ဖားငယ္ျဖစ္ဖူးခဲ့ေသာ္လည္း ဖားမေကာက္ခ်င္သူ

 photo credit >>>> Google images

က်ေနာ္ပတ္၀န္းက်င္မွာၾကားဖူးေနက်စကားတစ္ခြန္းရွိတယ္။ဖားက တႏွစ္ကိုႏွစ္ၾကိမ္ေပၚတယ္တဲ့။အစတုန္းကေတာ့
ဖားေကာက္တာေတြဖားရိုက္တာေတြကိုေကာင္းေကာင္းနားမလည္ပါဘူး။အေနၾကာလာေတာ့လည္းဒီေလာကရဲ႕
အသံုးအႏႈန္းနဲ႔အေခၚအေ၀ၚေတြနဲ႔ရင္းနီးလာတယ္။ရင္းနီးလာတာနဲ႔အမွ်ကိုယ့္ခံယူခ်က္ကလည္းတျဖည္းျဖည္းခိုင္ျမဲ
လာတယ္။

တစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့က်ေနာ္လည္းဖားတေကာင္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာပါပဲ။ဖားမွက်န္းက်န္းမာမာသန္သန္စြမ္းမဟုတ္ပါဘူး။
ဖားေပါင္စင္းလိုပိန္ပိန္ရွည္ဖားမ်ဳိး။ေနထိုင္က်က္စားရတဲ့ပတ္၀န္းက်င္ကမေသယံုတမည္။သို႔ေသာ္လည္းဖားျဖစ္ရတဲ့
ဘ၀မွာေတာ့ဖားရိုက္တဲ့သူ၊ဖားေကာက္တဲ့သူရဲ႕လက္တြင္းကိုေရွာင္ကြင္းမရဘဲသက္ဆင္းခဲ့ရတာပါပဲ။တျခားေသာ
ဖားေတြအတြက္ေတာ့အရိုက္ခံရတာသိပ္မသိသာလွေပမဲ့က်ေနာ္လိုပိန္လွီျပီးအဖက္ဖက္ကမျပည့္စံုတဲ့ဖားတေကာင္
အတြက္သိပ္ကိုသိသာလွတယ္ဗ်။ဒါေၾကာင့္မလြန္ဆံႏိုင္လို႔သာအရိိုက္ခံခဲ့ရေပမည့္စိတ္ထဲကေတာ့ရွိတဲ့အားနဲ႔အန္တု
ခ်င္မိတယ္။သို႔ေသာ္လည္းအရိုက္ခံဘ၀မွာေတာ့ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

ဒါေပမဲ့တကယ္တမ္းကံေကာင္းေထာက္မျပီးကိုယ္တုိင္ဖားရိုက္ဖုိ႔အခြင့္ၾကံဳလာတဲ့အခါက်ေနာ္မရိုက္ရက္ပါဘူး။
ကိုယ္အရိုက္ခံဘ၀တုန္းကကိုယ့္ကိုကိုယ္ခ်င္းစာနားလည္ေပးႏိုင္သူရွိႏိုင္ေပမဲ့ကိုယ္ကရိုက္ရမည့္အလွည့္မွာေတာ့
အားလံုးကိုကိုယ္ခ်င္းစာျပီးမရိုက္ရက္ေတာ့ပါဘူး။ဖားေတြအနားမွာ၀ိုင္းေနပါလ်က္မရိုက္ရက္တဲ့ဖားေကာက္သမား
ဘ၀အမ်ားအျမင္မွာေတာ့ေတာ္ေတာ္ကိုအတဲ့သူေပါ့ဗ်ာ။

ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ကိုယ္ပဲေလ။၀န္ထမ္းျဖစ္ရတဲ့ဘ၀မွာဒါေလးတခုကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ရပ္ႏိုင္
ခြင့္ရွိလို႔ေက်နပ္ရေသးတယ္။အားလံုးကေတာ့ဖားမရိုက္လို႔လူအၾကီးလို႔သတ္မွတ္ေနၾကမွာေျမၾကီးလက္ခတ္မလြဲပါ။
ဘယ္သူေတြဘယ္လုိပဲထင္ထင္က်ေနာ္ကေတာ့တရားမ၀င္တာလုပ္ျပီးလူလည္က်ေနရတာထက္တရား၀င္လုပ္ျပီး
လူအၾကီးျဖစ္ေနရတာကိုပဲဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ဒါေပမဲ့သူတုိ႔ေျပာတဲ့ဖားေလးေတြကလာလာျပီးအသံေပးတဲ့အခါမွာ
ေတာ့မရိုက္ခ်င္လို႔အသာေနတဲ့စိတ္ကိုလာလာဆြတဲ့အတြက္မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ရိုက္ပစ္လိုက္ခ်င္မိ
တယ္။သို႔ေသာ္လည္းက်ေနာ္မရိုက္ရက္ပါဘူးဗ်ာ။ကိုယ္တုိင္လည္းအရိုက္ခံခဲ့ရဘူးေတာ့အဲ့ဒီရိုက္ခ်က္ဘယ္ေလာက္
ျပင္းတယ္ဆုိတာက်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းသိတယ္ေလ။

တခါတခါေတာ့လည္း၀ါသနာအရင္းခံျပီးလုပ္ရတဲ့ဒီအလုပ္ကအကုသုိလ္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမွန္းသိျပီးစြန္႔လႊတ္
ခ်င္စိတ္ျဖစ္မိတယ္။အခုအခ်ိန္ထိေတာ့အေကာင္အထည္မေဖာ္ျဖစ္ေသးပါဘူး။ကိုယ္တုိင္ကလဲသက္သတ္လြတ္
စားႏိုင္ေနေသးတာေၾကာင့္ထင္ပါတယ္။သူမ်ားေတြအသားငါးဟင္းစံုနဲ႔မနားမေနသြားလာစားေသာက္ေနခ်ိန္မွာ
က်ေနာ္ကေတာ့သက္သတ္လြတ္ဟင္းခြက္ေလးနဲ႔ပဲက်ရာတာ၀န္ကိုေက်ပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္ေနျဖစ္တယ္။

တကယ္ေတာ့သူတုိ႔ေျပာတဲ့ဖား သြားေကာက္ရတာလည္းသိပ္မလြယ္ပါဘူး။ပိုင္ဆုိင္ထားတဲ့အရာမွန္သမွ်ကို
ခဏတာခ၀ါခ်ျပီးဖားတုိ႔ရွိရာရပ္ကြက္ထဲဖားေကာက္ဆင္းၾကရတယ္။အမ်ားအျမင္မွာေတာ့ၾကီးက်ယ္တယ္လို႔
ထင္ခ်င္ထင္ႏိုင္ပါတယ္။ရပ္ကြက္ထဲကိုဖားဆင္းေကာက္ရမွာက်ေနာ္အေတာ္ေလးရွက္ပါတယ္။ဘယ္ေလာက္
ၾကီးတဲ့ဖားပဲျဖစ္ပါေစက်ေနာ္မေကာက္ရဲပါဘူး။သူမ်ားေတြေကာက္လို႔ငါလည္းေကာက္တာပဲလို႔စိတ္ထဲမွာေတြး
မိေသာ္လည္းစိတ္ထဲကအေတြးဟာစိတ္ထဲမွာပဲရွိျပီးအျပင္မွာအေကာင္အထည္မေဖာ္ျဖစ္ပါဘူး။

သူမ်ားေတြဖားေကာက္ထြက္ခ်ိန္က်ေနာ္ကေတာ့ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေလးမွာေအးေဆးစြာပဲေနထုိင္ရင္းကိုယ့္
ဘ၀တုိးတက္ရာတုိးတက္ေၾကာင္းရွာေဖြဆည္းပူးလို႔ေပါ့။တကယ္ေတာ့ျမတ္စြာဘုရားေဟာတဲ့တရားထဲကလို
လိုခ်င္မႈနည္းျပီးရွိတာေလးနဲ႔ေရာင့္ရဲ႕တင္းတိမ္ႏိုင္တာဟာလည္းခ်မ္းသာျခင္းတစ္မ်ဳိးပဲမဟုတ္လား။လိုခ်င္ေန
တဲ့ေလာဘမေလွ်ာ႔ႏိုင္သမ်ွေတာ့ဒုကၡဆုိတဲ့ဆင္းရဲျခင္းေတြပိုတုိးလို႔သာျဖစ္ေနအံုးမွာပါ။

လူတုိငး္ကိုေတာ့ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ႏိႈင္းျပီးစဥ္းစားလို႔ဘယ္ရမလဲေလ။သူတုိ႔မွာလည္းသူတုိ႔ခံယူခ်က္နဲ႔သူတုိ႔ရွိၾကမွာ
ေပါ့။ဖားေကာက္တာမေကာင္းမွန္းသိေပမဲ့မလိုက္နာႏိုင္ဘူးဆိုကတည္းကအေၾကာင္းတခုခုရွိေနၾကလို႔ဆုိ
တာေသခ်ာပါတယ္။က်ေနာ္ကေတာ့ရပ္ကြက္ထဲကသူမ်ားအိမ္ေအာက္သြားျပီးဖားေကာက္ရတဲ့အေျခအေန
ဟာကိုယ့္အဆင့္နဲ႔မထိုက္တန္ဘူးလို႔ပဲေခါင္းထဲမွာထည့္ထားတယ္။မေလာက္ငေပမဲ့ထိုက္သင့္တဲ့လစာေပး
ျပီးတရား၀င္လြတ္လပ္စြာပညာေတြေပးေ၀လို႔ရတဲ့ေနရာထက္အႏၱရာယ္ကင္းတာမရွိဘူးေလ။က်ေနာ္ကေတာ့
ကိုယ္တရား၀င္လြတ္လပ္စြာလႈပ္ရွားခြင့္ရွိတဲ့ေနရာမွာပဲရတာေလးနဲ႔တင္းတိမ္ျပီးကိုယ့္အဆင့္အတန္းနဲ႔
ေအးခ်မ္းစြာေနထိုင္ျပီးကိုယ္တတ္ထားသမွ်ကိုဘ၀အတြက္ၾကိဳးစားေနသူေတြကိုေရာ၊စာေမးပြဲေအာင္ဖုိ႔အတြက္
ၾကိဳးပမ္းေနသူကိုေရာေစတနာအရင္းခံနဲ႔မွ်ေ၀ေပးရင္းသင္ၾကားရင္းသင္ယူ၊သင္ယူရင္းသင္ၾကားဆုိတဲ့စကား
အတုိင္းကိုယ္မသိတာေတြကိုျပန္လည္သင္ယူ၊ကိုယ္သိတာေလးေတြကိုျပန္မွ်ရင္းေက်ာင္းကစာသင္ခန္းထဲမွာ
ပဲေပ်ာ္ေမြ႕ေနမိပါတယ္။

ဖားေတြကေတာ့ခဏခဏလာလာအသံေပးျပီးေသြးတုိးစမ္းၾကပါတယ္။ဒီကဖားမေကာက္ခ်င္တဲ့သူကလည္း
သူတုိ႔အသံေတြကိုမၾကားသလိုဘဲမွတ္ထားေတာ့ေရွ႕ဆက္မတုိးၾကေတာ့ဘူး။ေလာကၾကီးမွာပိုက္ဆံေပးျပီး
အေစာ္ကားခံရတာမ်ဳိးေလာက္အခံရခက္တာမရွိပါဘူး။ကိုယ္ကေစတနာထားေနခ်ိန္မွာတန္ဖိုးမထားဘဲ
လိုအပ္လာမွပိုက္ဆံျပျပီးေၾကးစားဆန္ဆန္လာျမဴဆြယ္ခံရတာေလာက္ခံရခက္တာလည္းမရွိပါဘူး။ဒါေပမဲ့ေလ
ဖားေကာက္သူေတြၾကိတ္ၾကိတ္တုိးေနခ်ိန္မွာကိုယ္ကေတာ့ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ထိုင္ၾကည့္
ေနမိတယ္။ဒီဖားရိုက္လို႔ရတဲ့အခေၾကးေငြအလြန္ဆံုးခံရင္တစ္ႏွစ္ေပါ့။ဒါေတာင္ဖားေပါတဲ့ျမိဳ႕ၾကီးကလယ္ကြင္း
ေတြမွာရိုက္ရပါမွ။မဟုတ္ရင္(၆)လေလာက္နဲ႔ကိစၥျပတ္ျပီ။ခဏတာအဆင္ေျပမႈ႕ေလးတခုအတြက္နဲ႔ေတာ့
ကိုယ္ဒီအသက္အရြယ္ထိသင္ယူမွတ္သားလာခဲ့ရတဲ့ပညာေတြ၊ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြကိုပိုက္ဆံတခုတည္း
အတြက္နဲ႔တန္ဖုိးျဖတ္ျပီးမလဲႏိုင္ပါဘူး။

တေန႔ေန႔တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ဖားေကာက္ျခင္း၊မိႈေကာက္ျခင္းေတြကင္းရွင္းတဲ့ပညာေရးပတ္၀န္းက်င္တခုျဖစ္ေပၚ
လာလိမ့္မည္လို႔စိတ္ထဲကေနၾကိတ္ျပီးေမွ်ာ္လင့္ေနမိပါတယ္။အဲ့ဒီလိုပညာေရးစနစ္ေပၚထြန္းလာတဲ့ေနဟာက်ေနာ္
တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ပညာေရးအမွန္တကယ္ေျပာင္းလဲတဲ့ေန႔ျဖစ္မွာပါ။ဒီလိုမဟုတ္ရင္ေတာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြဘယ္ေလာက္ပဲ
ေတာ္ေတာ္၊ေနာက္လိုက္ေတြကမိမိအတၱကိုအေျခခံျပီးတကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့စိတ္ေတြနဲ႔ဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္း
ေနသမွ်ေတာ့တုိင္းျပည္တည္ေဆာက္ရာမွာအဓိကက်တဲ့ပညာေရးဟာျမင့္တက္ဖုိ႔ထက္ဆက္လက္က်ဆင္းဖုိ႔သာ
ရွိပါေတာ့တယ္။

ဖားေကာက္ျခင္းကင္းေသာပညာေရးပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းတခုအျမန္ဆံုးေပၚေပါက္ျပီးအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္
ဘြဲ႔ရာထူးဂုဏ္သိန္ေတြကိုေဘးဖယ္ျပီးရပ္ကြက္ထဲကသူမ်ားအိမ္ေအာက္၊ေလးတိုင္စင္အရိပ္ေအာက္နဲ႔အိမ္ေနာက္
အဖီထဲမွာအပို၀င္ေငြရွာေနရတဲ့ဖားေကာက္သူမ်ားအျမန္ဆံုးေလ်ာ့နည္းပါေစလို႔ဆႏၵျပဳရင္းဖားမေကာက္ခ်င္တဲ့သူ
တစ္ေယာက္ရဲ႕ခံစားခ်က္ကိုမွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။      ။အထက္ေဖာ္ျပပါအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ျမင္ေတြ႔ေနရေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကိုအေျခခံ၍
စာေရးသူတစ္ဦးတည္း၏စိတ္ခံစားခ်က္ကိုပံုေဖာ္ထားျခင္းသာျဖစ္ျပီးမည္သူတဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ်ထိခိုက္ေစလိုျခင္း
အလ်င္းမရွိပါ။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစေၾကာင္းဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းပါတယ္ဗ်ာ။

အားလံုးကိုေလးစားလ်က္

ေရႊညာသား