Pages

Sunday, January 21, 2018

အညာသား နဲ႔ ငွက္ဆြတ္မိႈ


 သစ္ရြက္ေၾကြေတြၾကားမွာ အခုလိုေလးေတြ ေပါက္ေနတာ

ေက်ာင္းကိုေရာက္ကတည္းက ေက်ာင္း၀န္းထဲ လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္တဲ့အခါ သစ္ပင္ေအာက္ေတြေရာက္ရင္
ပတ္ဝန္းက်င္ကိုစူးစမ္းၾကည့္မိတယ္။ မိုးက တစြတ္စြတ္ရြာေနတာမို႔ သစ္ေဆြးေျမေဆြးေကာင္းတဲ့ေနရာဆုိ
မိႈေတြေပါက္ခ်င္စရာအေျခအေနမ်ဳိးေပါ့။ မိႈေတြေပါက္တတ္တဲ့ ေတာေတာင္သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ အေတာ္ အသင့္ရင္းနီးေနသူမို႔ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ စူးစမ္းေလ့လာျခင္းအေလ့အထေလးကကိုယ္နဲ႔ကပ္ပါေနတယ္။ ေနာက္တခု သစ္သီးသစ္ပင္ေတြကိုလည္း စုိက္ရပ်ဳိးရ ဝါသနာပါေတာ့ ဒီတခါေရာက္တဲ့ေက်ာင္းက ကိုယ့္အတြက္ေတာ့တကယ့္ကို သာယာျပီး ျပည့္စံုတဲ့ေနရာတခုလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ က်ယ္၀န္းတဲ့ေက်ာင္း ျဖစ္တာနဲ႔အညီ သစ္ရိပ္၀ါရိပ္ အလွစိုက္သစ္ပင္ ရာသီအလိုက္ပြင့္တဲ့ပန္းပင္ နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကိုအမ်ဳိးစံုျပီး
ေအးခ်မ္းလွတဲ့ေနရာတခုလည္းျဖစ္ျပန္တယ္။ စကားဝါ နဲ႔ စကားျဖဴပင္ေတြ ဖူးပြင့္ခ်ိန္မ်ားဆို တေက်ာင္းလံုး
စကားပန္းနံ႔ေတြၾကိဳင္လိႈင္ေနေတာ့တာ။ ေက်ာင္းကေနအေဆာင္ကိုအျပန္ စကားပင္တန္းေတြေအာက္က
ျဖတ္ေလွ်ာက္တဲ့အခါ စကားဝါပန္းနံ႔ကို ရႈရိႈက္ရတဲ့အရသာက ျမန္မာျပည္က ပုပၸားကိုျပန္ေရာက္ေနသလိုမ်ဳိး
ခံစားရသလို အေမာလည္းေျပေစတယ္။


ေက်ာင္းပိတ္ရက္တေန႔ ကိစၥတခုနဲ႔ အျပင္ကိုသြားဖို႔ ျဖတ္ေနက်ေတာအုပ္လမ္းေလးထဲအတိုင္းေလွ်ာက္လာ ရင္းလမ္းေဘးဝဲယာမွာ မိႈေတြေပါက္ေနလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ကိုမ်ားပါတယ္။ စျမင္ကတည္းက ငွက္ဆြတ္မိႈ အေသးစားေလးေတြဆိုတာ သိေပမဲ့ စားေကာင္းတဲ့မိႈ ဟုတ္မဟုတ္ ေသခ်ာေအာင္စစ္ရင္း ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို ပါလိုက္ၾကည့္ေတာ့ မိႈေပါက္ေနတဲ့ ေနရာကေတာ္ေတာ္ေလး က်ယ္တာကိုေတြ႔လိုက္ ရတယ္။ ေပ်ာ္လိုက္သည့္ျဖစ္ခ်င္းေပါ့ မနက္ေစာေစာမွာ မိႈရသည့္မ်က္ႏွာ ဘယ္လိုသာျဖစ္ေနမလဲ စဥ္းစားသာၾကည့္ေပေတာ့။ အျပင္သြားဖုိ႔ကလည္း အေရးၾကီး ဒီမိႈေတြကိုလည္း ထားခဲ့ရမွာစိတ္မခ်နဲ႔ ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္ေနတုန္း ပတ္ဝန္းက်င္အေနအထားအကဲခတ္ေတာ့ ေတာ္ယံုလူသိပ္မေရာက္တဲ့ေနရာျဖစ္တာ
ရယ္ ေစ့ေစ့စပ္စပ္မၾကည့္လွ်င္မျမင္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားမို႔ အသာထားခဲ့ျပီး အျပင္ကကိစၥကို အေျပးႏွင္ျပီး
သြားရွင္းလိုက္တယ္။ 



အျပင္ကအျပန္မွာေတာ့ မေျပးရံုတမည္ ေျခလွမ္းမ်ားနဲ႔ မိႈေတြရွိရာဆီသို႔သာ ဦးတည္ျပီးေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္
ထင္တဲ့အတုိင္းတပါးသူေတြမေရာက္တာလားမျမင္တာလားမသိမိႈေတြကအသြားတုန္းကလိုပဲေျခရာလက္ရာ မပ်က္ျပန္ေတြ႔ရေတာ့မွ စိတ္ကုိဒုန္းဒုန္းခ်ျပီး ေအးေအးေဆးေဆး မိႈႏႈတ္ျခင္းလုပ္ငန္းစပါေတာ့တယ္။
အပြင့္အနည္းငယ္ေသးတာမို႔ တပြင့္ခ်င္း တပြင့္ခ်င္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ ေတြ႔သမွ် အဖူး အငံု အပြင့္ အားလံုးကို ထိုင္ႏႈတ္လိုက္တယ္။ ညပိုင္းတုန္းကမွ ေပါက္ထားဟန္ရွိလို႔ အားလံုးက လတ္ဆတ္ေနေတာ့
ႏႈတ္ရတာ အဆင္ေျပတယ္။ မိႈေတြ အားလံုးႏႈတ္ျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ တပိႆာ နီးပါေလာက္ရိွတာမို႔ဒီလိုစားလို႔ ေကာင္းတဲ့မိႈမ်ဳိး မ်ားမ်ားစားစား ဒီတခါရဖူးတာပဲလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေျပာရင္းအေဆာင္ဆီျပန္ခဲ့တယ္။

 ဟင္းမခ်က္ခင္ မွတ္တမ္းတင္
 
ခရမ္းခ်ဥ္သီး ပင္စိမ္းရြက္ ငရုတ္သီးစိမ္း တို႔နဲ႔ အရသာရွိတဲ့ မိႈ ဟင္းပါ
 
အေဆာင္ေရာက္ေတာ့ မိန္းခေလးေဆာင္မွာေနတဲ့ ျမန္မာေက်ာင္းသူေတြကို မိႈစားအံုးမလားေမးေတာ့
မစားရဲတာလားမစားခ်င္တာလားအားလံုးကေတာ္ျပီဆုိတာနဲ႔ကိုယ့္ဘာသာပဲ အခန္းမွာေရေသခ်ာေဆးျပီး
စိတ္တုိင္းက်ခ်က္စားလိုက္ပါတယ္။တျခားျမန္မာေယာက်ာ္းေလးေတြနဲ႔စုျပီးမိႈဟင္းနဲ႔ထမင္းလက္ဆံုစားျဖစ္
ၾကတယ္။တခ်ုိ႕ကစားရမွာခပ္ရြံ႕ရြံ႕ျဖစ္ေနလို႔ ဘာမွမျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ရဲရဲၾကီးအာမခံျပီး ကိုယ္တုိင္အရင္စား ျပေတာ့မွ စိတ္ေအးလက္ေအးစားၾကတယ္။ အဲ့ဒီေန႔က ညေနစာလည္း မိႈဟင္း ေနာက္တေန႔ တရက္လံုး
မိႈဟင္း ေနာက္ရက္ မနက္စာပါ မိႈဟင္းနဲ႔ စားပစ္လိုက္တယ္။ အညာမွာဆုိရင္ေတာ့ အက်ဳိးအပဲ့ေလာက္ပဲ
အိမ္မွာခ်က္ျပီး က်န္တာကို ေျပးေရာင္းတာေပါ့ ငွက္ဆြတ္မိႈက ေစ်းလည္းေကာင္းတယ္ေလ။ ဒီမွာေတာ့
ထြက္လည္းမေရာင္းေတာ့ဘူး ကိုယ့္ဘာသာပဲ အ၀ခ်က္စားလိုက္ေတာ့တယ္။

အညာသားလက္ရာ မိႈ ဟင္း
 
အေဖနဲ႔အေမ့ဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ မိႈ ရတဲ့အေၾကာင္း အားပါးတရ ၾကြားလိုက္ပါေသးတယ္။ အေမကေတာ့ မိႈေတြ႔တယ္ေျပာေတာ့ မိႈလည္းေပါက္တာပဲလားလို႔ ေမးလို႔ ရယ္ေနရေသးတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ေတြလည္း ဒီေနရာမွာ မိႈ ေတြထပ္ေပါက္ေသးရင္ အညာသားနဲ႔ သူတုိ႔ျပန္ေတြ႔ၾကအံုးမွာေပါ့။ 

ခ်စ္စြာေသာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမအေပါင္း စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာျပီး မိႈ ရေသာမ်က္ႏွာကဲ့သို႔ ထာဝရ ျပံဳးႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ။ 

အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္
ေရႊညာသား



Sunday, January 7, 2018

မိုး​တြင္းမွာ တြန္ တဲ့ ဥၾသ


 အညာသားေနတဲ့ အေဆာင္ ၁၅ ထပ္ အခန္းဝရံတာမွျမင္ရတဲ့ ေက်ာင္းထဲကေရကန္

ျမန္မာျပည္မွာေအးတယ္လို႔ေျပာေနၾကခ်ိန္က်ေနာ္ေရာက္ရွိေနတဲ့ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းရာသီဥတုကေတာ့ တကယ့္ထူးဆန္းလွပါဘိ။ေရာက္ခါစတုန္းကေဆာင္းရာသီရယ္လို႔မရွိဘူးေႏြနဲ႔မိုးပဲရွိတယ္ေႏြကအရမ္းပူတယ္
ဆိုတာေလာက္ေတာ့သိထားတယ္။မုိးကာလဒီေလာက္ရွည္လိမ့္မယ္လို႔ေတြးမထားေတာ့ဒီဇင္ဘာလေရာက္ လာေတာ့မိုးကုန္ေတာ့မယ္ပဲမွတ္တာေပါ့။ဒါေပမဲ့ထင္တာနဲ႔လြဲတကယ့္မိုးရာသီအလားရြာလိုက္တိတ္လိုက္နဲ႔
ႏိုဝင္ဘာအကုန္ဒီဇင္ဘာအစမွာမုိးေတြေစြေနလိုက္တာတကယ့္မနားတမ္းပါပဲ။တရက္ကမ်ားဆုိမိုးေတြသည္းျပီး
ဖားေအာ္သံေတြပါၾကားေနရလို႔ကိုယ့္နားကိုေတာင္မယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရတယ္။

ဒါေပမဲ့ဒီဇင္ဘာလဆန္းေလာက္ကတည္းကဥၾသတြန္သံေတြေနရာတိုင္းကၾကားရတာယေန႔အထိတုိင္ပဲဗ်။
ျမန္မာျပည္မွာေႏြရာသီမွဥၾသတြန္သံတခါတရံၾကားရတတ္တာမို႔ဥၾသသံကလည္းထူးဆန္းေနပါတယ္။မနက္
အိပ္ယာထရင္လည္းဥၾသတြန္သံၾကားရတတ္တယ္။ေန႔လယ္ေန႔ခင္းဆိုလည္းဟိုဟိုဒီဒီမွဥၾသတြန္သံၾကားရ
တယ္။ဒါေပမဲ့ရာသီဥတုကေတာ့မုိးရာသီပါပဲေနပူေနရင္းကမုိးထရြာ၊ေန႔ခင္းတေန႔လံုးေနသာျပီးညပိုင္းက်
မုိးသည္းတတ္တယ္။ဒါေၾကာင့္မိုးရာသီနဲ႔ဥၾသတြန္သံက သဘာဝက်လို႔ေနတယ္။

ေက်ာင္း၀န္းတခိုသစ္ပင္ေတြေပါမ်ားလွသလိုေက်ာင္းေနာက္ခံကလည္းေတာင္တန္းၾကီးနဲ႔ေရကန္သာမို႔
သစ္ေတာမ်ားေက်းဇူးေၾကာင့္ပဲမုိးေကာင္းေနသလားမေျပာတတ္ပါဘူးေလ။မထင္မွတ္ဘဲထထရြာတဲ့မိုးကို
ေတာ့အသားမက်ေသးတာအမွန္ပါ။အေဆာင္ကလည္းအေပၚဆံုးအထပ္မွာေနရေတာ့အခန္းေနာက္ဘက္
၀ရံတာကေနဆိုျမင္ရတဲ့ရႈ႕ခင္းကပံုထဲအတုိင္းေရကန္ကိုအေပၚစီးကျမင္ေနရတယ္။ညေနဆုိကန္ကိုပတ္ျပီး
လမ္းေလွ်ာက္လို႔ေကာင္းတယ္၊ေျပးတဲ့သူလည္းေျပးၾကတယ္။မနက္ပိုင္းဆုိလည္းလမ္းေလွ်ာက္သူေျပးသူနဲ႔
စည္ကားေနတယ္။

က်ေနာ္အတြက္ေတာ့တခါတရံညေနပိုင္းလမ္းဆင္းေလွ်ာက္ေပမဲ့အေဆာင္၀ရံတာကေနလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း ဥၾသသံနဲ႔အတူလြမ္းဆြတ္ရတာကမ်ားမ်ားပါ။မိုးရြာျပီဆုိဝရံတာကိုထြက္ျပီးကန္ေရျပင္ေပၚမုိးစက္ေတြက်တာ
ကိုေငးျပီးဘယ္ဆီမွန္းမသိလြမ္းမိတယ္။လြမ္းပါတယ္ဆုိ ကိုေရႊဥၾသက ပိုလြမ္းေအာင္ဖန္ေလသလားမသိ
မုိးရြာထဲမွာကို တြန္ေနေတာ့တယ္။

အားလံုးႏွစ္သစ္မွာကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။လုပ္ငန္းေဆာင္တာကိစၥအဝဝအဆင္ေျပ
ေခ်ာေမြ႔ၾကပါေစလို႔ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သပါတယ္ဗ်ာ။
အားေပးမႈကိုေလးစားလ်က္
ေရႊညာသား

Tuesday, January 2, 2018

ေကာင္းဆိုးႏွစ္ျဖာ မ်က္ႏွာစာအုပ္ရြာ


ေဖ့စ္ဘြတ္ဟူေသာ လူမႈကြန္ယက္ေပၚေပါက္လာကတည္းက က်ေနာ္တုိ႔တေတြ အဲ့ဒီအရာနဲ႔တေန႔တေန႔
ေတာ္ေတာ္ေလးအခ်ိန္ကုန္လာၾကတယ္။လူတစ္ေယာက္၏တေန႔တာလုပ္ငန္းေဆာင္တာအျပင္ေနမႈ႔ထိုင္မႈ
စားမႈ႕ေသာက္မႈ႕မွအစ စိတ္ခံစားအဆံုး တေနရာတည္းမွာ စုစည္းေဖာ္ျပႏိုင္သလို အမ်ားရဲ႕အျမင္ေတြကို
တခဏခ်င္းမွာေကာင္းတာဆုိးတာသေဘာက်တာမက်တာစတဲ့တုန္႔ျပန္မႈေတြရႏိုင္ေတာ့ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အသံုး၀င္
လွတယ္ဆုိရပါမယ္။သို႔ေသာ္လည္းထိုအရာစတင္အသက္ဝင္လာျပီးကတည္းက လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္
မွာတဦးကိုတဦးေျပာတာဆုိတာ အေလးဂရုထားမႈတျဖည္းျဖည္းဆုတ္ယုတ္လာၾကတာကေတာ့တကယ့္
ရလဒ္တခုပါပဲ။နည္းပညာထြန္းကားတုိးတက္လာသည္ႏွင့္အမွ်လူသားတုိ႔၏မူလပင္ကိုယ္အရည္အေသြးေတြ
ဆုတ္ယုတ္လာၾကတာလည္းေနာက္ဆက္တြဲဆုိးက်ဳိးတခုပါ။

တခ်ိန္ကအခ်င္းခ်င္းအျပင္မွာေတြ႔လွ်င္ေနေကာင္းလားဆုိတဲ့မိတ္ဆက္စကားလံုးေလးေတာင္တျဖည္းျဖည္း
ၾကားရတာနည္းလာပါျပီ။ဘယ္ေနရာမွာေတြ႔ေတြ႔အရင္ဆံုးလုပ္တဲ့အလုပ္ကလက္ထဲမွာပါတဲ့ဖုန္းကိုေျမွာက္
ျပီးပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ဓာတ္ပံုရိုက္ဘယ္သူနဲ႔ဘယ္၀ါနဲ႔ဘယ္မွာဘယ္လိုေတြ႔ဘာလုပ္ဘာစားစတဲ့ေဖာ္ျပခ်က္ေလး
ေတြနဲ႔ေဖ့စ္ဘြတ္စာမ်က္ႏွာမွာအခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီတင္ျပလိုက္တာနဲ႔သူႏွင့္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ထားေသာသူေတြ
အားလံုးျမင္ေတြ႔ၾကားသိျပီးႏွစ္သက္တာမႏွစ္သက္တာရယ္တာေျပာင္တာစတဲ့ထင္ျမင္ခ်က္ေလးေတြ
အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာတန္းစီျပီးလိုက္တာတခ်ဳိ႕ကစိတ္ထဲကထင္ျမင္ခ်က္ေလးကိုသူတင္တဲ့ပံုေအာက္မွာ
စကားလံုးေလးေတြနဲ႔ခ်န္ထားပံုတင္တဲ့သူကျပန္ေခ်ပနဲ႔တကယ္တမ္းေတြ႔ဆံုရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကိုေမ့ျပီး 
​ေဖ့စ္ဘြတ္နဲ႔သာအခ်ိန္ကုန္ၾကပါေတာ့တယ္။

ကူးစက္ျမန္တဲ့ဒီအေလ့အထကလူၾကီးလူလတ္လူငယ္နဲ႔ရဟန္းသံဃာအခ်ဳိ႕ပါမက်န္တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္
အသံုးမ်ားလာတာကေတာ့တကယ့္စိုးရိမ္စရာအေျခအေနတခုပါ။ေကာင္းေသာဘက္ကၾကည့္လွ်င္အက်ဳိး
ဆိုးတဲ့ဘက္ကၾကည့္လွ်င္အျပစ္ဆိုသလို၄င္းကိုအေျခခံျပီးျဖစ္ပြားလာတဲ့ရာဇ၀တ္မႈ႔ေတြကလည္းေန႔စဥ္နဲ႔
အမွ်ပါပဲ။ဟုတ္တာေရာမဟုတ္တာေရာအဆင္ျခင္ဥာဏ္မဲ့ယံုၾကည္လြယ္ၾကတဲ့လူ႔သဘာဝကိုအခြင့္ေကာင္း
ယူကာလိမ္လည္လွည့္ျဖားျပီးက်ဴးလြန္တဲ့ျပစ္မႈ႔ေတြကလည္းေန႔စဥ္ၾကားသိေနရပါတယ္။ကုမၸဏီဝန္ထမ္းက
ကုမၸဏီအေၾကာင္း၊အေရာင္းစာေရးကအေရာင္းဆုိင္အေၾကာင္းေက်ာင္းဆရာဆရာမကစာသင္ခန္းအေၾကာင္း
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားကေန႔စဥ္အတန္းထဲကအေၾကာင္းစတဲ့သက္ဆိုင္ရာနယ္ပယ္အလိုက္ေျပာၾကျဖန္႔ၾက
ေ၀ၾကမွ်ၾကနဲ႔၂၁ ရာစုလူအစည္အကားဆံုးနယ္ပယ္တခုျဖစ္လို႔လာေနပါတယ္။

ယခင္ကျမိဳ႕ေနလူတန္းစားအတြက္သာအီလက္ထေရာနစ္ပစၥည္းေတြအသံုးမ်ားခဲ့ေပမဲ့ယေန႔အခ်ိန္အခါမွာ
ေတာ့ေတာေရာရြာပါမက်န္အီလက္ထေရာနစ္ပစၥည္းေတြရဲ႕သားေကာင္ေတြျဖစ္လို႔ေနပါျပီ။ႏြားေက်ာင္းသား
လည္းဖုန္းကိုင္ေကာက္စိုက္သမလည္းဖုန္းနဲ႔ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္လည္းဖုန္းနဲ႔အရင္ကမရွိခဲ့တဲ့ယဥ္ေက်း
မႈေတြေက်းလက္ေတာရြာေတြမွာပါထြန္းကားျပီးဘိုးဘြားအစဥ္အဆက္ကရွိခဲ့တဲ့ျမန္မာ့ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ႔
ေက်းလက္ဓေလ့စရိုက္ေတြကေတာ့တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္စျပဳေနပါျပီ။က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္ကလသာည
မ်ားဆုိထုပ္ဆီးတုိးတမ္းကစားၾက၊ၾကက္ဖခြပ္တမ္းကစားၾက၊ေညာင္ပင္တေစၦ၊တြတ္ထိုး၊လြန္ဆြဲစတဲ့ေက်းလက္
ကစားနည္းေတြအခုေနာက္ပိုင္းရြာေတြမွာမေတြ႔ရသေလာက္ပါပဲ။ထိုကစားနည္းေတြအစားလသာညေရာ
လမိုက္ညပါမက်န္ၾကည့္ႏိုင္တဲ့ရုပ္ျမင္သံၾကားဇာတ္လမ္းတြဲေတြရုပ္ရွင္ဗီြဒီယိုစတဲ့ေဖ်ာ္ေျဖေရးဆိုင္ရာပစၥည္း
ေတြကလည္းအိမ္တိုင္းနီးပါးအသံုးျပဳႏိုင္ေနၾကပါျပီ။

ေဖ့စ္ဘြတ္အသံုးျပဳျခင္းကေက်းလက္ေတာရြာမွာပါကူးစက္ပ်ံ႔ႏံွ႔ေနတာေဖ့စ္ဘြတ္သံုးစဥ္တေလွ်ာက္တက္တက္
လာေသာပို႔စ္ေတြကသက္ေသထူလ်က္ပါ။ရြာအလွဴအေၾကာင္းလည္းေဖ့စ္ဘြတ္မွာေတြ႔တယ္၊ရြာမဂၤလာေဆာင္
သတင္းလည္းေဖ့စ္ဘြတ္မွာေတြ႔ရတယ္၊သာေရးနာေရးအစလူေပ်ာက္ေၾကျငာအဆံုးေဖ့စ္ဘြတ္တခြင္မွာ
လိုတယ္ဆုိတာမရွိေအာင္ကိုစံုလြန္းလွပါတယ္။အဲ့ဒီအထဲကစာေရးသူတို႔နယ္မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့အျဖစ္အပ်က္ေလး
တခုပါ။တေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လိုင္းေပၚမွာခင္ၾကပံုေတြဖလွယ္ၾကနဲ႔ေနာက္ဆံုးအျပင္မွာေတြ႔ဖုိ႔ခ်ိန္းဆိုျပီး
ရြာကမိန္းမငယ္တစ္ေယာက္ထိုသူခ်ိန္းဆိုရာကိုသြားေတြ႔ခဲ့တယ္။တကယ္တမ္းလိုင္းေပၚမွာျပတုန္းကေတာ့
ရုပ္ေခ်ာတဲ့သူမ်ားပံုကိုကိုယ့္ပံုလုပ္ျပဆင္ျခင္တံုတရားနည္းတ့ဲေက်းလက္သူအပ်ဳိေပါက္စအဟုတ္ထင္ျပီး
ေမာင္ၾကီးကိုမွမရရင္လံုမေသရပါေတာ့မယ္အထိစြဲလမ္းဒါကိုအခြင့္ေကာင္းယူျပီးတဖက္ကလိမ္လည္လွည့္ျဖား
ေနာက္ဆံုးေရတိမ္နစ္ခါနီးမွသလိုက္ရတာကကိုယ့္အေဖအရြယ္သြားေတာင္မစံုေတာ့တဲ့အိမ္ေထာင္သည္
ျဖစ္ေနလို႔အရွက္တကြဲအက်ဳိးနဲ႔ျဖစ္ရတဲ့ျဖစ္စဥ္ေလးပါ။လိုင္းေပၚကစကားေတြကိုယံုၾကည္ျပီးအျပင္မွာေတြ႔
အသက္ကိုပါရန္ရွာခံရတဲ့ေက်းလက္ေတာသူရိုးရိုးအအေလးေတြလည္းေတာ္ေတာ္မ်ားမာ်းပါပဲ။

တခ်ဳိ႕လည္းေဖ့စ္ဘြတ္စာမ်က္ႏွာကေတြ႔ၾကဆံုၾကျပီးအမွန္တကယ္ခ်စ္ခင္စံုမက္ျပီးအဆင္ေျပသြားၾကတဲ့
စံုတြဲေတြလည္းအမ်ားအျပားရွိပါတယ္။အဲ့ဒီယဥ္ေက်းမႈထြန္းကားလာေတာ့တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္
ေယာက္သိဖို႔အခ်ိန္ေပးေလ့လာအိမ္ေထာင္ဘက္ေရြးတဲ့အေလ့အထေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့တယ္။
ခုျမင္ခုၾကိဳက္ေခၚရာလိုက္ခဏတာေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္တဘ၀လံုးေပးလိုက္ရတဲ့အျဖစ္ေတြလည္းမ်ားလွပါ
တယ္။ယခင္ကသမီးရည္းစားခ်ိန္းေတြ႔တယ္ဆုိတာတကယ့္လွ်ိဳ႕ဝွက္တဲ့ကိစၥတခုျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ယေန႔ေခတ္
မွာေတာ့ဒီလိုခ်ိန္းေတြ႔တာသည္ပင္ဂုဏ္ယူစရာကိစၥတခုသဖြယ္မိန္းခေလးကေဖ့စ္ဘြတ္မွာတင္သလို
ေယာက်ာ္းေလးကလည္းေဖ့စ္ဘြတ္မွာေပၚတင္တြဲျပဖက္ျပနမ္းျပေပြ႔ျပခ်ီျပနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေလးကိုအဆင္ေျပ
လို႔ေနပါတယ္။သမီးရည္းစားတြဲလည္းလူသိရွင္ၾကား၊ကြဲျပန္ေတာ့လည္းလူသိရွင္ၾကားလွ်ိဳ႕ဝွက္စရာဆုိတာ
မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ကိုပြင့္လင္းလာတဲ့ယေန႔ေခတ္မွာအမ်ားစုကေတာ့ဒါေတြနဲ႔ပဲကိုယ့္ရဲ႕တန္ဖိုးရွိတဲ့
အခ်ိန္ေတြကုန္မွန္းမသိကုန္လြန္ေနေစပါေတာ့တယ္။စာေရးသူလည္းတဦးအပါအ၀င္ျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ေတြးမိတဲ့
အေတြးေလးေတြေရးတာရွယ္တာတခါတေလကိုယ့္စိတ္ခံစားခ်က္ကိုေရးတာတင္တာလူတုိင္းဗဟုသုတ
တုိးပြားေစမည့္ပို႔စ္ေလးေတြအေတြးစာစုေလးေတြျပန္လည္ေဝမွ်တာကအဓိကပါ။ေနာက္ဆံုးလံုး၀မသံုးဖို႔
ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ကိုယ့္ကိုယ္တမ္းတမ္းတတျဖစ္စရာလူမရွိသလိုကိုယ္လည္းတမ္းတေနရ
မည့္သူမရွိဘူးဆုိတာသိလိုက္ရတာပါပဲ။ကိုယ္မရွိရင္မျဖစ္ဘူးလို႔ထင္ေနတဲ့အေတြးတာတကယ္တမ္းေတြး
ၾကည့္ေတာ့ကိုယ္မရွိလည္းျဖစ္တဲ့အရာေတြခ်ည္းပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္ဆန္းတဲ့ညမွာပဲ ေဖ့စ္ဘြတ္ဆိုတဲ့ အေကာင္းအဆုိး ဒြန္တြဲေနတဲ့ ေနရာတခုကေန အျပီးတုိင္ထြက္ခြာဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ကိုသံုးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာေကာင္းေသာအခ်က္ေတြလည္း မ်ားစြာရရွိခဲ့ပါတယ္။ငယ္ငယ္ကကြဲကြာသြားခဲ့တဲ့ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ျပန္ဆံုစည္းရတယ္ဆရာ
ဆရာမေတြလည္းျပန္ေတြ႔ရတယ္၊မသိတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေဖ့စ္ဘြတ္ကတဆင့္သိခြင့္
ရခဲ့တယ္။ သံုးတတ္ရင္ေဆး မသံုးတတ္ရင္ေဘး ဆုိတဲ့စကားကိုလက္ကိုင္ထားျပီး သံုးမယ္ဆုိရင္ေတာ့
တကယ္အသံုး၀င္လွပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ေဘးျဖစ္ေအာင္သံုးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ တန္ဖိုးရိွလွတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြေဖ့စ္ဘြတ္သံုးရင္းနဲ႔ ကုန္ဆုံးသြားရမွာ အင္မတန္ ႏွေျမာစရာေကာင္းလွပါတယ္။ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္းခံစားခ်က္အျမင္နဲ႔ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္သံုးသပ္ၾကည့္တဲ့အခါ က်ေနာ္တုိ႔မွာလုပ္စရာ ေတြအမ်ားၾကီးက်န္ပါေသးတယ္။ သမိုင္းဆုိင္ရာ စာအုပ္စာေပေတြေလ့လာရအံုးမယ္၊ တျခားတိုးတက္ရာ တုိးတက္ေၾကာင္း စာေကာင္းေပမြန္ေတြဖတ္ရအံုးမယ္။ ကိုယ္တတ္ထားတဲ့ပညာနဲ႔ ကိုယ့္မိသားစု ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္း ကိုယ္ႏိုင္ငံအတြက္ တတ္ႏိုင္တဲ့ဖက္ကေန အေထာက္အကူျပဳဖုိ႔ရွိေသးတယ္။ ဒါေတြကို
ေဘးခ်ိတ္ျပီး စားလည္းေဖ့စ္ဘြတ္ သြားလည္းေဖ့စ္ဘြတ္ အိပ္လည္းေဖ့စ္ဘြတ္ နုိးလည္း ေဖ့စ္ဘြတ္ တဘြတ္ထဲ ဘြတ္ေနၾကမည္ဆုိရင္ျဖင့္ နဂိုးကတည္းက ေနာက္တန္းမွာရွိခဲ့တဲ့ ေရႊႏိုင္ငံ ေနာင္လည္း ေနာက္မွာပဲ က်န္ခဲ့ေနပါလိမ့္မည္။

မွတ္ခ်က္။        ။ မည္သူ႔ကိုမွ်ထိခိုက္ေစလိုျခင္းမရွိပါ။လူတုိင္းမွာကိုယ္ယံုၾကည္ရာကိုလုပ္ခြင့္ရွိတာမို႔
လြတ္လပ္စြာလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။စာေရးသူေဖ့စ္ဘြတ္သံုးစဥ္အတြင္းၾကံဳခဲ့ရတဲ့အေပၚမွာျပန္လည္ ဆန္းစစ္ျပီးေရးသားျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာျပီး တန္းဖိုးရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ အက်ဳိးရွိရွိ အသံုးျပဳႏိုင္ၾကပါေစ။

ေလးစားမႈျဖင့္-
ေရႊညာသား