အေမမ်ားေန႔အမွတ္တရ...အေမ့ေက်းဇူး

အေမမ်ားေန႔မွာအေမ့ေက်းဇူးေတြကိုေအာက္ေမ့ရင္းအေ၀းတစ္ေနရာမွဒီစာစုေလးနဲ႔ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္။တကယ္ေတာ့လူသားတုိင္းအတြက္
အေမဆုိတာဘယ္လိုမွအစားထိုးလဲလွယ္လုိ႔မရႏိုင္သလို၊ေငြေၾကးဥစၥာဓနစည္းစိမ္ေတြနဲ႔အလဲအလွယ္လုပ္ျပီးရႏိုင္ေကာင္းတာမ်ဳိးလည္းမဟုတ္
ပါဘူး။ခ်မ္းသာတဲ႔အေမပဲျဖစ္ျဖစ္၊ဆင္းရဲတဲ႔အေမပဲျဖစ္ျဖစ္သားသမီးအေပၚမွာထားတဲ႔ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကေတာ့အတူတူပါပဲအေမ့ေက်းဇူးေတြကို
အေမမ်ားေန႔မွရယ္လုိ႔မဟုတ္ပါဘူးအခ်ိန္တုိင္းမွာေအာက္ေမ့တသျပီးသတိတရရွိေနသင့္ပါတယ္။အထူးသျဖင့္အေမ့ရင္ခြင္ကေနခြဲခြာျပီးတျပည္
တစ္ရြာမွာေရာက္ေနတဲ႔က်ဳပ္တုိ႔လိုသားသမီးေတြအေမ့ေက်းဇူးကိုပိုျပီးေတာ့ေအာက္ေမ့သတိရသင့္ပါတယ္။ထို႔အတူပဲအေမနဲ႔တစ္အိမ္တည္းေန
ခြင့္ရတဲ႔သားသမီးေတြလည္းအေမ့ေက်းဇူးကိုေအာက္ေမ့နားလည္ျပီးကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ေျခဆုပ္လက္နယ္ျပဳစုေပးသင့္ပါတယ္။

အေမဆုိတာကေတာ့သားသမီးကသိတတ္သည္ျဖစ္ေစ၊မသိတတ္သည္ျဖစ္ေစသူ႔ရဲ႕မိခင္ေမတၱာကေတာ့ဘယ္ေတာ့မွေလ်ာ႔သြားမွာမဟုတ္
ပါဘူးေရႊညာသားေလးအေမနဲ႔ပတ္သက္ျပီးေျပာရရင္ေတာ့အရာအားလံုးဟာအမွတ္တရျဖစ္စရာေတြခ်ည္းပါပဲအထင္ရွားဆံုးသာဓကတခု
ကေတာ့သားသမီးေတြကိုပညာတတ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ႔အေမ့ရဲ႕ဆႏၵပါပဲတကယ္ေတာ့အေမ့ခမ်ာကၽြန္ေတာ္တုိ႔ညီအစ္ကုိတစ္ေတြအတြက္ေတာ္
ေတာ္ကိုပင္ပန္းဆင္းရဲခဲ႔ပါတယ္ယေန႔တုိင္လည္းလႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနရဆဲပါပဲအစိုးရ၀န္ထမ္းျဖစ္တဲ႔အေဖနဲ႔မိသားစုဘ၀တစ္ခုကုိထူေထာင္ျပီး
တဲ႔ေနာက္က်ဳပ္တုိ႔ညီအစ္ကိုအၾကီးသံုးေယာက္ေမြးဖြားျပီးခ်ိန္မွာအေဖကအလုပ္ကေနထြက္ျပီးမိဘေတြရွိရာဇာတိေျမကိုျပန္လာခဲ႔ၾကပါတယ္။

အစိုးရ၀န္ထမ္းဘ၀ကေနထြက္လာတာဆုိေတာ့ေတာင္သူလုပ္ငန္းကိုလည္းသိပ္ျပီးကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္မလုပ္တတ္တဲ႔အတြက္က်ဳပ္တုိ႔အေဖ
ဟာမိသားစုစား၀တ္ေနေရးအတြက္တစ္နယ္တစ္ေက်းကိုထြက္ျပီးအလုပ္လုပ္ပါတယ္အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစလုိ႔က်ဳပ္တုိ႔ညီအစ္ကိုတစ္ေတြဟာရြာမွာပဲ

အေမနဲ႔အတူေနထိုင္ရင္းလူလားေျမာက္ခဲ႔ၾကတာပါအေဖကေတာ့အဆင္ေျပရင္ေျပသလိုအေမ့ဆီကိုေငြပို႔ေပးတတ္ပါတယ္အေဖပို႔ေပးတဲ႔ေငြေလး
ကိုအရင္တည္ျပီးအေမကရြာစင္လွည့္ေစ်းေရာင္းျခင္းလုပ္ငန္းကိုစတင္ပါတယ္ရြာမွာလုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနတဲ႔သမရိုးက်ေတာင္သူလုပ္ငန္းခြင္
ထက္ေငြစေၾကးစေလးလက္ထဲမွာလည္ပတ္ႏိုင္တာေၾကာင့္သမာအာဇီ၀က်တဲ႔ေစ်းေရာင္းျခင္းလုပ္ငန္းကိုအေမတစိုက္မတ္မတ္လုပ္ကိုင္ပါတယ္။

ေစ်းေရာင္းလုိ႔ရတဲ႔အျမတ္ေငြထဲကေနဖဲ႔ျပီးက်ဳပ္တုိ႔ညီအစ္ကိုတစ္ေတြအတြက္ေက်ာင္းစရိတ္မွအစ၊စား၀တ္ေနေရးကိစၥအားလံုးကိုစီမံခန္႔ခြဲေပး
ခဲ႔ပါတယ္။

အေမ့ရဲ႕ခံယူခ်က္ကသားေယာက်ာ္းေလးေတြခ်ည္းေမြးထားတာမို႔ပညာမတတ္လို႔မျဖစ္ဘူးဆုိတဲ႔ခံယူခ်က္ကိုလက္ကိုင္ထားျပီးသူကိုယ္တုိင္

ဘယ္ေလာက္ဆင္းရဲပင္ပန္းပါေစက်ဳပ္တုိ႔ေတြပညာေရးအတြက္အစစအရာရာလိုေသးမရွိေအာင္ၾကိဳးစားခဲ႔ပါတယ္အဲ႔ဒီေက်းဇူးေတြဘယ္လို

သိခဲ႔တာလဲဆုိရင္က်ဳပ္ကအေမနဲ႔အတူေစ်းေရာင္းမၾကာခဏလိုက္ရလို႔သိခြင့္ျမင္ခြင့္ရခဲ႔တာပါပဲေစ်းထမ္းေတာင္းကိုထမ္းရပါမ်ားတဲ႔အေမ့ပခံုး

သားေတြေပၚမွာညိဳမည္းမည္းဂၽြတ္ေတြတက္ေနတာကသက္ေသသာဓကတစ္ခုပါပဲသို႔ေသာ္လည္းအေမကေတာ့ငါဆင္းရဲလွခ်ည္ရဲ႕ပင္ပန္း

လွခ်ည္ရဲ႕လို႔မညည္းညဴခဲ႔ပါဘူးတခါတေလဆိုသားအမိႏွစ္ေယာက္အထမ္းကိုယ္စီနဲ႔ေစ်းေရာင္းကျပန္လာရင္အေမ့ေက်ာဘက္ဆီကတဒုတ္

ဒုတ္ျမည္တဲ့အသံေတြကိုၾကားရတတ္ပါတယ္။အေလးအပင္ထမ္းပါမ်ားတဲ႔ဒီပခံုးနဲ႔ခႏၶာကိုယ္မွာရွိတဲ႔အရိုးခ်င္းထိခိုက္မိရာကလာတဲ႔အသံေတြပါ။

တကယ္ေျပာတာပါက်ဳပ္တုိ႔အေမေလမိန္းမသားတန္မဲ႔အေလးအပင္ကိုအေတာ္ထမ္းပိုးႏိုင္ပါတယ္။ငွက္ေပ်ာသီးတစ္ဖက္ကိုႏွစ္ဆယ္အစိတ္

ပါတဲ႔အထမ္းကိုထမ္းျပီးမိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းတဲ႔လမ္းခရီးကိုေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႔ပါတယ္။သူေလွ်ာက္ရတဲ့လမ္းကေျမျပင္ညီညာလမ္းမ်ဳိးမဟုတ္

ျပန္ပါဘူး။ေတာင္ကုန္းကမူေတြကိုေက်ာ္ျဖတ္ရေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲေတြၾကားကေနျဖတ္သန္းသြားလာရတဲ႔လမ္းၾကမ္းၾကမ္းလမ္းမ်ဳိးပါ

ဒါကလည္းက်ဳပ္ကိုယ္ေတြ႔ပါပဲအဲ႔ဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ကေလပီပီအထမ္းအပိုးနဲ႔လမ္းေလွ်ာက္ရတာကိုသိပ္္ဘ၀မက်လွပါဘူးေက်ာက္ခဲေတြ

ထူတဲ႔လမ္းၾကားကိုေရာက္ရင္ေရွ႕ကသြားတဲ႔အေမ့ကိုမွီေအာင္မလိုက္ႏိုင္ဘဲေနာက္မွာက်န္ခဲ႔ရင္းမ်က္ရည္က်ခဲ႔ဖူးပါတယ္တခါတေလဆုိအေမ့

ေရွ႕မွာတင္ရိႈက္ၾကီးတငင္ငိုေၾကြးခဲ႔ဖူးတယ္အဲ႔ဒီအခါတုိင္းအေမအားေပးတဲ႔စကားေလးတစ္ခြန္းကလူေလးဒီလိုဆင္းဆင္းရဲရဲပင္ပင္ပန္းပန္းမလုပ္

ရေအာင္စာကိုၾကိဳးစားေနာ္တဲ႔ငါ့သားပညာတတ္ရင္အခုအေမလိုဆင္းဆင္းရဲရဲလုပ္ကိုင္စားေသာက္စရာမလုိဘူးေနပူထဲလည္းထြက္စရာမလိုဘူး

ေနရိပ္ထဲမွာပဲေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔သက္သက္သာသာလုပ္ကိုင္စားေသာက္ႏိုင္မွာတဲ႔ေလကေလးဘ၀ကတည္းကအဲ႔ဒီလိုဆင္းရဲပင္ပန္းမႈနဲ႔ၾကံဳခဲ႔

ရေတာ့ေက်ာင္းစေနပါျပီဆုိကတည္းကေက်ာင္းထြက္ဖုိ႔ကိုစိတ္ကူးထဲကိုမထည့္ထားပါဘူးရြာေက်ာင္းမွာေလးတန္းႏွစ္ေရာက္ေတာ့ဆရာမက

ေက်ာင္းဆက္တက္မည့္သူမတ္တတ္ရပ္ခိုင္းရင္က်ဳပ္ကေရွ႕ဆံုးကထရပ္ခဲ႔ပါတယ္ေနာက္ျပန္ၾကည့္ေတာ့လည္းမတ္တတ္ရပ္တာကိုယ္တစ္

ေယာက္တည္းမို႔ဘာသိဘာသာျပန္ထိုင္မိတယ္ဟုတ္တယ္ေလရြာရဲ႕ထံုးစံကရြာေက်ာင္းမွာေလးတန္းျပီးရင္ေက်ာင္းျပီးျပီလို႔ပဲလက္ခံထားၾကတာ

မဟုတ္လား။

ရြာေက်ာင္းကေနေလးတန္းေအာင္ေတာ့လည္းတျခားေက်ာင္းကိုေျပာင္းတက္ဖုိ႔အတြက္အေမက၀မ္းပန္းတစ္သာပဲေက်ာင္းအပ္ေပးခဲ႔တယ္။

ဒီလိုနဲ႔အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာေက်ာင္းဖြင့္ရက္မွာေက်ာင္းတက္ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာအေမနဲ႔ေစ်း

ေရာင္းထြက္ရင္းအဆင္မေျပမႈေတြကိုရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားလို႔ဆယ္တန္းေအာင္လာခဲ႔တယ္သူငယ္တန္းကစျပီးဆယ္တန္းေအာင္သည္အထိ

ေခၽြးနဲစာေလးထဲကဖဲ႔ျပီးေက်ာင္းထားေပးခဲ႔တဲ႔အေမ့ေက်းဇူးေတြေၾကာင့္ဆယ္တန္းေအာင္တဲ႔ေန႔မွာအေမ႔ရင္ကိုပိတီေတြေ၀ေစခဲ႔ပါတယ္

အေမ့ေက်းဇူးေတြဟာတကယ့္ကိုက်ဳပ္တုိ႔သားသမီးေတြအေပၚမွာၾကီးမားခဲ႔ပါတယ္ေနာက္တစ္ၾကိမ္အေမ့မ်က္ႏွာျပံဳေပ်ာ္ေစႏိုင္ခဲ႔တာကေတာ့

တကၠသိုလ္မွာေလးႏွစ္တာပညာသင္ယူျပီးလုိ႔ဘြဲ႔၀တ္စံု၀တ္ျပီးအေဖနဲ႔အေမ့ကိုေက်းဇူးဆပ္ကန္ေတာ့ခဲ႔ရတဲ႔ေန႔ေလးပါပဲဘြဲ႔၀တ္စံု၀တ္ဆင္ထား
တဲ႔က်ဳပ္ကိုၾကည့္ျပီးအေမျပံဳးတဲ႔အေမ့ရဲ႕ဂုဏ္ယူအျပံဳးေတြဟာဘ၀မွာဘယ္လိုမွေမ့လို႔မရႏိုင္တဲ႔အမွတ္တရေတြပါ။

ေက်ာင္းျပီးသြားလို႔အေမနဲ႔ခြဲျပီးအလုပ္တာ၀န္ေတြထမ္းေဆာင္ရျပန္ေတာ့လည္းအေမ့ချမာသားသမီးေတြအတြက္စိတ္ပူေပးတတ္ျပန္ပါတယ္။
သူ႔မ်က္ေစ့ေအာက္မွာမဟုတ္ေတာ့စားရတာမွအဆင္ေျပရဲ႕လားေနလို႔မွေကာင္းရဲ႕လားစသျဖင့္လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ပူပန္တတ္တာလည္းမိခင္
တုိင္းရဲ႕သားသမီးအေပၚမွာထားတဲ႔ေမတၱာတရားေတြပါပဲတခါတေလက်ဳပ္တာ၀န္က်ရာဆီကိုလာလည္ရင္ရွိတာေလးနဲ႔စီမံျပီးက်ဳပ္ၾကိဳတ္တတ္
တာေလးေတြကိုခ်က္ျပဳတ္ေၾကာ္ေလွာ္ျပီးယူေဆာင္လာတတ္တယ္အဲ႔ဒါကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္မိဘဆုိတာသားသမီးဆီကရယူလိုျခင္းထက္သူတုိ႔
ဆီမွာရွိတာေလးေတြကိုေပးဆပ္ျခင္းနဲ႔ခ်စ္ခင္ေနၾကသူေတြပါဗ်ာကိုယ့္ဆီေရာက္လာျပန္ေတာ့ကိုယ္ရတဲ႔လစာေလးထဲကတတ္ႏိုင္သေလာက္
ေလးအေမ့လက္ထဲထည့္ျပီးလက္အုပ္ေလးခ်ီျပန္ေတာ့ေျပာမျပႏိုင္တဲ႔ပီတိအျပဳံးေတြနဲ႔မ်က္ရည္က်တတ္တာလည္းအေမပါပဲ။

 အရင္တစ္ေခါက္ႏိုင္ငံျခားထြက္တုန္းကအေမနဲ႔အေဖ့ကိုမႏၱေလးနဲ႔ျပင္ဦးလြင္ေရာက္ဖူးေအာင္ပို႔ႏိုင္ခဲ႔တယ္။စိတ္ထဲမွာေတာ့အေမ့ကိုရန္ကုန္က
ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီးကိုဖူးျမင္ေစခ်င္တဲ႔ဆႏၵရွိေနခဲ႔တယ္။ကိုယ္တုိင္ရန္ကုန္ေရာက္တုိင္းလည္းေရႊတိဂံုမွာဘုရားဖူးရင္အေမ့ကိုဒီေရႊတိဂံုရင္ျပင္

ေတာ္ေပၚေရာက္ေအာင္ေခၚႏိုင္တဲ႔သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ရပါလုိ၏ဆုိတဲ႔ဆုေတာင္းကိုစိတ္ထဲကအျမဲတမ္းေတာင္းခဲ႔မိတယ္အေဖကေတာ့ရန္ကုန္

ကိုအရင္ကတည္းကေရာက္ဖူးေနတာမုိ႔အေဖ႔အတြက္ကအထူးအဆန္းမဟုတ္ေတာ့ေပမဲ႔ေစ်းထမ္းေတာင္းနဲ႔သာအျမဲတမ္းနပမ္းလံုးေနရတဲ႔အေမ့

အတြက္ကအထူးအဆန္းျဖစ္စရာမုိ႔ဒီဆုကိုေတာင္းရျခင္းျဖစ္ပါတယ္က်ဳပ္ဆုေတာင္းေတြျပည့္ခဲ႔ပါတယ္ဒီတစ္ေခါက္ႏိုင္ငံျခားကိုပညာသင္လာဖုိ႔

အေၾကာင္းဖန္လာေတာ့ေလယာဥ္တက္တဲ႔ေန႔မွာအေဖနဲ႔အေမကိုရန္ကုန္ေလဆိပ္အထိလိုက္ပို႔ဖို႔ေခၚႏိုင္ခဲ႔တယ္ေလယာဥ္မတက္ခင္ႏွစ္ရက္ၾကိဳ

သြားျပီးအေဖနဲ႔အေမ့ကိုရန္ကုန္ကဘုရားေတြဖူးေျမာ္ခြင့္ရေအာင္ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္ခဲ႔တယ္။ရိုးရိုးသားသားနဲ႔ေနတတ္တဲ႔အေမ့ကိုေရႊတိဂံုေစတီေတာ္

ရင္ျပင္ေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးႏိုင္ခဲ႔တယ္။ေျပာပေလာက္စရာမဟုတ္ေသာ္လည္းမိဘစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္ခဲ႔တဲ႔အတြက္အေမ့ေက်းဇူး
ကိုအနည္းငယ္မွ်ဆပ္ခြင့္ရတာပါပဲ။

တည္းခိုတဲ႔အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ေနာက္ေန႔ေလယာဥ္တက္မည့္သားအတြက္ပစၥည္းေတြစံုမစံုစစ္ေပး၊ထည့္ေပးတယ္အားလံုးျပီးေတာ့မအိပ္ႏိုင္ရွာ
ေသးဘူး။လူေလးလည္းတစ္ေနကုန္သြားလာေနရတာပင္ပန္းေနမွာေပါ့ဆုိျပီးက်ဳပ္ကိုႏွိပ္ေပး၊နင္းေပး၊အေၾကာေတြေျဖေပေနတာအၾကာၾကီးပါပဲ။

အငယ္တုန္းကအေမ့ကိုနင္းေပးႏွိပ္ေပးရင္အေမအျမဲတမ္းေပးတတ္တဲ႔ဆုကငါ့သားေလးက်န္းမာပါေစခ်မ္းသာပါေစပညာတတ္ၾကီးျဖစ္ပါေစ

ေတာ္...ဆုိတဲ႔အေမ့ဆုေပးစကားကိုနားထဲမွာၾကားေယာင္မိတယ္အဲ႔ဒီလိုအေမကကိုယ့္ကိုျပန္ျပီးနင္းႏွိပ္ေပးေတာ့ဘာဆုေတြျပန္ေပးရမွန္းစဥ္း
စားလို႔မရခဲ႔ပါဘူးဗ်ာအေမက်န္းမာပါျပီးေရာဂါဘယကင္းေ၀းပါေစလို႔ပဲစိတ္ထဲကေနဆုေပးမိတယ္မသြားခင္ေျပးရလႊားရလုပ္လိုက္ရတဲ႔ကိစၥေတြ

ေၾကာင့္ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္သတိမထားမိတဲ႔က်ဳပ္လည္းအေမႏွိပ္ေပးေနတာမျပီးခင္းမွာပဲအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႔တယ္။

နံနက္ေလယာဥ္ကြင္းကိုေရာက္ေတာ့အေမ့မ်က္ႏွာမေကာင္းေတာ့ပါဘူး။ေလဆိပ္ထဲေရာက္ကတည္းကစကားသံတိတ္သြားတဲ႔အေမ့ကိုၾကည့္ျပီး
အေမဘယ္လိုခံစားေနရမယ္ဆုိတာကိုနားလည္လိုက္ပါတယ္ကိုယ္တုိင္းလည္းဘ၀ေရွ႕ေရးအတြက္မို႔သြားရမွာျဖစ္လို႔အေမ႔နဲ႔ထပ္တူခံစားေနရ

ေသာ္လည္းခဏတာခြဲခြာျခင္းမ်ဳိးပါပဲေလဆုိျပီးေျဖသိမ့္ရင္းအေဖနဲ႔အေမ့ကိုလက္ျပကာေလဆိပ္အတြင္းခန္းကို၀င္လာခဲ႔ပါတယ္က်ဳပ္လက္ျပႏႈတ္

ဆက္ခ်ိန္မွာေတာ့အေမ့ပါးျပင္မွာမ်က္ရည္ေတြစီးက်ေနပါျပီမွန္ေတြကာရံထားတဲ႔ေလဆိပ္တစ္ေနရာမွအေမ႔ကိုျပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ေပမဲ႔က်ဳပ္မ်က္ႏွာ

လည္းဘယ္လုိမွျပံဳးလို႔မရခဲ႔ပါဘူးမ်က္ရည္ေတြက်ေနတဲ႔အေမ့ကိုျမင္ျပီးမျပံဳးႏိုင္ပဲမ်က္ရည္ေတြသာစီးက်လာခဲ႔ပါတယ္မွန္ခ်ပ္နဲ႔နံရံၾကားလက္၀င္
ႏိုင္တဲ့ေနရာကိုကေနငိုရိႈက္ေနတဲ႔အေမ့လက္ကိုဆြဲယူနမ္းရိႈက္ျပီးမ်က္ရည္ၾကားကေျပာလာတဲ႔အေမ့စကားသံကိုးနားေထာင္မိေတာ့"လူေလးအ
စစအရာရာဂရုစိုက္ပါေနာ္ဆုိတဲ႔"အေမ့စကားသံကိုၾကားလိုက္ရေတာ့က်ဳပ္တုိ႔အေပၚမွာထားတဲ႔အေမ႔ရဲ႕သံေယာဇဥ္ကိုပိုျပီးနားလည္မိတယ္အေဖ
လည္းမ်က္ရည္မက်ေပမဲ႔မ်က္ႏွာေတာ့မေကာင္းပါဘူးငိုရိႈက္ေနတဲ႔အေမ့ကိုအားေပးႏွစ္သိမ့္ေနရွာပါတယ္ေလယာဥ္ခ်ိန္နီးျပီမုိ႔အေဖအေမနဲ႔
ညီေလးညီမေလးတုိ႔ကိုလက္ျပႏႈတ္ဆက္ျပီးအေပၚထပ္ကိုတက္လာခဲ႔ပါတယ္။

သြားရမည့္ႏိုင္ငံကိုေရာက္ျပန္ေတာ့လည္းေခ်ာေခ်ာေမာေမာေရာက္တယ္၊ေနရထိုင္ရတာအဆင္ေျပတယ္ဆုိတဲ႔အေၾကာင္းအရင္ဆံုးဖုန္းဆက္
လိုက္ပါတယ္ဒါမွစိတ္မခ်ျဖစ္ေနတဲ႔အေမလည္းသက္သာရာရသြားမွာမဟုတ္ပါလားေရျခားေျမျခားေရာက္ခဲ႔ျပန္ေတာ့လည္းအေဖနဲ႔အေမကို
အလြမ္းေျပၾကည့္စရာယူလာခဲ႔တဲ႔ဓာတ္ပံုေလးကိုကုတင္ေခါင္းရင္းမွာထားျပီးညစဥ္ညတုိင္းရတနာသံုးပါးႏွင့္တကြလက္အုပ္ခ်ီမိုးကန္ေတာ့ျပီးမွွ

အိပ္ယာ၀င္လာခဲ႔တာယေန႔ထိေအာင္ပါပဲအေမနဲ႔ဖုန္းေျပာတိုင္းအေမ့အသံၾကားရရင္တက္ၾကြလန္းဆန္းမႈကိုအျမဲတမ္းခံစားရတယ္ဘယ္ေလာက္
ပဲပင္ပန္းေနပါေစအေမ့အသံကိုၾကားရရင္အားလံုးေျပေပ်ာက္သြားတယ္အဲ႔ဒီေလာက္အထိအေမ့ေမတၱာကသားသမီးတုိ႔အေပၚမွာေအးခ်မ္းမႈကို
ေပးစြမ္းႏိုင္တာပါအေမ့ရဲ႕ေက်းဇူးေတြေၾကာင့္မေရာက္ဖူးတဲ႔အရပ္ေဒသေတြကိုေရာက္ရငယ္ငယ္ေလးကတည္းကအေမသင္ေပးခဲ႔တဲ႔ဘ၀အေတြ႕
အၾကံဳေတြေၾကာင့္ဘယ္အရပ္ဘယ္ေနရာကိုပဲေရာက္ေရာက္အခက္အခဲေတြကိုၾကံ့ၾကံ့ခံရင္ဆုိင္တြန္းလွန္ႏိုင္ဖုိ႔အားအင္ေတြရခဲ႔တယ္။အဲ႔ဒီလိုစာဖြဲ႔

မကုန္ႏိုင္ေသာေက်းဇူးတရာေတြအနႏၱနဲ႔အျမဲတမ္းျပည့္စံုေနတဲ႔အေမမ်ားကိုကိုယ္စားျပဳတဲ႔ျပာသိုလ္လျပည့္အေမအမ်ားေန႔မွာ
အေမ့ေက်းဇူးေတြကိုေအာက္ေမ႔သတိရမိေသာဒီစာစုေလးနဲ႔အေ၀းတစ္ေျမေရာက္အေမရဲ႕သားကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္အေမ။အေမက်န္းမာ၊
ခ်မ္သာျပီးေဘးဘယာကင္းေ၀းပါေစေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းသားတတ္စြမ္းသမွ်ျပဳလုပ္ရေသာကုသိုလ္အားလံုးအတြက္လည္းအေဖနဲ႔အေမကိုအမွ်ေပး
ေ၀းပါတယ္။

ဒီစာမူေလးကိုဖတ္ျပီးအေ၀းေရာက္သားသမီးေတြအေမမ်ားေန႔မွာေရႊညာသားေလးနည္းတူအေမ႔ေက်းဇူးေတြကိုျပန္လည္ေအာက္ေမ့သတိရရင္း
အေမ့ေက်းဇူးေတြဆပ္ႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ။

မ်ဳိးခန္႔(စကား၀ါေျမ)