အေဆာင္ေရာက္ေတာ့အခန္းမွာပစၥည္းအစံုအလင္ထည့္ေပးထားတဲ႔အထဲမွာဖုန္စုတ္စက္လည္း
ပါတယ္။အဲ႔ဒါနဲ႔သံုးေလးရက္ၾကာေတာ့အခန္းသန္႔ရွင္းေရးလုပ္မယ္ေပါ့။အခန္းကဖုန္လည္းမရိွေတာ့
ေနမယ္ဆုိေနလို႔ရပါတယ္။ဒါေပမဲ႔အသစ္အဆန္းဆုိစူးစမ္းခ်င္စိတ္ကငယ္ထိပ္ေရာက္ေရာက္လာေတာ့
ေနရာလြတ္ရယ္လို႔သိပ္မရွိတဲ႔အခန္းထဲကေကာ္ေဇာကိုအဲ့ဒီဖုန္စုတ္စက္နဲ႔လိုက္ျပီးဖုန္စုတ္ေနတာ
အစပိုင္းေတာ့အဟုတ္ပါပဲ။မီးပလပ္ေပါက္ထုိးရမည့္ၾကိဳးကိုလည္းဆြဲထုတ္လုိက္တုန္းကေတာ့
အဆင္ေျပေျပပဲ။ဖုန္စုတ္ျပီးလို႔ျပန္သိမ္းေတာ့ဆြဲထုတ္ထားတဲ႔ၾကိဳးကိုျပန္မထည့္တတ္ေတာ့ဘူး။
အဲ႔ဒါနဲ႔ဖားနဲ႔တူတဲ႔ဖုန္စုတ္စက္ကိုဖင္လွန္ေခါင္းလွန္ျပီးခလုပ္ရွာတာဘယ္လိုမွမေတြ႔ဘူး။ေတြ႔သမွ်
ဘုေတြလိုက္ႏွိပ္ေတာ့လည္းၾကိဳးကဒီအတုိင္းပဲ။ဒါနဲ႔ေနာက္ဆံုးလက္ေလွ်ာ့ျပီးၾကိဳးကိုအျပင္မွာေခြ
ျပီးေတာ့ျပန္သိမ္းထားလုိက္တယ္။ေနာက္တစ္ၾကိမ္လည္းထိုနည္းအတုိင္းပဲထုတ္ျပီးသန္႔ရွင္းေရး
လုပ္။ၾကိဳးကိုအျပင္မွာေခြလ်က္နဲ႔ျပန္သိမ္း။ေခါင္းထဲမွာလည္းစဥ္းစားတာေပါ့ၾကိဳးျပန္ရုပ္တဲ႔ခလုတ္
ပါကိုပါရမွာေပါ့ေလ။ဒါေပမဲ႔ေတြ႔ေအာင္မရွာတတ္ေတာ့ၾကိဳးတန္းလန္းနဲ႔ပဲဖုန္စုတ္စက္ကုိျပန္သိမ္း
လိုက္တယ္။ဒါေပမဲ႔စက္ထားတဲ႔ေနရာကစက္တခုစာပဲမုိ႔ၾကိဳးတန္းလန္းနဲ႔က်ေတာ့အဆင္သိပ္မေျပ
ဘူး။
တတိယတစ္ၾကိမ္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ျပီးေတာ့မွခလုပ္ကိုသြားေတြ႔တယ္။အဲ႔ဒီဖုန္စုတ္စက္ရဲ႕လက္ကိုင္
မွာၾကိဳးရဲ႕ပလပ္ေခါင္းပံုေလးျမင္လို႔အဲ႔ဒီလက္ကိုင္ကိုအေပၚေအာက္ကစားရင္လႈပ္ရွားၾကည့္ေတာ့မွ
ၾကိဳးကလႈပ္လာလို႔ေအာက္ကိုဖိလိုက္လႊတ္လိုက္ဆက္လုပ္ေတာ့ၾကိဳးကအထဲကိုျပန္၀င္သြားေတာ့
တယ္။အရင္လည္းျမင္ေတာ့ျမင္ဖူးပါတယ္။ကိုယ္တုိင္မကိုင္တြယ္ရေတာ့ဘယ္လိုမွန္းမသိတာေလ။
အညာမွာေတာ့ဖုန္ေတာထူထူမွာေနရတာမို႔ဖုန္စုတ္စက္သံုးရင္လည္းစက္ဖုိးနဲ႔မြဲမွာ။တခါတေလ
အိမ္ထဲသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရင္ႏွာေခါင္းနဲ႔ပါးစပ္ကိုအ၀တ္နဲ႔စည္းထားရတာ။ဖုန္ေတြ၀င္လြန္းလုိ႔အသက္
ေကာင္းေကာင္းမရႈႏိုင္ဘူး။အဲ႔ဒီေတာ့အမိႈက္လွဲရင္လြယ္လြယ္ရတဲ႔လက္ျဖစ္တံျမက္စည္းပဲသံုးၾကတာ။
ထန္းတံျမက္စည္း၊ပဲစင္းငံုေပၚခ်ိန္ဆုိပဲစင္းငံုရိုးလက္တစ္ဆုပ္ေလာက္ေလွ်ာ္နဲ႔စုစည္းလုိက္ရင္တံျမက္္
စည္းျဖစ္တာ။
အခုေတာ့နည္းပညာနဲ႔လုပ္ထားတဲ႔ဖုန္စုတ္စက္ကိုမွအညာသားနဲ႔လာေတြ႔တာေလ :)ဒါေပမဲ႔ေနာက္လူ
ေတြကိုေတာ့ကိုယ္လိုမျဖစ္ေအာင္ေျပာျပလို႔ရျပီ။ကိုယ္ေတြ႔သင္ခန္းစာနဲ႔ျပန္ဆရာလုပ္လို႔ရျပီေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္တခုကေတာ့လွ်ပ္စစ္မီးပူပါ။အေဆာင္ရံုးခန္းမွာမီးပူငွားလို႔ရတယ္ေျပာထားေတာ့မီးပူသြားငွား
ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာမီးပူတုိ္က္မယ္စိတ္ကူးနဲ႔သြားငွားပါတယ္။ဟိုကလည္းအျပည့္အစံုေအာက္ခံခံုပါ
ေပးလိုက္တယ္။သူ႔ထက္ၾကီးတဲ႔ေအာက္ခံခံုရွိေသးတယ္အငယ္နဲ႔အဆင္မေျပရင္ျပန္လာလဲပါတဲ႔။
အားမနာနဲ႔ဆုိျပီးေျပာလုိက္ေသးတယ္။ဒါနဲ႔ပဲအုိေကတယ္ဆုိျပီးမီးပူနဲ႔ေအာက္ခံခံုနဲ႔ယူျပီးအခန္းကို
ျပန္လာခဲ႔တယ္။အခန္းေရာက္ေတာ့မီးပူထည့္ထားတဲ႔ပံုးကလက္ဆြဲကိုင္းနဲ႔မနည္းဖြင့္ယူရေသးတယ္။
မီးပူအျပင္ေရာက္ေတာ့မီးပူထည့္ထားတဲ႔ဒိုင္ခြက္မွာပလပ္ၾကိဳးေတြ႔တယ္၊မီးပူမွာေတာ့ၾကိဳးကမပါဘူး။
အင္းဒီတစ္ခါလည္းငါ့ကိုအရူးလုပ္ျပန္ျပီထင္တယ္ဆုိျပီးမီးပူကုိၾကည့္လိုက္ဒိုင္ခြက္ၾကည့္လုိက္နဲ႔ေပါ့။
ေနာက္ေတာ့မွသေဘာေပါက္သြားတယ္။မီးပူကၾကိဳးမလိုဘဲဒိုင္ခြက္မွာပဲျပန္တင္လိုက္၊ယူျပီးတုိက္လိုက္
ဒိုင္ခြက္မွာျပန္တင္လုိက္လုပ္ရတာ။ဒိုင္ခြက္မွာတင္ထားရင္မီးပူဆီကိုလွ်ပ္စစ္၀င္တယ္၊မယူျပီးအက်ီၤကို
တုိက္ေတာ့မီးပူကပူလ်က္ေပါ့။တကယ္ဆုိလွ်ပ္စစ္မီးပူနဲ႔ကမစိမ္းလွပါဘူး။ဆယ္တန္းတက္ေတာ့ျမိဳ႕ေပၚ
ကိုေရာက္ကတည္းကအေဒၚအိမ္မွာသံုးေနက်၊မီးပူအမ်ဳိးအစားကြာသြားေတာ့မ်က္စိလည္သြားတာ :)
အရင္တုန္းကမီးပူနဲ႔ပလပ္ၾကိဳးတြဲလ်က္ပဲျမင္ဖူးထားတာမို႔ပါ။ဒါေပမဲ႔အညာကမီးပူကလည္းၾကိဳးမပါဘူး
ေနာ္။ေၾကးမီးအိုးမွာမီးေသြးမီးက်ည္းခဲထည့္ျပီးယပ္ေတာင္္ေလးနဲ႔ယပ္လိုက္အင္က်ီၤကိုတိုက္လိုက္နဲ႔ေလ။
အဲ႔ေၾကးမီးအိုးကေတာ့သိပ္အဆင္မေျပဘူး။မီးပြားစင္ျပီးအက်ီၤေပၚက်ရင္မီးေလာင္ေပါက္ျဖစ္ေရာ၊ေနာက္
ျပီးျပာကလည္းက်တတ္ေသးတယ္။အဲ႔ဒါေၾကာင့္အလွဴအတန္းရွိပါမွပဲအက်ၤီအသစ္ေလးေတြမီးပူတုိက္
တာ။က်န္တဲ႔အခ်ိန္ကေတာ့မီးပူတုိက္ျပီးမ၀တ္ၾကပါဘူး။လက္လႈပ္မွပါးစပ္လႈပ္ရသူေတြမို႔အလွအပ
အတြက္အခ်ိန္သိပ္မေပးႏိုင္ၾကတာလည္းပါတာေပါ့ဗ်ာ။
အခုေတာ့အရင္ကနဲ႔စာရင္ရြာဘက္ေတြလည္းေခတ္မွီေနၾကေလာက္ပါျပီ။ဖုန္းေတြလြယ္လြယ္၀ယ္လို႔
ရေတာ့ေတာထဲသြားရင္းလည္းဖုန္းေလးခါးခ်ိတ္၊ဆိတ္ေက်ာင္းတဲ႔သူကလည္းဖုန္းေလးလြယ္အိတ္ထဲ
ထည့္၊ယာထြန္တဲ႔သူကလည္းဖုန္းေလးနဲ႔အဆင္ေတြေျပေနၾကမွာေသခ်ာတယ္။တခါတေလရြာကေဆြမ်ဳိး
ေတြနဲ႔႔ေျပာခ်င္လို႔ဦးေလးဆီဖုန္းဆက္ရင္ငါကေတာထဲမွာေနၾကာက်ဲေနတာ၊မင္းေလးေလးအခုတင္ပဲႏြားစာ
ရိတ္ျပီးျပန္သြားႏွင့္ျပီဆုိလို႔ျပံဳးမိေသးတယ္။ဖုန္းခါးခ်ိတ္ျပီးယာထြန္ႏွမ္းၾကဲလုပ္ေနၾကျပီ။အင္တာနက္ေတြ
ဘာေတြမ်ားသံုးတတ္ေနရင္ေတာ့ေလအညာကေဖ့စ္ဘြတ္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာအညာသူအညာသားေတြရဲ႕
အလွစစ္အလွမွန္ေတြကိုျမင္ေတြၾကရမွာက်ိန္းေသပါပဲဗ်ာ။
ကိုယ္ၾကံဳရတာေတြလည္းဖလွယ္ရင္းရြာမွာေျပာင္းလဲေနတာေတြလည္းၾကည့္ရင္းအညာကိုျပန္ခ်င္စိတ္
ျဖစ္မိတယ္။ကိုယ့္အျဖစ္ေတြျပန္ေျပာရင္ေတာ့ရယ္ၾကမွာလည္းေသခ်ာတယ္။မင္းႏွယ္ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ
ဆုိျပီးေပါ့။တာ၀န္ဆုိတဲ႔အရာတစ္ခုျပီဆံုးတဲ႔တစ္ေန႔ေတာ့ေနာက္လူေတြကိုယ့္လိုမျဖစ္ရေအာင္ကိုယ့္
ေတြ႔အလြဲေလးေတြကိုသင္ခန္းစာယူျပီးျပန္ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။အခုေတာ့အားလံုးကိုျပန္ေျပာႏိုင္
ေအာင္အေတြ႔အၾကံဳသစ္ေတြကိုအလြဲအမွားေလးေတြနဲ႔စရင္းအေကာင္းအမွန္ေတြဆီကိုတျဖည္းျဖည္း
ေရႊ႕လို႔အေကာင္းဆံုးေသာအနာဂတ္ဆီသိုဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းေနပါေၾကာင္း...တခါတေလေတာ့
အညာသားလည္း အ ပါ တယ္ လုိ႔....:)
က်ေနာ္ေရးသမွ်လာေရာက္အားေပးၾကတဲ႔အတြက္ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ
က်န္းမာခ်မ္းသာျပီးလိုအင္ဆႏၵေတြျပည့္၀ၾကပါေစေၾကာင္းဆုေတာင္းေမတၱာပုိ႔သပါတယ္။
ပါတယ္။အဲ႔ဒါနဲ႔သံုးေလးရက္ၾကာေတာ့အခန္းသန္႔ရွင္းေရးလုပ္မယ္ေပါ့။အခန္းကဖုန္လည္းမရိွေတာ့
ေနမယ္ဆုိေနလို႔ရပါတယ္။ဒါေပမဲ႔အသစ္အဆန္းဆုိစူးစမ္းခ်င္စိတ္ကငယ္ထိပ္ေရာက္ေရာက္လာေတာ့
ေနရာလြတ္ရယ္လို႔သိပ္မရွိတဲ႔အခန္းထဲကေကာ္ေဇာကိုအဲ့ဒီဖုန္စုတ္စက္နဲ႔လိုက္ျပီးဖုန္စုတ္ေနတာ
အစပိုင္းေတာ့အဟုတ္ပါပဲ။မီးပလပ္ေပါက္ထုိးရမည့္ၾကိဳးကိုလည္းဆြဲထုတ္လုိက္တုန္းကေတာ့
အဆင္ေျပေျပပဲ။ဖုန္စုတ္ျပီးလို႔ျပန္သိမ္းေတာ့ဆြဲထုတ္ထားတဲ႔ၾကိဳးကိုျပန္မထည့္တတ္ေတာ့ဘူး။
အဲ႔ဒါနဲ႔ဖားနဲ႔တူတဲ႔ဖုန္စုတ္စက္ကိုဖင္လွန္ေခါင္းလွန္ျပီးခလုပ္ရွာတာဘယ္လိုမွမေတြ႔ဘူး။ေတြ႔သမွ်
ဘုေတြလိုက္ႏွိပ္ေတာ့လည္းၾကိဳးကဒီအတုိင္းပဲ။ဒါနဲ႔ေနာက္ဆံုးလက္ေလွ်ာ့ျပီးၾကိဳးကိုအျပင္မွာေခြ
ျပီးေတာ့ျပန္သိမ္းထားလုိက္တယ္။ေနာက္တစ္ၾကိမ္လည္းထိုနည္းအတုိင္းပဲထုတ္ျပီးသန္႔ရွင္းေရး
လုပ္။ၾကိဳးကိုအျပင္မွာေခြလ်က္နဲ႔ျပန္သိမ္း။ေခါင္းထဲမွာလည္းစဥ္းစားတာေပါ့ၾကိဳးျပန္ရုပ္တဲ႔ခလုတ္
ပါကိုပါရမွာေပါ့ေလ။ဒါေပမဲ႔ေတြ႔ေအာင္မရွာတတ္ေတာ့ၾကိဳးတန္းလန္းနဲ႔ပဲဖုန္စုတ္စက္ကုိျပန္သိမ္း
လိုက္တယ္။ဒါေပမဲ႔စက္ထားတဲ႔ေနရာကစက္တခုစာပဲမုိ႔ၾကိဳးတန္းလန္းနဲ႔က်ေတာ့အဆင္သိပ္မေျပ
ဘူး။
တတိယတစ္ၾကိမ္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ျပီးေတာ့မွခလုပ္ကိုသြားေတြ႔တယ္။အဲ႔ဒီဖုန္စုတ္စက္ရဲ႕လက္ကိုင္
မွာၾကိဳးရဲ႕ပလပ္ေခါင္းပံုေလးျမင္လို႔အဲ႔ဒီလက္ကိုင္ကိုအေပၚေအာက္ကစားရင္လႈပ္ရွားၾကည့္ေတာ့မွ
ၾကိဳးကလႈပ္လာလို႔ေအာက္ကိုဖိလိုက္လႊတ္လိုက္ဆက္လုပ္ေတာ့ၾကိဳးကအထဲကိုျပန္၀င္သြားေတာ့
တယ္။အရင္လည္းျမင္ေတာ့ျမင္ဖူးပါတယ္။ကိုယ္တုိင္မကိုင္တြယ္ရေတာ့ဘယ္လိုမွန္းမသိတာေလ။
အညာမွာေတာ့ဖုန္ေတာထူထူမွာေနရတာမို႔ဖုန္စုတ္စက္သံုးရင္လည္းစက္ဖုိးနဲ႔မြဲမွာ။တခါတေလ
အိမ္ထဲသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရင္ႏွာေခါင္းနဲ႔ပါးစပ္ကိုအ၀တ္နဲ႔စည္းထားရတာ။ဖုန္ေတြ၀င္လြန္းလုိ႔အသက္
ေကာင္းေကာင္းမရႈႏိုင္ဘူး။အဲ႔ဒီေတာ့အမိႈက္လွဲရင္လြယ္လြယ္ရတဲ႔လက္ျဖစ္တံျမက္စည္းပဲသံုးၾကတာ။
ထန္းတံျမက္စည္း၊ပဲစင္းငံုေပၚခ်ိန္ဆုိပဲစင္းငံုရိုးလက္တစ္ဆုပ္ေလာက္ေလွ်ာ္နဲ႔စုစည္းလုိက္ရင္တံျမက္္
စည္းျဖစ္တာ။
အခုေတာ့နည္းပညာနဲ႔လုပ္ထားတဲ႔ဖုန္စုတ္စက္ကိုမွအညာသားနဲ႔လာေတြ႔တာေလ :)ဒါေပမဲ႔ေနာက္လူ
ေတြကိုေတာ့ကိုယ္လိုမျဖစ္ေအာင္ေျပာျပလို႔ရျပီ။ကိုယ္ေတြ႔သင္ခန္းစာနဲ႔ျပန္ဆရာလုပ္လို႔ရျပီေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္တခုကေတာ့လွ်ပ္စစ္မီးပူပါ။အေဆာင္ရံုးခန္းမွာမီးပူငွားလို႔ရတယ္ေျပာထားေတာ့မီးပူသြားငွား
ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာမီးပူတုိ္က္မယ္စိတ္ကူးနဲ႔သြားငွားပါတယ္။ဟိုကလည္းအျပည့္အစံုေအာက္ခံခံုပါ
ေပးလိုက္တယ္။သူ႔ထက္ၾကီးတဲ႔ေအာက္ခံခံုရွိေသးတယ္အငယ္နဲ႔အဆင္မေျပရင္ျပန္လာလဲပါတဲ႔။
အားမနာနဲ႔ဆုိျပီးေျပာလုိက္ေသးတယ္။ဒါနဲ႔ပဲအုိေကတယ္ဆုိျပီးမီးပူနဲ႔ေအာက္ခံခံုနဲ႔ယူျပီးအခန္းကို
ျပန္လာခဲ႔တယ္။အခန္းေရာက္ေတာ့မီးပူထည့္ထားတဲ႔ပံုးကလက္ဆြဲကိုင္းနဲ႔မနည္းဖြင့္ယူရေသးတယ္။
မီးပူအျပင္ေရာက္ေတာ့မီးပူထည့္ထားတဲ႔ဒိုင္ခြက္မွာပလပ္ၾကိဳးေတြ႔တယ္၊မီးပူမွာေတာ့ၾကိဳးကမပါဘူး။
အင္းဒီတစ္ခါလည္းငါ့ကိုအရူးလုပ္ျပန္ျပီထင္တယ္ဆုိျပီးမီးပူကုိၾကည့္လိုက္ဒိုင္ခြက္ၾကည့္လုိက္နဲ႔ေပါ့။
ေနာက္ေတာ့မွသေဘာေပါက္သြားတယ္။မီးပူကၾကိဳးမလိုဘဲဒိုင္ခြက္မွာပဲျပန္တင္လိုက္၊ယူျပီးတုိက္လိုက္
ဒိုင္ခြက္မွာျပန္တင္လုိက္လုပ္ရတာ။ဒိုင္ခြက္မွာတင္ထားရင္မီးပူဆီကိုလွ်ပ္စစ္၀င္တယ္၊မယူျပီးအက်ီၤကို
တုိက္ေတာ့မီးပူကပူလ်က္ေပါ့။တကယ္ဆုိလွ်ပ္စစ္မီးပူနဲ႔ကမစိမ္းလွပါဘူး။ဆယ္တန္းတက္ေတာ့ျမိဳ႕ေပၚ
ကိုေရာက္ကတည္းကအေဒၚအိမ္မွာသံုးေနက်၊မီးပူအမ်ဳိးအစားကြာသြားေတာ့မ်က္စိလည္သြားတာ :)
အရင္တုန္းကမီးပူနဲ႔ပလပ္ၾကိဳးတြဲလ်က္ပဲျမင္ဖူးထားတာမို႔ပါ။ဒါေပမဲ႔အညာကမီးပူကလည္းၾကိဳးမပါဘူး
ေနာ္။ေၾကးမီးအိုးမွာမီးေသြးမီးက်ည္းခဲထည့္ျပီးယပ္ေတာင္္ေလးနဲ႔ယပ္လိုက္အင္က်ီၤကိုတိုက္လိုက္နဲ႔ေလ။
အဲ႔ေၾကးမီးအိုးကေတာ့သိပ္အဆင္မေျပဘူး။မီးပြားစင္ျပီးအက်ီၤေပၚက်ရင္မီးေလာင္ေပါက္ျဖစ္ေရာ၊ေနာက္
ျပီးျပာကလည္းက်တတ္ေသးတယ္။အဲ႔ဒါေၾကာင့္အလွဴအတန္းရွိပါမွပဲအက်ၤီအသစ္ေလးေတြမီးပူတုိက္
တာ။က်န္တဲ႔အခ်ိန္ကေတာ့မီးပူတုိက္ျပီးမ၀တ္ၾကပါဘူး။လက္လႈပ္မွပါးစပ္လႈပ္ရသူေတြမို႔အလွအပ
အတြက္အခ်ိန္သိပ္မေပးႏိုင္ၾကတာလည္းပါတာေပါ့ဗ်ာ။
အခုေတာ့အရင္ကနဲ႔စာရင္ရြာဘက္ေတြလည္းေခတ္မွီေနၾကေလာက္ပါျပီ။ဖုန္းေတြလြယ္လြယ္၀ယ္လို႔
ရေတာ့ေတာထဲသြားရင္းလည္းဖုန္းေလးခါးခ်ိတ္၊ဆိတ္ေက်ာင္းတဲ႔သူကလည္းဖုန္းေလးလြယ္အိတ္ထဲ
ထည့္၊ယာထြန္တဲ႔သူကလည္းဖုန္းေလးနဲ႔အဆင္ေတြေျပေနၾကမွာေသခ်ာတယ္။တခါတေလရြာကေဆြမ်ဳိး
ေတြနဲ႔႔ေျပာခ်င္လို႔ဦးေလးဆီဖုန္းဆက္ရင္ငါကေတာထဲမွာေနၾကာက်ဲေနတာ၊မင္းေလးေလးအခုတင္ပဲႏြားစာ
ရိတ္ျပီးျပန္သြားႏွင့္ျပီဆုိလို႔ျပံဳးမိေသးတယ္။ဖုန္းခါးခ်ိတ္ျပီးယာထြန္ႏွမ္းၾကဲလုပ္ေနၾကျပီ။အင္တာနက္ေတြ
ဘာေတြမ်ားသံုးတတ္ေနရင္ေတာ့ေလအညာကေဖ့စ္ဘြတ္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာအညာသူအညာသားေတြရဲ႕
အလွစစ္အလွမွန္ေတြကိုျမင္ေတြၾကရမွာက်ိန္းေသပါပဲဗ်ာ။
ကိုယ္ၾကံဳရတာေတြလည္းဖလွယ္ရင္းရြာမွာေျပာင္းလဲေနတာေတြလည္းၾကည့္ရင္းအညာကိုျပန္ခ်င္စိတ္
ျဖစ္မိတယ္။ကိုယ့္အျဖစ္ေတြျပန္ေျပာရင္ေတာ့ရယ္ၾကမွာလည္းေသခ်ာတယ္။မင္းႏွယ္ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ
ဆုိျပီးေပါ့။တာ၀န္ဆုိတဲ႔အရာတစ္ခုျပီဆံုးတဲ႔တစ္ေန႔ေတာ့ေနာက္လူေတြကိုယ့္လိုမျဖစ္ရေအာင္ကိုယ့္
ေတြ႔အလြဲေလးေတြကိုသင္ခန္းစာယူျပီးျပန္ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။အခုေတာ့အားလံုးကိုျပန္ေျပာႏိုင္
ေအာင္အေတြ႔အၾကံဳသစ္ေတြကိုအလြဲအမွားေလးေတြနဲ႔စရင္းအေကာင္းအမွန္ေတြဆီကိုတျဖည္းျဖည္း
ေရႊ႕လို႔အေကာင္းဆံုးေသာအနာဂတ္ဆီသိုဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းေနပါေၾကာင္း...တခါတေလေတာ့
အညာသားလည္း အ ပါ တယ္ လုိ႔....:)
က်ေနာ္ေရးသမွ်လာေရာက္အားေပးၾကတဲ႔အတြက္ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ
က်န္းမာခ်မ္းသာျပီးလိုအင္ဆႏၵေတြျပည့္၀ၾကပါေစေၾကာင္းဆုေတာင္းေမတၱာပုိ႔သပါတယ္။
အစဥ္ေလးစားလ်က္
ေရႊညာသားေလး
1 comments:
ေပးတဲ႔ဆုနဲ႔ျပည္႔႔ပါေစဗ်ာ...။ ရခိုင္မွာေနတဲ႔ေတာက္ေလွ်ာက္လံုး မီးေသြးမီးပူသံုးခဲ႔ရတာဆိုေတာ႔ မီးေသြးမီးပူနဲ႔တုိက္တာေတာ႔ expert ပဲ ။ ျပာေတြထြက္ေအာင္ ၊ မီးပြားေတြထြက္သြားေအာင္ ယပ္ေတာင္ေလးခပ္လိုက္ ၊ မီးပူေလးတုိက္လိုက္နဲ႔ ေၾကးမီးပူေလးေလးၾကီးေတြနဲ႔တိုက္ဖူးတယ္ ။ ခုေန အဲဒီမီးပူနဲ႔တုိက္ဆုိ မတိုက္ႏုိင္ေလာက္ေတာ႔ဘူး ။ ခုေခတ္မွာက မီးပူဆို ေပါ႔သထက္ေပါ႔ေအာင္လုပ္ၾကတာကိုး ။ ေၾကးမီးပူေတြက ကရိကထမ်ားေပမယ္႔ မီးမလာတဲ႔နယ္ေတြအတြက္က အသံုး၀င္ဆဲေပါ႔ေနာ္ ။ အစစအရာရာလြယ္လြယ္ကူကူရတဲ႔ေခတ္မွာေတာင္ နယ္ဘက္ေတြမွာ ခက္ခဲေနတုန္းပဲ ကိုေရႊညာသားရယ္ ။
Post a Comment