ထိုင္းကတမာရြက္
သူ႔ကိုထမင္းစားျပီးျပီလားေမးေတာ့စားျပီးျပီတမာရြက္ျပဳတ္နဲ႔အလင္ဟင္း(ထန္းရည္ခါးလုပ္ယူျပီးက်န္တဲ့အနည္) နဲ႔စားတယ္တဲ့။ေႏြဦးေပါက္ခါစတမာရြက္ေတြႏုတဲ့အခ်ိန္တမာရြက္ျပဳတ္နဲ႔အလြန္လိုက္ဖက္တဲ့ဟင္းတခြက္ေပါ့။ ခ်ဥ္ဆိမ့္ဆိမ့္အရသာနဲ႔စားလို႔အလြန္ေကာင္းတယ္။အဲ့ဒီကေနတမာရြက္အေၾကာင္းဆက္ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။
ဒီႏွစ္ရြာမွာတမာရြက္ေစ်းေကာင္းတာတပိႆာကို ၄၀၀၀ ေက်ာ္ ၅၀၀၀ ထိရတယ္ဆုိေတာ့ဝမ္းသာမိတယ္။ ရြာကလူေတြတမာရြက္ခူးေရာင္းျပီးဝင္ေငြတုိးတာေပါ့။တမာပင္ေပါတဲ့ေဒသမို႔ေတာထဲတမာရြက္ထြက္ခူးရင္
တစ္ပိႆာဆိုတာခဏေလးရယ္။ပုံမွန္ကႏုခါစအခ်ိန္မွာပဲေစ်းေကာင္းတာ။တမာရြက္လိႈင္လိႈင္ေပါလာရင္ေစ်းက
ထက္ဝက္မကက်သြားေတာ့အလုပ္ရႈပ္ခံျပီးခူးမေရာင္းၾကေတာ့ဘူး။အခုလိုေနာက္ပိုင္းတမာရြက္ေပါတဲ့အထိ
၄၀၀၀ ေက်ာ္ ၅၀၀၀ ေလာက္ထိေစ်းရွိေနတာဝယ္ယူစားသံုးသူေတြမ်ားလို႔ေပါ့။
ေရႊညာသားငယ္ငယ္ကေခ်ာင္းထဲေရခပ္ရင္းတက္ခူးေနက်ေခ်ာင္းထိပ္ကတမာပင္ၾကီးအေၾကာင္းလည္း
သူငယ္ခ်င္းကိုသတိတရေမးမိေသးတယ္။ေခ်ာင္းထဲေရခပ္ဆင္းတဲ့လမ္းထိပ္တည့္တည့္မွာေခ်ာင္းထဲဘက္ကို
ကိုင္းျပီးေပါက္ေနတဲ့စားတမာပင္ၾကီးေပါ့။တမာရြက္ႏုခ်ိန္ဆိုအရြက္ေဟာင္းေတြအကုန္မေၾကြေသးဘဲနဲ႔
တမာရြက္ႏုေတြအဖူးေတြပါတခါတည္းထြက္တာ။ရြာေတာင္ဘက္ပိုင္းကေရခပ္ထြက္တဲ့သူတုိင္းအဲ့ဒီအခ်ိန္ဆို
တမာပင္ေပၚတက္ခူးၾကတာ။တမာရြက္လိႈင္လိႈင္ေပါသည့္အခ်ိန္ထိပါပဲ။အဲ့ဒီတမာပင္ၾကီးကတမာရြက္ေတြက
သိပ္ျပီးမခါးဘူး။ကုလားတမာလို႔ေခၚတဲ့အရြက္ေသးေသးတမာပင္ေတြကက်ေနာ္တုိ႔ရြာဘက္ေခၚတဲ့ေတာထဲက
စားတမာပင္အေခါက္အေပြးထူထူေတြထက္အခါးအရသာပိုတယ္။ဒါေၾကာင့္အိမ္စားဖို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ေရာင္းဖုိ႔ပဲ
ျဖစ္ျဖစ္အဲ့ဒီအေပြးထူတဲ့စားတမာပင္ေတြကပဲခူးၾကတာမ်ားတယ္။
အညာသားလက္ရာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးငါးေျခာက္ခ်က္
ခုတ္ယူလာၾကတယ္။အိမ္ေရာက္ေတာ့ကိုင္းတံလက္တဆစ္မွ်ပါေအာင္ခ်ဳိးယူလာတဲ့တမာခက္ေလးေတြကို
လက္တဆုပ္မျပည့္တျပည့္ရေအာင္စီျပီးထန္းရြက္ႏုေလွ်ာ္နဲ႔အစည္းေလးေတြစီး၊မီးဖိုေပၚမွာဒယ္အိုးသို႔မဟုတ္
ထမင္းခ်က္တဲ့ဒန္အိုးနဲ႔ေရေႏြးပြက္ပြက္ဆူေအာင္တည္၊မန္က်ည္းသီးမွည့္သံုးေလးေတာင့္အခြံႏႊာထည့္ျပဳတ္
တခ်ဳိ႔လည္းဆီးခ်ဥ္သီး(ဇီးသီး)ကိုထည့္ျပဳတ္ၾကတယ္။အဲ့ဒီအခ်ဥ္ရည္အိုးထဲကိုတမာရြက္မထည့္ခင္နႏြင္းမႈန္႔
တဇြန္းေလာက္ထည့္ျပီးစည္းထားတဲ့တမာရြက္စည္းေတြကိုထည့္အရြက္ႏုေတြဆုိေတာ့အပူနဲ႔ထိတာနဲ႔က်က္
တာမုိ႔အုိးထဲထည့္ျပီးသံုးေလးမိနစ္ၾကာရင္အထက္ေအာက္လွန္ေပးျပီးအိုးကိုမီးဖိုေပၚကခ်။ျပဳတ္တဲ့အခ်ဥ္ရည္
ထဲမွာပဲစိမ္ထားလိုက္ယံုပါပဲ။ေစ်းကိုသြားေရာင္းမယ္ဆုိမွအိုးထဲကေနဆယ္ေရစစ္ေအာင္ထားျပီးေတာင္းထဲ မွာၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ခံထည့္ျပီးေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕ေပၚတက္ေရာင္းၾကတာ။အစည္းလိုက္ေလးေတြမို႔
တစ္စည္းကိုဘယ္ေလာက္ဆုိျပီးေျပာေရာင္းေတာ့ခ်ိန္ခြင္မစရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့။
တမာရြက္ျပဳတ္တုိ႔စရာ
ရွားတဲ့ေဒသေတြဆီကအဝယ္လိုက္ရင္တမာရြက္ေစ်းေကာင္းတယ္။အိမ္ကအေမရြာကေနေစ်းေရာင္းတုန္းက
တမာရြက္ႏုခ်ိန္ဆိုအခ်ိန္သံုးေလးဆယ္ရေအာင္စုျပီးမုိးျဗဲကိုသယ္ေရာင္းတာ။တမာရြက္ရွားတဲ့ေဒသဆုိေတာ့
ပါသေလာက္ကုန္တာပါပဲ။သူငယ္ခ်င္းနဲ႔စကားေျပာရင္းေခ်ာင္းထိပ္ကတမာပင္ၾကီးလဲမက်ေသးဘူးလားဆုိေတာ့
မက်ေသးဘူးတဲ့။ေခ်ာင္းထဲဘက္ကိုေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးကိုင္းေနျပီေျပာတယ္။သူနဲ႔စကားေျပာရင္းစိတ္က
ရြာေခ်ာင္းထိပ္ကတမာပင္ၾကီးဆီကိုေရာက္သြားေသးတယ္။ရြာကိုျပန္မေရာက္တာလည္းၾကျပီဆိုေတာ့
ငယ္ငယ္တုန္းကျမင္ေနက်တမာပင္ၾကီးရဲပံုရိပ္ကိုပဲမွတ္မိေနတယ္။ေခ်ာင္းထဲေရခပ္ဆင္းျပီးအျပန္ကုန္းထိပ္ကို
ေရာက္ရင္ေရထမ္းပံုေတြခ်ျပီးတမာပင္ၾကီးေပၚတက္အဖူးေတြမ်ားမ်ားပါတဲ့တမာခက္ေတြကိုစိတ္ၾကိဳက္ခူးျပီး
အလင္ဟင္း၊ခရမ္းခ်ဥ္သီးခ်က္တုိ႔နဲ႔တုိ႔ျမဳပ္စားခဲ့ရတာကိုသတိရမိတယ္။
ေက်ာင္းသြားရင္းလမ္းမွာေတြ႔တဲ့တမာပင္ေတြကတမာရြက္ႏုေတြခူးျပီးျမိဳ႕ေပၚကလာျပီးစာသင္ေပးတဲ့ဆရာမ
ေတြကိုလက္ေဆာင္ေတြေပးခဲ့ဖူးတယ္။တခါတေလအထူးသျဖင့္ရြာနဲ႔ေဝးေနခ်ိန္မွာအတိတ္ကလုပ္ခဲ့ရတာေတြ
ကိုျပန္ေတြးတဲ့အခါအရမ္းအရသာရွိတယ္။အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ေနာင္တခ်ိန္ဆိုဒါေတြငါတုိ႔ျပန္ေတြးျပီးခံစား
ရမွာလို႔မေတြးခဲ့မိပါဘူး။ဒါေပမဲ့တကယ္တမ္းျပန္ေတြးေတာ့ဝမ္းနည္းစရာလိုလိုလြမ္းစရာလိုလိုနဲ႔ရင္ထဲမွာတမ်ဳိး
ၾကီးပါ။သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ရြာကလက္ရွိအေျခအေနကိုေျပာေနတာတမာရြက္အေၾကာင္းလည္းပါတယ္။အလွဴ
ေတြအေၾကာင္းလည္းပါတယ္။က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ကေတာ့ေမြးရပ္ေျမကိုဘယ္ေတာ့ေျချပန္ခ်ခြင့္ရမယ္မသိေသး
ေတာ့သူငယ္ခ်င္းဆီကတဆင့္ပဲသတင္းေမးျပီးစိတ္ကူးနဲ႔လြမ္းေနရတယ္။
တခုကံေကာင္းတာကထိုင္းမွာလည္းတမာရြက္စားၾကလို႔ေစ်းထဲမွာတမာရြက္ေတြေတြ႔ရင္ေပ်ာ္တာအရမ္းပဲ။
ဒီကတမာရြက္ေတြကအဖူးေတြပိုမ်ားတယ္။စားဖို႔သီးသန္႔စိုက္ျပီးေရာင္းတာလားမေျပာတတ္ဘူး။သန္လည္း
သန္တယ္။ျမင္တာနဲ႔ကိုဝယ္ခ်င္စရာေကာင္းေနတာ။တမာရြက္ေပၚတဲ့ရာသီဆိုအစိမ္းလိုက္ေရာင္းတဲ့တမာရြက္
ကိုဝယ္ျပီးကိုယ္တိုင္ျပဳတ္ခရမ္းခ်ဥ္သီးခ်က္နဲ႔တြဲဖက္စားရင္ရြာကိုလြမ္းေျဖခြင့္ရတယ္။ထိုင္းေတြကေတာ့အစိမ္း
လိုက္တုိ႔စားၾကတာမ်ားတယ္။ျပဳတ္တယ္ဆုိလည္းေရေႏြးစိမ္တယ္ဆုိရံုမွ်ပဲစိမ္ထားတာ။အစိမ္းလိုက္တုိ႔ေတာ့
အရမ္းခါးပါတယ္။ေရာင္းတဲ့အခါေတာ့တုိ႔စရာထိုင္းငါးပိေထာင္းေဖ်ာ္ပါတြဲေရာင္းတယ္။ကိုယ္ေတြလွ်ာနဲ႔က
သိပ္ခံတြင္းမေတြ႔တာမို႔တမာရြက္ခ်ည္းပဲဝယ္ကိုယ့္စတိုင္နဲ႔ကိုယ္ခ်က္စားေတာ့ထမင္းပိုျမိန္တယ္။တမာရြက္
စားရတဲ့အေၾကာင္းအေမ့ကိုလည္းၾကြားလုိက္ေသးတယ္။အေမကေတာ့ဒီမွာတမာရြက္ရတယ္ဆုိေတာ့အံၾသ
ေနတယ္။သူတုိ႔လည္းစားၾကတာပဲလားတဲ့။စားသမွျပဳတ္ေတာင္မျပဳတ္ဘူးအစိမ္းလိုက္တုိ႔စားတာအေမေရ
ဆုိေတာ့ရယ္ေနတယ္။တခ်ိန္ကေတာ့အေမလည္းတမာရြက္ျပဳတ္ေရာင္းခဲ့တာေပါ့။အခုေတာ့တမာရြက္ရွားတဲ့
ေဒသမွာသူမ်ားဆီကဝယ္စားရတာကိုယ့္ရြာမွာတုန္းကကိုယ္တုိင္ခူးျပဳတ္စားရတာေလာက္မေကာင္းပါဘူးကြာ
တဲ့။အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ကိုယ္တုိင္ျပဳတ္ေရာင္းတာဆုိေတာ့ကိုယ္တုိင္းလည္းစိတ္ၾကိဳက္စားေပါ့။
သူငယ္ခ်င္းဆီရြာေခ်ာင္းထိပ္ကတမာပင္ၾကီးရဲ႕ဓာတ္ပံုေတြေတာင္းထားေသးတယ္။ေႏြဦးေပါက္ခ်ိန္ရြာဘက္
ကရႈ႔ခင္းေတြလည္းအလြမ္းေျပၾကည့္ရေအာင္လို႔ဓာတ္ပံုမ်ားမ်ားရိုက္ပို႔ေပးဖို႔မွာထားတယ္။
ဘယ္ေနရာဘယ္ေဒသပဲေရာက္ေနပါေစကိုယ့္ေမြးရပ္ေျမကိုလြမ္းဆြတ္တမ္းတတတ္ၾကတာေတာ့လူတုိင္း
အတူတူပဲျဖစ္မွာပါ။ဒါေၾကာင့္တမာရြက္ႏုခ်ိန္နဲ႔တုိက္ဆိုင္စြာအညာေျမကိုလြမ္းရင္ဒီပို႔စ္ေလးနဲ႔မွတ္တမ္းတင္
လိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာျပီးေကာင္းက်ဳိးလိုရာဆႏၵေတြျပည့္ဝၾကပါေစလို႔ေမတၱာပို႔သပါတယ္။
က်ေနာ့္အိမ္ေလးဆီကိုလာလည္ၾကတဲ့မိတ္ေဆြအားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္
ေရႊညာသား
0 comments:
Post a Comment