အညာက ဟင္းခ်က္နည္းေလးမ်ား(၂)

ဒီတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အစ္မေတြကို အသီးအႏံွေတာခ်က္ေလးေတြ အေၾကာင္း ေျပာျပအံုးမယ္။ ဆီနည္းနည္း ေရမ်ားမ်ားနဲ႔ ေဖာေဖာသီသီ စားႏိုင္တဲ႔ ဟင္းေတြေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ပံုမွန္စားေနက် ဟင္းေလးေတြ ဆုိလည္း မမွားပါဘူး။ အသီးအႏွံဆုိေတာ့ အမ်ားစုက သိျပီးသားေတြ ျဖစ္ခ်င္လည္းျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေတာမွာခ်က္တဲ႔ နည္းေလးေတြကေတာ့ တူမွာမဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ခ်က္စားတာမစားတာထက္ ဗဟုသုတ ေပါ့ေနာ့။ ၿမိဳ႕ခ်က္ေတြရိုးအီသြားတဲ႔ အခါ နည္းသိထားေတာ့ ေတာခ်က္ေလးေတြ ခ်က္စားလို႔ရတာေပါ့ ဟုတ္ဘူးလားဗ်ာ။

ေၾကာင္လွ်ာသီးအညာခ်က္

ကၽြန္ေတာ့္အစ္မေတြ ေရးတဲ႔ ဘေလာ့ေတြမွာ ေၾကာင္လွ်ာသီးဟင္းေတြ မၾကာမၾကာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အမ်ားစုက ေၾကာ္စားတာ မ်ားၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတာမွာေတာ့ ဟင္းခ်က္စားတာမ်ားပါတယ္။ အစိမ္းလိုက္ ရိတ္ရိတ္ပါေအာင္ လီွးျပီးေတာ့ သုပ္ျပီးလည္းစားၾကတယ္။ ဆားရည္စိမ္ျပီး စားရင္လည္းေကာင္းတာပါပဲ။ ေၾကာင္လွ်ာသီးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အၾကိဳက္ဆံုး အစားအစာထဲမွာ တခုအပါအ၀င္ပါပဲ။ ခါးတဲ႔အရသာခ်င္း တူေပမဲ႔ ၾကက္ဟင္းခါးသီးကို ေၾကာင္လွ်ာသီးေလာက္ မၾကိဳက္ဘူး။ ေၾကာင္လွ်ာသီးကိုေတာ့ ဘယ္လိုပဲ ခ်က္ခ်က္ အကုန္ၾကိဳက္တယ္။ အၾကိဳက္ေတြ ေနာက္ထားလို႔ ေၾကာင္လွ်ာသီး ဟင္းခ်က္နည္းေလး အရင္ေျပာျပမယ္။

ေၾကာင္လွ်ာပင္နဲ႔ အသီး(from google)

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတာမွာ ေၾကာင္လွ်ာသီးဟင္းခ်က္ရင္ အရင္ဆံုး ေၾကာင္လွ်ာသီးကို မီးဖုတ္ပါတယ္။ မီးဖုတ္တယ္ဆုိတာကလည္း အရမ္းက်က္သြားေအာင္ မဟုတ္ပါဘူး။ မီးခဲေပၚတင္လိုက္လို႔ ေၾကာင္လွ်ာသီးအခြံေလးေတြ ေဖာင္းတက္လာရင္ ရပါျပီ။ မီးဖုတ္ထားတဲ႔ ေၾကာင္လွ်ာသီးေတာင့္ကို ဆန္ေဆးရည္ ဒါမွမဟုတ္ ေရနဲ႔ စိမ္ထားလိုက္ပါ။ ၾကာၾကာစိမ္ထားရင္ေတာ့ အခါးဓာတ္ေတြပါ ထြက္ကုန္ပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ ညေနခ်က္မယ္ဆုိရင္ မနက္ကတည္းက မီးဖုတ္ျပီး ေရစိမ္ထားလိုက္ေပါ့။ ခ်က္ခါနီးေတာ့ အေတာင့္ကို ေရးထဲကဆယ္ျပီး အခြံေတြကို လက္နဲ႔ပြတ္လိုက္ရင္ မီးဖုတ္ထားတဲ႔အတြက္ အကုန္လံုး ကြာကုန္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေရေဆးျပီးသားကုိမွ လက္သံုးလံုးေလာက္ အပိုင္းေလးေတြ ပိုင္းထားပါတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ မန္က်ည္းသီးစိမ္းသံုးေလးေတာင့္ကို ညက္ေအာင္ေထာင္းျပီး ဟင္းအိုးထဲမွာ ၾကက္သြန္နီ၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီး တစ္လံုးေလာက္ကို ငါးပိ၊ဆား၊နႏြင္း၊အေရာင္တင္ စတာေလးေတြနဲ႔ အရင္လံုးပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ အေစာကလွီးထားတဲ႔ ေၾကာင္လွ်ာသီးအပိုင္းေလးေတြကို ထည့္ျပီးလံုးပါ။ ငရုတ္သီးနဲ႔ၾကက္သြန္ျဖဴ ေထာင္းျပီးသားထည့္ အဖံုးအုပ္ျပီး ေရေလးနဲ႔ လံုးခ်က္ေလးခ်က္ပါ။ ေၾကာင္လွ်ာသီး ႏူးေလာက္ေအာင္ ေရထည့္ျပီး အဖံုးအုပ္ခ်က္ေပးပါ။ ေၾကာင္လွ်ာသီး ဖတ္ေလးေတြ ႏူးသြားျပီဆုိရင္ေတာ့ ေရစပ္စပ္ေလးနဲ႔ မီးဖိုမွခ်ျပီး ထမင္းျမိန္ေစတဲ႔ ေၾကာင္လွ်ာသီး ဟင္းတခြက္ရပါျပီ။ မန္က်ည္းသီးစိမ္း ပါတဲ႔အတြက္ အခါးသက္သာပါတယ္။ လယ္ပုစြန္လံုး ထည့္ခ်က္ရင္လည္း အေတာ္စားလို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ စားျပီးရင္ အေၾကာေတာ့ အေတာ္တက္တယ္။ အိပ္လို႔လည္း အေတာ္ေကာင္းတယ္ဗ်ဳိ႕။

ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ေၾကာင္လွ်ာက တစ္ပင္လံုးကို အသံုး၀င္တယ္ဗ်။ အသီးမသီးခင္မွာ အရြက္ႏုေလးေတြကို ျပဳတ္ျပီးေတာ့ သုပ္စားရင္လည္း ေကာင္းတာပဲ။ မန္က်ည္းသီးမွည့္ဟင္းခ်က္ျပီး အတို႔လုပ္စားရင္လည္း ေကာင္းတယ္။ ေၾကာင္လွ်ာဖူးေလးေတြကိုလည္း ဟင္းခ်က္စားလို႔ ရျပန္တာပဲ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ေၾကာင္လွ်ာပြင့္ ကလည္း ဟင္းခ်က္စားရင္ ေကာင္းမွေကာင္း။ ေၾကာင္လွ်ာေခါက္ကေတာ့ အနာေတြ အေညွာ္၀င္ရင္ ေသြးျပီး လိမ္းေပးႏိုင္တယ္။

ေၾကာင္လွ်ာအသီးနဲ႔ အပြင့္(photo from google)

ေၾကာင္လွ်ာသီးအစိမ္းသုပ္မယ္ဆုိရင္ ေၾကာင္လွ်ာသီး မႏုမရင့္ကို ဓားထက္ထက္နဲ႔ ပါးပါးပါေအာင္လွီးပါ။ ျပီးရင္ ဆားအနည္းငယ္ထည့္နယ္ျပီး အခါးရည္ထြက္လာေအာင္နယ္ပါ။ ေၾကာင္လွ်ာသီးဖတ္ေလးေတြ ေပ်ာ့သြားရင္ ေရေဆးျပီးေတာ့ ေရေျပာင္ေအာင္ ညစ္ျပီး ေျမပဲေလွာ္ေထာင္း၊ ႏွမ္းေလွာ္ေထာင္း၊ ၾကက္သြန္နီတစ္လံုးေလာက္ ပါးပါးလီွးထည့္ျပီး ဆီ၊ဆား စတာေလးေတြထည့္လို႔ သုပ္စားႏိုင္ပါသည္။ အက်ယ္ခ်ဲ႕ျပီး ဆီခ်က္တုိ႔ ပုစြန္ေျခာက္မႈန္႔တုိ႔ ထည့္ရင္ေတာ့ ေကာင္းသထက္ေကာင္းမွာေပါ့။ ေတာမွာေတာ့ အဲ့ဒါေတြက လြယ္ဘူးေလေနာ့။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေတာစတိုင္ပဲ လြယ္လြယ္ကူကူ သုပ္စားၾကတယ္ဗ်ိဳ႕။ ေၾကာင္လွ်ာသီးအစိမ္းသုပ္ကလည္း ထမင္းျမိန္တဲ႔ ဟင္းတခြက္ပါပဲဗ်ာ။ မစားဖူးေသးရင္ေတာ့ လုပ္စားၾကည့္ဖို႔ အၾကံေပးပါတယ္။

ေၾကာင္လွ်ာဖူးကေတာ့ အခါးဆံုးပါပဲ။ အဖူးဆုိသေလာက္ အခါးမွန္သမွ်က သူ႔ဆီမွာသြားျပီး စုေနသလား ထင္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အခါးၾကိဳက္သူမို႕ အဆင္ကိုေျပေနတာပဲ။ ေၾကာင္လွ်ာဖူးေလးေတြကို ခူးျပီးေတာ့ ထြန္သြားတုိေလးနဲ႔ ခပ္ဆဆေလးထုျပီးေရစိမ္။ အသီးခ်က္တုန္းကလိုပဲ မန္က်ည္းသီးစိမ္းေလးနဲ႔  ငရုတ္သီးစပ္ေလး ခ်က္စားရင္ အေတာ္ေလး စားလို႔ေကာင္းပါတယ္။ အခါးဟင္းဆုိေတာ့ သူ႔တြဲဖက္က ဟင္းခ်ဳိေလး၊ အငန္ေထာင္းေလးေပါ့။ ေၾကာင္လွ်ာသီးခ်က္တဲ႔ ေနရာမွာ ခ်င္း(ဂ်င္း) ကိုမသံုးရဘူးလို႔ေတာ့ ၾကားဖူးတယ္။ ဓာတ္မတည့္ဘူး ဆိုလားပဲေနာ္။ ကိုယ္တုိင္ေတာ့ မသံုးဖူးလို႔ မသိေၾကာင္း ၀န္ခံပါတယ္။ သိခ်င္ရင္ေတာ့ စမ္းသာၾကည့္(ဟဲ…ဟဲ)။

ေၾကာင္လွ်ာပြင့္ဟင္း

ေၾကာင္လွ်ာဖူးနဲ႔ ေၾကာင္လွ်ာပြင့္မွာ အပြင့္ကို ပိုျပီးေတာ့ စားသူမ်ားပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ အဖူးကိုစားမယ္ ဆုိရင္ တစ္မ်ဳိးပဲစားရမွာဗ်။ အပြင့္က်မွ စားမယ္ဆုိရင္ ႏွစ္မ်ဳိးစားရတယ္။ အပြင့္ရယ္၊ အသီးရယ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ေၾကာင္လွ်ာပင္ရိွတဲ႔ အိမ္က အဖူးကို ခူးျပီးမစားၾကတာဗ်။ ေတာထဲအေလ့က်ေပါက္တဲ့ ေၾကာင္လွ်ာပင္ကေတာ့ အဖူးကို ခူးလို႔ရပါတယ္။ တစ္ခိုင္ေလာက္ဆုိလည္း ခ်က္စားဖို႔ လံုေလာက္တယ္။ ေၾကာင္လွ်ာအပြင့္ကို ခ်က္စားမယ္ဆုိရင္ အပင္ေအာက္မွာ ေၾကြက်ေနတဲ႔ ေၾကာင္လွ်ာပြင့္ေလးေတြကို ေကာက္ယူျပီး အထဲက ၀တ္ဆံေခ်ာင္းေလးေတြဖယ္ ပြင့္ဖတ္ကို ႏွစ္ျခမ္းေလာက္း ခြဲျပီးေတာ့ ဆန္ေဆးရည္းနဲ႔ ႏွစ္ညေလာက္ စိမ္ထားရပါတယ္။ ေရစိမ္က်သြားရင္ ခ်က္စားလို႔ ရပါျပီ။

ေၾကာင္လွ်ာအဖူးနဲ႔ အပြင့္(photo from google)

ေရစိမ္က်ျပီးသား ေၾကာင္လွ်ာပြင့္ကို ေၾကာ္စားႏိုင္သလို၊ တျခားအရြက္မ်ားနဲ႔ အရည္ဆမ္းစားေလး ခ်က္ရင္လည္း ဟင္းျဖစ္ပါတယ္။ သူကေတာ့ အပြင့္မုိ႔ အခါးဓာတ္ကင္းပါတယ္။ ေၾကာင္လွ်ာပြင့္ ေရစိမ္က်ကို ေၾကာ္စားတာေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ေနာက္ျပီး က်န္ေသးတယ္ဗ်။ အပြင့္ကို အေျခာက္လွန္းျပီး ေရေႏြးေဖ်ာ သုပ္စားရင္လည္း ေကာင္းတယ္။ အေျခာက္လွန္းျပီးသားကို ေၾကာ္စားလို႔လည္း ရတယ္။ ဒီနည္းကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားေရာက္မွ သိတဲ့နည္းပါ။ မံုရြာဘက္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေၾကာင္လွ်ာပြင့္ေျခာက္ေတြ သယ္လာတာ အမ်ားၾကီးပဲ။ သူက သုပ္ေကၽြးလို႔ စျပီးစားဖူးတာပါ။ ေၾကာ္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရြာမွာက အစိမ္းပဲလြယ္လြယ္ရတာဆုိေတာ့ အပင္ေအာက္က ေကာက္ျပီး ဆန္ေဆးရည္နဲ႔စိမ္လို႔ ရတဲ႔ေရစိမ္က်ကိုပဲ လုပ္စားၾကတာမ်ားတယ္ေလ။ အဖြားကေတာ့ ေၾကာင္လွ်ာပြင့္ေတြမ်ားရင္ အေျခာက္လွန္းျပီး သိမ္းထားတတ္တယ္။ သူလည္း ခ်က္ျပီးစားတာပါပဲ။ သုပ္စားရမွန္း သိဟန္မတူဘူး။

ေၾကာင္လွ်ာပြင့္ေရစိမ္က်ကို ေၾကာ္မယ္ဆုိရင္ အရင္ဆံုး ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ ၾကက္သြန္နီေလး တစ္လံုးစီ္ကို ငါးပိအနည္းငယ္၊ ဆားနႏြင္းအေရာင္တင္တို႔နဲ႔ ဆီသတ္ျပီးေတာ့ ေၾကာင္လွ်ာပြင့္ေရစိမ္က်ကို ထည့္ျပီးေၾကာ္ပါ။ ဒီမွာလည္း ပုစြန္ေျခာက္တုိ႔ဘာတုိ႔ ထည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေတာကခ်က္နည္းေျပာတာဆုိေတာ့ ပုစြန္ေျခာက္မပါပါဘူး။ မရိွလို႔ေနာ္(အဟဲ)။ ေနာက္ျပီးရင္ ငရုတ္သီးနဲ႔ ၾကက္သြန္ျဖဴေလး ေထာင္းျပီးေတာ့ အုပ္လိုက္။ ၾကိဳက္တတ္ရင္ အေပၚက ပင္စိမ္းရြက္ေလးပါ ထည့္လိုက္အံုးဗ်ာ။ အဲ့ဒါဆုိရင္ေတာ့ စားျပီးရင္း စားခ်င္ေနမယ့္ ေၾကာင္လွ်ာပြင့္ေၾကာ္ ဟင္းတခြက္ ရပါျပီ။ အေ၀းေရာက္ေနသူေတြ အိမ္ကို အျမန္လွမ္းမွာျပီး ခ်က္စားၾကည့္ေနာ္။ စားဖူးရင္ ဘယ္ေတာ့မွေမ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ၾကိဳက္တတ္တယ္ဆုိရင္ ေျပာပါတယ္။

ေၾကာင္လွ်ာသီးဆားရည္စိမ္

ဒါကေတာ့ ေၾကာင္လွ်ာသီးအစိမ္းကို အေနေတာ္ေလးေတြ လွီးျပီးေတာ့ ဆားကို ဆန္ေဆးရည္နဲ႔ေရေႏြးေရာ ေဖ်ာ္ျပီး ထည့္စိမ္ယံုပါပဲ။ အသီးေတြ ခ်ဥ္သြားျပီဆုိရင္ ငံျပာရည္ခ်က္၊ ငါးပိရည္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ငါးပိခ်က္ စတာေတြနဲ႔ တို႔စားလို႔ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ေစ်းအေနာက္ဘက္က ထမင္းဆိုင္ေတြမွာ တခါတရံ ေၾကာင္လွ်ာခ်ဥ္ အတို႔ေလးေတြ စားရတတ္ပါတယ္။ အခါးအရသာ မပါေတာ့ပဲ ခ်ဥ္ငံငံေလးနဲ႔ အတို႔အျမွဳပ္လုပ္စားလို႔ေတာ့ အေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ မစားဖူးေသးရင္ လုပ္ျပီး စားၾကည့္ပါလို႔ အၾကံျပဳပါတယ္ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္အပင္အေၾကာင္း ေျပာတုိင္း အရြက္သုပ္စားလို႔ရတဲ႔ အပင္က ပါပါေနတယ္။ အင္းေလ အပင္ဆုိတာကလည္း အရြက္ပါမွ ျဖစ္တာကိုးေနာ္။ အခုလည္း ေၾကာင္လွ်ာပင္ကေန အသီးအပြင့္ ေတြကို ေၾကာ္ေလွာ္စားျပီးေတာ့ အရြက္ကိုထားခဲ႔ျပန္ရင္လည္း မတရားရာ က်မွာမုိ႔ ေၾကာင္လွ်ာရြက္ကိုလည္း သုပ္ျပီး စားၾကအံုးစို႔။ သုပ္တာကေတာ့ လြယ္လြယ္ေလးပါ။ အရြက္ရိွဖို႔ပဲ လိုတာ(အဟီး)။ အရြက္ႏုကိုခူးျပီး ေရေႏြးေဖ်ာ၊ က်က္သြားရင္ ေရညွစ္ျပီး ကပ္ေၾကးနဲ႔ကိုက္ ဆား၊ဆီ ၾကက္သြန္နီပါးပါးလွီးထားတာရယ္ ႏွမ္းေလွာ္ေထာင္း ရယ္ထည့္ သုပ္လိုက္ပါ။ ေၾကာင္လွ်ာရြက္သုပ္ကေတာ့ မနက္အေစာ ထမင္းၾကမ္းနဲ႔လိုက္ဖက္တယ္။ ေန႔လည္ေန႔ခင္း ေရေႏြးေလးနဲ႔ ဆုိလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ေႏြရာသီဆုိရင္ေတာ့ ေၾကာင္လွ်ာပင္က အရြက္တစ္ရြက္မွ အပင္ေပၚမွာ မရိွပါဘူး။ မိုးရြာျပီးမွ အရြက္ေတြ ေ၀ေနေအာင္ ျပန္ထြက္ပါတယ္။

လယ္ပုစြန္လံုးနဲ႔မန္က်ည္းသီးစိမ္းခ်က္

လယ္ပုစြန္ဆုိေတာ့ မိုးရာသီစပါးစုိက္ခ်ိန္မွာပဲ ရႏိုင္ပါတယ္။ ျမိဳ႕ကေတာ့ ဂဏန္းလို႔ ေခၚၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာမွာေတာ့ ပုစြန္လံုး လို႔ပဲေခၚၾကတယ္။ ေခ်ာင္းထဲက ပုစြန္ဆိတ္က အေကြးေလးေတြမို႔ ကြဲေအာင္ ပုစြန္လံုးလို႔ ေခၚတာလို႔ပဲ မွတ္လိုက္ေနာ္။ လယ္ပုစြန္က မိုးလည္ေလာက္မွာ လယ္ေတြ ေရ၀င္ရင္ တြင္းေအာင္းေနတဲ႔ ပုစြန္အိုေတြ ထြက္လာပါတယ္။ လယ္ထြန္တဲ႔အခ်ိန္ဆုိရင္ ထြန္းရွဥ္းေနာက္က လိုက္ေကာက္ရင္ ပုစြန္ေတြ အမ်ားၾကီးရတယ္။ သူတုိ႔ေနတဲ႔ လယ္ကြက္ထဲေရ၀င္လို႔ လယ္စုိက္ဖို႔ ထြန္လိုက္ရင္ တြင္းေတြပ်က္ကုန္ျပီး အထဲမွာေနတဲ႔ ပုစြန္လံုးေတြက ထြန္သြားရာေနာက္ ပါေနတာပဲ။ ထြန္ကလဲ ေရထဲေမႊေနရတာဆုိေတာ့ ပုစြန္ေတြလဲ ေရွာင္လို႔ဘယ္ရမတုန္း။ လယ္ထြန္းရင္းနဲ႔ ထြန္ေရးေၾကာင္းမွာ ေပၚလာတဲ႔ ပုစြန္လံုးကို ေကာက္ျပီး ပုဆုိး ခါးပံုစထဲမွာ ထည့္ျပီး ယူလာယံုပဲ။

လယ္စိုက္ျပီးလို႔ စပါးပင္ေတြ ၾကားမွာ ေတြ႔ရတဲ႔ ပုစြန္လံုးကေတာ့ အသစ္ကေလးေတြေပါ့။ သူတုိ႔ကေတာ့ အသစ္ေပါက္တာက ၾကီးလာၾကတာဆုိေတာ့ တြင္းေအာင္း ပုစြန္အိုေတြနဲ႔စာရင္ စားရတာ ႏုတာေပါ့။ စပါးပြင့္တဲ႔ အခ်ိန္ဆိုရင္ လယ္ပုစြန္ေတြ ဆူတဲ႔အခ်ိန္ပဲ။ ဥေတြ အဆီေတြ ေပါတဲ႔အခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲ႔ဒီအခ်ိန္က ပုစြန္လံုးကေတာ့ စားလို႔အေကာင္းဆံုးပဲ။ ပုစြန္လံုး ရႏိုင္တာေလးေတြ သိျပီးေတာ့ ဟင္းခ်က္စားတာေလး ေျပာျပေတာ့မယ္ေနာ္။

ပုစြန္လံုးဟင္း(photo from google)

ဟင္းခ်က္နည္းကလည္းမခက္ပါဘူး။ ပုစြန္လံုး ေပါတဲ႔အခ်ိန္ဆုိရင္ မန္က်ည္းသီးစိမ္းလည္း ဟင္းခ်က္စားတဲ႔ အရြယ္ေရာက္ျပီ။ ရလာတဲ့ ပုစြန္လံုးကို ေရေျပာင္ေအာင္ေဆးျပီး အခြံခြာ အခြံထဲမွာ ပါတဲ့အဆီေလးေတြကို ပုစြန္ညွပ္နဲ႔ ျခစ္ျပီး ထည့္လုိ႔ရပါတယ္။ ျပီးရင္ေတာ့ မန္က်ည္းသီးကို ညက္ေအာင္ေထာင္းျပီး ဟင္းအိုးထဲမွာထည့္ အေစာကခြာထားတဲ႔ ပုစြန္လံုးကိုလည္း တခါထဲ ထည့္ျပီးရင္ ငါးပိ၊ဆား၊ၾကက္သြန္၊နႏြင္း၊ ဆီ စတာေလးေတြထည့္ျပီး ေရေလးနည္းနည္း နဲ႔ အရင္လံုးလိုက္ေပါ့။ လံုးတ႔ဲေရခန္းမွ ေနာက္ထပ္ေရေလးနဲနဲ ထပ္ထည့္ အစပ္ၾကိဳက္ရင္ ငရုတ္သီးစိမ္းေတာင့္ေလးပစ္ထည့္ျပီး ပင္စိမ္းရြက္ေလး အုပ္ျပီးေတာ့ ခ်လိုက္ပါ။ ဒါဆုိရင္ေတာ့ ပင္စိမ္းနံ႔ေမႊးေမြးေလးနဲ႔ လယ္ပုစြန္လံုးမန္က်ည္းသီးစိမ္း ဟင္းတစ္ခြက္ရပါျပီ။ ဟင္းမခ်က္ခ်င္ရင္ေတာ့ အခြံခြာျပီးသား ပုစြန္လံုးေတြကို ဒယ္အိုးမွာ ဆီထည့္ျပီး ေၾကာ္စားလို႔လည္း ေကာင္းပါတယ္။ လယ္ပုစြန္က ႏုႏုေလးေတြဆုိေတာ့ ၾကာၾကာ ေၾကာ္စရာမလိုပါဘူး။ ခဏဆုိရင္ က်က္တာပဲ။ မေၾကာ္ခ်င္ရင္ေတာ့ အလံုးလိုက္ မီးဖုတ္ျပီး မန္က်ည္းသီးစိမ္းနဲ႔ ေထာင္းစားရင္လည္း အေတာ္ေလး ေကာင္းပါတယ္။ ပုစြန္လံုးပါေတာ့ မန္က်ည္းသီးက ခ်ဥ္သင့္သေလာက္ မခ်ဥ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ၾကံဳၾကိဳက္ရင္ စမ္းျပီးေတာ့ ခ်က္စားၾကည့္ေနာ္။ ေတာခ်က္ေပမဲ႔ အၾကိဳက္ေတြ႔မွာ အာမခံတယ္ဗ်ာ(ဟဲ…ဟဲ)။

အိုးလိုက္ေတြ႔လိုမလာခဲ့တယ္ ၾကည့္ရတာေတာ့ အခ်ဥ္နဲ႔ ခ်က္ထားသလိုပါပဲ(from google)

ၿမိဳ႕မွာေတြ႔ဖူးတဲ႔ ပုစြန္လံုးေတြကေတာ့ အၾကီးၾကီးေတြေနာ္။ ေမြးျမဴေရးကလား ပင္လယ္တုိ႔၊ ျမစ္တုိ႔က ရတာလားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ အေကာင္ေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကီးတယ္။ လယ္ပုစြန္ကေတာ့ အဲ့ေလာက္မၾကီးပါဘူး။ ေနာက္ျပီးကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက ေခ်ာင္းထဲမွာေတြ႔ရတဲ႔ ပုစြန္လံုးက်ေတာ့ လယ္ပုစြန္လံုးလို မဟုတ္ျပန္ဘူး။ အလံုးက နဲနဲျပားတယ္။ ေနာက္ျပီး မာလည္းအေတာ္မာတယ္။ စားလို႔မေကာင္းဘူးေပါ့ဗ်ာ။

ပုစြန္လံုးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးတာေလး တခုေျပာျပအံုးမယ္။ ေရွးတုန္းက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ဖိုးသူေတာ္ တစ္ေယာက္ ပုစြန္လံုးစားခ်င္လို႔ပုစြန္လံုးေတြ သြားေကာက္လာတာေပါ့။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသား ဆုိေတာ့ သူမ်ားအသက္ကို သတ္ရမွာလည္း ေၾကာက္ေနတယ္။ စားကလည္းစားခ်င္ သတ္လည္းမသတ္ရဲ ဆုိေတာ့ အခက္ေတြ႔ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အၾကံရျပီး မီးဖိုေပၚမွာ ေရေႏြးဒယ္အိုးတည္ အေပၚက တုတ္ေခ်ာင္းေလးတင္ထားလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီတုတ္ေခ်ာင္းေပၚကိုမွ ပုစြန္လံုးေလး ေတြကို ျဖတ္ျပီးကူးခိုင္းတယ္တဲ႔။ အေကာင္ငယ္တာေလးေတြကေတာ့ ဟိုဘက္ေရာက္ေအာင္ မကူးႏိုင္ေတာ့ ေရေႏြးအိုးထဲ ျပဳတ္က်ျပီးေသတာေပါ့။ အေကာင္ၾကီးတဲ႔ ပုစြန္လံုးေတြက်ေတာ့ ဟုိဘက္ကို ေရာက္ေအာင္ ကူးႏိုင္တယ္။ ဖိုးသူေတာ္ကလည္း လူလည္က်တယ္ဗ် ဟိုဘက္ကမ္းကို ကူးႏုိင္တဲ႔ ပုစြန္လံုးကိုက်ေတာ့ နင္က အေကာင္ၾကီးတယ္ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္ကူးဆိုျပီး ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ကူးခိုင္းတယ္တဲ႔။ ေဘးတိုက္ပဲ သြားတတ္တဲ႔ ပုစြန္လံုးချမာ ဒီတုတ္တန္းေပၚကေန ဟိုဘက္ေရာက္ ကူးဖုိ႔ဆုိတာ စဥ္းစားသာၾကည့္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အဖြားက ေျပာေျပာျပလို႔ မွတ္မိေနတာ။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ပုစြန္လံုးကို မဖမ္းရဲဘူး။ ပုစြန္လံုးက အညွပ္ေတြကားျပရင္ ညွပ္မွာေၾကာက္လို႔ပါ။ သူတစ္ပါး အသက္ဆုိတာကေတာ့ မသတ္ဘဲ ေရွာင္ႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးပါပဲေနာ္။

ေဟာ့ဒါကေတာ့ ပုစြန္လံုးေၾကာ္ၾကီးေတြပါ(photo from google)

အစကေတာ့ သံုးေလးမ်ဳိးေလာက္ ေျပာမယ္စဥ္းစားထားတာ။ အခုေတာ့ လယ္ပုစြန္နဲ႔ ေၾကာင္လွ်ာပင္ ႏွစ္မ်ဳိးက ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားသြားျပီမို႔ က်န္တာေလးေတြကို ေနာက္မွ ထပ္ေျပာေတာ့မယ္ ခင္ညာ။ ေရးေနရင္း ေပၚေပၚ လာေတာ့ အကုန္ေျပာျပခ်င္တာနဲ႔ ေရးလိုက္တာပါ။ စာေတြရွည္ေနရင္လည္း နားလည္ေပးပါေနာ္။ ဗဟုသုတ ရေစခ်င္တဲ့ ေစတနာ အရင္းခံနဲ႔ပါ။

ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာေလးေတြကို သိျပီးသည္ျဖစ္ေစ၊ မသိရေသးသည္ျဖစ္ေစ ဖတ္ျပီးေတာ့ ဗဟုသုတေလး အနည္းငယ္မွ် က်န္ရစ္တယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ေရးရက်ဳိးနပ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မသိေသးတဲ့ တျခားနည္းေလးမ်ား ရိွရင္ ျပန္လည္ေ၀မွ်ေပးခဲ့ပါအံုးဗ်ာ။

စာဖတ္သူရင္ထဲက လာတဲ႔ ထင္ျမင္ခ်က္ေလးေတြက ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕ဆက္ဖို႔ အားအင္ေတြပါ။ ေလးစားျပီး တန္ဖိုးလည္းထားပါတယ္။

အားလံုးေသာ ကၽြန္ေတာ့္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမတစ္ေတြ က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။