လြမ္းစရာမ်ားနဲ႔လတေပါင္း

 တေပါင္းလရဲ႕ သေကၤတ ေပါက္ပြင့္

တေပါင္းလထဲေရာက္လာျပီဆုိေတာ့မၾကာေတာ့တဲ႔အခ်ိန္အတြင္းမွာသၾကၤန္ဒိုးသံေတြလည္းၾကားရ
ေတာ့မည္။ မည္သုိ႔ပင္ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနေစကာမူရာသီစက္၀န္းရဲ႕အေငြ႔အသက္ကိုျမင္ရၾကားရ
ခံစားရသည္ႏွင့္စိတ္အစဥ္ကအတိတ္ဆီကိုျပန္ျပန္ေရာက္သြားတတ္သည္။ကိုယ့္ရပ္ရြာေဒသနဲ႔ေ၀းရာ
မွာေနရေသာေၾကာင့္ပဲသံေယာဇဥ္ပုိေလသလားမေျပာတတ္။မျမင္ရမေတြ႔ရတာၾကာတဲ႔ဒီရြာေဒသ
ပတ္၀န္းက်င္ေတြကိုစိတ္ကူးနဲ႔မွန္းျပီးလြမ္းရသည္ကလည္းစိတ္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလွသည္။

ေန႔ပူညခ်မ္းတေပါင္းလဆန္းဆိုတဲ႔စကားလိုေန႔မွာက်စ္က်စ္ေတာက္ပူေပမဲ႔ညပိုင္းေရာက္ရင္ေစာင္ျခံဳရ
မလြတ္ခ်င္ေသးတဲ႔ရာသီဥတုနဲ႔အတူေတာင္သူလုပ္ငန္းခြင္ေတြသိမ္းျပီးေဗ်ာသံစည္သံေတြညံညံေနတဲ႔
အခ်ိန္လည္းျဖစ္သည္။ရြာထဲမွာအလွဴ မ်ားရွိျပီဆုိမွျဖင့္အလွဴ မတုိင္ခင္ကတည္းကေမွ်ာ္ရေမာရသည္က
အလုပ္တစ္ခု။ဆိုင္းေတြမင္းသမီးေတြဘိသိတ္ေတြနဲ႔စည္စည္ကားကားလွဴ ၾကသည့္အလွဴ မို႔ပြဲၾကည့္ဖို႔
အတြက္တာစူရသည္ကလည္းအေမာ။

ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခြင္ၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့လည္းသစ္ရြက္ေၾကြေတြေလမွာလြင့္လို႔၊ျမက္ေျခာက္ေတာ
ေတြ၊ေရခမ္းေျခာက္စျပဳတဲ႔ေခ်ာင္းေျမာင္းေတြနဲ႔၊လယ္ရိုးေဘးကဇလုတ္ထဲမွာသစ္ရြက္ေၾကြက်ျပီး
နီက်င့္က်င့္အေရာင္ထေနတဲ႔ေရေတြ၊ထန္းပင္ေပၚကထန္းသမားတုိ႔ေလခၽြန္သံနဲ႔အတူေက်းငွက္သာရကာ
တုိ႔ရဲ႕က်ီက်ီၾကာၾကာေတးဆုိသံေတြကတေပါင္းလရဲ႕အလွကိုပီျပင္ေအာင္သရုပ္ေဖာ္ေနခ်ိန္ေပါ့။

ေပါက္ပင္လက္ပံပင္တုိ႔ရဲရဲနီေအာင္ပြင့္တဲ႔ဒီအခ်ိန္ဆိတ္ေက်ာင္းႏြားေက်ာင္းရင္းရိုးတံၾကဲၾကဲမွာတြဲလြဲခို
ေနတတ္တဲ႔ေဂြးသီးဒင္းက်န္ေလးေတြကိုေလးခြနဲ႔အလုအယက္ပစ္ခ်ၾကတာေတြ၊ဆီးပင္ေတြေအာက္မွာ
ေနာက္ဆံုးက်န္တဲ႔ဆီးသီးဒင္းက်န္ေလးေတြေကာက္၀ါးရတာကလည္းဘာနဲ႔မွမလဲႏိုင္တဲ႔အရသာမ်ဳိး
ေပါ့။ေႏြရာသီမွာေပၚလာတတ္တဲ႔တမာရြက္ႏုႏု၊သမုန္းဖူးေတြ၊ဖလံဖူးေတြခူးျပီးပါလာတဲ႔လြယ္အိတ္နဲ႔
နင္းသိပ္ထည့္၊ဆီတ္ေက်ာင္းႏြားေက်ာင္းသားဆုိေပမဲ႔မီးဖိုေခ်ာင္အတြက္ပါတတ္စြမ္းသမွ်ရွာေဖြရတဲ႔
ေတာသူေတာင္သားဘ၀ကိုေ၀းရေလလြမ္းေလပါပဲဗ်ာ။

တေပါင္းလရဲ႕အေဖာ္လက္ပံပြင့္

တေပါင္းလရဲ႕မနက္ေစာေစာထန္းရည္ခ်ဳိေသာက္ရတာလည္းတစ္မ်ဳိးေကာင္းတဲ႔အရသာေပါ့။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေရခမ္းေျခာက္စေခ်ာင္းရိုးေျမာင္းရိုးေလွ်ာက္ျပီးငါးပက္ရတာလည္းေပ်ာ္စရာေကာင္း
တာပဲ။ပဲစင္းငံုရိုးကိုတစ္ေပြ႕စာေလွ်ာ္နဲ႔တင္းတင္းပါေအာင္စည္းလို႔ေရမ်ားမ်ားရွိတဲ႔အုိင္ထဲ၊ဇလုတ္ထဲမွာ
ႏွစ္ျပီးငါးဖမ္းရတဲ႔နည္းကိုလည္းသတိရမိတယ္။ပထမေန႔မွာေရႏွစ္ထားခဲ႔ႏွစ္ညသံုးညေလာက္ထားျပီး
ပဲစင္းငံုရိုးစည္းကိုအသာျပန္ဆယ္၊ေရစပ္ေရာက္ေတာ့ကုန္းေပၚကိုမတင္လိုက္ရင္အထဲ၀င္ေအာင္းေန
တဲ႔ငါးေျမြထိုးေတြထြက္ထြက္လာလာတာမ်ားႏွစ္စည္းေလာက္ဆုိဟင္းတစ္ခါစားေတာ့အသာေလးေပါ့။

ရြာမွာတုန္းကေတာ့ရြာဓေလ့ရြာ့သဘာ၀ေတြနဲ႔ငရဲဆုိလည္းသတိမထား၀မ္းစာေရးအဆင္ေျပဖုိ႔သာေတြး
ျပီးလုပ္ခဲ႔ရတာေတြလည္းအခုသတိတရားထားတတ္လာတဲ႔အခါျပဳျပဳသမွ်ကုသိုလ္မ်ားနဲ႔သင္ပုန္းေက်တန္
ေကာင္းပါရဲ႕။တကယ္ပါေျပာရမယ္ဆုိအညာမွာကေႏြဆုိလည္းေႏြမုိ႔၊ေဆာင္းဆုိုလည္းေဆာင္းမုိ႔၊မိုးေရာက္
ျပန္ေတာ့မိုးရာသီမုိ႔သူ႔အခ်ိန္နဲ႔အခါလိုက္ေလ်ာညီစြာေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းပါတယ္။

ညညဆိုရြာအေနာက္ဘက္ကေတာင္ရိုးေတြဆီမွာေတာမီးေတြမ်ားေလာင္ျပီဆုိအေ၀းကၾကည့္ရင္
သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ရြာလယ္လမ္းမၾကီးကေနဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုမီးၾကာသြင္းသည့္အလားၾကည့္
လို႔ေကာင္းလိုက္တာ။ၾကက္ဦးတြန္မွထန္းလ်က္က်ဳိအိုးဆီကထန္းလ်က္က်ခါနီးထြက္ထြက္လာတဲ႔
ထန္းလ်က္နံ႔ေမႊးေမႊးကိုလည္းလြမ္းမိတယ္။

မန္းက်ည္းသီးမွည့္ေတြဆြတ္ျပီးခ်ိန္မန္က်ည္းသီးတစ္ပိသာတစ္က်ပ္ခြဲႏွစ္က်ပ္နဲ႔တစ္ေန႔ကိုအခ်ိန္
တစ္ဆယ္ဆယ့္ငါးပိသာျပီးေအာင္ထုျပီးမုန္႔ဖိုးစုခဲ႔တာလည္းလြမ္းမိရဲ႕။မန္က်ည္းရြက္ေတြျပန္
ေတာ့မန္က်ည္းရြက္ဟင္းေနတုိင္းစားခဲ႔ရတာကိုလည္းမေမ့ပါဘူး။ထန္းသီးနဲ႔မန္က်ည္းရြက္ႏုကို
ဆီမပါေရလည္ခ်က္ေလးနဲ႔ငရုတ္ေနာက္က်သီးေလးေတြကိုၾကက္သြန္ျဖဴ ဆားေရာေထာင္းစားရတဲ႔
အရသာကိုေတာ့အလြမ္းတကာ့အလြမ္းဆံုးေပါ့။

တေပါင္းလညေနခ်မ္းဆုိရြာေခ်ာင္းမွာေရထမ္းရတာလည္းေပ်ာ္ဖို႔တစ္မ်ဳိးေကာင္းတာပါပဲ။ေခၽြးတခၽြဲခၽြဲ
နဲ႔ေရထမ္းရင္းသူငယ္ခ်င္းတစ္ေတြစကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ခဲ့ၾကတာကိုလည္းမေမ့ေသးပါဘူး။
ရြာေခ်ာင္းထိပ္ကအေစာဆံုးႏုတဲ႔တမာပင္ၾကီးေပၚေရပုံးထမ္းခ်ျပီးတမာရြက္ႏုေတြတက္ခူးရတာကို
လည္းမ်က္ေစ့ထဲမွာျမင္ေယာင္မိတယ္။

ထိုင္းမွာအလုပ္လုပ္တဲ႔ငယ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အင္တာနက္ေပၚမွာျပန္ေတြ႔လိုဒီအေၾကာင္းေတြကိုသူနဲ႔
ျပန္ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။သူကလည္းမၾကာခင္မွာရြာကိုျပန္ေတာ့မည့္အေၾကာင္းမင္းျပန္လာရင္
ရြာကိုလာလည္ရင္းအရင္ကလိုေတာလည္ငါးဖမ္းလုပ္ၾကေသးတာေပါ့ကြာဆုိျပီးအေဖာ္ညိွသြား
ေသးတယ္။သူနဲ႔ျပန္အဆက္အသြယ္ရတာကပဲအလြမ္းေျဖစရာတစ္ခုမို႔၀မ္းသာမိတယ္။ဖုန္းနဲ႔
လိုင္းေပၚတက္လာရင္စကားေတြေျပာလို႔မျပီးႏိုင္ဘူး။သူကလည္းရြာမွာျဖစ္ေနတဲ႔အေၾကာင္း
ေတြကိုအားတက္သေရာေျပာေျပာျပ၊ဓာတ္ပံုေတြရိုက္ပို႔၊ဒီကမရိုးမရြနဲ႔ခ်က္ခ်င္းထျပန္ခ်င္စိတ္ကို
မနည္းထိန္းေနရတယ္။တေန႔ကပဲဇာတ္ပြဲေၾကာ္ျငာပိုစတာပံုကိုေဖ့စ္ဘြတ္ကေနပို႔လိုက္ေသးတယ္။
ရြာေက်ာင္းမုဒ္ဦးအလွဴ ေအာင္ပြဲမွာဇာတ္ပြဲပါတယ္ကြတဲ႔။ေအးကြာငါကေတာ့ဇာတ္ပြဲထက္ပြဲေစ်း
တန္းမွာအေၾကာ္စားရတာကိုပိုသတိရတယ္လို႔၊ပြဲေစ်းမွာေရာင္းတဲ႔ဘယာေၾကာ္တုိ႔၊ဗူးသီးေၾကာ္တုိ႔
ဆုိတာတကယ့္စားလို႔ေကာင္းတာဗ်။ကုိယ့္လယ္ထြက္ကုလားပဲစစ္စစ္ကိုအျခမ္းခြဲေရစိမ္ၾကိတ္ျပီး
ဘယာေၾကာ္ေၾကာ္ေရာင္းတာ၊ပဲမႈန္႔စစ္စစ္နဲ႔လုပ္တဲ႔တုိ႔ဟူးသုပ္နဲ႔အသုပ္စံုေတြကပြဲေစ်းမွာဆုိ
လက္မလည္ေအာင္ေရာင္းရတဲ႔ဆုိင္ေတြေပါ့ဗ်ာ။

က်ဳပ္ကစာတစ္ေစာင္ေပတစ္ဖြဲ႔နဲ႔လြမ္းခ်င္းေတြေရးေကာင္းေနခ်ိန္မွာရြာကသူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့
ဇာတ္ပြဲမွာေပ်ာ္ဖုိ႔ျပင္လို႔ဆင္လို႔ေနၾကမွာျမင္ေယာင္မိေသးတယ္ဗ်ာ။ျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့တစ္လ
ေလာက္ရြာမွာေအးေအးေဆးေဆးသြားျပီးအနားယူရင္းငယ္ငယ္ကသြားခဲ႔တဲ့ေနရာေတြကို
အေရာက္သြားျပီးအညာသားဘ၀ရဲ႕အရသာကိုတ၀ၾကီးခံစားခ်င္ေသးတယ္။

အားလံုးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစဗ်ာ။စာမေရးတာၾကာလို႔အလြမ္းေတြတသီၾကီးနဲ႔တေပါင္းလရဲ႕
အညာကလြမ္းစရာေတြကိုျပန္ျမင္ေယာင္ရင္းေရးလိုက္တာပါ။

အစဥ္ေလးစားမႈျဖင့္

ေရႊညာသားေလး