မိုးေတြကေစြ...ဆန္ကမရွိ

ေဖ့စ္ဘြတ္မွာေတြ႔တဲ႔ပံုေလးကိုသေဘာက်လို႔သိမ္းထားတာေလးပါ..ဘယ္သူ႔ေ၀ါကလဲဆုိတာမမွတ္မိေတာ့ပါဘူး..။

ပင္လယ္ျပင္မွာမုန္တိုင္းရွိလို႔မိုးေစြေနတာႏွစ္ရက္ျပည့္ေတာ့ပါမည္။ေက်ာင္းလည္းပိတ္ထားေတာ့အိမ္

မွာပဲရွိတာေလးေတြခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ရင္းစာေလးၾကည့္လိုက္၊အင္တာနက္ကေနမုန္တိုင္းသတင္း

နားစြင့္လိုက္၊အိပ္ယာထဲေကြးရင္းအိမ္အေၾကာင္းစဥ္းစားလိုက္နဲ႔အလုပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။အိမ္အေၾကာင္း

စဥ္းစားမိေတာ့ငယ္ငယ္တုန္းကျဖတ္သန္းခဲ႔ရတဲ႔မုိးေတြေစြတဲ႔အခ်ိန္ကိုျပန္လည္သတိရမိတယ္။

အညာမွာကမိုးရာသီဆိုရင္မုိးဦး၊မိုးလယ္၊မိုးေႏွာင္းဆုိျပီးသံုးပိုင္းရွိတာကိုး။မုိးဦးေကာင္းရင္သီးႏွံပင္ေတြ

ေစာေစာစိုက္ပ်ဳိးႏိုင္ေပမဲ႔မုိးလယ္မေကာင္းရင္စိုက္ပ်ဳိးထားသမွ်အပင္ေလးေတြႏြမ္းလိမ္ျပီးေတာ့ေသကုန္

ရင္မ်ဳိးပါဆံုးတတ္ေရာ။ထို႔အတူမုိးေႏွာင္းေကာင္းျပန္ရင္လည္းသီးႏွံရိတ္သိမ္းခ်ိန္မွာမုိးေတြရြာလို႔အခ်ိန္မွီ

မရိတ္သိမ္းရရင္သီးႏွံေတြပ်က္စီးရျပန္တယ္။ဒါေၾကာင့္အညာကေတာင္သူတုိ႔လက္သံုးစကားကမုိးဦး၊

မုိးလယ္၊မိုးေႏွာင္းသံုးပိုင္းလံုုးညီပါမွအသီးအႏွံျဖစ္ထြန္းေအာင္ျမင္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။

အခုေနာက္ပိုင္းေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ျဖစ္ေနတဲ႔ရာသီဥတုေၾကာင့္မိုးဦးေနာက္က်သလို၊မိုးလယ္လည္း

မေကာင္း၊မိုးေႏွာင္းမွာလာေကာင္းေနတဲ႔အျဖစ္မ်ဳိးၾကံဳေနရတာအေတာ္ၾကာခဲ႔ပါျပီ။မိုးဦး၊မိုးလယ္မရြာ

ဘဲမိုးေႏွာင္းမွာလာေကာင္းေနရင္လည္းအလုပ္မျဖစ္ျပန္ပါဘူး။ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့အသီးအႏွံပင္ကမရွိ

ေတာ့ဘူးေလ။ေနာက္ပိုင္းသီးႏွံေလာက္ပဲအဆင္ေျပေတာ့မွာေပါ့။ဒါေၾကာင့္ေတာင္သူအမ်ားဆံုးတမ္းတ

ၾကတာမုိးဦးနဲ႔မုိးလယ္ႏွစ္ပိုင္းပါ။

မိုးလယ္ပိုင္းေရာက္ရင္ေတာ့ခုနစ္ရက္ခုနစ္လီေစြမိုးကပါလာတတ္ပါတယ္။မုိးေကာင္းတဲ႔ႏွစ္ဆုိရင္ေတာ့

ေတာ္သလင္းသီးတင္းကၽြတ္ေလာက္ဆုိရင္မိုးေစြတတ္ပါတယ္။အဲ႔လိုမိုးေစြတဲ႔အခ်ိန္ဆိုရင္အိမ္မွာစားဖို႔

အလံုအေလာက္ရွိတဲ႔သူေတြအတြက္ေတာ့ရွိတာေလးေကာ္ခတ္ျပီးခ်က္စားေနႏိုင္ေပမဲ႔စားစရာအလံု

အေလာက္သုိေလွာင္မထားႏိုင္တဲ႔သူေတြအဖို႔ေတာ့စားေရးကခက္ခဲပါတယ္။ေရႊညာသားေလးတုိ႔ၾကံဳ

ခဲ့ရတာမ်ဳိးေပါ့။အိမ္မွာကေလးေတြကလည္းမ်ားမလုပ္ႏိုင္မကိုင္ႏိုင္ဘုစုခရုေတြျဖစ္တာေၾကာင့္မိုးကေအး

ရင္အစားကသိပ္ျပီးဆာတတ္တာေလ။အဲ႔လိုအခ်ိန္မ်ားထမင္းခ်က္ရျပီဆုိရင္အေတာ္စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္း

တာ။ဆန္ရွိေနရင္ေတာ့ျပႆနာမဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ဆန္မရွိဘူးဆုိရင္မုိးစုိစိုမွာသူမ်ားအိမ္ကိုသြားျပီးဆန္

ကေခ်းရေသးတာ။

ကေလးေတြဆုိတာကေတာ့ကေလးအေတြးပဲေလ။မုိးရြာတာလည္းမမႈ႕ဘူး၊ဆန္မရွိတာလည္းမသိဘူး၊

အခ်ိန္တန္လို႔ဗိုက္ဆာရင္အေမ့ဗိုက္ဆာတယ္၊ထမင္းခူးေပးဆိုတာေလာက္ပဲသိတာမို႔အိမ္ရဲ႕စားဖိုမႈး

အေမတစ္ေယာက္သာအားလုံးအတြက္စီမံရရွာတာ။အဲ႔ဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ေရႊညာသားေလးလည္း

သံုးေလးတန္းေရာက္ေနျပီဆုိေတာ့ညီေလးေတြနဲ႔စာရင္အိမ္အေၾကာင္းအနည္းငယ္သိတတ္ေနခဲ႔ပါျပီ။

အေမကဘယ္သူ႔အိမ္ေတာ့ဆန္တစ္ျပည္ေလာက္သြားေခ်းခ်ည္အံုးဆုိရင္ပုဆုိးစုတ္ေလးေခါင္းမွာေဆာင္း

ျပီးျပည္ေတာင္းေလးေပြ႔လို႔မိုးစိုစိုထဲမွာသြားရျပီေပါ့။ရတဲ႔အိမ္ရွိသလိုမရတဲ႔အိမ္လည္းရွိခဲ႔ပါတယ္။တစ္ခါေလ

ေတာ့လည္းဆန္တစ္ျပည္ဖိုးမတန္ေအာင္အေျပာအဆိုခံရတတ္ပါတယ္။တကယ္ေတာ့ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း

ဆုိတာလည္းအစစျပည့္စံုေနမွအမ်ဳိးေတာ္ခ်င္တတ္ၾကတာကမ်ားတယ္ေလ။အဲ႔လိုမ်ဳိးအေျပာအဆုိခံရျပီ

ဆုိရင္စိတ္ထဲမွာအျမဲတမ္းမွတ္ထားတတ္တယ္။ေနာင္တစ္ခ်ိန္ကိုယ့္ဆီကသူတုိ႔လိုအပ္လို႔လာေခ်းငွားျပီ

ဆုိရင္သူတုိ႔ေျပာသလိုျပန္ျပီးေျပာတတ္လို႔အေမကၾကားထဲကေန၀င္ျပီးတားရတဲ့အထိရွိခဲ႔ဖူးတယ္။

ဆန္ေခ်းလို႔ရလာျပီဆုိရင္ရသေလာက္ကိုတစ္နပ္ထဲအကုန္မခ်က္ရဘူး။တစ္ျပည္ဆုိရင္ေလးဗူးေလာက္

ခ်န္ထားျပီးေျပာင္းဖူးကိုပါးပါးလွီးထားတာေလးကႏို႔ဆီေလးဗူးေလာက္နဲ႔ေရာျပီးခ်က္ရတယ္။က်န္တဲ႔ေလး

ဗူးကုိလည္းညေနစာအတြက္ေျပာင္းဖူးေလးနဲ႔ေရာျပီးခ်က္စားခဲ႔ရတယ္။ဒါေၾကာင့္ေႏြရာသီမွာပိုက္ဆံေလး

နည္းနည္းလက္ထဲျမင္ျပီဆုိရင္အေမ့ကိုမိုးတြင္းစာဆန္၀ယ္ျပီးစုထားဖို႔ေရႊညာသားေလးအျမဲတမ္းပူဆာ

တယ္။သားေတြထဲမွာအလတ္ေနရာကမို႔ခိုင္းစရာရွိရင္အၾကီးနဲ႔အလတ္ကိုပဲခို္င္းတာမ်ားေတာ့သူမ်ားအိမ္

ဆန္သြားေခ်းရမွာကိုအေၾကာက္ဆံုးပါပဲ။အေမကလည္းမတတ္သာတဲ႔အခါမွသာေရႊညာသားေလးတုိ႔ကို

ခုိင္းတာပါ။အမ်ားအားျဖင့္ဆုိရင္သူကိုယ္တုိင္သြားတာကမ်ားပါတယ္။တခါတေလသြားရေပမဲ႔ကေလးမုိ႔

စတဲ႔ေနာက္တဲ႔သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ေျပာလည္းကေလးပီပီမခံႏိုင္ပါဘူး။အေျပာခံရရင္စိတ္ထဲမွာစြဲေနေအာင္မွတ္

ထားျပီးအခြင့္ၾကံဳရင္ထိထိမိမိျပန္ေျပာတတ္ပါတယ္။

 ကေလးဘ၀တုန္းကဆိုမုိးရြာရင္ဗိုက္လည္းပိုျပီးဆာေလာင္သလိုခံစားရပါတယ္။အခါတုိ္င္းစားမေကာင္း

တဲ႔ေျပာင္းဖူးထမင္းကလည္းမိုးရြာရင္စားလို႔ကိုမ၀သလိုခံစားရတယ္။ေျပာင္းထမင္းဆုိလည္းဒီအတုိင္းပဲ။

အဲ႔ဒီလိုမိုးေတြေစြတာတစ္ရက္ကႏွစ္ရက္ၾကာလာျပီဆုိရင္ကိုယ္လိုတန္းတူဘ၀တူမိသားစုေတြအတြက္

ဆန္ေခ်းရတာလည္းအိမ္ေစ့လာေတာ့မရွိရွိတာကိုရွာၾကံျပီးေတာ့စားေရးကိုဖန္တီးရပါတယ္။အေမ့မ်က္

ေစ့ကအိမ္မွာရွိတဲ႔ကုလားပဲမ်ဳိးေစ့အိတ္ေလးနဲ႔ထုတ္တန္းမွာခ်ိတ္ထားတဲ႔ေျပာင္းဖူးမ်ဳိးတြဲေလးေတြဆီကို

အၾကည့္ေရာက္လာခဲ႔ပါတယ္။မ်ဳိးၾကဲဖို႔အတြက္ခ်န္ထားတဲ႔ကုလားပဲအိတ္ေလးကိုဖြင့္တာျမင္ရျပီဆုိရင္

ေတာ့အဲ႔ဒီေန႔အတြက္ထမင္းနဲ႔ေ၀းရမွာအေသအခ်ာပါပဲ။ေျပာင္းဖူးမ်ဳိးတြဲႏွစ္တြဲေလာက္ကိုထုတ္တန္း

ေပၚမွခ်ျပီးအေစ့ေျခြ၊ကုလားပဲႏုိ႔ဆီႏွစ္ဗူးခန္႔နဲ႔ေရာျပီးမီးဖုိမွာႏွစ္ေရသံုးေရခန္းေအာင္ျပဳတ္ပါေတာ့တယ္။

ေျပာင္းဖူးနဲ႔ကုလားပဲေစ့ျပဳတ္တာက်က္ျပီဆုိရင္ေတာ့ပန္းကန္ထဲမွာထည့္ဆားျဖဴးဆီပါေလကာမွ်နဲ႔ညီအစ္

ကိုတစ္ေတြ ၀ိုင္းဖြဲ႔ျပီးစားခဲ႔ရပါတယ္။အစာအိမ္ေရာဂါအခံရွိတဲ႔အေဖ့အတြက္ကိုေတာ့ငရုတ္ဆံုမွာညက္

ေအာင္ေထာင္းေပးပါတယ္။ေရႊညာသားေလးတုိ႔ညီအစ္ကိုတစ္ေတြကေတာ့အေစ့လိုက္၀ါးစားရတာကို

ပိုျပီးသေဘာက်ပါတယ္။ေျပာင္းဖူးေစ့ကို၀ါးမိရင္ေဖာက္စိေဖာက္စိနဲ႔တစ္မ်ဳိးခံစားရတယ္။အဲ႔ဒီလိုစားခဲ႔ရတာ

ကိုမ်က္စိထဲမွာျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။အထူးသျဖင့္အခုလိုမိုးေတြေစြတတ္တဲ႔အခ်ိန္မ်ဳိးမွာဆုိရင္ထဲမွာသိမ္း

ထားတဲ႔ငယ္ငယ္ကၾကံဳေတြ႔ခဲ႔ရတဲ႔အျဖစ္ေလးေတြကစဥ္းစားလိုက္တုိင္းစိတ္ထဲမွာမေန႔တေန႔ကျဖစ္ပ်က္ခဲ႔

တာမ်ဳိးလိုခံစားရသလိုဘယ္ေတာ့မွလည္းေမ့ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

ေနာက္တစ္ခါမိုးေစြတာနဲ႔ၾကံဳခဲ႔ရတာကေတာ့က်ဳပ္(၆)တန္းႏွစ္မွာပါ။အဲ႔ဒီႏွစ္ကေတာ့မိုးေႏွာင္းပိုင္းမွာျဖစ္

တာေၾကာင့္သီးႏွံရိတ္သိမ္းခ်ိန္မွာလူတိုင္းနီးပါးဒုကၡေရာက္ခဲ႔ၾကရတယ္။တခ်ဳိ႕လည္းစပါးေတြရိတ္ျပီးခါစ

တခ်ဳိ႕လည္းလယ္ထဲမွာပဲရိတ္လက္စ၊မိုးေတြကမထင္မွတ္ဘဲရက္ဆက္ေစြေနေတာ့ရင့္မွည့္ျပီးသားစပါး

ေစ့ေတြလည္းတခ်ဳိ႕ကအပင္ေပၚမွာ၊တခ်ဳိ႕ကေကာက္လိႈင္းထံုးမွာ၊တခ်ဳိ႕ကတလင္းထဲကေကာက္လိႈင္းပံု

မွာအေညွာင့္ေတြေပါက္ကုန္ၾကတယ္။က်ဳပ္တို႔မွာလည္းအေဖ့ဘက္ကအဖိုးအဖြားကေပးထားတဲ႔လယ္ေလး

တကြက္မွာစပါးစိုက္ျပီးလယ္ရိတ္သိမ္းျပီးစအခ်ိန္ေပါ့။အဲ႔ဒီလိုမိုးေစြေတာ့မိုးရြာတုိင္းသူမ်ားအိမ္ကိုဆန္ေခ်း

သြားရတဲ႔ဒုကၡကိုသိထားသူပီပီမီးဖိုေခ်ာင္ကဆန္အိုးကိုသြားျပီးေလ့လာၾကည့္မိတယ္။အိုးထဲမွာဆန္ကနည္း

ေနတာေတြ႔ေတာ့၀မ္းနည္းသလိုလိုခံစားမိတယ္ဒီဆန္ကုန္ရင္အေမသို႔မဟုတ္သားၾကီးျဖစ္တဲ႔အကိုနဲ႔
က်ဳပ္ကေဆြမ်ဳိးေတြအိမ္ကိုမုိးစိုစိုမွာဆန္ထြက္ေခ်းရအံုးမွာမဟုတ္လားဒါကိုအကဲခတ္မိတဲ႔အေမက
လူေလးရယ္ဒီတစ္ခါဆန္ကုန္ရင္အေမ့တုိ႔လယ္ထဲမွာစပါးရိတ္ျပီးျပီပဲမပူပါနဲ႔ဆန္ေခ်းစရာ
မလိုေတာ့ပါဘူးတဲ႔။

အေမေျပာတဲ႔အတုိင္းပါပဲအိမ္မွာရွိတဲ႔ဆန္ကုန္တဲ႔အထိမုိးကစဲေတာ့မိုးစိုစိုမွာလယ္ထဲကေကာက္လိႈင္း

ထံုးေတြကိုသားအဖသံုးေယာက္ေခါင္းရြက္နဲ႔အိမ္ကိုသယ္ၾကပါတယ္အိမ္ေရာက္ေတာ့အိမ္ေအာက္မွာ

ဖ်ာခင္းျပီးေကာက္လိႈင္းထံုးေတြကိုပံုစပါးႏွံပါတဲ႔အပိုင္းကိုေျခေထာက္နဲ႔နင္းေျခြျပီးေလနဲ႔အေျခာက္ခံ
ပါတယ္။အနည္းငယ္ေျခာက္ေသြ႔ေတာ့မီးဖိုေပၚမွာအုိးကင္းတင္ျပီးစပါးေစ့ေတြကိုမီးၾကပ္ကင္
ပါတယ္မီးၾကပ္ကင္ထားတဲ႔စပါးေစ့ေတြကိုသားအမိႏွစ္အရီးေလးတုိ႔ေမာင္းစင္မွသြားေထာင္းရပါ
တယ္။မီးခိုးနံ႔သင္းသင္းေလးနဲ႔ေမာင္းေထာင္းျပီးလာရလာတဲ႔လယ္ရဆန္ထမင္းပူပူေလးကလည္း
မိုးေအးေအးမွာစားရတာအရသာရွိလွပါတယ္ငယ္ငယ္ကအဲ႔ဒီလိုမ်ဳိးတစ္ခါမကစားခဲ႔ရဖူးတာမို႔အ
ရြယ္ေရာက္လာတဲ႔အခ်ိန္အေမ့အိမ္နဲ႔ခြဲလို႔ေလာကထဲကိုေျခခ်တဲ႔အခါအစားအေသာက္အတြက္ခံႏိုင္
ရည္ကအလိုလိုရွိျပီးသားျဖစ္ေနပါတယ္။ဘယ္ေလာက္ၾကမ္းတဲ႔ဆန္ျဖစ္ျဖစ္က်ဳပ္အတြက္ကေတာ့ အဆင္ကိုေျပေနတာပါပဲ၀န္ထမ္းျဖစ္ခါစျပင္ဦးလြင္စစ္တကၠသိုလ္နဲ႔ဇီပင္ၾကီးဗဟုိ၀န္ထမ္းတကၠသိုလ္
တို႔မွာမြမ္းမံသင္တန္းတက္ခဲ႔စဥ္စားရိပ္သာကေကၽြးတဲ႔စပါးလံုးေရာတဲပဆန္ၾကမ္းထမင္းကိုစားရ
တဲ႔အခါမွာအေမ့အိမ္မွာတုန္းကစားခဲ႔ရတဲ႔ေျပာင္းဖူးထမင္းေျပာင္းထမင္းထက္ၾကမ္းတဲ႔ဆန္ၾကမ္း
ထမင္းကိုမညည္းမညဴစားႏိုင္ခဲ႔တယ္။တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြအျပင္ကလာေရာင္းတဲ႔ဆိုင္မွာ အလုအယက္၀ယ္စားေနေပမဲ႔က်ဳပ္အတြက္ကေတာ့စားရိပ္သာကေကၽြးတဲ႔ထမင္းဟင္းေတြနဲ႔
တင္စားေသာက္ႏိုင္ခဲ႔တယ္။အေမ့အိမ္ကသင္ေပးလိုက္တဲ႔ဘ၀သင္ခန္းစာေတြဟာတကယ့္
လက္ေတြ႔ဘ၀မွာကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ ရပ္တည္တဲ႔အခါအလြန္အသံုး၀င္ပါလားဆုိတာ
ကိုလည္းသိလာရပါတယ္။

မုိးရြာတာလည္းအခုဆုိသံုးရက္ျပည့္သြားျပီ။အေဆာင္ေရွ႕ကလမ္းမွာလည္းေရေတြတက္လို႔။မနက္တုန္းကေအာက္ဆင္းျပီးလမ္းေပၚထြက္ၾကည့္ေသးတယ္။ေရေတြကဒူးထိေနျပီကားေတြလည္း
ေမာင္းလို႔မရေတာ့ဘူး။လူေတြကေတာ့လမ္းေပၚထြက္ျပီးေရထဲလမ္းေလွ်ာက္ေနတာေတြ႔ခဲ႔ရတယ္။ေရၾကီးတယ္ဆိုတာကိုအသံသာၾကားဖူးခဲ႔တာမ်က္စိနဲ႔ကုိယ္ေတြ႔ေတာ့ဒီတစ္ခါပဲျမင္ဖူးပါတယ္။အညာမွာေတာ့မိုးၾကီးလည္းေခ်ာင္းေရလွ်ံတာေလာက္ပဲရွိတာေလစီးဆင္းစရာေတြေပါေတာ့လူေန
တဲ႔ေနရာေရျမဳပ္တယ္ဆုိတာခပ္ရွားရွားကိုးဒါေၾကာင့္အေဆာင္ေအာက္ဆင္းျပီးစူးစမ္းေလ့လာရင္း
ဓာတ္ပံုပါမွတ္တမ္းတင္ခဲ႔ေသးတယ္။

မိုးေစြတဲ႔အေၾကာင္းကေနစလိုက္တာေရးရင္းေရးရင္းနဲ႔စာေတြလည္းအေတာ္ရွည္သြားျပီဗ်ာ။ဘာရယ္လို႔မဟုတ္ပါဘူးမိုးေစြေနတဲ႔အခ်ိန္မွာတစ္ေယာက္ထဲဟိုစဥ္းစားဒီစဥ္းစားနဲ႔ငယ္ငယ္က
အေၾကာင္းေလးေတြကိုျပန္ျပီးသတိရမိလို႔အိမ္ကုိလည္းအလြမ္းေျပအေနနဲ႔ေရးသားလိုက္တာပါ။မိုးေအးေအးမွာလာလည္ၾကတဲ႔မိတ္ေဆြေတြအပ်င္းေျပဖတ္ရတာေပါ့။ကိုယ္တုိင္ၾကံဳခဲ႔ရတာေလးေတြ
ကိုဗဟုသုတအျဖစ္ျပန္လည္မွ်ေ၀ျခင္းသားျဖစ္ပါတယ္။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာျပီလိုအင္ဆႏၵေတြျပည့္၀ၾကပါေစလို႔ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သပါတယ္

ေလးစားမႈျဖင့္

ေရႊညာသားေလး