လြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ပက္ခန္႔ကျမန္မာသူငယ္ခ်င္းေတြရွိရာတျခားတကၠသိုလ္သြားလည္ျဖစ္ပါတယ္။
သြားလည္တယ္ဆုိတာထက္ျမန္မာျပည္ျပန္တုန္းကမွာလိုက္တဲ႔လူၾကံဳပစၥည္းသြားသယ္ယူတာဆိုပိုျပီးမွန္ပါလိမ့္မည္။
ျပီးခဲ႔တဲ႔ဒီဇင္ဘာတုန္းကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျမန္မာျပည္အလည္ျပန္ေတာ့မွာလိုက္တဲ႔သူတုိ႔ေဒသထြက္အစားအစာ
ေလးေတြပါ။တကုတကယူလာေပးတဲ႔သူငယ္ခ်င္းကိုလည္းေက်းဇူးတင္ရသလိုက်ယ္၀န္းလွတဲ႔တကၠသိုလ္ထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ရင္း
အညာေႏြရဲ႕အေငြ႔အသက္ေလးေတြကိုတစ္၀ၾကီးခံစားခဲ႔ရပါတယ္။
ကိုေနရတဲ႔ေနရာကျမိဳ႕လယ္ေခါင္မဟုတ္ေပမဲ႔ပင္လယ္ကမ္းေျခနဲ႔နီးတာေၾကာင့္သစ္ပင္သစ္ေတာဆုိတာမရွိသေလာက္ရွားပါတယ္။
ေက်ာင္းထဲမွာေတာ့ပိေတာက္ပင္ေတြရွိေသာ္လည္းေက်ာင္း၀န္းတစ္ခုလံုးနီးပါေနရာလြတ္မက်န္ေအာင္အေအာက္အအံုးေတြျပည့္
ေနတာရယ္၊ေၾကြသမွ်သစ္ရြက္ကိုလိုက္သိမ္းေနတဲ႔သန္႔ရွင္းေရး၀န္ထမ္းေတြရဲ႕တာ၀န္ေက်ပြန္မႈေၾကာင့္ကိုယ္တက္ေနတဲ႔တကၠသိုလ္
ေျမထဲမွာေႏြရဲ႕အရိပ္အေယာင္ဆုိလို႔သိသိသာသာမျမင္ရေတာ့စိတ္ထဲမွာလဲပံုမွန္လိုပဲျဖစ္ေနပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြေနတဲ႔ေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့မွကားေပၚကဆင္းဆင္းခ်င္းဂိတ္ေပါက္၀ကို၀င္လိုက္တယ္ဆုိရင္ပဲေႏြရဲ႕အေငြ႔အသက္
ကိုစတင္ခံစားလိုက္ရတယ္။အရြက္ေတြေၾကြေနတဲ႔စြယ္ေတာ္ပင္ေတြ၊မန္က်ည္းပင္ေတြနဲ႔အဖူးေတြဖူးေနတဲ႔သရက္ပင္ေတြကိုျမင္လိုက္
ရတာစိတ္ထဲမွာအညာကိုျပန္ေရာက္သြားသလိုပါပဲ။တျခားအမည္မသိတဲ႔သစ္ပင္ၾကီးငယ္ေတြကလည္းေႏြေလရူးနဲ႔အတူသစ္ရြက္ေတြ
ကိုေျခြလို႔ေႏြသရုပ္ကိုပီျပင္ေအာင္ေဖာ္ေဆာင္ေနၾကတယ္။သူငယ္ခ်င္းေတြေနထိုင္ရာအေဆာင္ဘက္ဆီကိုဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းရင္း
စိတ္ထဲမွာေတာ့အညာေျမကတကၠသိုလ္တခုထဲေရာက္ေနသလိုေတြးေနမိတယ္။
ရိုးတံက်ဲက်ဲနဲ႔ကုကၠိဳပင္တန္း
အေဆာင္နားေရာက္ေတာ့တကၠသိုလ္၀န္းတခုလံုးကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ေႏြရႈခင္းေတြကပိုျပီးျပည့္စံုသြားပါတယ္။အေ၀းဆီကိုလွမ္းေမွ်ာ္
ၾကည့္လုိက္ေတာ့ရိုးတံက်ဲက်ဲနဲ႔ကုကၠဳိပင္တန္းေတြနဲ႔ေျခာက္ေသြ႔စျပဳေနတဲ႔ျမက္ခင္းျပင္ၾကီးေတြကတကယ့္ေႏြရဲ႕ရသကိုပိုျပီးေပၚလြင္
ေစတယ္။ကုကၠိဳရြက္ေျခာက္၀ါတခ်ဳိ႕ကေလထဲမွာ၀ဲပ်ံေနသလိုတခ်ဳိ႕ကေျမျပင္မွာေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနၾကတာကိုျမင္ရေတာ့
အညာေႏြကိုပိုျပီးလြမ္းတဲ႔စိတ္ကျဖစ္မိတယ္။
အညာေႏြရဲ႕သေကၤတျဖစ္တဲ႔လက္ပံပြင့္ေတြ၊ေပါက္ပင္ေတြနဲ႔ဥၾသငွက္ေလးေတြရဲ႕တြန္ၾကဴးသံကိုမၾကားရေသာ္လည္း၊ျမင္ေတြေနရတဲ႔
ျမင္ကြင္းေတြကေတာ့လြမ္းေအာင္ဖန္တီးေနတယ္။အညာမွာဒီအခ်ိန္ဆုိအပူျပင္းကာလကုိေရာက္ေနျပီေပါ့။ေက်ာင္းသြားတက္တဲ႔လမ္း
တစ္ေလွ်ာက္ဆီးပင္ေတြေအာက္၀င္ျပီးသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆီးသီးေကာက္စားရတာေတြ၊ျမက္ေျခာက္ေတာေတြကိုျဖတ္ျပီးရြာနဲ႔သံုးမိုင္ခန္႔ေ၀း
တဲ႔ေက်ာင္းကိုသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေက်ာင္းသြားတက္ၾကတာေတြ၊ေက်ာင္းျပန္ရင္ေတာထဲမွာေတြ႔တဲ႔ေဂြးသီးပင္ေအာက္၀င္ျပီးေဂြးသီးမွည့္
ေကာက္ခဲ႔တာေတြ၊ေက်ာက္ဖ်ာေပၚမွာသဲဆပ္ျပာေတြနဲ႔ေက်ာင္းျပန္ရင္ေခ်ာင္းရိုးထဲမွာထမင္းခ်ဳိင့္စုျပီးေဆးၾကတာေတြကိုသတိမိလိုက္
ရင္းစိတ္ထဲမွာတစ္မ်ဳိးၾကီးခံစားရတယ္။ဖုန္ထူထူလမ္းေပၚမွာတစ္ႏွစ္စာလံုးအတြက္စီးလာတဲ႔ဖိနပ္ေနာက္ျမီးတုိေလးကိုထမင္းခ်ဳိင့္ေဆးျပီး
ရင္သဲဆပ္ျပာေတြနဲ႔တုိက္ခၽြတ္ေဆးေၾကာခဲ႔ရတဲ႔အျဖစ္ေလးေတြ၊ဖုန္ေတြတင္လြန္းလို႔ေျခသလံုးေတြပတ္ၾကားအက္ျပီးေျခဖမိုးေတြမွာအနာ
ေတြျဖစ္လို႔မန္က်ည္းသီးမွည့္အေတာင့္လိုက္ကိုေရဆြတ္္ျပီးအနာေတြေပၚလိမ္းခဲ႔ၾကတဲ႔႔ငယ္ငယ္ကေက်ာင္းျပန္ခ်ိန္ေႏြရာသီရက္ေလးေတြကို
လည္းစိတ္ထဲမွာျပန္ျမင္ေယာင္မိတယ္။
အဲ႔ဒီလိုေႏြရာသီေတြခဏခဏကုန္ဆံုးခဲ႔ျပီးအခုအခ်ိန္မွာေျခေထာက္ေတြဖုန္းမတင္၊ပတ္ၾကားမအက္၊ေနမေလာင္ေတာ့ေပမဲ႔ငယ္ငယ္
တုန္းကအျဖစ္ေလးေတြကိုေတာ့ရင္ထဲမွာယေန႔အထိသိမ္းထားပါေသးတယ္။ေႏြရာသီရယ္လို႔ပီပီသသမျမင္ရတဲ႔ေဒသမ်ဳိးမွာအဲ႔ဒီအျဖစ္
ေလးေတြကိုျပန္ေတြးျပီးေျဖသိမ့္ရတာလည္းအလြမ္းေျပစရာတစ္ခုေပါ့။ေႏြရာသီရြာမွာအလွဴေတြရွိတဲ႔အခါေက်ာင္းပိတ္ရက္နဲ႔တုိက္ပါေစ၊
စာေမးပြဲျပီးတဲ႔ရက္နဲ႔တုိက္ပါေစဆုိျပီးဆုေတာင္းခဲ႔ၾကတာေတြကိုလည္းမေမ့ေသးပါဘူး။တကၠသိုလ္ထဲကျမင္ကြင္းေတြအားလံုးကိုၾကည့္ျပီး
အညာကိုျပန္ခ်င္စိတ္ျဖစ္မိပါတယ္။အညာေျမကိုတကယ္လြမ္းတယ္ဗ်ာကေလးတုန္းကေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆုိတမာရြက္ႏု၊သမုန္းပြင့္၊
ဖလံပြင့္ေတြခူးရတာအရမ္းေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းတာ။ေခ်ာင္းရိုးေျမာင္းရိုးသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေလွ်ာက္သြားရင္းေရခ်ဳိးလိုက္၊ဖားႏိႈက္ငါးႏိႈက္လိုက္နဲ႔
ထန္းလ်က္က်ဳိတဲ႔ထန္းတဲ၀င္ျပီးထန္ရည္ခ်ဳိေသာက္၊ထန္းလ်က္စားအပူအပင္ကင္းျပီးတကယ့္ေပ်ာ္စရာအခ်ိန္ေလးေတြပါ။အဲ႔အခ်ိန္မ်ဳိးေလး
ေတြကိုျပန္ျပီးရခ်င္ေသးတယ္ဗ်ာ။
ေၾသာ္ေႏြရာသီ...ေႏြရာသီ...လူသားေတြကိုအပူေတြေပးယံုတင္မဟုတ္အတိတ္ရဲ႕လြမ္းစရာေတြကိုပါႏွစ္စဥ္ေဖာ္ေဆာင္ေပးေနတာပါလား
ေနာ္။ပံုေလးေတြတင္ရင္းနဲ႔စိတ္ထဲေပၚလာတဲ႔ရြာမွာတုန္းကေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ခါနီးအခ်ိန္ရဲ႕အျဖစ္ေလးေတြကိုသတိရမိလို႔ခ်ေရးလိုက္
တာပါဗ်ာ။
အားေပးမႈကိုေလးစားလ်က္
ေရႊညာသားေလး
0 comments:
Post a Comment