ဘံုဆုိင္ပင္

ဘိုးေမြဘြားေမြေတြနဲ႔ပတ္သက္ျပီးေတာ့ဘံုဆုိင္ဆုိတဲ႔အသံုးအႏႈန္းေလးကအညာေဒသဘက္မွာယေန႔အခ်ိန္အထိၾကား
ေနရေသးပါတယ္။မိသားတစ္စုမွာမိဘႏွစ္ဦးစလံုးမရွိေတာ့ရင္က်န္ရစ္တဲ႔လယ္ယာကိုင္းကၽြန္းနဲ႔အိမ္တြင္းပစၥည္းေတြ
ကိုသားသမီးေတြကရပ္ရြာလူၾကီးသူမေတြေပါက္ေဖာ္သားခ်င္းထဲကဦးၾကီးေဒြးေလးေတြေရွ႕မွာတရား၀င္ခြဲေ၀ယူၾက ပါတယ္။တခ်ဳိ႕သားသမီးေတြကရပ္ရြာလူၾကီးအဆင့္နဲ႔တင္အဆင္ေျပၾကေသာ္လည္း၊တခ်ဳိ႕ေတြကရံုးေရာက္၊ဂတ္ေရာက္
တိုင္တန္းျပီးမွခြဲေ၀လို႔ျပီးၾကပါတယ္။မိဘေတြရွိစဥ္တုန္းကေတာ့မိဘအိမ္ကိုဟင္းတခြက္ေရာက္ခ်င္မွေရာက္မယ္၊မိဘ
ေတြေသဆံုးလို႔က်န္ရွိတဲ႔ပစၥည္းက်ရင္ေတာ့မီးဖိုေခ်ာင္ကနႏြင္းမႈန္႔ကအစလိုခ်င္ၾကတဲ႔သားသမီးေတြကပိုမ်ားပါတယ္။

အဲ႔ဒီလိုနဲ႔အေမြခြဲရာကအေ၀မတည့္ျဖစ္လို႔ရံုးေရာက္ဂတ္ေရာက္ျဖစ္ၾကျပီးေမာင္ႏွမခ်င္းေတြမေခၚႏိုင္မေျပာႏိုင္ရန္သူ
ေတြျဖစ္သြားၾကတာလည္းေတြ႔ဖူးပါတယ္။တခ်ဳိ႕ဆိုရင္မိဘႏွစ္ပါးစလံုးမေသခင္ကပင္အေမြအိမ္ေပၚတက္ျပီးအေမြခြဲ
လို႔မိဘကိုယ္တုိင္ျဖန္ေျဖေပးရတဲ႔ရန္ပြဲေတြလည္းရွိပါေသးတယ္။အဲ႔ဒီထဲမွာစိတ္၀င္စားစရာအေကာင္းဆံုးအေမြခြဲေ၀မႈ
အေၾကာင္းေလးကိုဗဟုသုတအျဖစ္နဲ႔မွ်ေ၀ေပးပါအံုးမယ္ဗ်ာ။အညာေဒသကဓေလ႔ေလးတခုဆုိလည္းမမွားပါဘူး။

အညာဘက္မွာမန္က်ည္းပင္၊သရက္ပင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကတစ္ဦးတည္းပိုင္တယ္ဆုိတာေတာ္ေတာ္ရွားပါးပါတယ္။
ဘယ္မန္က်ည္းပင္ကျဖင့္ဘိုးဘယ္ႏွစ္ဘိုးပိုင္တဲ႔ဘံုဆုိင္ပင္ေပါ့။ေျမာက္ခ်ဳိင္းထဲကသံုးလံုးတစ္ေတာင္သရက္ပင္ကဘိုး
ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ပိုင္တဲ႔ဘံုဆိုင္ပင္စသျဖင့္ေျပာဆုိေလ႔ရွိၾကပါတယ္။ထန္းပင္ေတြလည္းဘံုဆုိင္ပင္ရွိေပမဲ႔မန္က်ည္းနဲ႔
သရက္ေလာက္ဇယားမရႈပ္ပါဘူး။တစ္ေယာက္ကိုတစ္ႏွစ္စီအလွည့္က်ယူသြားရင္အဆင္ေျပၾကတယ္။ဒါေပမဲ႔

မန္က်ည္းနဲ႔သရက္ပင္ေတြက်ေတာ့ႏွစ္စဥ္အသီးခူးခ်ိန္ေရာက္ရင္ဆိုင္သမွ်လူအားလံုးစုေပါင္းျပီးဆြတ္ၾကရတယ္။

ရလာသမွ်အသီးအားလံုးကိုအပင္ေအာက္မွာတစ္ပံုတည္းပံုပါတယ္အသီးေတြအားလံုးဆြတ္ျပီးရင္အဲ႔ဒီတစ္ပံုတည္း

ေသာအသီးပံုၾကီးထဲကေနေတာင္းၾကီးၾကီးနဲ႔တစ္ပံုစီပံုျပီးခြဲစိတ္ရပါတယ္။

ဥပမာဘိုးငါးဘိုးပိုင္တဲ႔သရက္ပင္တစ္ပင္ဆုိပါေတာ့။ရလာတဲ႔သရက္သီးကိုအရင္ဆံုးငါးပံုပံုပါတယ္။အဲ႔ဒီကတစ္ပံုစီကို
သက္ဆုိင္ရာဘိုးတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕သားသမီးေတြကယူပါတယ္။အဲ႔ဒီဘိုးတစ္ဦးမွာသားသမီးငါးေယာက္ရွိတယ္ဆုိရင္တစ္ပံု
ကိုငါးပံုထပ္ပံုရပါတယ္။အဲ႔ဒီလိုဆုိင္သမွ်အဆင့္ဆင့္ခြဲေ၀ပံုလို႔ေနာက္ဆံုးေျမးဆက္ေရာက္သြားရင္သရက္သီးဆုိ
တစ္ေယာက္တစ္လံုး၊တခါတေလတစ္လံုးစီေတာင္မရတတ္ပါဘူး။မန္က်ည္းသီးဆုိလည္းေနာက္ဆံုးခြဲရင္းေ၀ရင္းတခါ
တေလဟင္းတစ္ခါခ်က္စာေလာက္ပဲရတတ္ပါတယ္။ဒါေပမဲ႔အဲ႔ဒီေလာက္ေလးရတာကိုပဲဘိုးေမြဘြားေမြဆုိျပီးအျမတ္
တႏိုးနဲ႔စိတ္ရွည္လက္ရွည္ခြဲေ၀ျပီးယူၾကတဲ႔ဓေလ႔ကယေန႔တုိင္ရိွေနပါေသးတယ္။

ဒီအေၾကာင္းေတြကိုေရႊညာသားေလးမွတ္မိေနတာကအေမ့ဘက္ကအဖုိးအဖြားေတြရဲ႕အေမြကိုကိုယ္စားလိုက္ျပီးယူေပး
ခဲ႔ရတာေၾကာင့္ပါ။အဖိုးအဖြားေတြကေတာထဲမွာေနၾကတာမုိ႔အေမြဆုိင္မန္က်ည္းပင္ေတြမန္က်ည္းသီးဆြတ္ခ်ိန္ဆုိရင္
ရြာကအဖိုးတုိ႔အိမ္မွာေနတဲ႔က်ဳပ္တုိ႔မိသားစုကပဲကိုယ္စားသြားျပီးအေမြခံရပါတယ္။ဒါေတာင္အဖိုးရဲ႕အဘိုးနဲ႔အဘြားက
သားသမီးငါးေယာက္ေမြးခဲ႔တာမုိ႔သူတုိ႔ရတဲ႔ဘံုဆုိင္အေမြတစ္ပံုကိုငါးပံုထပ္ခြဲတဲ႔အဆင့္ကစျပီးသိရတာပါ။အဖိုးရဲ႕အေဖနဲ႔
အေမကေတာ့ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ပဲေမြးခဲ႔တာမို႔ငါးပံုထဲကရတဲ႔တစ္ပံုကိုႏွစ္ပံုထပ္ခြဲရပါတယ္။အဲ႔ဒီထဲကတစ္ပံုကိုအဖိုး
ကယူျပီးက်န္တဲ႔တစ္ပံုကိုအဖိုးရဲ႕ညီမကရပါတယ္။

အဲ႔ဒီအေမြကိုပဲက်ဳပ္တုိ႔အေဖအေမလက္ထက္ေရာက္ရင္အေမ့ရဲ႕အေဖ၊က်ဳပ္ရဲ႕အဖုိးနဲ႔အဖြားကေမာင္ႏွမခုနစ္ေယာက္
ေမြးထားေတာ့အဲ႔ဒီအဖိုးရတဲ႔တစ္ပံုကိုက်ဳပ္တုိ႔အေမလက္ထက္ေရာက္ရင္ခုနစ္ပံုျပန္ပံုရမွာပါ။အဲ႔ဒီထဲကတစ္ပံုသာ
လွ်င္က်ဳပ္တုိ႔အေမရဲ႕ေ၀စုျဖစ္ပါတယ္။အဲ႔ဒီလိုေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ဘိုးဘြားအေမြကိုခြဲေ၀လာၾကတာအရင္ဆံုးစျပီးအေမြပံုတဲ႔
လူဆုိေတာ္ေတာ္မ်က္စိလည္စရာပါပဲ။သရက္ပင္(သို႔)မန္က်ည္းပင္ကဘိုးေတြမ်ားေလေလအေမြပံုရတာရႈပ္ေလေလပါပဲ။
တခါတေလမန္က်ည္းပင္ေအာက္မွာတင္အေ၀မတည့္လို႔ရန္သတ္ၾကတာလည္းၾကံဳခဲ႔ရဖူးပါတယ္။

ရန္ပြဲအမ်ားဆံုးျဖစ္တာကေတာ့ေရႊညာသားေလးတုိ႔ရဲ႕လက္ရွိရြာလယ္ကမန္က်ည္းပင္ၾကီးပါပဲ။ရြာအလယ္တည့္တည့္
မွာရွိတာေၾကာင့္တစ္ရြာလံုးနီးပါးဆုိင္တဲ႔ဘံုဆုိင္မန္က်ည္းပင္ၾကီးပါ။အဲ႔ဒီမန္က်ည္းပင္ၾကီးမန္က်ည္းသီးဆြတ္ခ်ိန္ေရာက္
တုိင္းအေမြေ၀ရင္းရန္ျဖစ္တာႏွစ္တုိင္းပါပဲ။အဲ႔ဒီမန္က်ည္းပင္ကရတဲ႔မန္က်ည္းသီးအားလံုးထဲကေနစျပီးေ၀စုပံုရင္
စိတ္ေတာင္း(ေလးျပည္၀င္ေတာင္း)နဲ႔စျပီးပံုမွရပါတယ္။အေမြဆုိင္ေတြကမ်ားလို႔ေတာင္းေသးေသးနဲ႔စျပီးပံုရတာပါ။
အဲ႔ဒီေလးျပည္၀င္ေတာင္းတစ္ပံုကိုမွအထက္မွေျပာခဲ႔တဲ႔အတုိင္းအဆင့္ဆင့္ပံုလိုက္ရင္ေနာက္ဆံုးမန္က်ည္းသီး
ခုနစ္ေတာင့္ေလာက္သာရတတ္ပါတယ္။တခါတေလလည္းေနာက္ဆံုးတစ္ေတာင့္မွေ၀စရာမက်န္တာမ်ဳိးေၾကာင့္မရ
တာမ်ဳိးလည္းရွိပါတယ္။တခ်ဳိ႕ကေတာ့ရန္ျဖစ္ရက်ဳိးမနပ္လို႔ဒီမန္က်ည္းပင္ကိုအမ်ားသေဘာတူမီးရိႈ႕ျပီးသတ္ပစ္ဖို႔အထိေျပာ
ၾကပါေသးတယ္။ဒါေပမဲ႔အားလံုးကလက္မခံတဲ႔အတြက္ယေနထိအသက္ရွင္လ်က္ရွိေနဆဲပါ။တခ်ဳိ႕မန္က်ည္ပင္၊သရက္ပင္
မ်ားဆုိရင္အသီးဆြတ္ခ်ိန္မွာအျမဲတမ္းစကားမ်ားရလြန္းလို႔မီးရိႈ႕ျပီးသတ္ပစ္ၾကပါတယ္။အပင္မရွိေတာ့အသီးမစားရသလို
အေမြလည္းေ၀စရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့။

အခုေတာ့ရြာလယ္မန္က်ည္းပင္ၾကီးမွာအကိုင္းေတြလည္းမက်န္ေတာ့သေလာက္ျဖစ္ေနပါျပီ။အနီးအနားအိမ္ေတြက
သူတုိ႔အိမ္ေခါင္မုိးနဲ႔မလြတ္လုိ႔အေၾကာင္းျပျပီးခုတ္ၾကလြန္းလို႔တစ္ခ်ိန္ကအခက္အလက္ျဖာေနတဲ႔မန္က်ည္းပင္ၾကီးဘ၀
မွသည္အကိုင္းေတြမရွိေတာ့တဲ႔အပင္ငုတ္တုိၾကီးဘ၀ကိုေရာက္သြားရပါျပီ။ငုတ္တုိဘ၀ေရာက္သြားေသာ္လည္းမန္က်ည္း

ရြက္ေတြႏုခ်ိန္ဆုိရင္ေတာ့တစ္ရြာလံုးအတြက္ဟင္းခ်က္စရာမန္က်ည္းရြက္ႏုေတြကိုႏွစ္စဥ္ႏုေပးေနပါေသးတယ္။

မန္က်ည္းသီးေတြမသီးေပးႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ရန္ျဖစ္သံေတြလည္းမၾကားရေတာ့ပါဘူး။ဒါေပမဲ႔မန္က်ည္းပင္ၾကီးက
ေတာ့ယေန႔တုိင္ေအာင္အေမြဆုိင္သားသမီးေျမးျမစ္ေတြကိုသာမကတစ္ရြာလံုးကိုပါသူတတ္ႏိုင္သမွ်ေလးနဲ႔အက်ဳိးျပဳေန
ဆဲပါ။

ဒီပို႔စ္ေလးဖတ္ျပီးအနည္းငယ္ေသာဗဟုသုတေလးေတြရရွိသြားတယ္ဆုိရင္ေရးသားရက်ဳိးနပ္ပါတယ္ဗ်ာ။အားလံုးပဲ
ကိုယ္က်န္းမာစိတ္ခ်မ္းသာျပီးလိုအင္ဆႏၵေတြျပည့္၀ၾကပါေစ။လာလည္တဲ႔အတြက္လည္းေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။

ေလးစားမႈျဖင့္

ေရႊညာသားေလး

စိန္ရင္တစ္ခြက္ဆန္းတုတ္တစ္ခြက္

တေန႔ညတုန္းကအိပ္ယာထဲေရာက္ျပီးခါမွအိပ္မေပ်ာ္တာနဲ႔ရြာအေၾကာင္းေထြရာေလးပါးစဥ္းစားမိရင္းဘၾကီးစိန္ရင္တုိ႔
အေၾကာင္းသြားျပီးသတိရမိတယ္ဗ်။က်ဳပ္တုိ႔ကေလးဘ၀ကဘၾကီးတုိ႔လင္မယားရန္ျဖစ္သံၾကားရင္အျမဲတမ္းသြားၾကည့္ေနက်
ေပါ့။သူတုိ႔လင္မယားရန္ျဖစ္တာကသူမ်ားေတြလိုစီးပြားေရး၊လူမႈေရးေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး။လင္မယားႏွစ္ေယာက္ထန္းရည္
အတူတူေသာက္ရင္းမူးျပီးစကားမ်ားၾကာတာေလ။

ဘၾကီးစိန္ရင္တုိ႔က်ဳပ္တုိ႔အိမ္နဲ႔မ်က္ေစာင္းထိုးမွာရွိပါတယ္။ရြာလယ္မန္က်ည္းပင္ၾကီးေအာက္ကအိမ္၀ိုင္းထဲမွာသူတုိ႔လင္မယား
ရယ္သားအငယ္ဆံုးလင္မယားရယ္အတူတူေနၾကပါတယ္။ဒါေၾကာင့္သူတုိ႔လင္မယားေတြရန္ျဖစ္ရင္အသံကအတုိင္းသားၾကား
ရေတာ့ကေလးပီပီသြားျပီးစပ္စုၾကတယ္။ဘၾကီးစိန္ရင္ကအသက္ၾကီးလာေတာ့မ်က္ေစ့သိပ္မေကာင္းေတာ့ပါဘူး။ဆံပင္ကို
ေသွ်ာင္ထံုးအျမဲထံုးထားတတ္တယ္။ထန္းရည္ကုိေတာ့ဒီအသက္အရြယ္ထိႏွစ္ျခိဳက္စြာေသာက္လာတာမို႔အေမၾကီးေဒၚဆန္းတုတ္
ထန္းရည္သမားျဖစ္တာကိုၾကည့္ျခင္းျဖင့္သိႏိုင္ပါတယ္။အရင္တုန္းကအေမၾကီးေဒၚဆန္းတုတ္ကထန္းရည္မေသာက္
တတ္ပါဘူး။ဘၾကီးစိန္ရင္မ်က္ေစ့သိပ္မေကာင္းေတာ့ညေနပိုင္းေယာက်ာ္းျဖစ္သူထန္းရည္ေသာက္ရင္သူကအျမည္းလုပ္ေပး
ထန္းရည္ငွဲ႔ေပးရင္းနဲ႔ခြက္လွည့္ဘ၀မွေနာက္ဆံုးေတာ့ေမာင္တစ္ခြက္မယ္တစ္ခြက္ဘ၀ကိုေရာက္သြားတာပါ။

အဲ႔ဒီလိုနဲ႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္မူးတဲ႔ခါရန္ျဖစ္လုိက္၊အမူေျပေတာ့ျပန္ခ်စ္လုိက္နဲ႔ေနလာၾကတာႏွစ္အေတာ္ၾကာပါတယ္။
ရန္ျဖစ္တယ္ဆုိျပီးရိုက္လားပုတ္လားမလုပ္ၾကပါဘူး။ပါးစပ္နဲ႔ပဲတုတ္ဆြဲဓားဆြဲလုပ္ျပီးရိုက္လားထုလားလုပ္ၾကတာပါ။
လက္ေတြ႔ေတာ့မပါပါဘူး။မသိရင္ေတာ့သူတို႔လင္မယားကျပဇာတ္ကေနသလားထင္ရတယ္။ဘၾကီးစိန္ရင္ကအသက္ၾကီးလာ
ေတာ့ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။အိမ္အေပါက္နားမွာပဲမုိးလင္းမိုးခ်ဳပ္ထိုင္ျပီးအေမၾကီးဆန္းတုတ္နဲ႔စကားေျပာလိုက္ရယ္လိုက္
ေမာလိုက္နဲ႔ေနၾကတယ္။အေမၾကီးဆန္းတုတ္ကေတာ့မ်က္စိေကာင္းေသးလို႔ထမင္းခ်က္၊တခါတေလသူ႔သားမအားတဲ႔အခါ
ႏြားႏွစ္ေကာင္ေတာထဲထြက္ေက်ာင္းႏိုင္ပါေသးတယ္။

ဘၾကီးစိန္ရင္ကကြမ္းလည္းျမံဳ႕ပါေသးတယ္။သြားေတြမက်န္ေတာ့တာေၾကာင့္ကြမ္းသီးစိပ္ေလးကိုပဲပါးစပ္ထဲမွာထည့္ျပီးအျမဲ
တမ္းတျမံဳ႕ျမၤဳ႕နဲ႔၀ါးေနတတ္ပါတယ္။သူ႔အိမ္ေရွ႕ျဖတ္သြားလို႔ၾကည့္လိုက္ရင္ဘၾကီးစိန္ရင္ပါးစပ္ေလးကတလႈပ္လႈပ္နဲ႔အျမဲတမ္း
ျမင္ေတြ႔ရတယ္။အဲ႔ဒီလိုနဲ႔တစ္ေန႔ေတာ့ဆုိင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္အေမၾကီးဆန္းတုတ္ရဲ႕ေၾသာ္ငိုသံကိုၾကားလိုက္ရတယ္။အခါတုိင္းလို
ရန္ျဖစ္တယ္ထင္ျပီးကေလးေတြသြားၾကည့္ေတာ့ဘၾကီးစိန္ရင္ကပက္လက္ၾကီးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္အိမ္ျပန္ေျပးလာခဲ႔ၾကတယ္။
ေနာက္ရြာထဲကလူၾကီးေတြ၀ုိင္းလာျပီးတခ်ဳိ႕ကေပါက္တူးေတြ၊သံတူရြင္းေတြယူျပီးရြာျပင္ထြက္သြားတာျမင္ေတာ့မွဘၾကီးစိန္ရင္
ေသမွန္းသိရတယ္။

အေမၾကီးဆန္းတုတ္ချမာခင္ပြန္းလည္းျဖစ္၊ထန္းရည္ေသာက္ေဖာ္လည္းျဖစ္တဲ႔ဘၾကီးစိန္ရင္ဆံုးသြားေတာ့ငိုလိုက္တာမ်ား
တခါတခါတက္တက္သြားလို႔၀ိုင္းျပီးႏွာႏွပ္ေပးၾကရတယ္။ဘၾကီးစိန္ရင္ဆံုးျပီးရက္လည္ဆြမ္းေတြကပ္ျပီးေတာ့ရန္ျဖစ္သံလည္း
မၾကားရေတာ့က်ဳပ္တုိ႔ကေလးေတြလည္းရန္ပြဲမၾကည့္ရေတာ့ပါဘူး။ဒါေပမဲ႔တခါတေလညေနပိုင္းသူတုိ႔အိမ္ဘက္ကိုသြားရင္
အေမၾကီးဆန္းတုတ္ကေတာ့အိမ္ေရွ႕ကြပ္ပ်စ္ေလးမွာတစ္ေယာက္ထဲခြက္ေလးေရွ႕ခ်ျပီးေငးေငးမိႈင္မိႈင္နဲ႔ေသာက္တတ္ပါေသး
တယ္။ဘၾကီးရွိတုန္းကလုိေန႔စဥ္မဟုတ္ေတာ့ေပမဲ႔ခ်က္ခ်င္းျဖတ္မရတာေၾကာင့္ရယ္၊သူ႔ေယာက်ာ္းသတိရတာေၾကာင့္ရယ္
ထန္းရည္ခြက္ေလးနဲ႔ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ဘၾကီးစိန္ရင္ဆံုးျပီးတစ္ႏွစ္ခန္႔အၾကာမွာေတာ့အေမၾကီးဆန္းတုတ္လည္းလြမ္းစိတ္
လြမ္းနာေရာ၊လူၾကီးေရာဂါေရာစုေပါင္းႏွိပ္စက္တာခံရျပီးဘၾကီးစိန္ရင္ေနာက္ကိုလိုက္သြားရွာပါေတာ့တယ္။ထန္းရည္ၾကိဳက္တဲ႔
ဘၾကီးတုိ႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္တမလြန္မွာမ်ားျပန္ဆံုျပီးစိန္ရင္တစ္ခြက္ဆန္းတုတ္တစ္ခြက္လုပ္ရင္းရန္ေတြမ်ားျဖစ္ေနအံုး
မလားမေျပာတတ္ပါဘူးဗ်ာ။

ဘၾကီးတုိ႔လင္မယားနဲ႔ပတ္သက္ျပီးရြာမွာေျပာစရာေလးက်န္ခဲ႔တာကေတာ့မိန္းခေလးေတြထန္ရည္၀ိုင္းအရက္၀ိုင္းနာလာကပ္
ရင္"နင္မဆန္းတုတ္လုပ္ခ်င္လုိ႔လား"ဆိုျပီးလူၾကီးေတြကဆံုးမတတ္ၾကပါတယ္။ေနာက္တခုကအေမၾကီးဆန္းတုတ္ထင္ေခြထြက္ရင္
သူမ်ားေတြလိုေ၀းေ၀းလံလံသြားစရာမလိုပါဘူး။ရြာအျပင္ထြက္တာနဲ႔ထင္းတစ္စည္းကေတာ့ခဏေလးပါပဲ။သူကမီးဆုိက္လို႔ရ
သမွ်အကုန္ယူပါတယ္။ရြာမွာကတမာသား၊ထန္းလက္၊၀ါးလံုးစတာေတြကိုထင္းအျဖစ္မသံုးပါဘူး။တမာသားကေတာ့ေညွာ္န႔ံနံ
တာေၾကာင့္ပါ။က်န္တာေတြကေတာ့အပြေတြဆုိေတာ့မီးၾကာၾကာအရိႈ႕မခံတာေၾကာင့္ပါ။အေမၾကီးဆန္းတုတ္ထင္ေခြတာနဲ႔
ပတ္သက္ျပီးေတာ့လည္းေျပာၾကေသးတယ္။ထင္ေခြထြက္မယ္ဆုိရင္"မဆန္းတုတ္ထင္ေခြသလိုေတာ့မလုပ္ခဲ႔နဲ႔ေနာ္"ဆိုျပီးမွာ
တတ္ၾကတယ္။

ေၾသာ္အေမၾကီးဆန္းတုတ္ထန္းရည္ေသာက္တာကဘယ္သူ႔မွမထိခိုက္ေပမဲ႔မိန္းခေလးေတြအတြက္ပံုႏိႈင္းစရာတခု အျဖစ္က်န္ခဲ႔ရွာတယ္။ထင္ေခြတာလည္းအတူတူပဲ...အခုေနာက္ပိုင္းေတာေတြခုတ္လြန္းလို႔မဆန္းတုတ္ထင္းေခြသလိုေတာင္
ရြာနားမွာထင္းရွာမရေတာ့ဘူးဗ်ာ။အေ၀းၾကီးကိုတကုတကသြားမွထင္းတစ္စည္းရတဲ႔အေျခအေနေရာက္ေနပါျပီ...။

အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ...။

ေလးစားမႈျဖင့္

ေရႊညာသားေလး

အေမ့အိမ္

အေမမ်ားေန႔မွာအေမနဲ႔ေ၀းကြာေနတဲ႔သူတုိင္းအလြမ္းေျပနားဆင္ရေအာင္အေမနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔သီခ်င္းေလးေတြမွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။

သီခ်င္းေတြနားဆင္ရင္းအေမ့ကိုပိုျပီးသတိရမိတယ္။အထူးသျဖင့္အေမ့အိမ္မွာေနခဲ႔ရစဥ္တုန္းကအျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကိုေပါ့။အားလံုး

ထပ္တူခံစားၾကရလိမ့္မယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။က်ဳပ္အတြက္ကေတာ့သူမ်ားႏိုင္ငံမွာဘယ္ေလာက္ပဲျပီးျပည့္စံုတဲ႔ဘ၀ကိုပိုင္ဆုိင္ေနရေပ

မဲ႔အေမ့အိမ္သည္သာလံုျခံဳမႈ၊ေႏြးေထြးမႈအေပးႏိုင္ဆံုးေနရာတစ္ခုပါ။

ဒီသီခ်င္းေလးေတြကတစ္ေယာက္ထဲေနရတဲ႔အခါအိမ္ကိုအရမ္းသတိရရင္နားဆင္ျဖစ္တဲ႔ဘယ္ေတာ့မွမရိုးတဲ႔သီခ်င္းေလးေတြပါဗ်ာ။

တခါတေလလည္းသီးခ်င္းနားဆင္ရင္းမ်က္ရည္ေတြက်မိတယ္။တစ္ေယာက္ထဲအထီးက်န္စြာေနရေတာ့မွာမိသားစုေတြသိုက္သိုက္

၀န္း၀န္းေနလာခဲ႔ၾကတာေတြကိုအရမ္းသတိရမိတယ္။အေမ့အိမ္မွာမရွိအတူရွိအတူေအးအတူပူအမွ်ေနခဲ႔ရတဲ႔ဘ၀ကတကယ္ေပ်ာ္ရြင္

စရာေန႔ရက္ေတြပါပဲ။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ

ေရႊညာသားေလး

အေမမ်ားေန႔အမွတ္တရ...အေမ့ေက်းဇူး

အေမမ်ားေန႔မွာအေမ့ေက်းဇူးေတြကိုေအာက္ေမ့ရင္းအေ၀းတစ္ေနရာမွဒီစာစုေလးနဲ႔ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္။တကယ္ေတာ့လူသားတုိင္းအတြက္
အေမဆုိတာဘယ္လိုမွအစားထိုးလဲလွယ္လုိ႔မရႏိုင္သလို၊ေငြေၾကးဥစၥာဓနစည္းစိမ္ေတြနဲ႔အလဲအလွယ္လုပ္ျပီးရႏိုင္ေကာင္းတာမ်ဳိးလည္းမဟုတ္
ပါဘူး။ခ်မ္းသာတဲ႔အေမပဲျဖစ္ျဖစ္၊ဆင္းရဲတဲ႔အေမပဲျဖစ္ျဖစ္သားသမီးအေပၚမွာထားတဲ႔ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကေတာ့အတူတူပါပဲအေမ့ေက်းဇူးေတြကို
အေမမ်ားေန႔မွရယ္လုိ႔မဟုတ္ပါဘူးအခ်ိန္တုိင္းမွာေအာက္ေမ့တသျပီးသတိတရရွိေနသင့္ပါတယ္။အထူးသျဖင့္အေမ့ရင္ခြင္ကေနခြဲခြာျပီးတျပည္
တစ္ရြာမွာေရာက္ေနတဲ႔က်ဳပ္တုိ႔လိုသားသမီးေတြအေမ့ေက်းဇူးကိုပိုျပီးေတာ့ေအာက္ေမ့သတိရသင့္ပါတယ္။ထို႔အတူပဲအေမနဲ႔တစ္အိမ္တည္းေန
ခြင့္ရတဲ႔သားသမီးေတြလည္းအေမ့ေက်းဇူးကိုေအာက္ေမ့နားလည္ျပီးကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ေျခဆုပ္လက္နယ္ျပဳစုေပးသင့္ပါတယ္။

အေမဆုိတာကေတာ့သားသမီးကသိတတ္သည္ျဖစ္ေစ၊မသိတတ္သည္ျဖစ္ေစသူ႔ရဲ႕မိခင္ေမတၱာကေတာ့ဘယ္ေတာ့မွေလ်ာ႔သြားမွာမဟုတ္
ပါဘူးေရႊညာသားေလးအေမနဲ႔ပတ္သက္ျပီးေျပာရရင္ေတာ့အရာအားလံုးဟာအမွတ္တရျဖစ္စရာေတြခ်ည္းပါပဲအထင္ရွားဆံုးသာဓကတခု
ကေတာ့သားသမီးေတြကိုပညာတတ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ႔အေမ့ရဲ႕ဆႏၵပါပဲတကယ္ေတာ့အေမ့ခမ်ာကၽြန္ေတာ္တုိ႔ညီအစ္ကုိတစ္ေတြအတြက္ေတာ္
ေတာ္ကိုပင္ပန္းဆင္းရဲခဲ႔ပါတယ္ယေန႔တုိင္လည္းလႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနရဆဲပါပဲအစိုးရ၀န္ထမ္းျဖစ္တဲ႔အေဖနဲ႔မိသားစုဘ၀တစ္ခုကုိထူေထာင္ျပီး
တဲ႔ေနာက္က်ဳပ္တုိ႔ညီအစ္ကိုအၾကီးသံုးေယာက္ေမြးဖြားျပီးခ်ိန္မွာအေဖကအလုပ္ကေနထြက္ျပီးမိဘေတြရွိရာဇာတိေျမကိုျပန္လာခဲ႔ၾကပါတယ္။

အစိုးရ၀န္ထမ္းဘ၀ကေနထြက္လာတာဆုိေတာ့ေတာင္သူလုပ္ငန္းကိုလည္းသိပ္ျပီးကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္မလုပ္တတ္တဲ႔အတြက္က်ဳပ္တုိ႔အေဖ
ဟာမိသားစုစား၀တ္ေနေရးအတြက္တစ္နယ္တစ္ေက်းကိုထြက္ျပီးအလုပ္လုပ္ပါတယ္အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစလုိ႔က်ဳပ္တုိ႔ညီအစ္ကိုတစ္ေတြဟာရြာမွာပဲ

အေမနဲ႔အတူေနထိုင္ရင္းလူလားေျမာက္ခဲ႔ၾကတာပါအေဖကေတာ့အဆင္ေျပရင္ေျပသလိုအေမ့ဆီကိုေငြပို႔ေပးတတ္ပါတယ္အေဖပို႔ေပးတဲ႔ေငြေလး
ကိုအရင္တည္ျပီးအေမကရြာစင္လွည့္ေစ်းေရာင္းျခင္းလုပ္ငန္းကိုစတင္ပါတယ္ရြာမွာလုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနတဲ႔သမရိုးက်ေတာင္သူလုပ္ငန္းခြင္
ထက္ေငြစေၾကးစေလးလက္ထဲမွာလည္ပတ္ႏိုင္တာေၾကာင့္သမာအာဇီ၀က်တဲ႔ေစ်းေရာင္းျခင္းလုပ္ငန္းကိုအေမတစိုက္မတ္မတ္လုပ္ကိုင္ပါတယ္။

ေစ်းေရာင္းလုိ႔ရတဲ႔အျမတ္ေငြထဲကေနဖဲ႔ျပီးက်ဳပ္တုိ႔ညီအစ္ကိုတစ္ေတြအတြက္ေက်ာင္းစရိတ္မွအစ၊စား၀တ္ေနေရးကိစၥအားလံုးကိုစီမံခန္႔ခြဲေပး
ခဲ႔ပါတယ္။

အေမ့ရဲ႕ခံယူခ်က္ကသားေယာက်ာ္းေလးေတြခ်ည္းေမြးထားတာမို႔ပညာမတတ္လို႔မျဖစ္ဘူးဆုိတဲ႔ခံယူခ်က္ကိုလက္ကိုင္ထားျပီးသူကိုယ္တုိင္

ဘယ္ေလာက္ဆင္းရဲပင္ပန္းပါေစက်ဳပ္တုိ႔ေတြပညာေရးအတြက္အစစအရာရာလိုေသးမရွိေအာင္ၾကိဳးစားခဲ႔ပါတယ္အဲ႔ဒီေက်းဇူးေတြဘယ္လို

သိခဲ႔တာလဲဆုိရင္က်ဳပ္ကအေမနဲ႔အတူေစ်းေရာင္းမၾကာခဏလိုက္ရလို႔သိခြင့္ျမင္ခြင့္ရခဲ႔တာပါပဲေစ်းထမ္းေတာင္းကိုထမ္းရပါမ်ားတဲ႔အေမ့ပခံုး

သားေတြေပၚမွာညိဳမည္းမည္းဂၽြတ္ေတြတက္ေနတာကသက္ေသသာဓကတစ္ခုပါပဲသို႔ေသာ္လည္းအေမကေတာ့ငါဆင္းရဲလွခ်ည္ရဲ႕ပင္ပန္း

လွခ်ည္ရဲ႕လို႔မညည္းညဴခဲ႔ပါဘူးတခါတေလဆိုသားအမိႏွစ္ေယာက္အထမ္းကိုယ္စီနဲ႔ေစ်းေရာင္းကျပန္လာရင္အေမ့ေက်ာဘက္ဆီကတဒုတ္

ဒုတ္ျမည္တဲ့အသံေတြကိုၾကားရတတ္ပါတယ္။အေလးအပင္ထမ္းပါမ်ားတဲ႔ဒီပခံုးနဲ႔ခႏၶာကိုယ္မွာရွိတဲ႔အရိုးခ်င္းထိခိုက္မိရာကလာတဲ႔အသံေတြပါ။

တကယ္ေျပာတာပါက်ဳပ္တုိ႔အေမေလမိန္းမသားတန္မဲ႔အေလးအပင္ကိုအေတာ္ထမ္းပိုးႏိုင္ပါတယ္။ငွက္ေပ်ာသီးတစ္ဖက္ကိုႏွစ္ဆယ္အစိတ္

ပါတဲ႔အထမ္းကိုထမ္းျပီးမိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းတဲ႔လမ္းခရီးကိုေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႔ပါတယ္။သူေလွ်ာက္ရတဲ့လမ္းကေျမျပင္ညီညာလမ္းမ်ဳိးမဟုတ္

ျပန္ပါဘူး။ေတာင္ကုန္းကမူေတြကိုေက်ာ္ျဖတ္ရေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲေတြၾကားကေနျဖတ္သန္းသြားလာရတဲ႔လမ္းၾကမ္းၾကမ္းလမ္းမ်ဳိးပါ

ဒါကလည္းက်ဳပ္ကိုယ္ေတြ႔ပါပဲအဲ႔ဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ကေလပီပီအထမ္းအပိုးနဲ႔လမ္းေလွ်ာက္ရတာကိုသိပ္္ဘ၀မက်လွပါဘူးေက်ာက္ခဲေတြ

ထူတဲ႔လမ္းၾကားကိုေရာက္ရင္ေရွ႕ကသြားတဲ႔အေမ့ကိုမွီေအာင္မလိုက္ႏိုင္ဘဲေနာက္မွာက်န္ခဲ႔ရင္းမ်က္ရည္က်ခဲ႔ဖူးပါတယ္တခါတေလဆုိအေမ့

ေရွ႕မွာတင္ရိႈက္ၾကီးတငင္ငိုေၾကြးခဲ႔ဖူးတယ္အဲ႔ဒီအခါတုိင္းအေမအားေပးတဲ႔စကားေလးတစ္ခြန္းကလူေလးဒီလိုဆင္းဆင္းရဲရဲပင္ပင္ပန္းပန္းမလုပ္

ရေအာင္စာကိုၾကိဳးစားေနာ္တဲ႔ငါ့သားပညာတတ္ရင္အခုအေမလိုဆင္းဆင္းရဲရဲလုပ္ကိုင္စားေသာက္စရာမလုိဘူးေနပူထဲလည္းထြက္စရာမလိုဘူး

ေနရိပ္ထဲမွာပဲေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔သက္သက္သာသာလုပ္ကိုင္စားေသာက္ႏိုင္မွာတဲ႔ေလကေလးဘ၀ကတည္းကအဲ႔ဒီလိုဆင္းရဲပင္ပန္းမႈနဲ႔ၾကံဳခဲ႔

ရေတာ့ေက်ာင္းစေနပါျပီဆုိကတည္းကေက်ာင္းထြက္ဖုိ႔ကိုစိတ္ကူးထဲကိုမထည့္ထားပါဘူးရြာေက်ာင္းမွာေလးတန္းႏွစ္ေရာက္ေတာ့ဆရာမက

ေက်ာင္းဆက္တက္မည့္သူမတ္တတ္ရပ္ခိုင္းရင္က်ဳပ္ကေရွ႕ဆံုးကထရပ္ခဲ႔ပါတယ္ေနာက္ျပန္ၾကည့္ေတာ့လည္းမတ္တတ္ရပ္တာကိုယ္တစ္

ေယာက္တည္းမို႔ဘာသိဘာသာျပန္ထိုင္မိတယ္ဟုတ္တယ္ေလရြာရဲ႕ထံုးစံကရြာေက်ာင္းမွာေလးတန္းျပီးရင္ေက်ာင္းျပီးျပီလို႔ပဲလက္ခံထားၾကတာ

မဟုတ္လား။

ရြာေက်ာင္းကေနေလးတန္းေအာင္ေတာ့လည္းတျခားေက်ာင္းကိုေျပာင္းတက္ဖုိ႔အတြက္အေမက၀မ္းပန္းတစ္သာပဲေက်ာင္းအပ္ေပးခဲ႔တယ္။

ဒီလိုနဲ႔အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာေက်ာင္းဖြင့္ရက္မွာေက်ာင္းတက္ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာအေမနဲ႔ေစ်း

ေရာင္းထြက္ရင္းအဆင္မေျပမႈေတြကိုရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားလို႔ဆယ္တန္းေအာင္လာခဲ႔တယ္သူငယ္တန္းကစျပီးဆယ္တန္းေအာင္သည္အထိ

ေခၽြးနဲစာေလးထဲကဖဲ႔ျပီးေက်ာင္းထားေပးခဲ႔တဲ႔အေမ့ေက်းဇူးေတြေၾကာင့္ဆယ္တန္းေအာင္တဲ႔ေန႔မွာအေမ႔ရင္ကိုပိတီေတြေ၀ေစခဲ႔ပါတယ္

အေမ့ေက်းဇူးေတြဟာတကယ့္ကိုက်ဳပ္တုိ႔သားသမီးေတြအေပၚမွာၾကီးမားခဲ႔ပါတယ္ေနာက္တစ္ၾကိမ္အေမ့မ်က္ႏွာျပံဳေပ်ာ္ေစႏိုင္ခဲ႔တာကေတာ့

တကၠသိုလ္မွာေလးႏွစ္တာပညာသင္ယူျပီးလုိ႔ဘြဲ႔၀တ္စံု၀တ္ျပီးအေဖနဲ႔အေမ့ကိုေက်းဇူးဆပ္ကန္ေတာ့ခဲ႔ရတဲ႔ေန႔ေလးပါပဲဘြဲ႔၀တ္စံု၀တ္ဆင္ထား
တဲ႔က်ဳပ္ကိုၾကည့္ျပီးအေမျပံဳးတဲ႔အေမ့ရဲ႕ဂုဏ္ယူအျပံဳးေတြဟာဘ၀မွာဘယ္လိုမွေမ့လို႔မရႏိုင္တဲ႔အမွတ္တရေတြပါ။

ေက်ာင္းျပီးသြားလို႔အေမနဲ႔ခြဲျပီးအလုပ္တာ၀န္ေတြထမ္းေဆာင္ရျပန္ေတာ့လည္းအေမ့ချမာသားသမီးေတြအတြက္စိတ္ပူေပးတတ္ျပန္ပါတယ္။
သူ႔မ်က္ေစ့ေအာက္မွာမဟုတ္ေတာ့စားရတာမွအဆင္ေျပရဲ႕လားေနလို႔မွေကာင္းရဲ႕လားစသျဖင့္လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ပူပန္တတ္တာလည္းမိခင္
တုိင္းရဲ႕သားသမီးအေပၚမွာထားတဲ႔ေမတၱာတရားေတြပါပဲတခါတေလက်ဳပ္တာ၀န္က်ရာဆီကိုလာလည္ရင္ရွိတာေလးနဲ႔စီမံျပီးက်ဳပ္ၾကိဳတ္တတ္
တာေလးေတြကိုခ်က္ျပဳတ္ေၾကာ္ေလွာ္ျပီးယူေဆာင္လာတတ္တယ္အဲ႔ဒါကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္မိဘဆုိတာသားသမီးဆီကရယူလိုျခင္းထက္သူတုိ႔
ဆီမွာရွိတာေလးေတြကိုေပးဆပ္ျခင္းနဲ႔ခ်စ္ခင္ေနၾကသူေတြပါဗ်ာကိုယ့္ဆီေရာက္လာျပန္ေတာ့ကိုယ္ရတဲ႔လစာေလးထဲကတတ္ႏိုင္သေလာက္
ေလးအေမ့လက္ထဲထည့္ျပီးလက္အုပ္ေလးခ်ီျပန္ေတာ့ေျပာမျပႏိုင္တဲ႔ပီတိအျပဳံးေတြနဲ႔မ်က္ရည္က်တတ္တာလည္းအေမပါပဲ။

 အရင္တစ္ေခါက္ႏိုင္ငံျခားထြက္တုန္းကအေမနဲ႔အေဖ့ကိုမႏၱေလးနဲ႔ျပင္ဦးလြင္ေရာက္ဖူးေအာင္ပို႔ႏိုင္ခဲ႔တယ္။စိတ္ထဲမွာေတာ့အေမ့ကိုရန္ကုန္က
ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီးကိုဖူးျမင္ေစခ်င္တဲ႔ဆႏၵရွိေနခဲ႔တယ္။ကိုယ္တုိင္ရန္ကုန္ေရာက္တုိင္းလည္းေရႊတိဂံုမွာဘုရားဖူးရင္အေမ့ကိုဒီေရႊတိဂံုရင္ျပင္

ေတာ္ေပၚေရာက္ေအာင္ေခၚႏိုင္တဲ႔သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ရပါလုိ၏ဆုိတဲ႔ဆုေတာင္းကိုစိတ္ထဲကအျမဲတမ္းေတာင္းခဲ႔မိတယ္အေဖကေတာ့ရန္ကုန္

ကိုအရင္ကတည္းကေရာက္ဖူးေနတာမုိ႔အေဖ႔အတြက္ကအထူးအဆန္းမဟုတ္ေတာ့ေပမဲ႔ေစ်းထမ္းေတာင္းနဲ႔သာအျမဲတမ္းနပမ္းလံုးေနရတဲ႔အေမ့

အတြက္ကအထူးအဆန္းျဖစ္စရာမုိ႔ဒီဆုကိုေတာင္းရျခင္းျဖစ္ပါတယ္က်ဳပ္ဆုေတာင္းေတြျပည့္ခဲ႔ပါတယ္ဒီတစ္ေခါက္ႏိုင္ငံျခားကိုပညာသင္လာဖုိ႔

အေၾကာင္းဖန္လာေတာ့ေလယာဥ္တက္တဲ႔ေန႔မွာအေဖနဲ႔အေမကိုရန္ကုန္ေလဆိပ္အထိလိုက္ပို႔ဖို႔ေခၚႏိုင္ခဲ႔တယ္ေလယာဥ္မတက္ခင္ႏွစ္ရက္ၾကိဳ

သြားျပီးအေဖနဲ႔အေမ့ကိုရန္ကုန္ကဘုရားေတြဖူးေျမာ္ခြင့္ရေအာင္ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္ခဲ႔တယ္။ရိုးရိုးသားသားနဲ႔ေနတတ္တဲ႔အေမ့ကိုေရႊတိဂံုေစတီေတာ္

ရင္ျပင္ေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးႏိုင္ခဲ႔တယ္။ေျပာပေလာက္စရာမဟုတ္ေသာ္လည္းမိဘစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္ခဲ႔တဲ႔အတြက္အေမ့ေက်းဇူး
ကိုအနည္းငယ္မွ်ဆပ္ခြင့္ရတာပါပဲ။

တည္းခိုတဲ႔အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ေနာက္ေန႔ေလယာဥ္တက္မည့္သားအတြက္ပစၥည္းေတြစံုမစံုစစ္ေပး၊ထည့္ေပးတယ္အားလံုးျပီးေတာ့မအိပ္ႏိုင္ရွာ
ေသးဘူး။လူေလးလည္းတစ္ေနကုန္သြားလာေနရတာပင္ပန္းေနမွာေပါ့ဆုိျပီးက်ဳပ္ကိုႏွိပ္ေပး၊နင္းေပး၊အေၾကာေတြေျဖေပေနတာအၾကာၾကီးပါပဲ။

အငယ္တုန္းကအေမ့ကိုနင္းေပးႏွိပ္ေပးရင္အေမအျမဲတမ္းေပးတတ္တဲ႔ဆုကငါ့သားေလးက်န္းမာပါေစခ်မ္းသာပါေစပညာတတ္ၾကီးျဖစ္ပါေစ

ေတာ္...ဆုိတဲ႔အေမ့ဆုေပးစကားကိုနားထဲမွာၾကားေယာင္မိတယ္အဲ႔ဒီလိုအေမကကိုယ့္ကိုျပန္ျပီးနင္းႏွိပ္ေပးေတာ့ဘာဆုေတြျပန္ေပးရမွန္းစဥ္း
စားလို႔မရခဲ႔ပါဘူးဗ်ာအေမက်န္းမာပါျပီးေရာဂါဘယကင္းေ၀းပါေစလို႔ပဲစိတ္ထဲကေနဆုေပးမိတယ္မသြားခင္ေျပးရလႊားရလုပ္လိုက္ရတဲ႔ကိစၥေတြ

ေၾကာင့္ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္သတိမထားမိတဲ႔က်ဳပ္လည္းအေမႏွိပ္ေပးေနတာမျပီးခင္းမွာပဲအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႔တယ္။

နံနက္ေလယာဥ္ကြင္းကိုေရာက္ေတာ့အေမ့မ်က္ႏွာမေကာင္းေတာ့ပါဘူး။ေလဆိပ္ထဲေရာက္ကတည္းကစကားသံတိတ္သြားတဲ႔အေမ့ကိုၾကည့္ျပီး
အေမဘယ္လိုခံစားေနရမယ္ဆုိတာကိုနားလည္လိုက္ပါတယ္ကိုယ္တုိင္းလည္းဘ၀ေရွ႕ေရးအတြက္မို႔သြားရမွာျဖစ္လို႔အေမ႔နဲ႔ထပ္တူခံစားေနရ

ေသာ္လည္းခဏတာခြဲခြာျခင္းမ်ဳိးပါပဲေလဆုိျပီးေျဖသိမ့္ရင္းအေဖနဲ႔အေမ့ကိုလက္ျပကာေလဆိပ္အတြင္းခန္းကို၀င္လာခဲ႔ပါတယ္က်ဳပ္လက္ျပႏႈတ္

ဆက္ခ်ိန္မွာေတာ့အေမ့ပါးျပင္မွာမ်က္ရည္ေတြစီးက်ေနပါျပီမွန္ေတြကာရံထားတဲ႔ေလဆိပ္တစ္ေနရာမွအေမ႔ကိုျပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ေပမဲ႔က်ဳပ္မ်က္ႏွာ

လည္းဘယ္လုိမွျပံဳးလို႔မရခဲ႔ပါဘူးမ်က္ရည္ေတြက်ေနတဲ႔အေမ့ကိုျမင္ျပီးမျပံဳးႏိုင္ပဲမ်က္ရည္ေတြသာစီးက်လာခဲ႔ပါတယ္မွန္ခ်ပ္နဲ႔နံရံၾကားလက္၀င္
ႏိုင္တဲ့ေနရာကိုကေနငိုရိႈက္ေနတဲ႔အေမ့လက္ကိုဆြဲယူနမ္းရိႈက္ျပီးမ်က္ရည္ၾကားကေျပာလာတဲ႔အေမ့စကားသံကိုးနားေထာင္မိေတာ့"လူေလးအ
စစအရာရာဂရုစိုက္ပါေနာ္ဆုိတဲ႔"အေမ့စကားသံကိုၾကားလိုက္ရေတာ့က်ဳပ္တုိ႔အေပၚမွာထားတဲ႔အေမ႔ရဲ႕သံေယာဇဥ္ကိုပိုျပီးနားလည္မိတယ္အေဖ
လည္းမ်က္ရည္မက်ေပမဲ႔မ်က္ႏွာေတာ့မေကာင္းပါဘူးငိုရိႈက္ေနတဲ႔အေမ့ကိုအားေပးႏွစ္သိမ့္ေနရွာပါတယ္ေလယာဥ္ခ်ိန္နီးျပီမုိ႔အေဖအေမနဲ႔
ညီေလးညီမေလးတုိ႔ကိုလက္ျပႏႈတ္ဆက္ျပီးအေပၚထပ္ကိုတက္လာခဲ႔ပါတယ္။

သြားရမည့္ႏိုင္ငံကိုေရာက္ျပန္ေတာ့လည္းေခ်ာေခ်ာေမာေမာေရာက္တယ္၊ေနရထိုင္ရတာအဆင္ေျပတယ္ဆုိတဲ႔အေၾကာင္းအရင္ဆံုးဖုန္းဆက္
လိုက္ပါတယ္ဒါမွစိတ္မခ်ျဖစ္ေနတဲ႔အေမလည္းသက္သာရာရသြားမွာမဟုတ္ပါလားေရျခားေျမျခားေရာက္ခဲ႔ျပန္ေတာ့လည္းအေဖနဲ႔အေမကို
အလြမ္းေျပၾကည့္စရာယူလာခဲ႔တဲ႔ဓာတ္ပံုေလးကိုကုတင္ေခါင္းရင္းမွာထားျပီးညစဥ္ညတုိင္းရတနာသံုးပါးႏွင့္တကြလက္အုပ္ခ်ီမိုးကန္ေတာ့ျပီးမွွ

အိပ္ယာ၀င္လာခဲ႔တာယေန႔ထိေအာင္ပါပဲအေမနဲ႔ဖုန္းေျပာတိုင္းအေမ့အသံၾကားရရင္တက္ၾကြလန္းဆန္းမႈကိုအျမဲတမ္းခံစားရတယ္ဘယ္ေလာက္
ပဲပင္ပန္းေနပါေစအေမ့အသံကိုၾကားရရင္အားလံုးေျပေပ်ာက္သြားတယ္အဲ႔ဒီေလာက္အထိအေမ့ေမတၱာကသားသမီးတုိ႔အေပၚမွာေအးခ်မ္းမႈကို
ေပးစြမ္းႏိုင္တာပါအေမ့ရဲ႕ေက်းဇူးေတြေၾကာင့္မေရာက္ဖူးတဲ႔အရပ္ေဒသေတြကိုေရာက္ရငယ္ငယ္ေလးကတည္းကအေမသင္ေပးခဲ႔တဲ႔ဘ၀အေတြ႕
အၾကံဳေတြေၾကာင့္ဘယ္အရပ္ဘယ္ေနရာကိုပဲေရာက္ေရာက္အခက္အခဲေတြကိုၾကံ့ၾကံ့ခံရင္ဆုိင္တြန္းလွန္ႏိုင္ဖုိ႔အားအင္ေတြရခဲ႔တယ္။အဲ႔ဒီလိုစာဖြဲ႔

မကုန္ႏိုင္ေသာေက်းဇူးတရာေတြအနႏၱနဲ႔အျမဲတမ္းျပည့္စံုေနတဲ႔အေမမ်ားကိုကိုယ္စားျပဳတဲ႔ျပာသိုလ္လျပည့္အေမအမ်ားေန႔မွာ
အေမ့ေက်းဇူးေတြကိုေအာက္ေမ႔သတိရမိေသာဒီစာစုေလးနဲ႔အေ၀းတစ္ေျမေရာက္အေမရဲ႕သားကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္အေမ။အေမက်န္းမာ၊
ခ်မ္သာျပီးေဘးဘယာကင္းေ၀းပါေစေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းသားတတ္စြမ္းသမွ်ျပဳလုပ္ရေသာကုသိုလ္အားလံုးအတြက္လည္းအေဖနဲ႔အေမကိုအမွ်ေပး
ေ၀းပါတယ္။

ဒီစာမူေလးကိုဖတ္ျပီးအေ၀းေရာက္သားသမီးေတြအေမမ်ားေန႔မွာေရႊညာသားေလးနည္းတူအေမ႔ေက်းဇူးေတြကိုျပန္လည္ေအာက္ေမ့သတိရရင္း
အေမ့ေက်းဇူးေတြဆပ္ႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ။

မ်ဳိးခန္႔(စကား၀ါေျမ)

အညာေဆာင္းတြင္းမီးဖို

အညာေဒသရဲ႕ေဆာင္းရာသီအေၾကာင္းေလးဗဟုသုတအျဖစ္နဲ႔ေျပာပါအံုးဗ်ာ။စားစရာေတြခ်ည္းပဲတင္လာတာလည္းေတာ္ေတာ္မ်ားျပီဆုိေတာ့

အညာဓေလ့စရိုက္ေလးေတြအေၾကာင္းျပန္မွ်ေ၀ပါအံုးမယ္။တကယ္ေတာ့ေရႊညာသားေလးအညာေဆာင္းနဲ႔ေ၀းခဲ႔တာၾကာခဲ႔ပါျပီ။ႏွစ္အားျဖင့္

တြက္မယ္ဆုိရင္(၇)ႏွစ္ခန္႔ရွိသြားပါျပီ။ဒီႏွစ္ေတြအတြင္းမွာဘာေတြဘယ္လိုေျပာင္းလဲသြားျပီလဲဆုိတာေသေသခ်ာခ်ာမေျပာႏိုင္ေပမဲ႔

ေဆာင္းရာသီေရာက္ျပီဆုိရင္ေတာ့အိမ္တိုင္းနီးပါးမီးဖိုကိုယ္စီနဲ႔မီးလံႈတတ္ၾကပါတယ္။မီးဖိုဆုိရာမွာလည္းအိမ္အတြက္ထမင္းဟင္းခ်က္တဲ႔မီးဖို
ကိုဆုိလိုတာမဟုတ္ပါဘူး။အိမ္တလင္းျပင္မွာထင္းတံုးၾကီးၾကီးတစ္တုံးကိုမီးရိႈ႕ျပီးညပိုင္းမွာစကား၀ိုင္းဖြဲ႔ရင္မီးလံႈၾကတာပါ။ေတာရြာဆုိေတာ့လည္း
သိတဲ႔အတုိင္းညပိုင္းေရာက္ရင္ဗြီဒီယိုရံုသြားလွ်င္သြားမသြားလွ်င္ရြာရိုးကိုးေပါက္ေလွ်ာက္လည္(လူပ်ဳိလွည့္)ျပီးအိပ္ယာေစာေစာ၀င္ၾကတာကမ်ား

ပါတယ္။

ေဆာင္းတြင္းဆုိရင္ေတာ့လူပ်ဳိလွည့္ျခင္းကိစၥလည္းမီးဖိုမွာပဲအဆင္ေျပပါတယ္။အပ်ဳိေခ်ာေခ်ာေပါတဲ႔၀ိုင္းကိုသြားလည္ရင္းမီးဖိုမွာ

မီး၀င္လႈံ၊စကားစျမည္ေျပာရင္းကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႔ေကာင္မေလးကိုမီးဖိုေဘးကေနမသိမသာေငးရတာအရသာတစ္မ်ဳိးပါပဲ။က်ဳပ္တုိ႔ရြာေတြမွာက

မိန္းခေလးေတြအရြယ္ေရာက္လာရင္ကိုယ့္အိမ္မွာအိပ္ထက္ေဒြးေလးေတြ၊အပ်ဳိးၾကီးေလးေလးေတြနဲ႔အိပ္ၾကတာမ်ားပါတယ္။အဲ႔ဒီေတာ့နီးစပ္

ရာကအိမ္နီးခ်င္းသူငယ္ခ်င္းေတြပါစုလုိက္ရင္ေလးငါးေယာက္တစ္ဖြဲ႔ျဖစ္သြားတယ္။အဲ႔ဒီမွာအိမ္ရွင္အပ်ဳိၾကီးကေတာ့အုပ္ထိန္းသူေပါ့။

အဲ႔လိုေဆာင္းညမ်ဳိးဆုိရင္မီးဖိုေဘးထိုင္းရင္းၾကည့္ဖူးတဲ႔ဗြီဒီယုိဇာတ္လမ္းအေၾကာင္းေျပာလားေျပာရဲ႕၊ဒါမွမဟုတ္ေနၾကာပြင့္ေခါက္လားေခါက္ရဲ႕၊

ပဲေစ႔ထြင္သူကထြင္ၾကပါတယ္။မီးလည္းလံႈရင္း၊စကားလည္းေျပာရင္း၊အလုပ္လည္းျပီးတာေပါ့ဗ်ာ။ကိုကိုကာလသားတုိ႔ခမ်ာလည္းလူပ်ဳိလွည့္ရင္း

မီးဖိုေဘးရွိသမွ်အလုပ္ကို၀ိုင္းျပီးလုပ္ေပးၾကတယ္။ဒါမွလည္းအိမ္ရွင္ကၾကည္ျဖဴမွာမဟုတ္ပါလား။

က်ဳပ္တုိ႔ရြာမွာေတာ့ရြာလယ္လမ္းကေနစျပီးအေရွ႕ဘက္ကိုအေရွ႕၀ိုင္း၊အေနာက္ဘက္ပိုင္းကိုအေနာက္၀ိုင္းဆုိျပီးခြဲထားတယ္။

အဲ႔ဒီမွာအေနာက္ဘက္ပိုင္းကအိမ္ေတြကအမ်ားအားျဖင့္အိပ္ယာ၀င္တာေစာၾကတယ္။မွတ္မိသေလာက္သူတုိ႔၀ိုင္းကိုညပိုင္းသြားလည္ရင္

အထက္ကေျပာသလိုအပ်ဳိေတြစုတဲ႔မီးဖိုကလြဲျပီးတျခားအိမ္ေတြကညကိုးနာရီေလာက္ဆုိရင္တိတ္ဆိတ္ေနျပီ။က်ဳပ္တုိ႔အေရွ႕၀ိုင္းဘက္

ကေတာ့ကိုးနာရီဆုိရင္အိပ္ဖုိ႔ေနေနသာသာလူေတာင္မစံုေသးပါဘူး။က်ဳပ္ကအေရွ႕၀ိုင္းသားျဖစ္တာေၾကာင့္အေနာက္၀ိုင္းဘက္သြားလည္

ျပီးျပန္လာရင္အေရွ႕၀ိုင္းမွာတစ္ပြဲဆက္ႏႊဲပါတယ္။အေရွ႕၀ိုင္းဘက္မွာမီးဖုိကလည္းအေနာက္၀ိုင္းဘက္ထက္မ်ားပါတယ္။ဒါေပမဲ႔က်ဳပ္တုိ႔အိမ္

ကေတာ့မီးမဖိုပါဘူးဗ်ာ။မီးဖုိရင္လည္းဘယ္သူမွလာမလႈံပါဘူး။အိမ္မွာကလည္းအေမကလြဲျပီးေယာက်ာ္းေလးေတြခ်ည္းပဲေလ။အိမ္မွာမီးဖုိရင္

လည္းကိုယ့္မိသားစုပဲလႈံၾကတာဆုိေတာ့လူစံုတဲ႔အေမၾကီးတုိ႔အိမ္ကမီးဖိုကိုပဲစိတ္ကသြားခ်င္ေနေတာ့တာပဲဗ်ာ။ေဆာင္းရာသီဆိုရင္အေမၾကီးတို႔

အိမ္တလင္းျပင္ကမီးဖိုမွာအိမ္းနီးနားခ်င္းတူေတြတူမေတြနဲ႔အျမဲျပည့္ေနတတ္ပါတယ္။

တခါတေလဆုိရင္ရာသီဥတုကခ်မ္းခ်မ္းမီးဖိုေဘးမွာကစကားေျပာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ၾကက္ဦးတြန္လုိ႔ေတာင္လူစုမကြဲတတ္ပါဘူး။အိပ္ယာထဲ

ေရာက္ရင္လည္းနဖူးနဲ႔ဒူးနဲ႔ထိေအာင္ေကြးရမွာမုိ႔မီးဖိုေဘးမွာထိုင္ရင္းစကားေျပာရတာကအိပ္တာထက္ေကာင္းပါေသးတယ္။ေနာက္ျပီး

ေဆာင္းတြင္းဆုိရင္ရြာတြင္းျဖစ္အ၀တ္အထည္ေတြကအလြန္ကိုအသံုးတည့္ပါတယ္။ကိုယ့္ယာရ၀ါခ်ည္ကိုငင္ျပီးယက္လုပ္ထားတဲ႔ပုဆုိးၾကမ္း၊

ပင္နီအက်ၤီေတြကအညာေဆာင္းရဲ႕အေအးဒဏ္ကိုေကာင္းေကာင္းကာကြယ္ေပးပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ေဆာင္းတြင္းဆုိရင္လူၾကီးလူငယ္ခ်ည္ေခ်ာ

ထည္ေတြထက္ခ်ည္ၾကမ္းထည္ကိုပဲ၀တ္ဆင္ၾကပါတယ္။က်ဳပ္ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးစအခ်ိန္အထိေတာ့ဒီဓေလ့ကမေပ်ာက္ပ်က္ေသးပါဘူး။

အဲ႔ဒီေဆာင္းတြင္းေရာက္ရင္က်ဳပ္တုိ႔အိမ္မွာမလံုေလာက္ဆံုးကျခံဳေစာင္ပါ။ညီအစ္ကိုတစ္ေတြအိမ္ေရွ႕ခန္းမွာစုျပီးအိပ္ၾကရင္အေမကငါးစပ္

ေစာင္သံုးထည္ကိုအေခါက္ဖ်က္ျပီးညီအစ္ကိုတစ္ေတြကိုျခံဳေပးပါတယ္။ေန႔လယ္ခင္းမွာေတာ့ေစာင္ေတြကိုေနလွန္းျပီးေနမ၀င္ခင္ျပန္ေခါက္

သိမ္းပါတယ္။အေမေစာင္ထပ္ေပးျပီးလို႔မီးခြက္ျငိမ္းလုိက္တာနဲ႔ညီအစ္ကိုတစ္ေတြေစာင္လုေတာ့တာပါပဲ။အစြန္ကလူကဟိုဘက္ဆြဲသည္ဘက္

ဆြဲနဲ႔အိပ္မေပ်ာ္မခ်င္းလုေနလို႔တခါတေလအေမကထျပီးေဆာ္ပေလာ္တီးမွရပ္ပါတယ္။ညဥ့္နက္လုိ႔အေအးဓာတ္ေလးသိသိသာသာပိုလာျပီဆုိရင္

ေတာ့ညီအစ္ကိုတစ္ေတြပူးႏိုင္သမွ်ပူးကပ္ျပီးတည့္သြားတတ္ၾကပါတယ္။ကေလးဘ၀တုန္းကေတာ့အဲ႔လိုအျမဲတမ္းေစာင္လုရတာအခုေတာ့လည္း

တစ္ေယာက္ထဲအိပ္ရေပါင္းမ်ားေနပါျပီ။တစ္ခ်ိန္ကေစာင္လုခဲ႔တဲ႔ညီေတြအစ္ကိုေတြလည္းတစ္နယ္တစ္ေၾကးမွာမိသားစုကိုယ္စီနဲ႔အလုပ္ကိုယ္စီ

နဲ႔ျဖစ္ေနၾကပါျပီ။

အိမ္မွာက်န္ခဲ႔တဲ႔အေမ့ခမ်ာေတာ့အခုလုိေဆာင္းတြင္းေရာက္ရင္သူ႔သားေတြကိုသတိရေနမွာအမွန္ပါပဲ။အေမ့ရင္ခြင္ေအာက္မွာရွိစဥ္တုန္းက

တစ္ဦးကိုတစ္ဦးစလုိက္ေနာက္လုိက္နဲ႔ေနလာခဲ႔ၾကတာေပ်ာ္ဖုိ႔သိပ္ေကာင္းတာပါပဲ။အရင္ကေတာ့အေမလည္းကေလးေပြ႔ျပီးအေမၾကီးတုိ႔အိမ္

ကမီးဖိုဆီကိုသြားခဲ႔တာပါပဲ။အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာအေမ့ရင္ခြင္ပိုက္ျဖစ္ခြင့္ရတဲ႔ညီေလးေတြကေတာ့ပိုျပီးကံေကာင္းတာေပါ့။အ၀တ္နဲ႔လံုျခံဳစြာထုပ္ျပီး

ရင္ခြင္ထဲမွာထည့္ရင္းမီးလံႈတတ္တဲ႔အေမ့ကိုျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။တခါတေလဆုိကေလးေပြ႔ျပီးထုိင္ရတာၾကာလို႔အိမ္ျပန္တဲ႔အခါအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔

ညီေလးကိုကူျပီးေပြ႕ေပးရင္အေမ့ရင္ေငြ႔ေရာမီးအပူဓာတ္ပါရထားတဲ႔ေမာင္မင္းၾကီးသားေလးကေႏြးေနတာပါပဲ။

ေဆာင္းတြင္းမီးလံႈတဲ႔အခါအျမဲတမ္းမေမ႔ႏိုင္တာတခုကေတာ့အေမၾကီးတုိ႔အိမ္ကေထာပတ္ပဲျပဳတ္ေလးပါပဲ။လာသမွ်လူတုိင္းေတာ့မစားရတတ္

ပါဘူး။ေနာက္က်ေအာင္ေနတဲ႔သူအမ်ားစုကေတာ့စားရတတ္ပါတယ္။မနက္စာအတြက္အိမ္ထဲမီးဖိုမွာတည္ထားတဲ႔ပဲျပဳတ္အုိးကသန္းေခါင္

ၾကက္တြန္ခါနီးရင္က်က္စျပဳပါျပီ။အေမၾကီးကေတာ့အသက္ၾကီးတဲ႔သူမို႔ညဥ့္နက္ေအာင္သိပ္မေနပါဘူး။အေမၾကီးသမီးအငယ္ဆံုးေဒြးေလးမိေသး

ကအိမ္ေထာင္က်ျပီးအေမၾကီးနဲ႔အတူေနတာမုိ႔အစစအရာရာသူပဲစီမံပါတယ္။မီးဖိုေဘးမွာလူနည္းသြားျပီဆုိရင္ေဒြးေလးေယာက်ာ္းကပဲျပဳတ္

မက်က္ေသးဘူးလား၊က်က္ရင္နည္းနည္းသြားထည့္ေခ်ပါဟစကားေျပာရင္းေရေႏြးေသာက္ရေအာင္ဆုိျပီးစကားစတတ္ပါတယ္။အဲ႔ဒီလိုေျပာလိုက္

ဆုိရင္ပဲေဒြးေလးကမီးဖိုေခ်ာင္ထဲသြားျပီးအေငြ႔တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ႔ေထာပတ္ပဲျပဳတ္ကိုႏွမ္းဆီေမႊးေမႊးေလးဆမ္းျပီးေရေႏြးအိုးနဲ႔ယူလာ

ေပးတတ္ပါတယ္။မီးဖိုေဘးမွာပဲျပဳတ္ပန္းကန္ကိုလက္ဆင့္ကမ္းျပီးရာသီဥတုေအးေအးမွာတစ္ေယာက္တစ္ဇြန္းစီမွ်စားရတာအေတာ္ေလး

အရသာရိွလွပါတယ္။တစ္ခါတေလေတာ့ပဲစင္းငံုသီးျပဳတ္စားရတတ္ပါတယ္။အေစ့ရင့္တဲ႔ပဲစင္းငံုသီးအစိမ္းေတာင့္ေတြကိုခူးျပီးညမွာမီးလံႈရင္း

ျပဳတ္စားၾကတာပါ။ပဲၾကီးသီးကိုလည္းျပဳတ္စားတတ္ၾကပါတယ္။အပ်ဳိေလးေတြရွိတဲ႔မီးဆုိလွ်င္ေတာ့ေနၾကာပြင့္မီးဖုတ္၊သေဘၤာသီးသုပ္၊

တုိ႔ဟူးသုပ္စသျဖင့္သူတုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီးသုပ္စားတတ္ၾကပါတယ္။လူပ်ဳိလွည့္သြားရင္ကံေကာင္းတဲ႔အခါသူတုိ႔လက္ရာေလးေတြကို

ျမည္းစမ္းခြင့္ရတတ္ပါတယ္။

အေမၾကီးတု႔ိအိမ္ကမီးဖုိေဘးလုပ္ငန္းအေနနဲ႔ကေတာ့ပဲေျခာက္ထြင္ရတာပါပဲ။အေမၾကီးတုိ႔ကေထာပတ္ပဲစိုက္တာမို႔ယာခင္းထဲကေရြးခူးထား

တဲ႔ပဲေျခာက္ေတာင့္ကိုမီးလံႈရင္းလက္နဲ႔ခြဲျပီးအေစ့ထြင္ရတာပါ။စကားေျပာရင္းတစ္ေယာက္တစ္လက္၀ိုင္းျပီးထြင္ရတာမုိ႔အခ်မ္းလည္းေျပ၊

အလုပ္လည္းျပီးပါတယ္။တခါတေလဆုိရင္ၾကက္တစ္ခါႏွစ္ခါတြန္သည့္တုိင္မီးဖိုေဘးမွာလူစုမကြဲတတ္ၾကပါဘူး။အဲ႔ဒီအခ်ိန္အေနာက္ဘက္

၀ိုင္းသြားရင္တိတ္ဆိတ္ေနပါျပီ။အခ်ိန္တန္လုိ႔လူစုခြဲျပီဆုိရင္ေတာ့အိမ္တလင္းျပင္မွာတေငြ႔ေငြ႔ေလာင္ေနတဲ႔မီးဖိုနဲ႔ထင္းတုံးၾကီးသာက်န္ေန

ခဲ႔ပါတယ္္။ေနာက္ေန႔ညပိုင္းေရာက္လာျပီဆုိရင္ေတာ့ဒီထင္းတံုးၾကီးနဲ႔မီးဖိုေဘးမွာကိုယ္စီကိုယ္စီလာေရာက္စုေ၀းျပီးစကားေတြေျပာၾက၊

ျငင္းၾကခုံၾကနဲ႔အညာေဆာင္းရဲ႕အေအးဒဏ္ကိုမီးဖိုေဘးမွာထိုင္ရင္းသက္သာရာရွာၾကျပန္ပါတယ္။

အခုခ်ိန္ဆိုရင္လည္းအရင္တုန္းကလိုလူမစည္အံုးေတာင္မွအေမၾကီးတုိ႔အိမ္တလင္းျပင္ကေဆာင္းတြင္းမီးဖိုကေတာ့အစဥ္အလာမပ်က္ရွိေနအံုး

မွာေသခ်ာပါတယ္။ေဒြးေလးမိေသးသည္ပင္အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္လာျပီဆုိေတာ့အေမၾကီးရဲ႕အေမြကိုသူကဆက္ခံရင္းအိမ္နီးနားခ်င္းကတူေတြ

တူမေတြနဲ႔မီးဖုိေဘးမွာပဲေတြထြင္ရင္း၊စကားေတြေျပာရင္းနဲ႔အညာေဆာင္းရဲ႕အေအးဒဏ္ကိုေဆာင္းတြင္းမီးဖိုနဲ႔အံတုေနၾကမွာအေသအခ်ာပါပဲ။

လြမ္းဆြတ္တမ္းတမိပါတယ္အညာေဆာင္းရယ္။တာ၀န္ေတြျပီးဆံုးလုိ႔အမိျမန္မာျပည္ကိုျပန္ေရာက္တဲ႔အခါလြမ္းေမာစရာေတြေပါတဲ႔ေမြးရပ္ေျမ

အညာဆီကိုအရင္ဆံုးျပန္လာျပီးမ်ဳိသိပ္ခဲ႔ရတာေတြကိုတ၀ၾကီးခံစားလွည့္ပါအံုးမယ္...။

မ်ဳိးခန္႔(စကား၀ါေျမ)

အညာသရက္ခ်ဥ္ကိုယ္တုိင္ျပဳလုပ္ၾကမယ္

အရင္ကသရက္ခ်ဥ္သုပ္ကိုပဲတင္ဖူးလုိ႔ဒီတစ္ခါသရက္ခ်ဥ္လုပ္တုန္းကပံုေလးေတြရိုက္ထားတာကိုဗဟုသုတအျဖစ္ျပန္လည္မွ်ေ၀းလိုက္ပါတယ္။

သရက္သီးကလည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိတာမို႔ဘယ္သရက္သီးကသရက္ခ်ဥ္လုပ္လုိ႔ေကာင္းသလဲေမးရင္ခ်ဥ္တဲ႔အသီးကေကာင္းပါတယ္လုိ႔ပဲေျဖရပါမယ္။

အခ်ဥ္မၾကိဳက္ရင္ေတာ့အခ်ဥ္ေပါ့တဲ႔စိမ္းစားသီး၊ရင္ကြဲသီး၊မခ်စ္စု၊ဖင္ေကာက္သီး(သရက္သီးဖင္ပိုင္းကအေကာက္ေလးပါလို႔)တို႔လိုသရက္သီး

မ်ဳိးကိုျပဳလုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ေရႊညာသားေလးတုိ႔ဆီမွာေတာ့မေနာ္ႏြယ္သီး၊ေမ်ာက္ေခါင္းသီး၊သံုးလံုးတစ္ေတာင္၊ဘဂၤလားသီး၊ပန္းစြဲသီးစေသာ

အခ်ဥ္သီးမ်ားကိုသရက္ခ်ဥ္တယ္ၾကပါတယ္။

ဓားနဲ႔ႏုပ္ႏုပ္ေပါက္ျပီးခါစအေျခအေန

 

သရက္ခ်ဥ္တယ္မည္ဆုိရင္အရင္ဆံုးသရက္သီးမ်ားကိုအေစးေျပာင္ေအာင္ေရေဆးပါ၊အညွာဘက္ကအနည္းငယ္လွီး၊ေအာက္ဘက္ကိုလည္း

အနည္းငယ္လွီးဖယ္ပါ။အလြယ္ေျပာရင္ေတာ့ဖင္တိေခါင္းတိတယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။အဲ႔ဒီေနာက္ဓားထက္ထက္နဲ႔သရက္သီးကိုလွည့္ပတ္ျပီး

ေပါက္ေပးပါ။နည္းနည္းေလးတဲ႔ဓားဆုိရင္ပိုေကာင္းပါတယ္။လိုခ်င္တဲ႔သရက္ခ်ဥ္ဖတ္အရြယ္အစားကိုမူတည္ျပီးအေသးအၾကီးရေအာင္ေပါက္ပါ။

ဒါကအျမန္ဆံုးျပဳလုပ္နည္းပါ။စီးပြားျဖစ္လုပ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့သရက္သီးအလံုးလိုက္ကိုအေစ့ေပၚသည္အထိပါးပါးလွီးျပီးရလာတဲ႔အလႊာကိုထပ္၍

ဓားနဲ႔ပါးပါးလွီးတာပါ။ေရႊညာသားေလးလုပ္တဲ႔နည္းကေတာ့လက္တဖက္ထဲမွာသရက္သီးကိုကိုင္ျပီးတဖက္ကဓားနဲ႔ႏုပ္ႏုပ္ပါေအာင္ေပါက္ျပီး

အလႊာလိုက္လွီးခ်တာပါ။ႏွစ္သက္ရာနည္းကိုသံုးႏိုင္ပါတယ္ဗ်ာ။ကၽြမ္းက်င္ရာလိမၼာရာေပါ့။

 

သရက္သီးကိုလက္ထဲမွာကိုင္ျပီးေပါက္တာကေတာ့ကၽြမ္းက်င္မႈရွိဖို႔လိုပါတယ္။မဟုတ္ရင္သရက္သီးမေပါက္မိဘဲကိုယ့္လက္ကိုယ္

ဓားနဲ႔ျပန္ေပါက္မိႏိုင္ပါတယ္။အဲ႔ဒီလိုသရက္သီးေတြေပါက္ျပီးျပီဆုိလွ်င္ဆားသင့္ေတာ္ယံုထည့္ျပီးခပ္ဖြဖြေလးနယ္ေပးပါ။ဆားထည့္တာမွာ

သရက္သီးေပါက္ထားတာနဲ႔သင့္ေတာ္တဲ႔ပမာဏကုိထည့္ပါ။အရင္ပို႔စ္တစ္ခုမွာအစ္ကိုတစ္ေယာက္ေမးထားတာျပန္မေျဖရေသးလို႔ဒီမွာ

ထည့္ေရးေပးလုိုက္ပါတယ္။ပိုျပီးေသခ်ာေအာင္ေျပာရရင္ေတာ့နယ္ရင္းနဲ႔ျမည္းၾကည့္ပါ။အရမ္းခ်ဥ္ေနေသးတယ္ဆုိရင္ဆားထပ္ထည့္ႏိုင္

ပါတယ္။အားလံုးျပီးရင္ေတာ့သန္႔စင္တဲ႔ပလပ္စတစ္ဗူးသို႔မဟုတ္ဖန္ပုလင္းထဲမွာနယ္ထားတဲ႔သရက္သီးဖတ္ေတြကိုအရည္ညွစ္ျပီးထည့္ပါ။

ေရႊညာသားေလးပံုထဲမွာေတာ့ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ခံထားပါတယ္။ပလပ္စတစ္ဗူးကမွ်စ္ခ်ဥ္တယ္ထားဖူးတာေၾကာင့္ပါ။ဗူးမသန္႔ရင္ၾကာၾကာ

မခံမွာစိုးလုိ႔ပါ။ဆားနယ္ထားတဲ႔သရက္သီးအားလံုးဗူးထဲေရာက္ျပီဆုိရင္ေတာ့လက္နဲ႔အနည္းငယ္ဖိႏွိပ္ေပးပါ။သရက္ခ်ဥ္ျဖစ္တဲ႔အခါ

ထပ္ထပ္ေလးရပါလိမ့္မယ္။ေနာက္ဆံုးမွာဗူးကိုအဖံုးလံုေအာင္ပိတ္ျပီးသင့္ေတာ္ရာေနရာမွာထားလိုက္ပါ။ေနလွန္းဖို႔မလိုပါဘူး။အခန္းအပူခ်ိန္

မွာပဲအဆင္ေျပပါတယ္။တစ္ညသိပ္ျပီးရင္စျပီးစားသံုးလို႔ရပါျပီ။တစ္ညနဲ႔ဖြင့္ၾကည့္လုိ႔အစိမ္းေရာင္မေပ်ာက္ေသးရင္ေနာက္တစ္ညဆက္ထားျပီး

မွစားေပါ့ေလ။တကယ္ေတာ့သရက္ခ်ဥ္တယ္တာမခက္ပါဘူး။စာနဲ႔ခ်ေရးျပေတာ့လည္းအမ်ားၾကီးထင္ရတယ္။

ဟိုစကားပံုလိုပဲ"ေရႊျမင္လို႔သြားရည္မက်ဘူး၊အခ်ဥ္ျမင္ရင္သြားရည္က်တယ္"ဆုိတာလိုပဲဗ်ာေရးေနရင္းနဲ႔သြားရည္ေတြမ်ဳိခ်ရတာလည္း

ခဏခဏပါပဲ။ကဲအခုေတာ့လာလည္ရင္းနဲ႔ပံုေလးေတြၾကည့္ျပီးေတာ့သြားရည္က်သြားပါအံုးဗ်ာ။

 ဆားနယ္ျပီးခါအေျခအေန

 ဗူးထဲကိုေရာက္ပါျပီ

 အိတ္ကိုအေပၚကဖံုးအုပ္ျပီးဗူးဖံုးကိုေလလံုေအာင္ပိတ္ပါ

တစ္ညသိပ္ထားျပီးရင္ေတာ့သုပ္စားဖို႔အသင့္ျဖစ္ပါျပီ။ေနာက္ရက္ေတြထားလို႔ရေအာင္ေရခဲေသတၱာထဲမွာသိမ္းထားႏိုင္ပါတယ္။အျပင္မွာ

ထားမယ္ဆုိရင္လည္းဇြန္းသန္႔သန္႔နဲ႔သုပ္စားခ်င္သေလာက္ေကာ္ယူျပီးေလလံုေအာင္ပိတ္ထားရင္ၾကာၾကာထားလို႔ရပါတယ္။ပဲဟင္းခ်ဳိ၊

ငါးေျခာက္ေၾကာ္(သုိ႔မဟုတ္)ငါးပိေၾကာ္တုိ႔နဲ႔တြဲဖက္စားသံုးႏိုင္ပါတယ္။၀က္သားဟင္းနဲ႔ဆုိလည္းအအီေျပတြဲဖက္စားလို႔ေကာင္းပါတယ္။

ငရုတ္သီးစိမ္း၊ၾကက္သြန္ျဖဴတုိ႔နဲ႔ေရာ၍ေထာင္းစားလို႔လည္းရပါတယ္ဗ်ာ။အားလံုးအဆင္ေျပၾကပါေစ။သိလိုသည္မ်ားရွိပါကေမးျမန္းႏိုင္

ပါတယ္။သိထားသမွ်ေျပာျပေပးပါ့မယ္။

အားေပးမႈကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္

ေရႊညာသားေလး

ေျပာင္းဖူးဟင္းခ်ဳိနဲ႔မန္က်ည္းသီးစိမ္းဖရံုပြင့္ငါးဟင္း

အညာသားလက္ရာေျပာင္းဖူးဟင္းခ်ဳိ

ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာမစားရတာၾကာျပီျဖစ္တဲ႔ေျပာင္းဖူးဟင္းခ်ဳိခ်က္စားျဖစ္ပါတယ္။ငါးဟင္းကလည္းမန္က်ည္းသီးစိမ္းနဲ႔၊ဖရံုပြင့္ပါေရာျပီး

ခ်က္ထားတာပါ။ပထမစီစဥ္တာကေတာ့ေျပာင္းဖူးဟင္းခ်ဳိ၊ဖရံုပြင့္မန္က်ည္းသီးငရုတ္သီးစပ္ငါးေၾကာ္ဆုိျပီးစဥ္းစားတာပါ။ေနာက္ေတာ့မွ

ခ်က္ဖို႔ျပင္ရင္းငါးနဲ႔ဖရံုပြင့္မန္က်ည္းသီးကိုေရာခ်က္ျဖစ္သြားတာပါ။ငါးေၾကာ္ရမွာလည္းပ်င္းတာေၾကာင့္ပါ။တစ္ခါတည္းေရာခ်က္လုိက္ေတာ့

အဆင္ေျပသြားတာေပါ့။

 အညာသားလက္ရာငါးနဲ႔ဖရံုပြင့္မန္က်ည္းသီးစိမ္းခ်ဥ္စပ္ဟင္းတစ္ခြက္ပါ

ငါးနဲ႔မန္းက်ည္းသီးစိမ္းကတြဲခ်က္စားလို႔ေကာင္းပါတယ္။မန္က်ည္းသီးမွည့္နဲ႔လည္းေကာင္းပါတယ္။ရြာမွာတုန္းကအဖြားအျမဲခ်က္တဲ႔ေကၽြး

တဲ႔ဟင္းတစ္ခြက္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ငါးကေတာ့ေခ်ာင္းထဲကရတာမုိ႔ငါးခံုးမ၊ငါးေျမြထိုး၊ငါးရက္ေဖာက္၊ငါးရံ႕၊ငါးသလဲထိုးစတဲ႔ေခ်ာင္းငါးေလး

ေတြပါ။အဲ႔ဒီငါးေလးေတြကိုအဖြားကမန္က်ည္းမွည့္နဲ႔ေျမဟင္းအိုးပက္ပက္ေလးမွာဆီျပန္ေအာင္ခ်က္ျပီးေ၀ပံုက်နဲ႔ေကၽြးပါတယ္။ငါးသည္လာ

တဲ႔အခါမွစားရတာမုိ႔ကေလးတုန္းကေတာ့ငါးဟင္းမ်ားစားရရင္ဟင္းေကာင္းနဲ႔စားရတယ္ဆုိျပီးသူမ်ားေတြကိုၾကြားတတ္ပါတယ္။

အဖြားငါးဟင္းအေၾကာင္းေျပာေနတာနဲ႔ေျမးငါးဟင္းအေၾကာင္းေမ့ေတာ့မယ္။ေျမးကေတာ့မန္းက်ည္းသီးစိမ္းနဲ႔ခ်က္ထားတာပါဗ်ာ။ဖရံုပြင့္က

လလည္းတခါတေလးမွေတြ႔တတ္တာမုိ႔ရတုန္း၀ယ္ထည့္လုိက္ပါတယ္။ခ်က္နည္းကေတာ့လြယ္လြယ္ေလးပါပဲ။ခရမ္းခ်ဥ္သီးႏွစ္လံုးခန္႔ပါးပါး

လွီး၊ၾကက္သြန္နီတစ္လံုး၊ၾကက္သြန္ျဖဴသံုးမႊာကိုေထာင္းျပီးက်န္တဲ႔ဟင္းခတ္အေမႊးအၾကိဳင္ေတြထည့္လံုးပါတယ္။မန္က်ည္းသီးစိမ္းကို

အရင္ဆံုးအေတာင့္လုိက္ျပဳတ္ထားပါတယ္။ခရမ္းခ်ဥ္သီးအႏွစ္လံုးတာက်က္မွမန္က်ည္းသီးျပဳတ္ထားတာကိုအခြံေတြခြာျပီးအထဲကအသား

ကိုေရေအးပန္းကန္ထဲမွာထည့္ပါတယ္။မန္းက်ည္းသီးစိမ္းကအေစ့ရင့္သြားရင္ျပဳတ္ျပီးအခြံခြာတာအလြယ္ဆံုးပါပဲ။မန္က်ည္းသီးျပဳတ္ရည္ကို

အေစာကခရမ္းခ်ဥ္သီးအႏွစ္ထဲထပ္ေပါင္းထည့္ျပီးဆူးပြက္ေအာင္တယ္ပါတယ္။ျပီးမွဆားနႏြင္းနယ္ထားတဲ႔ငါးကိုထည့္ပါတယ္။မီးေအးေအးနဲ႔

ဆယ္မိနစ္ခန္႔တည္ထားျပီးငါးကိုဟိုဘက္သည္ဘက္လွန္ေပးပါတယ္။ေနာက္ဆံုးမွသင္ထားတဲ႔ဖရံုပြင့္ကိုေရစင္ေအာင္ေဆးျပီးထည့္ပါတယ္။

ငရုတ္သီးစိမ္းသံုးေလးေတာင့္ကိုခ်ဳိးျပီးေတာ့ထည့္ပါတယ္။ေထာင္းထည့္ရင္လည္းအဆင္ေျပပါတယ္။အပိုင္းလိုက္ေလးထမင္းထဲျမႈပ္စားရ

တာသေဘာက်လုိ႔ငရုတ္သီးကိုခ်ဳိးျပီးထည့္တာပါ။ဖရံုပြင့္ေတြက်က္ျပီးဆုိရင္အေမႊးအၾကိဳင္အတြက္ကေတာ့နံနံ(သို႔မဟုတ္)ပင္စိမ္းရြက္

ၾကိဳက္ရာထည့္ႏိုင္ပါတယ္။ပင္စိမ္းကေတာ့ပိုျပီးလိုက္ဖက္ပါတယ္ဗ်ာ။က်ဳပ္ကေတာ့အိမ္ကအေမထည့္ေပးလိုက္တဲ႔ပင္စိမ္းေျခာက္ေလးထည့္

ထားပါတယ္။အဲ႔ဒါေလးေတြအစဥ္အတုိင္းျပီးရင္ေတာ့ပင္စိမ္းန႔ံေမႊးေမႊးေလးနဲ႔ငါးဖရံုပြင့္မန္က်ည္းသီးစိမ္းခ်ဥ္စပ္ဟင္းေလးတစ္ခြက္စားဖို႔အဆင္

သင့္ျဖစ္ပါျပီဗ်ာ။

ေျပာင္းဖူးဟင္းခ်ဳိအတြက္ကလည္းလြယ္ပါတယ္။ၾကက္သြန္နီတစ္လံုးပါးပါးလွီး၍အိုးထဲမွာေရသင့္ေတာ္ရံုထည့္ျပီးဆား၊ငါးပိအနည္းငယ္နဲ႔ဆီ

အနည္းငယ္ထည့္ေရဆူတည္ပါ။ဟင္းခ်ဳိခ်က္မွာမုိ႔ေရက်က္ေလေကာင္းေလပါပဲ။ေျပာင္းဖူးမႏုမရင့္တစ္ဖူးကိုဓားပါးပါးနဲ႔လွီးျပီးေတာ့ငရုတ္ဆံု

မွာထည့္ေထာင္းပါ။ဒါကရြာမွာခ်က္ေနက်နည္းပါ။အခုကေတာ့သေဘၤာသီးျခစ္နဲ႔လွည့္ပတ္ျပီးျခစ္လုိက္တာေထာင္းဖို႔မလိုေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။

ေျပာင္းဖူးကလည္းသၾကားေျပာင္းဖူး(ထိုင္၀မ္)ျဖစ္တာေၾကာင့္အရည္ရႊမ္းပါတယ္။အေရာင္ျခယ္ဖုိ႔အတြက္ဒန္႔သလြန္ရြက္ႏွစ္စည္း၀ယ္လာခဲ႔ပါ

တယ္။ရြာမွာဆုိရင္ေတာ့ဖရံုရြက္၊မွ်စ္ဆတ္၊ရံုးပတီသီးစတာေတြနဲ႔ေရာခ်က္ပါတယ္။ေျပာင္းဖူးဟင္းခ်ဳိကအဲ့လိုအရြက္ေလးေတြေရာမွဟင္းနဲ႔တူပါ

တယ္။မဟုတ္ရင္ဆန္ျပဳတ္လိုလိုဘာလိုလိုၾကီး။ဒီမွာေတာ့ဖရံုရြက္မရွိလို႔ဒန္႔သလြန္ရြက္ပဲထည့္ထားပါတယ္။စားခါနီးရင္ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ႔ဟင္းခ်ဳိ

အိုးထဲကိုေျပာင္းဖူးျခစ္ထားတာထည့္ျပီးေမႊေပးပါ။မဟုတ္ရင္ေျပာင္းဖူးကအတုံုးအခဲေတြျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ထိုင္၀မ္ေျပာင္းဖူးကေတာ့အဲ႔လို

မျဖစ္ပါဘူး။ရြာမွာရွိတဲ႔ေျပာင္းဖူးမ်ဳိးေတြကအေစးမ်ဳိးေတြဆုိေတာ့အပူနဲ႔ေတြ႔ရင္ခဲသြားတတ္လုိ႔ပါ။ေျပာင္းဖူးထည့္ျပီးလို႔ဟင္းအိုးဆူပြက္လာရင္

သင္ထားတဲ႔ဒန္႔သလြန္ရြက္ကိုထည့္ျပီးေမႊေပးလိုက္ပါ။ဒန္႔သလြန္ရြက္ထည့္ျပီးခဏေနရင္ဟင္းခ်ဳိအိုးကိုမီးဖုိေပၚမွခ်ပါ။အဲ႔ဒါဆုိရင္ေတာ့အထက္

ကဟင္းနဲ႔တြဲဖက္စားသံုးဖုိ႔အတြက္ေျပာင္းဖူးဟင္းခ်ဳိတစ္ခြက္ရပါျပီ။

ႏွစ္မ်ဳိးတည္းနဲ႔အစပ္တည့္ျပီးထမင္းျမိန္ေစတဲ႔အညာဟင္းေလးပါဗ်ာ။ပစၥည္း၀ယ္ရတာအဆင္ေျပရင္ခ်က္စားၾကည့္ဖုိ႔တုိက္တြန္းပါတယ္။

ဆီျပန္ဟင္းေတြခဏခဏစားေနရတဲ႔သူေတြအတြက္အေျပာင္းအလဲျဖစ္သလိုဆီသိပ္မပါေတာ့က်န္းမာေရးနဲ႔လည္းညီညြတ္ပါတယ္။အခုေတာ့

ပံုေလးေတြၾကည့္ျပီးေတာ့ကိုယ္တုိင္ခ်က္စားၾကည့္ၾကပါဗ်ာ။ဒီဟင္းေတြစားခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ေရႊညာသားေလးရန္ကုန္မွာဆုိင္ဖြင့္မွပဲ

ေရႊညာသားေလးလက္ရာစစ္စစ္ကိုလာအားေပးေပါ့ေနာ္:):):)

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာျပီးလုိအင္ဆႏၵေတြျပည့္၀ၾကပါေစဗ်ာ။လာေရာက္လည္ပတ္ၾကတဲ႔အတြက္လည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေလးစားမႈျဖင့္

ေရႊညာသားေလး

ေတာင္ေပၚလက္ေဆာင္

အပန္းေျဖခရီးမွာ၀ယ္လာျဖစ္တဲ႔ေတာင္ေပၚလက္ေဆာင္ေလးေတြပါ။အသီးအရြက္ေတြကလည္းေပါ၊ကိုယ္တုိင္ကလည္းအသီးအရြက္သမားမုိ႔

ဟင္းခ်က္စရာေတြပဲအားျပဳျပီး၀ယ္လာျဖစ္ပါတယ္။၀ိုင္အျပင္းႏွစ္ပုလင္း၊အခ်ဳိတစ္ပုလင္းနဲ႔ပ်ားရည္တစ္ပုလင္းလည္း၀ယ္ခဲ႔ပါေသးတယ္ဗ်ာ။

အခုထိေတာ့၀ိုင္နဲ႔ပ်ားရည္ကပကတိအတုိင္းရွိပါေသးတယ္။အသီးအရြက္ေတြကေတာ့ျပန္ေရာက္ကတည္းကခ်က္တာကုန္ခါနီးေနပါျပီ။

စားရတာလည္းမမုန္းႏိုင္ေသးပါဘူး။

ေရႊပဲသီး

ငရုတ္ပြသီး

ေဂၚရခါးညႊန္႔

စေတာ္ဘယ္ရီ

ဘရိုကိုလီ

ပန္းမံုလာ

Zuchini

ဆလတ္ထုပ္

ျမန္မာျပည္မွာမုန္႔ဆမ္းလုိ႔ေခၚတဲ႔ဟာမ်ဳိးစပါးအႏုကိုလုပ္ထားတယ္ေျပာတာပဲဗ်ာ။အေျပာေကာင္းတာနဲ႔၀ယ္လာခဲ႔တယ္။

ၾကိဳးအနီနဲ႔ကစေတာ္ဘယ္ရီ၀ိုင္အခ်ဳိ၊အလယ္ကအျပင္း၊ဒီဘက္အစြန္ကပ်ားရည္စစ္မစစ္ေတာ့မသိပါဘူး။ျမိဳ႔ေပၚမွာေစ်းၾကီးလို႔။

ဒါကေတာ့ပါသမွ်အားလံုးစုျပီးမွတ္တမ္းတင္ထားတာပါ။ခရီးစဥ္တခုလံုးကိုျခံဳငံုသံုးသပ္ရရင္ဟင္းသီးဟင္းရြက္လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္

ရလို႔အရမ္း၀မ္းသာတယ္။ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြရႈရိႈက္ရလို႔သေဘာက်တယ္။မ်က္ေစ့ထဲမွာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းကြာေနခဲ႔ရတဲ့

ေတာေတာင္ေရေျမသဘာ၀ရႈ႕ခင္းေတြကိုတစ္၀ၾကီးၾကည့္ရႈ႕ခံစားခဲ႔ရတဲ႔အတြက္လည္းေပ်ာ္ရႊင္မိတယ္။ေက်းလက္ေနတိုင္းရင္းသား

တုိ႔၏လူေနမႈဘ၀ေတြကိုျမင္ေတြ႔ခဲ႔ရလို႔ရသမွ်နဲ႔ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္တတ္ၾကတဲ႔သူတုိ႔ဘ၀ေတြကိုေလးစားမိတယ္။ဒီႏိုင္ငံကုိေရာက္ျပီး

ပထမဆံုးညအိပ္ထြက္ျဖစ္တဲ႔ခရီးျဖစ္တာေၾကာင့္လည္းအမွတ္တရအျဖစ္က်န္ခဲ႔တယ္။ေအးျမတဲ႔ရာသီဥတုနဲ႔စိမ္းစိုလွပတဲ႔ေရေျမ၊

ေတာေတာင္သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ေတြရွိတဲ႔ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးကိုေရာက္ခဲ႔တဲ႔အတြက္ဒီခရီးစဥ္ကိုသြားဖုိ႔ေဆာ္ၾသတဲ႔သူငယ္ခ်င္း
ကိုလည္းေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါေၾကာင္းမွတ္တမ္းတင္ပါတယ္။

တင္သမွ်ပို႔စ္ေလးေတြကိုလာေရာက္အားေပးၾကတဲ႔အြန္လိုင္းမိတ္ေဆြညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုးကိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေနာက္လည္းအခ်ိန္ရရင္ရသလိုဆက္လက္ျပီးတင္ေပးသြားပါမယ္။

အားလံုးပဲကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာျပီးအားလိုအင္ဆႏၵေတြျပည့္၀ၾကပါေစလို႔ေရႊညာသားေလးမွဆုေတာင္ေမတၱာပို႔သပါတယ္။

ေလးစားမႈျဖင့္

ေရႊညာသားေလး

ကို

ခရစၥမတ္အပန္းေျဖခရီး(၆)

အပန္းေျဖခရီးေနာက္ဆံုးေန႔မနက္ပိုင္းမွာေတာ့စေတာ္ဘယ္ရီစိုက္ခင္းေတြရွိရာဆီကိုသြားလည္ခဲ႔ၾကပါတယ္။စေတာ္ဘယ္ရီစိုက္ခင္းကလည္း

ဒီျမိဳ႕ေလးရဲ႕ခရီးသြားဆြဲေဆာင္ရာေနရာတစ္ခုပါပဲ။ဘာရယ္မဟုတ္ေပမဲ႔လာလည္သမွ်လူတုိင္းကေရာက္ေအာင္သြားၾကတဲ႔ေနရာတစ္ခုျဖစ္ပါ

တယ္။ေျပာလို႔သာေျပာရတယ္ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားေတြအတြက္ကထူးဆန္းမွာေလဗ်ာ။က်ဳပ္လိုေတာသားတစ္ေယာက္ေတာင္လယ္ယာေျမနဲ႔ေ၀းကြာ

ေနရတာၾကာလုိ႔လားမသိဘူးစိုက္ခင္းေတြကိုျမင္လိုက္ရေတာ့စိတ္ထဲမွာတစ္မ်ဳိးၾကီးပဲ။တစ္ခ်ိန္တုန္းကဘ၀ကိုလည္းျပန္ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။

ဒီလယ္ေတာမွာပဲေပါင္းသင္ျမက္ႏႈတ္ရင္ျဖတ္သန္းလာခဲ႔ရတာဆုိေတာ့လယ္ကြင္းေတြ၊ယာခင္းေတြျမင္ရင္ကိုယ့္ဘ၀ေနာက္ေၾကာင္းကိုျပန္ျမင္

ေနရတယ္။

တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့စေတာ္ဘယ္ရီခင္းထဲကိုယ္တုိင္စိတ္ၾကိဳက္ေရြးခူးျပီး၀ယ္ၾကပါတယ္။စိုက္ခင္းထဲကိုဆင္းဖို႔ၾကံမိေသးတယ္။

အေျခအေနကမိုးရြာထားတာေၾကာင့္ဗြက္ထေနတာရယ္၊၀တ္ထားတဲ႔အ၀တ္အစားနဲ႔ျပန္ရမည့္ခရီးကိုၾကည့္ျပီးသူတုိ႔ခူးျပီးသားထဲကပဲတစ္ကီလို

၀ယ္လာခဲ႔ပါတယ္။ဗြက္ထဲကိုဆင္းရမွာမို႔ေသြးၾကီးတာမဟုတ္ပါဘူး။ဒီထက္ဆုိးတဲ႔ရႊံဗြက္ထဲမွာေတာင္ရုန္းကန္ခဲ႔ရေသးတာပဲဗ်ာဒီေလာက္ေလးကို

စာမဖြဲ႔ပါဘူး။ယာခင္းထဲကိုယ္တုိင္မဆင္းေတာ့ပတ္၀န္းက်င္ကိုစိတ္ၾကိဳက္ဓာတ္ပံုေတြလုိက္ရိုက္ျဖစ္တယ္။အမ်ားဆံုးေတြ႔ရတာကေတာ့ဆလတ္၊

စေတာ္ဘယ္ရီနဲ႔ဟင္းသီးဟင္းရြက္ခင္းေတြပါပဲ။ရိုက္လာတဲ႔အထဲကပံုေလးေတြမွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္...။ကိုယ္တုိင္မေရာက္ေပမဲ႔အလြမ္းေျပ

ၾကည့္ရတာေပါ့ဗ်ာ။

စေတာ္ဘယ္ရီစိုက္ခင္း

 စေတာ္ဘယ္ရီအပြင့္

 စေတာ္ဘယ္ရီအသီးကင္း

စေတာ္ဘယ္ရီအသီးမွည့္

ျခင္းေတာင္းထဲကမေကာင္းတာကိုေရြးျပီးခူးထားတာပါတဲ႔။မုိးရြာရင္အသီးေတြပုပ္ေတာ့ေစ်းေကာင္းမရလို႔ရႈံးတယ္တဲ႔ဗ်ာ။တကယ့္ကိုဖြဖြရြရြနဲ႔

လက္၀င္တဲ႔စေတာ္ဘယ္ရီသီးပါလား။က်ဳပ္အတြက္လည္းဒီတစ္ခါကစေတာ္ဘယ္ရီပင္ကိုအနီးကပ္ျမင္ဖူးတာပါပဲ။အညာမွာကမရွိဘူးမဟုတ္လား။

 ဒါကေတာ့လက္ေရြးစင္ခူးထားတဲ႔အထဲကတစ္ကီလို၀ယ္ခဲ႔တာပါ။သိပ္အၾကိဳက္မဟုတ္ေသာ္လည္းအခင္းကိုေရာက္တုန္းလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္

ရလို႔၀ယ္လာခဲ႔ပါတယ္။

 ဒီအပင္ေတြကေတာ့ဆလတ္ရြက္ေတြထင္တာပဲ။စားဖူးေနက်ငါးပိရည္နဲ႔တုိ႔တဲ႔ဆလတ္ရြက္လုိေတာ့မဟုတ္ဘူး။လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္နဲ႔

ခူးခ်င္စရာေတြေနာ္။စားလို႔ေတာ့ကၽြတ္ဆတ္ေနတာပဲဗ်။ျမိဳ႕ေပၚကစူပါမားကက္ေတြမွာအျမဲတမ္းေတြ႔ရတယ္။ေစ်းႏႈန္းၾကည့္ျပီးျပန္ျပန္ခ်ခဲ႔

ရတာခဏခဏပါပဲ။ဒီေရာက္ေတာ့မွပဲေပါေပါမ်ားမ်ားေတြ႔ရတယ္။ေစ်းကလည္းမယံုႏိုင္စရာစူပါမားကက္မွာထက္ေစ်းခ်ဳိတယ္။ဒါေၾကာင့္

တစ္ကီလို၀ယ္ခဲ႔ေသးတယ္ဗ်ာ။ငါးပိခ်က္နဲ႔ေတာ့ေတြ႔အံုးမွာပဲ။:):):)

 စေတာ္ဘယ္ရီခင္းရဲ႕ကန္သင္းေပၚမွာဖရံုပင္လည္းေတြ႔ခဲ႔လို႔မွတ္တမ္းတင္ခဲ႔ပါတယ္။ရြာကလူေတြေျပာျပရင္ေတာ့ဖရံုပင္ေတာင္
ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္ဆုိျပီးရယ္ၾကမွာေသခ်ာတယ္။မတတ္ႏိုင္ဘူးေလေနာ့...ဖရံုေတာနဲ႔ေ၀းေနရင္သူတုိ႔လည္းကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ၾကမွာပါ။

ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္လက္ေဆာ့လာသမွ်ေလးေတြေတာ့တင္လုိ႔ျပီးပါျပီဗ်ာ။လာလည္ရင္းအားေပးၾကတဲ႔အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

အျမဲေလးစားလ်က္

ေရႊညာသားေလး