အညာအလွဴဓေလ့အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

 photo credit >>>> google image

အညာေဒသမွာၾကီးျပင္းလာခဲ့ရေတာ့အညာနဲ႔ေဝးေနေပမဲ့အညာကဓေလ့ေတြကိုေတာ့အျမဲလိုလိုသတိရ
မိတယ္။ရာသီအလိုက္က်င္းပတဲ့ပြဲေတြ၊ဓေလ့ရိုးရာေတြအစားအေသာက္ေတြရႈ႔ခင္းေတြစသျဖင့္ေပါ့ေလ။
မေရာက္တာၾကာေတာ့တခ်ိန္ကကိုယ္ျမင္ဖူးေတြ႔ဖူးတဲ့အရာေတြကိုစိတ္ကူးနဲ႔မွန္းျပီးလြမ္းရတာေပါ့။
အဲ့ဒီလြမ္းစရာေတြထဲကမွျပာသိုလ္တပို႔တဲြတေပါင္းလေတြဟာမိုးေလဝသေကာင္းရင္သားရွင္ျပဳသမီးနားသ ေျမးရွင္ျပဳနားသစတဲ့အလွဴပြဲေတြျခိမ့္ျခိမ့္သဲဆင္ႏႊဲၾကတဲ့အခ်ိန္အခါေပါ့။မိုးေလဝသေကာင္းရင္ဆန္နဲ႔ဆီအတြက္
ပူစရာမလိုက်န္တဲ့သကၤန္းပရိကၡရာအတြက္လုိအပ္တာကေတာ့အရင္ကတည္းကအလွဴအတြက္ရည္ရြယ္ျပီး
စုထားေဆာင္းထားတဲ့ေငြေလးေတြနဲ႔ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းအလွဴတစ္ပြဲေတာ့ျဖစ္ေျမာက္သြားပါတယ္။ကိုယ့္သား ကိုရင္ျဖစ္ေရးအဓိကဆိုရင္ေတာ့ပရိကၡရွစ္ပါးနဲ႔ရြာဦးေက်ာင္းမွာတင္ကိစၥျပီးႏိုင္ပါေသာ္လည္းလူ႔ေလာကထံုးစံ
လွဴမွလွဴတယ္ဆုိလည္းတရားသိမ္းေရစက္ခ်ရင္ေဗ်ာသံေလးေတာ့ၾကားရပါမွအလွဴေျမာက္တယ္လို႔ပုထုစဥ္
အေတြးနဲ႔စဥ္းစားျပန္ေတာ့ဒီေဗ်ာစည္သံအတြက္ကလည္းခုေခတ္ဆိုအနည္းသံုးဆယ္သိန္းဝန္က်င္ေလာက္
ေပးျပီးငွားရေသးတာ။ဒါေတာင္ဆိုင္းအဖြဲ႔ရဲနာမည္ေက်ာ္ၾကားမႈအေပၚမူတည္ျပီးေစ်းကေျပာင္းလဲႏိုင္တယ္။
ဆုိင္းပါျပန္ေတာ့မင္းသမီးေလးလည္းထည့္အံုးမွမ႑ပ္ထဲလူစည္မေပါ့ဆိုျပန္ေတာ့မင္းသမီးတလက္ကလည္း
ဒီေခတ္မွာသံုးေလးသိန္းေပးငွားမွရတာပါ။ေဟာဆုိင္းနဲ႔မင္းသမီးျပည့္စံုေတာ့ကိုယ့္သားရတနာကိုသာသနာ့
ေဘာင္ပို႔ေဆာင္ရမွာဘိသိတ္သြန္းေလာင္းမွအဂၤါစံုမယ္ေတြးမိျပန္ေတာ့ေပါက္တဲ့နဖူးမထူးေတာ့ပါဘူးဆုိျပီး
ဘိသိတ္ဆရာကိုပါသိန္းဂဏန္းေပးျပီးငွားရျပန္ေရာ။ဆုိင္းမင္းသမီးဘိသိတ္ေစ်းေတြကတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕နာမည္
ေက်ာ္ၾကားမႈအေပၚမူတည္ျပီးေစ်းႏႈန္းေပးရတာမို႔ခုေခတ္ေငြေၾကးအရခန္႔မွန္းခ်က္မွ်သာေျပာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
အားလံုးတြက္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ဧည့္ခံေဖ်ာ္ေျဖေရးအတြက္တင္အနည္းဆံုးဆယ္သိန္းနဲ႔
အထက္ရွိပါမွအဆင္ေျပမယ္။

 photo credit >>>>> google images

အခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ဆုိင္းသီးသန္႔မင္းသမီးဘိသိတ္အားလံုးငွားရင္ ဆယ္သိန္းေက်ာ္ေလာက္ကုန္တာမို႔
တခါတည္းျပီးေအာင္ဇာတ္ပြဲေတြကိုငွားလာၾကတယ္။ဇာတ္ပြဲငွားမယ္ဆုိလည္းနာမည္ေပၚလိုက္ျပီးေစ်းက
ေပးရတာပါပဲ။တကယ္ေတာ့ပကာသနကိုဦးစားေပးတဲ့ေခတ္မွာဒါေတြမပါရင္လည္းလူမစည္ဘူးဆုိၾကျပန္
ေတာ့သူ႔အရပ္သူ႔ဇာတ္ကိုက္ညီေအာင္ေတာ့ထည့္ၾကရတာပဲ။တရြာတည္းအလွဴခ်င္းတူတူဘယ္သူ႔အလွဴက
ဆုိင္းကေတာ့ေကာင္းလိုက္တာဘယ္သူ႔အလွဴကမင္းသမီးကေတာ့ျဖင့္အကမေကာင္းပံုမ်ားကုိယ့္ရြာသူေတာင္
သူေလာက္ေတာ့ကတတ္တယ္စသျဖင့္ႏိႈင္းယွဥ္တတ္ၾကေတာ့လွဴတဲ့သူကလည္းလုပ္မိမွေတာ့မထူးေတာ့ဘူး
ေနာင္ခါလာေနာင္ခါေစ်းျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ေရာ့ဟယ္ဆုိျပီးမ်က္စိစံုမွိတ္လွဴၾကတာ။

ျမိဳ႕ေပၚကအလွဴေတြမွာေတာ့ေဖ်ာ္ေျဖေရးအတြက္ဆုိင္းနဲ႔ဘိသိတ္ပဲထည့္ၾကတယ္။က်ေနာ္တုိ႔အညာဘက္
ေက်ာက္ပန္းေတာင္းနယ္တဝိုက္မွာေတာ့ဘိသိတ္ေျမွာက္တဲ့အခါလည္းမင္းသမီးပါကရတယ္။ဘိသိတ္ပါရင္
မင္းသမီးငွားကတည္းကဘိသိတ္ခန္းအတြက္ပါပိုက္ဆံေပးရေလ့ရွိတယ္။ညပိုင္းအျငိမ့္သီးသန္႔ဆုိေစ်းက
တမ်ဳိးေန႔ခင္းဘိသိတ္ခန္းဒါမွမဟုတ္အျငိမ့္ကေပးရမယ္ဆုိေစ်းပိုေပးရတယ္။ဘိသိတ္ခန္းမွာေတာ့ညပိုင္းအျငိမ့္
လိုေခတ္သီခ်င္းေတြနဲ႔ဆုိလို႔ကလို႔မရပါဘူး။ဘိသိတ္နဲ႔ဆုိင္တဲ့သီခ်င္းၾကီးသီခ်င္းခန္႔တုိ႔၊ဘုရားကန္ေတာ့ မိဘကန္ေတာ့သီခ်င္းစတဲ့ဘာသာေရးနဲ႔ဆုိင္တဲ့သီခ်င္းေတြနဲ႔သီဆိုကျပေဖ်ာ္ေျဖရတယ္။အကက်ျပန္ေတာ့လည္း
အခ်ဳိးအဆစ္က်က်နဲ႔မင္းသမီးတလက္ရဲ႕အရည္အခ်င္းကိုဘိသိတ္ခန္းမွာမွေကာင္းေကာင္းျပသခြင့္ရၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္ေက်ာက္ပန္းေတာင္းနယ္မွာမင္းသမီးရယ္လို႔နာမည္တတ္ျပီးရပ္တည္ရင္အထိုက္အေလ်ာက္ေတာ့
ဇေလးရွိမွအဆင္ေျပတယ္။ေတာ္ယံုရုပ္ေခ်ာကတတ္တာနဲ႔အဆင္မေျပပါဘူး။ပရိတ္သတ္ကလည္းကိုယ္တုိင္
သာမကတတ္မွရွိမယ္သူမ်ားကတာကိုေတာ့ လက္မက်ဳိးတာေရာ ခါးမပါတာေရာ ေနာက္ဆံုးမင္းသမီး
ထမီနားခတ္တာကစၾကည့္ျပီးမင္းသမီးေကာင္းမေကာင္းကိုဆံုးျဖတ္တတ္ၾကတယ္။ဆုိင္းဆုိလည္းထုိနည္းတူ
ပဲလူၾကီးၾကိဳက္လူငယ္ၾကိဳက္လူလတ္ၾကိဳက္စသျဖင့္အပိုင္းလိုက္ခြဲျပီးတီးျပတတ္ပါမွေတာပရိတ္သတ္ရဲ႕
အမွတ္ေပးျခင္းကိုခံၾကရတာ။ေခတ္ေပၚသီခ်င္းေတြဒံုးဒံုးဂြမ္းဂြမ္းနဲ႔ဆုိျပန္ရင္လည္းပတ္သံမၾကားရရင္အျပစ္
ေျပာတတ္ၾကတယ္။စိန္ေဗဒါတုိ႔ေခတ္ကတီးလံုးတီးကြက္ေတြခ်ည္းပတ္သံေတြေျပာင္ေျပာင္ျမည္ေအာင္တီး
ေတာ့ေခတ္သီခ်င္းမရပါဘူးကြာလုပ္ျပန္တာမို႔ပရိတ္သတ္အၾကိဳက္ကိုလိုက္ျပီးေခတ္ေဟာင္းေရာေခတ္ေပၚေရာ
ယိုးဒယားေရာကုန္းေဘာင္ေရာအစံုတီးခတ္တတ္ပါမွတကယ့္ဆုိင္းေကာင္းဆုိျပီးသတ္မွတ္ၾကတာမ်ဳိးပါ။
ရြာမွာေနလယ္ထဲယာထဲမိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္အခ်ိန္ကုန္ေနတတ္ေပမဲ့သူတို႔မွာအဲ့ဒီအစြမ္းကေတာ့အျပည့္ရွိတယ္။
ဒီဆုိင္းဒီမင္းသမီးဒီႏွစ္ဒီအလွဴမွာေကာင္းတယ္ဆုိေနာက္ႏွစ္အလွဴလွဴဖို႔အားခဲထားသူေတြရဲ႕ေဖ်ာ္ေျဖေရး
စာရင္းထဲမွာနံပတ္စဥ္တတ္ထားျပီလို႔သာမွတ္လိုက္။

 photo credit >>>> google images

ရြာထဲမွာအလွဴရွိျပီဆုိရင္အလွဴမတုိင္ခင္ရက္ေရြးျပီးျပီဆုိကတည္းကအဲ့ဒီရက္ေရာက္ဖို႔ေမွ်ာ္ရတာလည္း
တစ္မ်ဳိးရင္ခုန္စရာေကာင္းတယ္။ကိုယ့္အလွဴမဟုတ္ေသာ္လည္းကိုယ့္ရြာထဲကမို႔ေဆြမျခားမ်ဳိးမျခားေတြ
ဆုိေတာ့ကိုယ့္အလွဴတမွ်စိတ္ကူးနဲ႔ေပ်ာ္ရတာ။ဆုိင္းကေတာ့ဘယ္ဆုိင္းမင္းသမီးကေတာ့ဘယ္သူဘိသိတ္က
ေတာ့ဘယ္ဝါဆိုတာသိရျပီဆုိတာနဲ႔အလွဴရက္မွာဆုိင္းနာေထာင္ရဖုိ႔မင္းသမီးကတာၾကည့္ရဖုိ႔ကိုေတြးျပီး
ေပ်ာ္ရတာ။အဲ့ဒီအခ်ိန္ဆုိရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ရာသီဥတုကလည္း ေန႔ခင္းဆုိပူ ညပိုင္းဆုိခ်မ္း ရိုးျပတ္ေတာေတြ
တလင္းျပင္မွာေကာက္ရိုးပံုေတြ ေျပာင္းရိုးပံုေတြနဲ႔ သစ္ရြက္ေတြေၾကြစ ေႏြရာသီမေရာက္ခင္အခ်ိန္ေပါ့။
လယ္ကြင္းထဲကထန္းသမားတုိ႔ရဲ႕ယာယီထန္းလ်က္တဲေလးေတြဆီမွမီးခိုတလူလူထြက္ေနတာကိုျမင္ႏိုင္သလို
လက္ပံပင္တုိ႔ဆီမွဖူးပြင့္ရန္အားယူေနေသာလက္ပံငံုနီနီရဲရဲတုိ႔ကိုလည္းျမင္ရတတ္တယ္။ဦးဦးဖ်ားဖ်ားႏုတတ္တဲ့
မန္က်ည္းပင္တုိ႔အရြက္ေဟာင္းေတြေျခြျပီးရြက္သစ္ေဝဖို႔ၾကက္ဆူးထြက္တာလည္းေတြ႔ႏိုင္တယ္။
ရြာထဲမွာေတာ့အလွဴရက္ေဘးရြာေတြကအလွဴလိုက္လာခ်ိန္အတတ္ႏိုင္ဆံုးအျမင္တင့္တယ္ေအာင္သူ႔အိမ္
ကိုယ့္ဝိုင္းသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၾကအမိႈက္လွည္းၾကနဲ႔ဖံုလံုးတုိ႔နဲ႔ေဝ့ပ်ံေနတယ္။

အလွဴအိမ္မွာေတာ့တကယ္တမ္းအလွဴကႏွစ္ရက္တည္းဆုိေသာ္ျငားအလွဴလုပ္မယ္လို႔ရက္တတ္ျပီးကတည္း
ကမီးဖိုေခ်ာင္မီးခိုးမတိတ္ေတာ့ဘူး။ရြာထဲကလူၾကီးသူမေတြကလာေရာက္ျပီးလိုအပ္တာေျပာျပလမ္းညႊန္နဲ႔ လူကမျပတ္ေတာ့ဘူး။အလွဴရက္နီးလာေလအလုပ္မ်ားေလေပါ့။အရင္တုန္းကေတာ့အလွဴလာတဲ့သူေတြကို
ေဝငွဖုိ႔ေျပာင္းဖူးဖက္ေဆးလိပ္ေတြရာနဲ႔ခ်ီလိပ္ၾကရတာ။ေဆးရိုးကိုအလွဴမတုိင္ခင္ကစင္းေဆးရိုးေထာင္း
ေျပာင္းဖူးဖက္လွီးေဆးစပ္နဲ႔အလွဴနီးေတာ့အလွဴအိမ္မွာရြာထဲကသက္ၾကီးပိုင္းအမ်ဳိးသမီးေတြစုျပီးေတာ့
ေဆးလိပ္လိပ္ၾကတယ္။အဲ့ဒါျပီးေတာ့ေပါက္ေပါက္ဆုပ္လံုးၾကတယ္။ေပါက္ေပါက္ဆုပ္လံုးေတာ့လည္းကိုယ့္
လယ္ထြက္ေကာက္ညွင္းစပါးကိုအလွဴအိမ္မွာပဲရြာထဲကကာလသမီးပ်ဳိေတြစုျပီးေလွာ္၊စပါးခြံေတြေရြး ေနာက္ဆံုးမွာထန္းလ်က္ရည္က်ဳိျပီးတင္းေတာင္းဒါမွမဟုတ္ခြဲေတာင္းထဲကိုေပါက္ေပါက္သင့္ေတာ္ရံုထည့္
ထန္းလ်က္ရည္က်ဳိျပီးသားကိုေလာင္းထည့္သူကေလာင္းေတာင္းကိုခေလာက္သူကခေလာက္နဲ႔ေပါက္ေပါက္နဲ႔
ထန္းလ်က္ရည္သမသြားေတာ့မွပူေနတုန္းေစးကပ္ေနတုန္းတစ္ေယာက္တလက္ဆုပ္ကာဆုပ္ကာလံုးၾကတာ။
ေပ်ာ္စရာအင္မတန္ေကာင္းေပါ့။ေပါက္ေပါက္ဆုပ္ပထမဆံုးလံုးတဲ့ေတာင္းထဲကေနပန္းကန္ျပားအရြယ္ေတာ္
ထဲမွာေစတီပံုခၽြန္ခၽြန္ေလးနဲ႔ရွင္ဥပဂုတၱမေထရ္ကိုပူေဇာ္ဖို႔အရင္ဆံုးဦးဦးဖ်ားဖ်ားဖယ္ထားရတယ္။အလွဴရက္
အတြင္းမိုးေလမက်ေအာင္ပူေဇာ္ပသၾကတဲ့ဓေလ့တခုေပါ့။အလွဴဝင္ေန့ဘုရားပင့္ျပီးလို႔မ႑ပ္ထဲကယာယီ
ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္မွာဘုရားေရာက္ျပီဆုိတာနဲ႔ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ေဘးအစြန္တစ္ေနရာမွာလူတရပ္
ေက်ာ္ရွည္တဲ့ဝါးလံုးကိုတဖက္ထိပ္ကေနသံုးစိပ္ခြဲျပီးေပါက္ေပါက္ပန္းကန္ျပားထည့္လို႔ရေအာင္ခြဲခ်အေပၚက  လြတ္တဲ့ဝါးစသံုးခုမွာသက္ကယ္ပ်စ္ကိုတစ္ေပခန္႔သံုးပိုင္းပိုင္းျပီးအျမိတ္စကိုအေပၚေထာင္လို႔ဝါးျခမ္းစသံုးစနဲ႔
တခုခ်င္းစီေပါင္းစည္းလိုက္ေတာ့ၾတိဂံပံုရွင္ဥပဂုတၱမေထရ္အတြက္ယာယီေက်ာင္းေဆာင္ေလးရပါတယ္။
အဲ့ဒီဝါးလံုးကိုဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ရဲ႕ဘယ္ဘက္သို႔မဟုတ္ညာဘက္အစြန္ေရွ႕နားမွာက်င္းတူးျပီးစိုက္ထားၾက
တယ္။

ေနာက္ျပီးေတာ့မုန္႔ေလေပြကိုလည္းအလွဴအိမ္မွာပဲရြာထဲကအမ်ဳိးသမီးေတြစုျပီးလုပ္ၾကတယ္။ေကာင္းညွင္းနဲ႔
ဆန္ၾကမ္းကိုအခ်ဳိအဆညီေအာင္ေရာျပီးေမာင္းစင္မွာေထာင္းၾကရတယ္။ရလာတဲ့မုန္႔မႈန္႔ကိုေရနဲ႔အေနေတာ္ မပ်စ္မက်ဲေဖ်ာ္ျပီးအဝက်ယ္ေျမဖ်င္းအိုးထဲကိုေရတဝက္ေက်ာ္ထည့္ပိတ္ျဖဴစသို႔မဟုတ္ဖဲထီးစအရြက္ေတြနဲ႔အိုးဝ မွာတင္းေနေအာင္စည္းျပီးမီးဖုိေပၚမွာတည္အထဲကေရဆူလို႔အေငြ႕တက္လာျပီဆုိရင္ေဖ်ာ္ထားတဲ့မုန္႔ႏွစ္ရည္
ကိုဟင္းခတ္ဇြန္းဗ်က္ၾကီးၾကီးနဲ႔အနည္းငယ္ခပ္ယူျပီးပိတ္စေပၚမွာေလာင္းထည့္ျပီးရင္ဇြန္ဖင္နဲ႔ညီေအာင္အဝိုင္း
ပံုစံေလးရေအာင္ပြတ္ျဖန္႔ျပီးစေလာင္းဖံုးနဲ႔အုပ္ထား။ႏွစ္မိနစ္သံုးမိနစ္ခန္႔ၾကာရင္ေရေႏြးေငြ႔အပူရွိန္နဲ႔ပိတ္စေပၚ
ကမုန္႔ႏွစ္ကနပ္သြားတယ္။အဲ့ဒီနပ္ေနတဲ့မုန္႔သားကိုဝါးျခမ္းပါးပါးေလးနဲ႔အနားေလးေတြကအရင္ဆံုးခြာျပီးရင္
ေလးပံုတပံုေလာက္ကိုေျဖးေျဖးခ်င္းထိုးခြာယူျပီးဆန္မႈန္႔ပါးပါးျဖဴးထားတဲ့ဆန္ေကာထဲမွာေမွာက္လ်က္ထည့္ျပီး
ေလနဲ႔အေျခာက္ခံ။အဲ့ဒီနည္းအတိုင္းရာေပါင္းမ်ားစြာေသာမုန္႔ေလေပြအခ်ပ္ေတြရေအာင္တခ်ပ္ခ်င္းစီျပဳလုပ္ၾက
ရတယ္။ကာလသမီးေတြစုျပီးလုပ္ၾကတာမို႔ေပါင္းအိုးဆယ့္ေလးငါးလံုးနဲ႔အလွဴအိမ္မ႑ပ္ထဲမွာမီးခုိးတလံုးလံုး
နဲ႔မုန္႔ျပဳတ္ၾကတာလည္းေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့အညာဓေလ့တခုပါ။အေျခာက္လွန္းျပီးသားမုန္႔ေျခာက္ေတြကိုေတာ့
အလွဴဝင္ေန႔မတုိင္ခင္မွာရြာျပင္ကအရိပ္ေကာင္းတဲ့မန္က်ည္းပင္ေအာက္မွာသြားျပီးဆီနဲ႔ေဖာက္ပါတယ္။
ေနာက္တခုကေတာ့အလွဴမွာေကၽြးမည့္ဆန္ကိုလည္းအလွဴအိမ္မွာပဲစုျပီးအမိႈက္သရိုက္ကင္းေအာင္ေရြးၾက ပ်ာၾကတယ္။ဆန္စင္တယ္လို႔ေခၚပါတယ္။အလွဴဝင္ေန႔မတုိင္ခင္ဆုိရင္ေတာ့ေဆးလိပ္လည္းအဆင္သင့္၊
ေပါက္ေပါက္ဆုပ္လည္းအဆင္သင့္၊မုန္႔ေလေပြ၊မုန္႔ျဖဴမုန္႔ဆီေၾကာ္ေတြပါအဆင္သင့္ျဖစ္ပါျပီ။အလွဴဝင္ေန႔
မနက္ပိုင္းမွာေတာ့ထမင္းခ်က္ဖို႔အတြက္ဆန္ကိုတစ္အိမ္ႏွစ္ျပည္က်ဆီေဝပါတယ္။အလွဴၾကီးေန႔မနက္ဆို ထမင္းခ်က္ျပီးထမင္းေကၽြးရံုကိုလာပို႔ေပးၾကတယ္။အဲ့ဒါလည္းအရင္တုန္းကဓေလ့ပါ။အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ထမင္းေပါင္းတဲ့အဖြဲ႔ေတြေပၚလာလို႔ထမင္းေပါငး္ငွားၾကပါတယ္။

ဟင္းကိုေတာ့ရြာကတာဝန္က်ဟင္းခ်က္အဖြဲ႔ကိုအုိးသူၾကီးကဦးေဆာင္ျပီးခ်က္ၾကပါတယ္။က်ေနာ္တုိ႔ရြာဘက္
မွာေတာ့အလွဴဝင္ေန႔ညေနမွာကတည္းကရပ္နီးရပ္ေဝးကဧည့္သည္ေတြနဲ႔တရြာလံုးကိုမီးခိုးတိတ္ေခၚေကၽြးပါ တယ္။အလွဴၾကီးေန႔မနက္ခင္းမွာေတာ့ရပ္ေဝးဧည့္သည္ေတြမလာခင္ရြာသူရြာသားေတြကိုအရင္ဆံုးထမင္း
ေကၽြးပါတယ္။ျပီးမွရပ္ေဝးလာဧည့္သည္ေတြကိုဧည့္ေကၽြးေမြးဧည့္ခံပါတယ္။မ႑ပ္ထဲမွာေတာ့ဆုိင္းကဧည့္ခံ
အလွဴလွည့္ထြက္ဖုိ႔ျပင္ဆင္ၾကနဲ႔အလွဴပြဲတခုရဲ႕အစည္ကားဆံုးအခ်ိန္ပါပဲ။အလွဴလွည့္ထြက္တာလည္းတရြာနဲ႔
တရြာမတူၾကပါဘူး။က်ေနာ္တို႔ဆီမွာေတာ့အလွဴၾကီးေန႔မနက္ခင္းမွာလွည့္ပါတယ္။နတ္ျပတယ္လို႔လည္းေခၚ
ၾကပါတယ္။ရြာအေနာက္ဘက္ကန္ေဘာင္ထိသြားၾကျပီးပုပၸားေတာင္ၾကီးရွိရာဆီသို႔မ်က္ႏွာမူျပီးေမာင္ရွင္ေလာင္း
ထိန္းကစားေတာ္တုိက္ျခင္းနတ္မ်ားပင့္ဖိတ္ျခင္းနဲ႔နတ္ပို႔ျခင္းတုိ႔ကိုဆိုင္းထဲကဒိုးအဖြဲ႔အတူေဆာင္ရြက္ပါတယ္။
အဲ့ဒီေနာက္အလွဴမ႑ပ္ရွိရာဆီသို႔စီတန္းျပီးလမ္းေလွ်ာက္ျပန္ၾကသည္။ဒီအခ်ိန္မွာပဲေက်းလက္ပ်ဳိျဖဴတုိ႔အလွအပ
ေတြျပသခြင့္ရၾကသည္။ကြမ္းေတာင္ကိုင္ပန္းေတာင္ကိုင္ေက်းလက္လံုေမပ်ဳိတုိ႔အလွကိုေက်းလက္သားကိုလူပ်ဳိ
တို႔ေငးခြင့္ရၾကသည္။ေက်းလက္လံုမပ်ဳိတုိ႔အဝတ္အစားအလွအပေရႊေငြရတနာတုိ႔အလွျပိဳင္ၾကတဲ့အခ်ိန္အခါ
လည္းျဖစ္သည္။စုထားေဆာင္းထားတဲ့တန္ဖိုးၾကီးအဝတ္အစားလက္ဝတ္ရတနာတုိ႔ဝတ္ဆင္ျခယ္သျပီး
ေက်းလက္အလွျပိဳင္ပြဲဟုပင္ဆုိႏိုင္သည္။

အလွဴလွည့္ျပီးျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့အလွဴဒါယကာအလွဴ႕ဒါယိကာမတို႔ကရြာဦးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ
ပင့္သံဃာတို႔အားေန႔ဆြမ္းဆက္ကပ္လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။ဆြမ္းဘုန္းေပးျပီးေနခင္းခ်ိန္မွာအလွဴမ႑ပ္သို႔ၾကြ
ေရာက္ျပီးတရားခ်ီးျမွင့္ပါတယ္။ေန႔ခင္းဘိသိတ္ပါရင္ေတာ့အလွဴလွည့္အျပန္မွာသံဃာစင္တက္ျပီးတရားနာ
ပါတယ္။တရားပြဲျပီးမွေန႔ခင္းပိုင္းဘိသိတ္ပြဲကိုဆက္လက္က်င္းပပါတယ္။ဘိသိတ္မပါဘူးဆုိရင္ေတာ့တခ်ဳိ႕
လည္းေန႔ခင္းပိုင္းအျငိမ့္ခဏကခိုင္းျပီးအျငိမ့္ျပီးမွညေနပိုင္းမွာတရားနာၾကတာရွိပါတယ္။တရားပြဲျပီးတဲ့အခါ
မွာေတာ့ေရႊမိုးေငြမိုးရြာျပီးေရစက္ခ်အမွ်ေဝလို႔ေဗ်ာတီးျပီးအလွဴပြဲကိုသိမ္းေလ့ရွိပါတယ္။မက္ဆင္ဂ်ာမွာရြာက
ငယ္သူငယ္ခ်င္းကဒီႏွစ္ရြာကအလွဴအေၾကာင္းေျပာလာလို႔ကိုယ္ရြာမွာရွိစဥ္ကၾကံဳခဲ့ရတဲ့အလွဴေတြအေၾကာင္း
ဆယ္တန္းႏွစ္မွာပိုက္ဆ့ခုနစ္ေသာင္းေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႔အိမ္ကအေမ႔ဆႏၵကိုျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တဲ့ညီေလးမ်ားရွင္ျပဳ
ပြဲကပံုရိပ္တခ်ဳိ႕ကိုျပန္လည္းသတိရရင္းအညာအလွဴဓေလ့အေၾကာင္းေလးေတြခ်ေရးလိုက္တာပါ။က်ေနာ္တုိ႔
အလွဴတုန္းကကိုရင္ဝတ္တဲ့ညီအရင္းကအခုေတာ့အစိုးရဓမၼာစရိယတန္းေအာင္ျပီးဒီလထဲမွာႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ
ကဆက္ကပ္လွဴဒါန္းတဲ့ဓမၼာစရိယေအာင္လက္မွတ္ကိုရန္ကုန္မွာသြားယူပါလိမ့္မယ္။ညီဝမ္းကြဲတစ္ေယာက္
ကေတာ့အစိုးရကဆက္ကပ္တဲ့သာမေဏေက်ာ္ဘြဲ႕ယူျပီးသြားပါျပီ။သူတုိ႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္စလံုးအိမ္က
အလွဴမွာကိုရင္ဝတ္ခဲ့ၾကျပီးသာသနာ့ေဘာင္ကမထြက္ဘဲခုဆိုရြာမွာပထမဆံုးသာမေဏေက်ာ္နဲ႔ဓမၼာစရိယ
ႏွစ္ပါးျဖစ္လာၾကပါျပီ။အေဖနဲ႔အေမလည္းသားဦးဇင္းဓမၼာစရိယေအာင္လက္မွတ္ယူပြဲကိုတက္ဖို႔ျပင္ဆင္ေနၾက
ပါတယ္။ညီဦးဇင္းလည္းရြာကေဆြမ်ဳိးေတြကိုမေရာက္ဖူးေသးတဲ့ရန္ကုန္ကိုေခၚဖို႔စီစဥ္ေနတာၾကားရလို႔
ဝမ္းသာပီတိျဖစ္ရပါတယ္။

ဒီပို႔စ္မွာပါေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္က်ေနာ္တုိ႔နယ္ဘက္ကဓေလ့မ်ားသာျဖစ္ပါသည္။နယ္ေျမေဒသကို
လိုက္ျပီးကြဲလြဲမႈမ်ားရွိႏိုင္ပါသည္။ဗဟုသုတအျဖစ္ရည္ရယ္မွ်ေဝျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။

ေအာက္ကလင့္ခ္ေလးေတြကေတာ့က်ေနာ္တို႔နယ္ဘက္ကအလွဴမွာေဖ်ာ္ေျဖေလ့ရွိတဲ့ညပိုင္းအျငိမ့္နဲ႔
ေန႔ခင္းဘက္ဘိသိတ္ပြဲအေၾကာင္းယူက်ဴ႕မွာဗဟုသုတအျဖစ္ၾကည့္ရႈ႕ႏိုင္ပါတယ္။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစဗ်ာ။ လာေရာက္လည္ပတ္တဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

https://www.youtube.com/watch?v=PX8aBRCKvIQ
https://www.youtube.com/watch?v=YAqAAIvpRwo

အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္

ေရႊညာသား