွက္ကြဲတတ္တာေၾကာင့္အငွားစာခ်ဳပ္မွာကတည္း
ကေသခ်ာေအာင္ေမးျပီးစာခ်ဳပ္နဲ႔ငွားရတာပါ။

ဘိသိတ္ခန္းမွာေတာ့ဆုိင္းကလည္းတကယ့္အႏွစ္ေတြကိုသာအသားေပးတီးသလို၊ဘိသိတ္ဆရာကလည္းသူတတ္သည့္ပညာနဲ႔ဆုိေျပာ
ရင္းဆုိင္းကုိလည္းပညာစမ္း၊မင္းသမီးကိုလည္းပညာစမ္းနဲ႔ဘိသိတ္ခန္းၾကည့္ရတာလည္းတစ္မ်ဳိးေကာင္းပါတယ္။ဘိသိတ္ခန္းမွာလူတိုင္း
၀မ္းနည္းစရာတခုကရွင္ေလာင္းေတြမိဘကန္ေတာ့တဲ႔အခန္းပါ။မိစံုဖစံုရွိတဲ႔သူေတြေတာင္မွအဲ႔ဒီအခန္းေရာက္ရင္မ်က္ရည္က်ၾကတယ္။
မိခင္ဖခင္စံုစံုလင္လင္မရွိတဲ႔ေမာင္ရင္ေလာင္းဆုိပိုဆုိးပါတယ္။အဲ႔ဒီခံစားမႈ႕ကေတာ့အလွဴအ၀င္ေန႔ဆိုင္း၀ိုင္းေရာက္လို႔စျပီးေျဗာတီးျပီဆုိ
ကတည္းကအရင္ကကြယ္လြန္သြားသူေတြကိုသတိရျပီးမ်က္ရည္က်ၾကတယ္။ေနာက္တခုကေတာ့ဘိသိတ္ခန္းသိမ္းခါနီးကိုရင္၀တ္မည့္
ရွင္ေလာင္ကပရိတ္သတ္ထဲမွာသကၤန္းဖိုးလိုက္ျပီးအလွဴခံတဲ႔ေနရာေလးပါရွင္ေလာင္းကသပိတ္လြယ္ျပီးဆုိင္းေနာက္ထအကူအညီနဲ႔
ပရိတ္သတ္ထဲလွည့္ေနခ်ိန္မွာဘိသိတ္ဆရာကေဗာဓိေရႊေက်ာင္းသီခ်င္းကိုဆုိင္း၀ိုင္းနဲ႔တြဲျပီးသီဆုိေပးေတာ့ဘယ္ကိုလြမ္းလို႔လြမ္းရမွန္း
မသိတဲ႔ခံစားမႈ႕ၾကီးကၾကားရသူေရာျမင္ရသူေရာ၀မ္းနည္းမႈကိုခံစားရေစပါတယ္။

မွတ္မွတ္ရရက်ဳပ္ဦးၾကီးအလွဴတုန္းကပိုဆုိးပါတယ္ဦးၾကီးရဲ႕ဇနီးကအလွဴမတုိင္ခင္မွာပဲကြယ္လြန္ထားေတာ့ဘိသိတ္ခန္းေနာက္ဆံုးပိုင္း
ရွင္ေလာင္းသကၤန္းဖိုးအလွဴခံထြက္တဲ႔အခါေဗာဓိေရႊေက်ာင္းသီခ်င္းနဲ႔ဆိုင္း၀ိုင္းရဲ႕တီးသံေတြကေသတဲ႔သူကိုပိုျပီးသတိရေစပါတယ္။

က်ဳပ္ညီ၀မ္းကြဲေမာင္ရင္ေလာင္းလည္းအလွဴခံရင္းမ်က္ရည္ေတြက်လို႔၊ပရိတ္သတ္ေတြလည္းရွင္ေလာင္းကိုၾကည့္ျပီးမ်က္ရည္ေတြက်
နဲ႔တကယ့္ကို၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ႔အခ်ိန္ပါ။

တခ်ဳိ႕ကေတာ့ဘိသိတ္မထည့္ဘဲေန႔ခင္းပိုင္းမွာဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးအျငိမ္႔ကခိုင္းျပီးညေနပိုင္းက်မွအလွဴေရစက္ခ်တရားနာယူေလ့ရွိပါတယ္
ညပိုင္းအျငိမ့္ခြင္ကိုေတာ့အလွဴပထမေန႔(အလွဴအ၀င္ေန႔)ညမွာေဖ်ာ္ေျဖပါတယ္။မင္းသမီးမထြက္ခင္ဆုိင္းဆရာကလူၾကီးၾကိဳက္၊လူငယ္
ၾကိဳက္စသျဖင့္ဆုိင္းပညာနဲ႔ဧည့္ခံရပါတယ္။အဲ႔ဒီေနာက္မွမင္းသမီးထြက္ဖို႔ဆုိင္း၀ိုင္းကနရီခ်ေပးပါတယ္။တခ်ဳိ႕နာမည္ၾကီးဆုိင္းေတြဆုိရင္
ေတာ္ေတာ္နဲ႔မင္းသမီးမထြက္ရပါဘူး။ဆုိင္းကိုၾကိဳက္တဲ႔ဆုိင္း၀ါသနာအုိးေတြကသီးခ်င္းေတြေတာင္းျပီးတီးခိုင္း၊ဆုေငြေတြခ်ျပီးတီးခိုင္းေန
ရင္ဆုိင္းဆရာလည္းမစားသာပါဘူး။မင္းသမီးဆုိလည္းဒီအတုိင္းပဲနာမည္ၾကီးဆုိလိုကေတာ့မိုးလင္းခ်င္လင္းပါေစမထတမ္းကိုအားေပး
တတ္ၾကတယ္။သီးခ်င္းေတာင္းလိုက္၊ဆုေငြခ်လိုက္၊ဒိုးဆစ္ေပးျပီးကခိုင္းလိုက္နဲ႔အေပးအယူကိုမွ်ေနတာပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ေက်ာက္ပန္းေတာင္းကဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးဆုိရင္ေလွ်ာ့မတြက္ပါနဲ႔။မင္းသမီးတုိင္းေက်ာက္ပန္းေတာင္းကိုမခိုႏိုင္သလို၊ဆုိင္းဆရာ
တုိင္းလည္းေက်ာက္ပန္းေတာင္းမွာမကပ္ႏိုင္ပါဘူး။အဓိပၸာယ္ကေတာ့ဆုိင္းပညာမင္းသမီးပညာေကာင္းေကာင္းတတ္ကၽြမ္းပါမွပြဲငွားသူ ရွိတာမုိ႔ေတာ္ယံုကတတ္တာနဲ႔မလံုေလာက္ပါဘူး။ဆုိင္းေကာင္းမင္းသမီးေကာင္းနဲ႔ယဥ္ပါးေနတဲ႔ေတာသူေတာင္သားပရိတ္သတ္က လည္းဆုိင္း၀ိုင္းဆုိအလွဴအိမ္ေရာက္လုိ႔ေျဗာေခါက္ကတည္းကအေျခအေနကိုခန္႔မွန္းႏိုင္သလိုမင္းသမီးဆုိလည္းယိုးဒယားကစျပီက
တည္းကသူ႔ရဲ႕ပညာကိုခန္႔မွန္းတတ္ၾကပါတယ္တစ္ခါတုန္းကဆုိေခ်ာက္ဘက္ကနာမည္ၾကီးမင္းသမီးတလက္ရြာကပြဲေတာင္းတဲ႔

အကကိုမကေပးႏိုင္လို႔ငိုျပီးေတာင္းပန္ရတဲ႔အထိျဖစ္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။

ဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးအတြက္လည္းဒီအလွဴမွာတီးတာကတာရြာသူရြာသားေတြသေဘာက်ရင္ေနာက္ႏွစ္ေတြအတြက္ပါအလားအလာ
ေကာင္းပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕ေပၚမွာဆုိင္းဘုတ္ခ်ိတ္တဲ႔ဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးဆုိရင္ပရိတ္သတ္ရဲ႕အစမ္းအသပ္ကိုခံႏိုင္
ရည္ရွိတဲ႔ဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးလို႔ပဲသာမွတ္လိုက္ပါ။လြန္ခဲ့တဲ႔ေလးငါးဆယ္ႏွစ္ကေတာ့၊ဆုိင္း၀ိုင္းမွာဆုိရင္စိန္ခင္လႈိင္၊စိန္စတင္း၊စိန္ကိုေလး၊

စိန္းေဒါင္းတင္၊လိႈင္စတင္းစတဲ႔ဆုိင္း၀ိုင္းေတြကနာမည္ၾကီးသလို႔မင္းသမီးဆုိရင္လည္းမီမီေက်ာ္၊သီတာျမင့္၊စႏၵာေအာင္၊ဇင္မာေအာင္၊

ၾကည္ၾကည္ႏိုင္၊နန္းျမင့္ႏြယ္၊သက္ထားဇင္၊စတဲ႔မင္းသမီးေတြကနာမည္ၾကီးပါတယ္။က်ဳပ္ၾကည့္ဖူးတဲ႔ၾကည္ၾကည္ႏိုင္ဆုိရင္ဇာတိက
လက္ပံပ်ားသူပါ။မင္းသမီးကေရာမင္းသားကေရာႏွစ္မ်ဳိးစလံုးရပါတယ္။နန္းျမင့္ႏြယ္ကၾကည္ၾကည္ႏိုင္ရဲ႕သမီးပါ။သူလည္းသူ႔အေမ

ေျခရာကိုမွီေအာင္လိုက္ကႏိုင္ပါတယ္။ဒါေပမဲ႔သူကတဲ့မင္းသားအကေတာ့မေတြ႔ဖူးပါဘူး။အျငိမ့္မင္းသမီးေတြအေၾကာင္းေရးရင္းနဲ႔

အလွဴကိုေတာင္သတိရလာတယ္ဗ်ာ။တေန႔ကရြာမွာရွိတဲ႔ေလးေလးေတြဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ရြာမွာဒီႏွစ္အလွဴေတြရွိလားေမးလိုက္ေသးတယ္။

ရွိပါ့ေတာ္တဲ႔။သံုးလွဴမ်ားေတာင္ဆုိပဲဗ်ာ။အလွဴနဲ႔ေ၀းခဲ႔တာလည္းေလးငါးဆယ္ႏွစ္ၾကာျပီဆုိေတာ့ဒီေခတ္ဆိုင္း၀ိုင္းနဲ႔မင္းသမီးေတြကို

ၾကည့္ခ်င္မိတယ္။

ေက်ာက္ပန္းေတာင္းဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးကအညာေဒသမွာတင္မဟုတ္ဘူးဗ်။ေတာင္ေပၚေဒသမွာလည္းနာမည္ၾကီးတယ္။လြန္ခဲ႔တဲ႔သံုးေလးႏွစ္က

လိြဳင္ေကာ္နားမွာေျမာက္ဘက္ရြာကအလုပ္သြားလုပ္ရင္းအဲ့ဒီမွာအိမ္ေထာင္က်ျပီးအေျခတည္ေနေတာ့သူတုိ႔သားရွင္ျပဳတဲ႔အခါအညာထံုးစံအတုိင္း

လွဴတာေပါ့။ေဖ်ာ္ေျဖေရးအတြက္ဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးကိုလည္းေက်ာက္ပန္းေတာင္းကပဲငွားျပီးညပိုင္းမွာအျငိမ့္နဲ႔ဧည့္ခံပါတယ္။အညာမွာပြဲလုပ္တဲ႔ပံုစံ

အတိုင္းေရွ႕ပိုင္းဆုိင္းတီးေနာက္ပိုင္းအျငိမ့္ကေပါ့။အဲ႔ဒီမွာပရိတ္သတ္ကတုတ္တုတ္မွ်မလႈပ္ဘဲအားေပးေနလို႔ေနာက္ဆံုးဆိုင္းနဲ႔မင္းသမီးကပဲပြဲကို

သိမ္းလိုက္ရတယ္တဲ႔ဗ်ာ။

ေနာက္တစ္ပိုင္းမွအလွဴရွင္ေလာင္းလွည့္တာနဲ႔ေကၽြးေမြးဧည့္ခံတာေလးေတြထပ္ေျပာျပပါမယ္။က်ဳပ္လည္းတစ္ေယာက္ထဲျပန္ေတြးရင္း

အခုလိုခ်ေရးလိုက္ေတာ့မသိေသးတဲ႔သူေတြလည္းွဗဟုသုတတုိးတာေပါ့ဗ်ာ။အခုေရးထားသမွ်သည္ေရႊညာသားေလးတုိ႔ရြာဘက္မွာျမင္

ေတြ႔ရတဲ႔ရွင္ျပဳအလွဴပြဲမ်ားအေၾကာင္းသာလွ်င္ျဖစ္ပါတယ္။တျခားအရပ္ေဒသရဲ႕ထံုးစံေတြနဲ႔ေတာ့ကြဲလြဲတာမ်ဳိးေလးေတြရွိႏိုင္ပါတယ္။

အားေပးမႈကိုေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ

ေရႊညာသားေလး