သေဘာၤနဲ႔ ငရံ႕ပတူ

အခုရက္ပိုင္း အစားအေသာက္ေတြ အေၾကာင္းကို ဓာတ္က်ေနတယ္။ လုပ္မစား ျဖစ္ေပမဲ႔ စိတ္ထဲကေန ၾကံစည္ေနတာကို ပါးစပ္က ဖြင့္ဖြင့္ေျပာေနမိလို႔။ ဒီေန႔လည္း ေစ်းေရာက္ရင္ မသြားခ်င္ဆံုး အတန္းဘက္ကို မ်က္စိလည္ျပီး တည့္တည့္ေရာက္သြား ျပန္ေသးတယ္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံဆုိရင္ေတာ့ ေရႊဆုိင္ဘက္ကို ေျခဦးမလွည့္သလိုေပါ့ဗ်ာ။ ဒီမွာက အသီးအႏွံေတြက ေရႊျဖစ္ေနတာ ဆုိေတာ့ ျမင္ပါလ်က္နဲ႔ မၾကင္ရတဲ႔ အျဖစ္ဗ်ဳိ႕။ ကိုယ့္ဆီမွာ ျမင္ဖူးစားဖူးတဲ႔ အသီးအရြက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေစ်းအျမင့္ဆံုး ျဖစ္ေနေတာ့ ျမန္မာျပည္က အသီးအႏွံေတြကို ေျပးျမင္မိတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ရွားရွားပါးပါး သေဘာၤသီး ေတြ႔ခဲ႔တယ္။ ေစ်းကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ျမင့္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ႔ မၾကာခင္ျပန္ရေတာ့မွာဆုိေတာ့ ရြာေရာက္ရင္ ျပန္ေျပာျပရ ေအာင္လို႔ ေသခ်ာေတာ့ ၾကည့္ခဲ႔ေသးတယ္။ ကိုယ့္ေတာမွာမ်ား သေဘာၤသီး ဘယ္သူ႕အိမ္သြား ခူးခူး ေပါထားတာ။ ငရံ႕ပတူ ဆုိတာေတာ့ ဒီမွာ မျမင္မိပါဘူး။ သေဘာၤပြင့္နဲ႔က တြဲဘက္မို႔ ထည့္ေရးထားတာ။ ေျပာေနတာထက္ စိတ္ကူးနဲ႔ပဲ သေဘာၤသီးေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး သုပ္စားၾကမယ္ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ နယ္ဘက္မွာ သေဘာၤသီးဆုိတာ တကယ္ကိုေပါတာပါ။ အစိမ္းေတြကို ဆန္ကြဲနဲ႔ ေရာျပီး ၀က္ျပဳတ္ေကၽြးလို႔ရတဲ႔အထိေပါတယ္။ ေပါေတာ့လည္း သိပ္ျပီး တန္ဖိုးမထားတာေပါ့ေလ။ အခုေနရာလိုမ်ား ဆုိရင္ေတာ့ သူေ႒းပဲ။ သေဘာၤသီး တစ္လုံး ျမန္မာေငြနဲ႔တြက္ရင္ ေသာင္းေက်ာ္ေလာက္ ရိွတယ္။ ရြာမွာေပါတယ္ ဆုိျပီး လံုး၀မသံုးတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေတာရြာပဲေလေနာ့ ေနာက္ျပီး အပင္ဆုိတာက အသံုး၀င္တာခ်ည္းပဲေလ။

အသီးမွည့္ေတြနဲ႔ သေဘာၤပင္

သေဘာၤပင္မွာကလည္း လူတုိ႔မ်ားလို အဖိုနဲ႔အမဆုိျပီး ရိွျပန္ေသးတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ သေဘာၤပင္စိုက္ ေတာ့မယ္ဆုိရင္ အဖိုပင္နဲ႔အမပင္ သိရေအာင္ အပင္ေပါက္ေလးေတြကို ႏႈတ္ျပီး အျမစ္ကိုၾကည့္ခြဲတယ္။ ေရေသာက္ျမစ္ေခၚတဲ႔ အျမစ္မၾကီးက ႏွစ္ခြျဖစ္ေနရင္ အမပင္ ခြမေနရင္ အဖိုပင္ ဆုိတာသိႏိုင္တယ္။ အဖိုပင္ကေတာ့ အသီးမသီးဘူး အပြင့္ေတြပဲ ပြင့္တယ္။ အပြင့္ကလည္း အသံုး၀င္ပါတယ္။ ေရေႏြးျပဳတ္ျပီးေတာ့ သုပ္စားရင္ ေကာင္းေကာင္းမွေကာင္းေပါ့ဗ်ာ။ အခါးဓာတ္ေလးနဲနဲပါေပမဲ႔ စားလို႔ေကာင္းတယ္။ ငရံ႕ပတူရြက္နဲ႔ ေရာျပီးျပဳတ္ရင္ အခါးဓာတ္လည္း ေပ်ာက္တယ္။ ႏွစ္မ်ဳိးလံုး ေရာျပီးေတာ့လည္း သုပ္စားလို႔ေကာင္းပါတယ္။

သေဘာၤဖိုပြင့္က ဒီလို အခိုင္လိုက္ေလး ပြင့္တယ္(photo from google)

ဒါေလးေတြကို ခူးျပဳတ္ျပီး သုပ္စားႏိုင္ပါတယ္(photo from google)

ငရံ႕ပတူပင္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔နယ္ဘက္မွာ ေပါတာပါပဲ။ ေျပာင္းဖူးခင္း ႏွမ္းခင္းထဲဆုိရင္ သူတုိ႔ကိုပဲ ေပါင္းလုပ္ျပီး ႏႈတ္ေနရတာ။ အရြက္ႏုခ်ိန္ဆိုရင္ ခူးျပီးေတာ့ ျပဳတ္ျပီး ႏွမ္းေလွာ္ေထာင္းေလးနဲ႔ သုပ္စားရင္ ႏူးညံ့ညံ့ေလးနဲ႔ စားလို႕ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ သေဘာၤဖိုပြင့္နဲ႔ ေရာျပဳတ္ျပီး သုပ္စားရင္လည္း ထို႔အတူပါပဲ။ ေဆးအျဖစ္နဲ႔ကေတာ့ အဆိပ္ကိုႏိုင္တယ္ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အသိ တစ္ေယာက္ေျပာျပတာေတာ့ သူတုိ႔ရြာက လူယာခင္းထဲမွာ ပိုးထိ(ေျမြကိုက္တာ) အနားမွာက ဘယ္သူမွလည္း မရိွေတာ့ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ အနားရိွတဲ႔ ငရံ႕ပတူရြက္ေတြကို ၀ါးစားတာ ေျမြဆိပ္ေတြ ေျပသြားတယ္ဆုိပဲ။ အျမစ္လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ကိုလည္း ေရေျပာင္ေအာင္ေဆးျပီး ေျမြကိုက္တဲ႔ အေပၚမွာ အံုေပးရင္ ေျမြဆိပ္က်တယ္လို႔ ၾကားဖူးတယ္။ အရြက္ကိုေတာ့ အိမ္မွာတုန္းက မၾကာမၾကာ စားဖူးတယ္။ ေဆးအသံုးကေတာ့ ကိုယ္တုိင္မသံုးၾကည့္ဖူးဘူး။ သူမ်ားေျပာျပလုိ႔ သိရတာေလးကို ဗဟုသုတ အျဖစ္မွ်ေ၀တာပါ။

ငရံ႕ပတူပင္နဲ႔ အပြင့္ (photo from google)

သေဘာၤပင္ကေတာ့ ေဆးအသံုးထက္ အစားအေသာက္ပဲ သံုးၾကတာမ်ားတယ္။ စားတာလည္း ေဆးပဲေပါ့ဗ်ာ။ "အစာလည္းေဆး ေဆးလည္းအစာ" လို႔ဆုိတာကိုး။ အမ်ားဆံုးကေတာ့ အသီးစိမ္းကို သုပ္စား၊ခ်က္စား ၾကတာမ်ားတယ္။ သေဘာၤသီးစိမ္းကို ဗူးသီး၊ဖရံုသီးတုိ႔လို အရည္ေသာက္ေလး ခ်က္စားရင္လည္း ဟင္းျဖစ္တာပါပဲ။ အရင္ပို႔စ္မွာတုန္းက ၾကက္သားနဲ႔ခ်က္စားတာေလး ေျပာခဲ႔ပါေသးတယ္။ အမ်ားစုသိၾကတာ ကေတာ့ သေဘာၤသီးသုပ္ေပါ့။ အသုပ္စံုဆုိရင္ သေဘာၤသီးစိမ္းက မပါမျဖစ္ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရြာမွာကေတာ့ မိန္းခေလးအမ်ားစု ညလသာသာမွာ ဗိုင္းငင္ရင္း သေဘာၤသီးသုပ္ သုပ္စားတတ္ၾကတယ္။ ရခိုင္သုပ္လိုေတာ့ ငါးပိမပါဘူးဗ်။ ရြာမွာ သေဘာၤသီးသုပ္တာက ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ဆုိရင္ သေဘာၤသီး၊ ကုလားပဲေလွာ္ျပီးသားကို မညက္တညက္ ေထာင္းထားတာရယ္၊ မန္က်ည္းသီးမွည့္ကို ေရႏူးေအာင္စိမ္ထားတဲ႔ အဖတ္လိုက္ရယ္၊ ကုလားေအာ္သီးစပ္စပ္ ေထာင္းထားတာရယ္၊ ဆား၊ဟင္းခ်ဳိမႈန္႔ အဲ့ဒါေလးေတြပဲ။ ဆီေတာင္ မထည့္ဘူး။ ခ်ဥ္စပ္စပ္ေလးနဲ႔ ကုလားပဲမညက္တဲ႔အေစ့ေလးေတြပါ ေရာ၀ါးျပီး ေရေႏြးပူပူေလး ေသာက္ရတာ တကယ္ကို႔ အရသာရိွလွတယ္။

ငရံ႕ပတူ အသီး( photo from google)

ရြာတုန္းကေတာ့ လသာတဲ႔ညဆုိရင္ ဗိုင္းငင္တဲ႔ ၀ိုင္းရိွရာကို သြားသြားလည္ ျဖစ္တယ္။ စကားစျမည္ေျပာရင္း ေရာက္လို႔မၾကာခင္ တစ္မ်ဳိးမဟုတ္ တစ္မ်ဳိးေတာ့ စားရတတ္တယ္ေလ(ဟီးဟီး)။ အနည္းဆံုးဗ်ာ မန္က်ည္းေစ့ေလွာ္ေလးေတာ့ ၀ါးရတယ္ဗ်။ အခုေတာ့ ဗိုင္းငင္တာေတြလည္း ေပ်ာက္ကုန္ျပီလား မသိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ရြာမွာတုန္းကေတာ့ ရိွေသးတယ္။ ညဆုိ အိမ္လည္သြားရင္ ဗိုင္းငင္တဲ႔၀ိုင္းသြားသြားလည္တယ္ အဲ႔ဒီက လူစံုတယ္။ အထူးသျဖင့္ ရြာက မိန္းခေလးေတြကို တစ္ေနရာထဲမွာ အကုန္ေတြ႔ရတယ္(ဟဲ...ဟဲ)။ အညာက ဓေလ့ေလးေတြလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ စိုးမိတယ္ဗ်ာ။

သေဘာၤရြက္(photo from google)

သေဘာၤရြက္ႏုႏုေလးေတြကိုေတာ့ မီးေလးနဲ႔ ႏြမ္းသြားေအာင္ကင္ျပီး ထမင္းနဲ႔ ျမွဳပ္စားရင္ ေကာင္းပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အစိမ္းလိုက္စားတယ္။ ၾကိဳက္သလို စားႏိုင္ပါတယ္။ နဲနဲေတာ့ ခါးတယ္။ အရြက္ႏုေလးေတြကို ႏုပ္ႏုပ္လွီးျပီးေတာ့ ဆားေလးနဲနယ္ ေရေဆးျပီး လၻက္သုပ္ထဲမွာ ထည့္သုပ္စားရင္ ေလေရာဂါရိွသူေတြနဲ႔ တည့္ပါတယ္။

သေဘာၤအမပင္ရဲ႕ အပြင့္ပါ (photo from google)

သေဘာၤသီးမွည့္ေလး သံုးေဆာင္သြားပါအံုးဗ်ဳိ႕(photo from google)

သေဘာၤသီးမွည့္ကေတာ့ အခ်ဳိတည္းစရာ အျဖစ္ ထမင္းစားျပီးခ်ိန္နဲ႔၊ ေန႔လယ္ေန႔ခင္းေတြမွာ စားလို႔ႏိုင္သလို ညဘက္အိပ္ယာ ၀င္ခါနီးမွာ စားရင္လည္း ေကာင္းပါတယ္။ “မနက္ငွက္ေပ်ာ၊ ညသေဘာၤ” ဆုိျပီးလည္း ၾကားဖူးတယ္။ ငွက္ေပ်ာသီးကို မနက္အေစာမွာ စားရင္ က်န္းမာေရးအတြက္ေကာင္းတာလား၊ ပိုျပီးခ်ဳိတာကို ေျပာတာလားေတာ့ မသိပါ။ သေဘာၤသီးကိုလဲ အဲ႔ဒီလိုပါပဲ ညပိုင္းစားတာက ပိုေကာင္းတာလား ပိုခ်ဳိတာလား ဆိုတာကို မသိပါဘူး။ စာဆုိေလးကေတာ့ အဲ့လိုေလး ရိွတာသိတယ္။ ျမိဳ႕မွာေတာ့ သေဘာၤသီးမွည့္ကို ေဖ်ာ္ရည္လုပ္ေသာက္ၾကထင္ပ့ါ။ ဆုိင္ေတြမွာ ေရးထားတာ ေတြ႔တယ္။ အရမ္းမမွည့္ခင္ ရႊမ္းဗ်င္း ေလးမွာ ကိုက္စားရတာလည္း တစ္မ်ဳိးေကာင္းတယ္ဗ်။ ယိုးဒယား သေဘာၤသီးေထာင္းဆိုတာကိုေတာ့ ၾကားဖူးေပမဲ႔ မစားဖူးေသးပါဘူးဗ်ာ။

ဒါကေတာ့ ရခိုင္သုပ္ထင္တာပဲ အညာသုပ္မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာ၏ ၾကိဳက္တတ္ရင္ အ၀သာ စားသြား ဂ်ာ:):):)

ကိုင္း... ဒီေလာက္ဆုိရင္ သေဘာၤနဲ႔ ငရံ႕ပတူပင္ အေၾကာင္း အနည္းငယ္မွ် ဗဟုသုတ ရေလာက္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မသိတာေလးေတြကိုလည္း ျပန္ျပီးမွ်ေ၀ေပးခဲ့ပါအံုးဗ်ာ…

အားလံုး စိတ္ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ…