ထူးျခားတဲ့သူမ အပိုင္း (၂)

 Photo credit (google images)

မိစန္းကိုအိမ္အလုပ္ေတြတင္ပဲအားကိုးရတာလားဆုိေတာ့မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ယာထဲကိုင္းထဲေပါင္းေကာက္
ျမက္ႏုတ္လည္းျဖစ္ပါတယ္။အလုပ္လုပ္တာမွာသပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိသလိုစိတ္ရွည္လက္ရွည္လုပ္တတ္
တာေၾကာင့္ယာခင္းထဲမွာေျခရာလက္ရာျမင္တာနဲ႔ဘယ္သူလက္ခ်က္လဲဆုိတာသိႏိုင္ပါတယ္။မိစန္း
ေပါင္းႏႈတ္တဲ့ယာခင္းဆုိျမင္တာနဲ႔ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတယ္။ပဲစင္းငံုခင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ေျပာင္းဖူးခင္း၊ႏွမ္းခင္း
ပဲခင္းဘယ္ထဲမွာပဲေပါင္းႏႈတ္ႏႈတ္ေနာက္ကိုျပန္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔သီးႏွံပင္ကလြဲရင္ေပါင္းပင္ကိုတစ္ပင္မွ
မျမင္ရေအာင္စိတ္ရွည္ပါတယ္။

ပဲစင္းငံုခင္းမ်ားဆုိသမံတလင္းေပၚမွာတက္ေပါက္ေနလာထင္ရေအာင္အထိစိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ေပါင္းႏႈတ္
ေကာင္းပါတယ္။ႏြားစာဆိုလည္းႏြားၾကိဳက္တဲ့ျမက္၊ႏြားမၾကိဳက္တဲ့ျမက္ခြဲျခားျပီးရိတ္တတ္တယ္။မိစန္ရိတ္
ထားတဲ့ျမက္ထံုးတစ္ထုံးကိုေတာ္ယံုေယာက်ာ္းသားမနည္းထမ္းယူရတယ္။ေတာထဲထင္းေခြသြားျပီဆုိ
လည္းမိစန္းေခါင္းနဲ႔ရြက္လာတဲ့ထင္းစည္းၾကီးမ်ားဆုိအၾကီးၾကီးေတြ။တခါတေလမ်ားထင္းစည္းကၾကီးျပီး
လည္ပင္းကိုတို၀င္ေနသလားမွတ္ရတယ္။တစ္ေယာက္ထဲထင္းေခြသြားျပီးဒီေလာက္ၾကီးတဲ့ထင္းစည္းညည္း
ေခါင္းေပၚေရာက္ေအာင္ဘယ္လိုပင့္လဲေမးရင္သူ႔ထင္းစည္းပင့္နည္းကလြယ္လြယ္ေလး။ထင္းစည္းကိုေျမေပၚ
မွာေထာင္လိုက္တယ္။ ေခါင္းခုကိုထင္းစည္းအလယ္ေလာက္မွာေနရာခ်ျပီးလူကေျမၾကီးေပၚေဆာင့္ေၾကာင့္
ထိုင္လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ထင္းစည္းကိုအသာလွဲယူျပီးထင္းစည္းေခါင္းေပၚမွီျပီဆုိတာနဲ႔ေျမမွာစိုက္ေနတဲ႔ထင္းစည္း
ေရွ႕ပိုင္းကိုေျခေထာက္တစ္ဖက္နဲ႔ထိုးေကာ္လိုက္ရင္ေခါင္းေပၚေရာက္ေရာတဲ့။တခါတခါေတာ့ထင္းစည္းကို
မသြားျပီးေက်ာက္တံုးၾကီးၾကီးေပၚတင္ေခါင္းေပၚမွာေခါင္းခုတင္ျပီးလူကေဘးမွာထိုင္လ်က္ထင္းစည္းကို
ေခါင္းေပၚေရာက္ေအာင္ဆြဲယူသတဲ့။

ေတာလုပ္ေတာကိုင္ကၽြမ္းက်င္ေပမဲ့ မိစန္းကိုလယ္ဆင္းစိုက္တာတစ္ခါမွမျမင္ဖူးပါဘူး။လယ္ေပါင္းႏႈတ္၊
ေကာက္ရိတ္ခ်ိန္ေတာ့လယ္ထဲဆင္းေလ့ရွိတယ္။အဲ့ဒါကလည္းတျခားမိန္းမသားေတြနဲ႔မတူတဲ႔အခ်က္ပါပဲ။
ရြာမွာမိန္းမသားမွန္ရင္ေကာက္စိုက္တတ္ၾကတာမ်ားတယ္။

အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာသပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိတဲ့မိစန္းအက်င့္ကအိမ္မလုပ္ေတြလုပ္တဲ့အခါမွာလည္းသပ္ရပ္လွပါ
တယ္။မန္က်ည္းသီးထုခ်ိန္ဆုိသူ႔နားကမန္က်ည္းေစ့ဘယ္မွမေျပးမစင္ရပါဘူး။မနက္စျပီးထုတဲ့အခ်ိန္ကစလို႔
ညေနပိုင္းအလုပ္သိမ္းတာနဲ႔မန္က်ည္းေစ့ကိုတကုတကလိုက္ေကာက္ဖို႔မလိုဘဲေတာင္းထဲကိုအသာက်ဳံးထည့္
ယံုပါပဲ။သက္ကယ္ပ်စ္တဲ့အခါလည္းထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲအေတာ္ေလးသပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိပါတယ္။
အိမ္အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားလုပ္တတ္ေပမဲ႔ယက္ကန္းနဲ႔ဆုိင္တဲ့လုပ္ငန္းေတြမွာေတာ့မိစန္းမလုပ္တတ္ျပန္
ပါဘူး။အိမ္ကမခိုင္းတာလည္းပါတာေပါ့။ကို္ယ္တုိင္မလုပ္တတ္ေပမဲ့သူ၀တ္ခ်င္တဲ့အဆင္ကိုေတာ့ယက္ကန္း
ရက္တတ္တဲ့သူ႔ညီမကိုေျပာျပီးခိုင္းတတ္တယ္။

ထမင္းစားတဲ့အခါလည္းထမင္းကိုဘယ္ေတာ့မွမဖိတ္မစင္ေစရဘူး။ပန္းကန္ျပားနဲ႔အျမဲတမ္းစားေလ့
ရွိတာေၾကာင့္သူစားတဲ့ပန္းကန္ကိုသူ႔နာမည္ေပးထားရတယ္။အိမ္မွာဆုိသူ႔ပန္းကန္နဲ႔မဟုတ္ရင္ထမင္း
မစားဘူး။စားတဲ့အခါလည္းစည္းကမ္းရွိသလားမေမးနဲ႔အသားငါးဟင္းမ်ားဆုိတစ္ခါထည့္ေပးထားတာနဲ႔
ထမင္းပြဲျပီးသည့္တုိင္ေနာက္ထပ္ထည့္ေပးစရာမလိုေတာ့ဘူး။အေကာင္းဆုိအေကာင္းလိုစားတတ္တယ္။
ဘယ္ေတာ့မွေလာဘတၾကီးစားတာမ်ဳိးလည္းမရွိပါဘူး။သူ႔ပန္းကန္ထဲထည့္ေပးတာကိုေအးေအးလူလူပဲ
စားေလ့ရွိတယ္။

ယာထဲကိုင္းထဲေရာက္ျပီဆုိရာသီအလိုက္ေပၚတဲ့ဟင္းခ်က္စရာအိမ္ကအေမျဖစ္တဲ့သူဟင္းခ်က္စရာထြက္ရွာ
စရာမလိုပါဘူး။ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ခ်ိန္ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္၊မန္က်ည္းရြက္ခ်ိန္မန္က်ည္းရြက္၊ပီေလာရြက္ခ်ိန္ပီေလာရြက္
အခ်ိအခ်ဥ္စံုေအာင္သယ္လာတတ္တယ္။အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကမိစန္းေတာထဲသြားတာျမင္လို႔မိစန္းေရ
အရီးေလးဖို႔ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေလးလက္တစ္ဆုပ္စာေလာက္ပိုခဲ႔စမ္းပါေအဆုိလိုက္တစ္ဆုပ္မဟုတ္ဘူးႏွစ္ရက္
စာေလာက္ပါေအာင္သယ္လာေပးတယ္။

အားလံုးအေပၚစိတ္ထားေကာင္းတဲ့မိစန္ရဲ႕စိတ္ကတခါတေလမွာေတာ့ျငိဳျငင္တတ္ျပန္တယ္။သူၾကည့္မရတဲ့
သူဆုိရင္မ်က္ေစာင္းထိုးတတ္တယ္။သူ႔အေၾကာင္းသိတဲ့သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့သူ႔မ်က္ႏွာရိပ္
မ်က္ႏွာကဲၾကည့္ျပီးေျပာဆုိေပါင္းသင္းၾကလို႔အဆင္ေျပၾကပါတယ္။အရိပ္အကဲမသိဘဲသူ႔ေနရာေဘးမွာ
သြားအိပ္မိလို႔မိစန္းလက္ခ်က္မိသြားတဲ့သူ႔ညီမ၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေနာက္တစ္ပိုင္းမွာဆက္ပါမည္။

အပိုင္း (၃) ဆက္ပါမည္။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္

ေရႊညာသားေလး

ထူးျခားတဲ့သူမ အပိုင္း(၁)

 photo credit to google images

သူမနာမည္က မိစန္းတဲ့
တစ္မိသားစုလံုးမွာသူ႔လက္သူ႔ေျခသူလုပ္တတ္တာမွန္သမွ်ခိုင္းစရာမလိုေထာင့္ေစေအာင္လုပ္တတ္သူ
စားခ်ိန္တန္စား၊အိပ္ခ်ိန္တန္အိပ္ဘယ္သူ႔ဘယ္သူကိုမွနာလိုမုန္းတီးျခင္းမရွိအေဖဆံုးျပီးကတည္းက
တစ္ဦးတည္းေသာအေမသည္သာသူမရဲ႕အားကိုးရာ၊တုိင္ပင္ရာေဆြးေႏြးစရာျဖစ္တယ္။
တျခားလူလြတ္ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြအိမ္ေပၚမွာရွိေသာ္ျငားေမာင္ႏွမဆိုတဲ့အသိစိတ္ထက္ပိုျပီး
ဖက္လဲွတစ္ကင္းျပံဳးျပံဳးရယ္ရယ္မေနတတ္တာကိုကသူမ်ားနဲ႔မတူတဲ့သူမရဲ႕ထူးျခားခ်က္ေတြမ်ားစြာထဲက
ထူးျခားမႈတစ္ခုပင္။

ညေနထမင္းစားျပီးျပီဆုိရင္ေတာ့သူမရဲ႕နားခိုလဲေလ်ာင္းရာအိပ္ယာသည္သာသူမရဲ႕အေဖာ္မြန္အစစ္။
အိပ္ယာထဲေရာက္ျပီဆုိရင္ေတာ့တစ္ေနကုန္လုပ္လာသမွ်ေတြကိုစားျမံဳ႕ျပန္ျပီးတစ္ကိုယ္တည္းညည္းတြား
ျခင္းကလည္းသူမ်ားနဲ႔မတူနဲ႔ထူးျခားမႈတစ္ခုျဖစ္တယ္။လုပ္ျပီးခဲ့သမွ်လားဆုိေတာ့မဟုတ္ျပန္ေသးဘူး
ေနာက္ေန႔လုပ္ရမည့္အလုပ္၊ေနာက္လလုပ္ရမည့္အလုပ္စသျဖင့္သူ႔စိတ္ထဲမွာရွိတဲ့အေတြးကိုစာရြက္မလို
ခဲတံမလိုဘဲအခ်ိန္စာရင္းဆြဲတတ္တဲ့သူမအက်င့္ကလည္းထူးျခားေနျပန္တယ္။

သူမအိပ္ယာထဲစကားေျပာျပီဆုိရင္မသိတဲ့သူမ်ားကေတာ့မိစန္းတစ္ေယာက္အေဖာ္ငါးေယာက္ေလာက္နဲ႔
စကား၀ိုင္းဖြဲေနသလားထင္မွတ္ရေလာက္ေအာင္တစ္ေယာက္ထဲစကားေတြေျပာေနတတ္တယ္။သူ႔ေျပာ
စကားေတြထဲမွာပဲစင္းငံုေပါင္းႏႈတ္တာလည္းပါတယ္၊ႏြားစာရိတ္သြားရင္ေျမြေတြ႔တာလည္းပါတယ္၊
ကိုသာဂိလယ္ထြန္းရင္းထြန္တံက်ဳိးတာလည္းပါတယ္၊မသန္းစိန္ေရခတ္ရင္းေလွ်ာ္လဲလို႔ေရအိုးကြဲေတာ့
သူအေမကဆူတာလည္းပါတယ္၊သံေခ်ာင္းကမိေသးကိုရည္းစားစကားလိုက္ေျပာတာလည္းသူသိတယ္။
ညညသူ႔အိပ္ယာ၀င္တစ္ကိုယ္ေတာ္စကား၀ိုင္းမွာအျမဲတမ္းၾကားရတဲ့စကားတစ္ခြန္းကေတာ့...
"ေျပာ...မယ့္ရွိမွ" တခါတေလေတာ့ အဲ့ဒီစကားလံုးေလးကိုပဲ..ႏွစ္ခါသံုးခါထပ္ျပီး "ေျပာ...ေျပာ...ေျပာမယ့္ရွိမွ"
လို႔ထပ္ျပီးေက်ာ့ေလ့ရွိတယ္။စကားေျပာဖို႔အားယူတဲ့သေဘာျဖစ္ဟန္တူပါတယ္။

သူမအတြက္ေတာ့အေမကလြဲရင္သူမကိုယ္တုိင္သည္သာသူမဘ၀ရဲ႕အေဖာ္ေကာင္းလို႔တြက္ဆထားဟန္တူ
ပါတယ္။သူမလုပ္စရာအလုပ္ကလြဲျပီးတျခားသူကိုစကားသိပ္မေျပာေပမဲ့သူေလစပ္တဲ့အခါ၊သူသေဘာက်တဲ့
အခါေတာ့ျပံဳးျပံဳးျပီးခဏခဏၾကည့္ေနတတ္တယ္။အဲ့လိုၾကည့္ေနျပီဆုိရင္အၾကည့္ခံရသူမွာသူမသေဘာက်
တာတခုုခုသို႔မဟုတ္သူမေျပာခ်င္တာတစ္ခုခုရွိေနျပီဆုိတာေသခ်ာတယ္။အၾကည့္ခံရသူကအလိုက္တသိမ်ား
ေမးလိုက္ျပီဆုိလို႔ကေတာ့အနားလာျပီးစကားေတြတစ္သီၾကီးေျပာခ်လိုက္တာအခါတိုင္းေန႔ကမိစန္းနဲ႔မတူဘဲ
တျခားလူတစ္ေယာက္မိစန္းကိုယ္ထဲ၀င္ပူးျပီးေျပာေနသလားမွတ္ရတယ္။ဒါကလည္းသူမစိတ္ၾကည္တဲ့အခါ
မ်ဳိးမွသာျမင္ရေတြ႔ရတတ္တဲ့ထူးျခားမႈတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကသူမ်ားအက်ၤီလွလွ၀တ္ထားတာျမင္ရင္လည္းသူမသေဘာက်တတ္တယ္။အဲ့ဒီအခါမ်ဳိးဆုိရင္
ျပံဳးျပံဳးၾကီးနဲ႔အနားကိုကပ္အက်ၤီကိုလက္ေလးနဲ႔ကိုင္ျပီးသူသိတဲ့အ၀တ္စနာမည္ေတြတတ္ျပီးေမးေတာ့တာေျဖ
ဖို႔သာျပင္ထား။စီ၀ိုင္စီစလား၊စိန္ခလုတ္လား၊ေလယာဥ္ေမာင္လား၊တက္ထရြန္လားနဲ႔ေမးျပီးသူေျပာတဲ့အထဲက
နာမည္တစ္ခုခုသာအေျဖေပးလိုက္ရင္ေတာ့သူသာလွ်င္အသိဆံုးဆုိတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔သေဘာေတြက်ေနတတ္တာ
ကလည္းအမ်ားနဲ႔မတူတဲ႔မိစန္းရဲ႕ထူးျခားမႈ႔ပါ။အဲ့ဒီအထည္ေလးမိစန္းကိုမ၀တ္ခ်င္ဘူးလားေမးဘယ္ေတာ့မွ
ခ်က္ခ်င္းလိုခ်င္တယ္မေျပာဘူး။သူလိုခ်င္တာတစ္ခုခုရွိျပီဆုိစိတ္ထဲမွာေတးမွတ္ထားတတ္ျပီးစပါးေပၚခ်ိန္၊
ပဲေပၚခ်ိန္အိမ္မွာေငြစေပၚခ်ိန္မွအေမ့နားကပ္ျပီးသူလိုခ်င္တာကိုေတာင္းတတ္တဲ့မိစန္းတစ္အိမ္လံုးအလုပ္
သူ႔အလုပ္လို႔ခံယူျပီးလုပ္ႏိုင္တာမွန္သမွ်သိမ္းက်ဳံးလုပ္တတ္ေတာ့သူေတာင္းတဲ့အခါလည္းမျငင္းဆန္ဘဲ
အေမက၀ယ္ေပးတတ္တာကိုသူသိတယ္ေလ။

ရြာထဲအလွဴအတန္းရွိလို႔ပြဲလမ္းသဘင္ပါတယ္ဆိုရင္ပြဲၾကည့္ခ်င္တာလည္းသူကေရွ႕ဆံုးက။ထမင္းရံုကို
ထမင္းသြားစားမယ္ဆုိရင္ေတာ့အေဖာ္ေကာင္းပါမွလိုက္စားတတ္တယ္။မဟုတ္ရင္အငယ္ေတြကထမင္းရံု
မွာသြားျပီးထမင္းနဲ႔ဟင္းသြားေတာင္းေပးရတယ္။ထမင္းရံုသူၾကီးကလည္းဆိတ္ေက်ာင္းႏြားေက်ာင္း
သမားနဲ႔လူအိုေတြအတြက္ထမင္းဟင္းလာေတာင္းရင္ထည့္ေပးေနက်မို႔မိစန္းအတြက္ဆုိလည္းအတြန္႔မတက္
ဘဲထည့္ေပးတယ္။မိစန္းအေၾကာင္းတစ္ရြာလံုးသိထားေတာ့မည္သူကမွမျငဴစူေတာ့ပါဘူး။

မိစန္းကသူမအိမ္အတြက္ပဲအသံုး၀င္တယ္လို႔ထင္ထားရင္ေတာ့မွားလိမ့္မယ္။ရြာေတာင္ပိုင္းတစ္ပိုင္းလံုး
ေရခပ္တဲ့ေခ်ာင္းထဲကလက္ယက္တြင္းမနက္မိုးလင္းတာနဲ႔လွည္းက်င္းျပီးသားျဖစ္ေနတတ္တာမိစန္းရဲ႕
လက္္ခ်က္၊ညေနအလုပ္ကျပန္ေခ်ာင္းထဲေရခပ္ဆင္းရင္ေရတြင္းကိုေရွ႕လူဘယ္ေလာက္ပဲလွည္းက်င္းထား
တယ္ေျပာေျပာသူမကိုယ္တုိင္ေရတြင္းကိုမလွည္းက်င္းရရင္ေရခပ္ေလ့မရွိတဲ့မိစန္းေၾကာင့္ေရခပ္လာသူမွန္
သမွ်ေရသန္႔သန္႔ခပ္ၾကရေတာ့မိစန္းကိုစကားမေျပာေသာ္ျငားအားလံုးကခ်စ္ၾကတယ္။

သူမ်ားေတြအိပ္ေကာင္းေနခ်ိန္ဆိုမိစန္းကေရတစ္ထမ္းအိမ္ကိုေရာက္ႏွင့္ျပီ။မနက္အေစာအိပ္ယာထတတ္တဲ့
အက်င့္ကလည္းမိစန္းအငယ္ေလးကတည္းကသင္မေပးခဲ့ရဘူးတဲ့။တခါတေလမ်ားဆုိအာရုဏ္လာခါရွိေသး
ေရထမ္းပံုျပင္လို႔အေမလုပ္သူကတားယူရတဲ့အထိ၀ီရိယေကာင္းတဲ့မိစန္းအလုပ္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ေတာ့နာရီမလို
သံပတ္မလိုသူ႔အလိုလိုေအာ္တုိမစ္တစ္တိက်ျပီးသား။အဲ့ဒီလို၀ီရိယေကာင္းလြန္းလို႔လည္းအိမ္မွာေရဆိုအျပည့္
ထင္းဆိုအလွ်ံပူစရာကိုမလိုပါဘူး။

အပိုင္း (၂) ဆက္ပါမည္။

အားလံုးေသာအြန္လိုင္းမိတ္ေဆြညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစဗ်ာ။

အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္

ေရႊညာသားေလး

အညာသား လ/ထ ကထိက ျဖစ္ျပီ

 

ဒီစာရင္းထဲမွာ အညာသားလည္းပါတယ္ဗ်...နံပတ္စဥ္ဘယ္ေလာက္ျဖစ္မလဲ :)

ေက်ာင္းေနစအရြယ္ကစျပီးအေဖအေမရဲ႕ေက်းဇူးအစ္ကိုေတြညီေတြရဲ႕နားလည္အနစ္နာခံမႈေတြနဲ႔
ေက်ာင္းသားဘ၀ကိုရုန္းကန္ရင္းနဲ႔အလယ္တန္းအထက္တန္းေတြျပီးလို႔တကၠသိုလ္မွဘြဲ႔ေလးတစ္ခု
ပိုင္ဆုိင္ခဲ့တယ္။

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀မွာအထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ထက္မ်က္ေစ့ပြင့္နားပြင့္ျဖစ္လာခဲ့ျပီး
ဘ၀ေရွ႕ေရးဆုိတာေတြပါေတြးတတ္စဥ္းစားတတ္လာခဲ့တယ္။ဆယ္တန္းအထိကေတာ့အေဖနဲ႔အေမ
ပညာမတတ္လို႔ဆင္းဆင္းရဲရဲလုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနရတာငါ့သားတုိ႔ကိုပညာတတ္ေတြျဖစ္ေစခ်င္တာ
အေမတို႔လိုမဆင္းရဲေအာင္ဆိုတဲ႔အေမ့ရဲ႕ဆံုးမစကားေၾကာင့္ငါဆယ္တန္းေအာင္မွျဖစ္မယ္ဆုိတဲ့စိတ္က
လြဲျပီးတျခားက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔အေတြးမရွိခဲ့ပါဘူး။

တကၠသိုလ္မွာပညာဆက္သင္လို႔ပထမႏွစ္အျပီးမွာပဲဆရာဆရာမေတြနဲ႔သြန္သင္ဆံုးမမႈေတြနဲ႔အတူ
ဘ၀ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရမည့္လမ္းအတြက္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေတြသန္းခဲ့ရတယ္။ပထမတုန္းက
ေတာ့အေ၀းသင္နဲ႔ဘြဲ႔ယူျပီးအေဖနဲ႔အေမကိုကူရင္းတဖက္တလမ္းက၀င္ေငြရွာ၊ေနာက္ကညီငယ္ေတြ
ေက်ာင္းတက္ဖုိ႔တတ္အားသေရြ႕ေထာက္ပံ႔မယ္စိတ္ကူးခဲ့တာ။ပထမႏွစ္တက္ျပီးေတာ့ဒုတိယႏွစ္ကို
ဆက္တက္ရိုးရိုးေအးေအးေနတတ္တဲ့က်ေနာ့္ကိုစာဘက္မွာအာရံုစိုက္မွန္းသိေတာ့ဂုဏ္ထူးတန္း၀င္
ေအာင္ၾကိဳးစားဖို႔တိုက္တြန္းရင္းရႏိုင့္မည့္အခြင့္အလမ္းေတြေျပာျပေတာ့စာကိုဖိၾကိဳးစားရင္းဂုဏ္ထူးတန္း
၀င္ခဲ့ေတာ့တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြထက္တစ္ႏွစ္ပိုတက္ရျပီးဂုဏ္ထူးတန္းဘြဲ႔ရခဲ့တယ္။

ဂုဏ္ထူးတန္းျပီးေတာ့မဟာတန္းကိုဆက္တက္ဖို႔အေဖနဲ႔အေမကလည္းအားေပးဆရာဆရာမေတြက
လည္းတုိက္တြန္းနဲ႔ဆုိေတာ့မတက္ေတာ့ဘူးလို႔ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့မဟာတန္းကိုေက်ာင္းႏွစ္ပတ္ေလာက္
ေနာက္က်ျပီးမွအပ္ျဖစ္တယ္။တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆိုင္ပဲေက်ာင္းအပ္ျပီးအတန္းစတက္တဲ့ေန႔မွာရာထူးေခၚ
စာထြက္တယ္။အသက္ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ေအာက္ဂုဏ္ထူးတန္းဘြဲ႔ရေယာက်ာ္းေလးမ်ားေလွ်ာက္ထားႏိုင္
သည္ဆုိေတာ့ဆရာဆရာမေတြက၀င္ေလွ်ာက္ဖို႔အၾကံေပး၊အေဖနဲ႔အေမကလည္းေလွ်ာက္ခိုင္းေတာ့
ေက်ာင္းတဖက္နဲ႔ပဲေလွ်ာက္လႊာတင္ျပီး၀င္ခြင့္စာေမးပြဲအတြက္ျပင္ဆင္ရတယ္။စာေမးပြဲေျဖျပီးေတာ့
ပံုမွန္အတန္းျပန္တက္ရင္းေအာင္စာရင္းထြက္တဲ့ေနမွာသရုပ္ျပရာထူးအတြက္အေရြးခံခဲ့တယ္။

သရုပ္ျပျဖစ္ျပီးေတာ့ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာမြမ္းမံတစ္လသင္ပညာေရး၀န္ၾကီးကိုယ္တုိင္လူေတြ႔စစ္ေဆး
ျပီးေတာ့မႏၱေလးတကၠသိုလ္မွာတပတ္ေက်ာ္ေန၊အဲ့ဒီကတဆင့္ျပင္ဦးလြင္စစ္တကၠသို္လ္ထဲကိုရုရွားဘာသာ
စကားသင္ဖုိ႔ပို႔ေတာ့မွက်ေနာ္တုိ႔အဖြဲ႔ကိုရုရွားလႊတ္ဖုိ႔အစီအစဥ္နဲ႔ေခၚမွန္းေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ခဲ့
ရတယ္။ျဖစ္လာျပီးမွေတာ့ရလာတဲ့အခြင့္အေရးလက္လႊတ္မခံဘဲဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔သာရွိေတာ့တယ္ဆုိတဲ့
စိတ္ကူးနဲ႔ရုရွားဘာသာစကားသင္ျပီးေနာက္ဆံုးမွာသရုပ္ျပရာထူးခန္႔ျပီးမဟာသိပၸံဘြဲ႔ဆက္တက္ဆုိ႔ရုရွားႏိုင္ငံ
ေမာ္စကိုျမိဳ႕ကို၂၀၀၈ခုႏွစ္စက္တက္ဘာလ(၉)ရက္ေန႔မွာေစလႊတ္ခဲ့တယ္။

ေက်ာင္းသားဘ၀မွဆရာဘ၀ကူးေျပာင္းခါစဆုိေတာ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဆရာတစ္ေယာက္လို႔ခ်က္ခ်င္းခံယူလို႔
မရေသးေပမဲ့ဌာနကိုျပန္ေရာက္ေတာ့မဟာတန္းအတန္းတူသူငယ္ခ်င္းေတြကိုဆရာမေတြကက်ေနာ္တုိ႔ကို
ဆရာေခၚခုိင္းဖုိ႔ေျပာေတာ့သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲမွာဆရာလို႔အေခၚခံရတာကိုရွက္မိေသးတယ္။

သရုပ္ျပလုပ္သက္ (၇) ႏွစ္မွာရာထူးတုိးတင္ခိုင္းလို႔တင္၊တကယ္တမ္းရာထူးတုိးထြက္ေတာ့က်ေနာ္တုိ႔အဖြဲ႔
မပါ။ဒီလိုနဲ႔အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာလူေျပာင္းမူေျပာင္းေတြၾကားထဲမွာရာထူးတုိး(၅)ၾကိမ္တင္ျပီးလုပ္သက္ (၈)ႏွစ္ေက်ာ္
ေက်ာ္အကူးအေျပာင္းကာလမွာေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရတဲ့ရာထူးတုိးကမထင္မွတ္တဲ့အခ်ိန္မွာဆိုက္ဆုိက္ျမိဳက္ျမိဳက္
ထြက္လာခဲ့တယ္။

တကယ္တမ္းတရား၀င္ရာထူးတိုးအမိန္႔ေၾကျငာစာထြက္တာကေတာ့ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၃) ရက္ေန႔
မွာက်ေနာ္တုိ႔ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ခန္႔ ရူပေဗဒ၊ဓာတုေဗဒနဲ႔သခ်ာၤကနည္းျပသရုပ္ျပဆရာမ်ားလက္ေထာက္ကထိက
ရာထူးတုိးျမွင့္လိုက္ေၾကာင္းအမိန္႔ေၾကျငာစာထြက္ခဲ့ပါတယ္။

ကံေကာင္းတာတစ္ခုကအရင္ကစနစ္အတုိင္းမဟုတ္ဘဲမိမိလက္ရွိတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရာတကၠသိုလ္မွာပဲ
ရာထူးတုိးၾကျခင္းပါ။ပံုမွန္အတုိင္းဆုိရာထူးတုိးတင္တာနဲ႔တျခားေက်ာင္းကိုေျပာင္းေရႊ႕ရတာမို႔ေလွ်ာက္လႊာ
တင္စဥ္ကတည္းကဦးစားေပးတကၠသိုလ္ထည့္ေရးျပီးတင္ခိုင္းေသာ္လည္းဒီတစ္ခါေတာ့က်ေနာ္တုိ႔အဖြဲ႔ေတြ
မိခင္တကၠသိုလ္မွာပဲရာထူးတိုးရၾကတယ္။ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာလုိုျဖစ္ေနတဲ့ေနရာမွာဆက္ျပီးတာ၀န္ထမ္း
ရမွာမုိ႔ေပ်ာ္ရႊင္မိေသာ္လည္းအေဖအေမနဲ႔နီးတဲ့ေက်ာင္းကိုမေရာက္ေတာ့စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့အခ်ိန္ကာကေတြတစ္ေရြ႕ေရြ႕ေျပာင္းလဲလာခဲ့တာသူငယ္တန္းအလယ္တန္းအထက္တန္း
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀မွသည္တကၠသိုလ္ဆရာေပါက္စကေနအခုတဆင့္တက္လက္ေထာက္ကထိက
ရာထူးေလးအထိေရာက္ရွိလာခဲ့ပါျပီ။ေနာက္ထပ္အဆင့္ေတြကိုတက္ဖုိ႔ၾကိဳးစားရုန္းကန္ရင္းနဲ႔တတ္ထားသမွ်
ေလ့လာထားသမွ်ပညာေတြကိုအနာဂတ္လူငယ္ေတြဆီျပန္လည္မွ်ေ၀ရင္းႏိုင္ငံအတြက္တစ္ေထာင့္တစ္ေန
ရာကေနတတ္စြမ္္းသမွ်နဲ႔ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္သြားဖုိ႔ေတြးရင္းေျပာင္းလဲလာေတာ့မည့္အနာဂတ္ျမန္မာျပည္ၾကီး
ကိုစိတ္ကူးနဲ႔ျမင္ေယာင္ၾကည့္ေနမိပါတယ္။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစဗ်ာ။လာလည္ၾကတဲ့အတြက္လည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ဘယ္လိုရာထူးဂုဏ္သိမ္ေတြပဲပိုင္ဆုိင္ခဲ့ပါေစ၊က်ေနာ္ရဲ႕စိတ္ထြက္ေပါက္ေပးတဲ့ေနရာ၊က်ေနာ္ရဲ႕၀ါသနာေလး
ေတြေဖာ္ျပခြင့္ရတဲ့ေနရာျဖစ္တဲ့ဒီဘေလာ့စာမ်က္ႏွာေလးနဲ႔လူခ်င္းအျပင္မွာမေတြ႔ဖူးေသာ္ျငားဒီေနရာေလးမွ
ခင္မင္ခြင့္ရတဲ့က်ေနာ့္မိတ္ေဆြညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ဒီေနရာေလးကက်ေနာ့္ရင္ထဲမွာအျမဲတမ္း
ရွင္သန္ရပ္တည္ေနမွာပါ။

အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္

ေရႊညာသားေလး

အညာသားလက္ရာေရွာက္ပန္းသီးသုပ္

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဂ်ပန္ကုိသြားမွာမို႔ႏႈတ္ဆက္ညစာအျဖစ္နဲ႔ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ေကၽြးျဖစ္တယ္။
အခါတုိင္းေတာ့အခ်ဥ္ကိုၾကက္သြန္နီသံပုရည္ဆမ္းျပီးငရုတ္သီးစိမ္းနဲ႔သုပ္တယ္။ဒီတစ္ခါေတာ့
တစ္ခါမွမစားဖူးလို႔စားၾကည့္ဖုိ႔၀ယ္ထားတဲ့ေရွာက္ပန္းသီးၾကီးတစ္လံုးအသင့္ရွိတာနဲ႔ခြဲျပီးအသား
ေတြမႊာအရသာကခ်ဳိခ်ဥ္ခ်ဥ္ေလးမို႔ သုပ္စားဖုိ႔စိတ္ကူးေပါက္ျပီးစိတ္ထဲရွိရာေလွ်ာက္လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။

အညာသားလက္ရာေရွာက္ပန္းသီးသုပ္စပ္စပ္ :)

သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ျမန္မာျပည္မွာလည္းေပါတယ္ေျပာပါတယ္။က်ေနာ္နဲ႔အလွမ္းေ၀းတာပဲလားမသိ
ခဏခဏေတာ့ျမင္ဖူးေပမဲ့မစားဖူးတာ။အခုေတာ့ဒီတုိင္းလည္းစားေရွာက္သီးသုပ္လိုလည္းသုပ္စားနဲ႔
အဆင္ေျပတယ္။

ေရွာက္ပန္းသီးသုပ္

တခုေကာင္းတာကၾကာၾကာထားလည္းအရသာကေျပာင္းမသြားဘူး။ေရွာက္သီးသံပုရာသီးဆုိရင္
သုပ္ျပီးခဏၾကာတာနဲ႔အရသာကခါးလိုက္လာတာ။ဒီေရွာက္ပန္းသီးကေတာ့ညပိုင္းအထိပံုမွန္အရသာ
အတုိင္းရွိေနေသးတယ္။

ေခါက္ဆြဲေၾကာ္

သုပ္တဲ့အထဲမွာပါ၀င္တာကလည္းၾကက္သြန္နီပါးပါးလွီးထားတာရယ္ငါးပိေထာင္းဗူးထဲကငါးပိေထာင္း
ရယ္၊ငရုတ္သီးစိမ္းသံုးေတာင့္ပါးပါးလွီးထားတာရယ္နဲ႔ဆားအနည္းငယ္အရသာမႈန္႔အနည္းငယ္ပါပဲ။
အခ်ဥ္အရသာေလးပါေအာင္Calamansi အသီးေသးေသးႏွစ္လံုးအရည္ညွစ္ထည့္ျပီးသုပ္ပါတယ္။
ျပီးေတာ့ေခါက္ဆြဲေၾကာ္နဲ႔တြဲျပီးစားလိုက္တယ္။ၾကာဇံဟင္းခါးနဲ႔ေရွာက္သီးသုပ္ကပိုျပီးလိုက္ဖက္တယ္
ဆိုေပမဲ့ေခါက္ဆြဲေၾကာ္အတြက္အခ်ဥ္သုပ္အေနနဲ႔တြဲစားလို႔လည္းအဆင္ေျပပါတယ္ဗ်ာ။

အားလံုးေသာအြန္လိုင္းမိတ္ေဆြညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားက်ေနာ့္အိမ္ေလးကိုလာလည္ရင္းနဲ႔
အညာသားလက္ရာေရွာက္ပန္းသီးသုပ္ေလးသံုးေဆာင္သြားၾကပါအံုးဗ်ာ...:)
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာျပီးလိုရာဆႏၵေတြျပည့္၀ၾကပါေစလို႔ဆုေတာင္း
ေမတၱာပို႔သပါတယ္။

အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္

ေရႊညာသားေလး

ငါးပိခ်က္နဲ႔တုိ႔စရာအစံု

ငါးပိခ်က္အေၾကာင္းအရင္ကလည္းေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ဒီတစ္ခါေတာ့အသီးအရြက္ေစ်းမွာေပါက္ပန္းျဖဴပြင့္
ေတြေတြ႔လို႔၀ယ္လာတာမန္က်ည္းသီးနဲ႔တစ္ခါခ်က္စားျပီးက်န္တာကိုျပဳတ္ျပီးေတာ့ငါးပိခ်က္နဲ႔တုိ႔စား
လိုက္တယ္။အဲ့ဒီေစ်းကအိမ္နဲ႔နည္းနည္းလွမ္းတာေၾကာင့္တခါတေလအေၾကာင္းကိစၥရွိရင္၀င္ျပီးလည္
မ်က္စိထဲမွာထူးဆန္းတဲ့အသီးအရြက္ျမင္ရင္၀ယ္။ေစ်းထဲေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္ရင္းသူတုိ႔ဓေလ့ေတြ
ေလ့လာနဲ႔ေပ်ာ္စရာအလြန္ေကာင္းပါတယ္။က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာေမျမိဳ႕လိုေနရာကလာေရာင္းတဲ့အသည္
ေတြဆိုေတာ့အသီးအရြက္ေတြကလတ္ဆတ္၊ေစ်းလည္းတျခားေနရာေတြထက္ခ်ဳိသာေတာ့ေရာက္တုိင္း
၀ယ္ျဖစ္တာမ်ားတယ္။

ဒီတစ္ေခါက္ဆုိထူးထူးဆန္းဆန္းဗူးညႊန္႔ေတြလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ကိုဖရံုငံုေတြနဲ႔ေရာစည္းျပီးေရာင္းေန
တာေတြ႔လို႔၀ယ္လာတာသူတုိ႔ေငြငါးဆယ္ဖိုးငါးစည္းေတာင္ပဲ။သံုးႏွစ္ကာလအတြင္းပထမဆံုးျမင္ဖူးတဲ့
ဗူးညႊန္႔ေတြလတ္ဆတ္ေနတာပဲ။ကုလားေအာ္ငရုတ္သီးလည္းေတြ႔လို႔၀ယ္ခဲ့ေသးတယ္။ေပါက္ပန္းျဖဴကို
လည္းအပြင့္ေတြခ်ည္းပဲေရာင္းေနတာေစ်းေမးၾကည့္ေတာ့ခ်ဳိလြန္းေနတာနဲ႔ႏွစ္ဆယ္ဖုိး၀ယ္လာလိုက္တယ္။
ပန္းမံုလာေဂၚရခါးသီးေတြလည္းေစ်းထက္၀က္ေလာက္သက္သာတာနဲ႔၀ယ္ျဖစ္ျပန္ေရာ။အျပန္က်ေတာ့
အထုပ္ေတြတုိ႔လို႔တြဲေလာင္းနဲ႔ဒါေတာင္ေက်ာပိုးအိတ္ထဲထည့္ထားေသးတယ္။ေျပာင္းဖူးသံုးဖူးငါးဆယ္
ဆုိလို႔၀ယ္လိုက္ျပန္ေသးတယ္။အိမ္နားမွာတစ္ဖူးငါးဆယ္ဆုိေတာ့ေစ်းတန္တယ္ေပါ့ေလ။

၀ယ္လာျပီးအိမ္ေရာက္ေတာ့ေရခဲေသတၱာထဲစုျပီးထည့္ထားအထားမခံမည့္အရြက္ေတြအရင္ခ်က္စား၊
အထားခံတာေတြကိုထားရင္းတစ္မ်ဳိးျပီးတစ္မ်ဳိးခ်က္စားလိုက္တာေနာက္ဆံုးေတာ့ငါးပိခ်က္နဲ႔အဆံုးသတ္
ေတာ့တာပါပဲ။ဗူးရြက္ကိုေၾကာ္စားတာတစ္ခါ၊ဟင္းခ်ဳိခ်က္ေသာက္တာတစ္ခါေနာက္ဆံုးက်န္တာကိုျပဳတ္ျပီး
အတုိ႔အျမွဳပ္လုပ္။ေပါက္ပန္းျဖဴပြင့္ကိုလည္းမန္က်ည္းသီးစိမ္းနဲ႔တစ္ခါအစပ္ခ်က္၊က်န္တာကိုငါးပိခ်က္နဲ႔အတုိ႔
အျမွဳပ္လုပ္စား။ေႏြပဲသီးေလးေတြကေတာ့အိမ္နားကေစ်းက၀ယ္ထားတာ။ပန္းမံုလာအျဖဴနဲ႔အစိမ္းကေတာ့
အထားခံလို႔ေနာက္ဆံုးမွခ်က္စားျဖစ္တယ္။ငါးပိခ်က္ခ်က္လိုက္ေတာ့အတုိ႔ေတြစံုေအာင္ေရခဲေသတၱာဖြင့္ျပီး
နည္းနည္းခ်င္းစီထည့္လိုက္ေတာ့စံုသြားေရာ။

ငါးပိခ်က္ကေတာ့ၾကက္သြန္နီမ်ားမ်ားသံုးတယ္။ခ်က္တာကလည္းအားလံုးေပါင္းမွဆယ့္ငါးမိနစ္မၾကာပါဘူး။
အရင္ဆံုးထည့္မယ္အဆာပလာေလးေတြျပင္ထားျပီးၾကက္သြန္နီကိုဆီသတ္ျပီးခဏၾကာေတာ့ငရုတ္သီးစိမ္း
ကိုၾကက္သြန္ျဖဴနဲ႔ေရာေထာင္းျပီးအုပ္၊စိမ္းစားငါးပိကိုသင့္ေတာ္ယံုေရေဖ်ာ္ျပီးေနာက္ဆံုးမွာထည့္လိုက္။က်ေနာ္
ေတာ့ထိုင္းကလာတဲ့ပုစြန္ငါးပိကိုသံုးထားတာအငံဓာတ္မပါလို႔ဆားပါကူရေသးးတယ္။ငါးပိရည္ပြက္လာလို႔
ငါးမိနစ္ေလာက္ထားျပီးရင္အရသာအျမည္းျပီးမီးဖုိေပၚကခ်လိုက္ပါ။အတုိ႔အျမွဳပ္စံုလင္စြာနဲ႔ငါးပိခ်က္နဲ႔တင္
ထမင္းတနပ္စားလို႔ေကာင္းတယ္။လဘက္ေျခာက္ေမႊးေမႊးေလးနဲ႔ေရေႏြးေက်ာင္းသားေသာက္ေလးတြဲဖက္ျပီး
ထမင္းစားရတာေဆြမ်ဳိးေတာင္ေမ့ေလာက္တယ္။

အိမ္မွာဆုိငါးပိခ်က္ခ်က္တုိင္းအေမအျမဲေျပာတဲ့စကားေလးတစ္ခြန္းကငါတုိ႔အိမ္လည္း၀က္သားဆုိႏို႔ဆီဗူး
(၆)လံုးငါးပိခ်က္ဆိုတစ္ျပည္ခ်က္ရတယ္ဆုိတာထက္ကဲေနျပီလို႔မီးဖိုေခ်ာင္ကေနထမင္းဟင္းလိုက္ရင္းေျပာ
တယ္။အဲ့လိုမိသာစု၀ိုင္းဖြဲ႔ထမင္းမစားရေတာင္ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာခဲ့ျပီဗ်ာ။အငယ္တုန္းကအေၾကာင္းေတြကို
သိပ္ျပီးသတိရတာပဲ။

လာလည္ရင္းနဲ႔အညာသားခ်က္တဲ့ငါးပိခ်က္ေလးနဲ႔အတုိ႔အျမွဳပ္ေလးေတြအေငြ႔နဲ႔ပဲျမည္းစမ္းသြားၾကပါအံုးဗ်ာ။
တစ္ေန႔ေတာ့လက္ရာေတြကိုတကယ္ျမည္းစြမ္းခြင့္ရၾကမွာပါ။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာျပီးေကာင္းက်ဳိးလိုအင္ဆႏၵေတြျပည့္္၀ၾကပါေစလို႔ဆုေတာင္းေမတၱာ
ပို႔သပါတယ္။အျမဲတမ္းလာလည္တဲ့အတြက္လည္းေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ...။

အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္

ေရႊညာသားေလး

 

အညာအလြမ္းေျပ မန္က်ည္းသီးေထာင္း

ဖိလစ္ပိုင္ေရာက္ကတည္းကဟင္းေလးေတြျမန္မာမႈ႕ျပဳျပီးခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္လာတာသံုးႏွစ္ေက်ာ္လာခဲ့ျပီ။
ဟင္းခ်က္စရာကုန္ၾကမ္း၀ယ္လို႔အဆင္ေျပတဲ့အခါအညာအလြမ္းေျပဟင္းေလးေတြခ်က္စားျဖစ္သလိုဘေလာ့
မွာလည္းျပန္လည္မွ်ေ၀ေပးရေတာ့မွတ္တမ္းတစ္ခုအေနနဲ႔က်န္ခဲ့တယ္။

အခုအခ်ိန္မွာဒါေလးေတြကဘာမွျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ေျပာစရာမဟုတ္ေသးေပမဲ့ေနာင္တစ္ခ်ိန္ျမန္မာျပည္
ကိုျပန္ေရာက္လို႔ဘေလာ့ဆီျပန္လာတဲ့အခါအတိတ္ရဲ႕ေျခရာေလးေတြအျဖစ္နဲ႔မွတ္မိေစမွာေတာ့မလြဲပါဘူး။
ရုရွားမွာတုန္းကရိုက္ခဲ့တဲ့ဓာတ္ပံုအမ်ားစုကိုအခုအခ်ိန္မွာျပန္ၾကည့္တဲ့အခါငါေရာက္ဖူးခဲ့ပါလားဆုိတာထက္
ပိုတဲ့ၾကည္ႏူးမႈပီတိကိုခံစားရတာကိုယ္ေတြ႔ပါပဲ။

ဒီတစ္ခါေတာ့ေစ်းထဲမွာမန္က်ည္းသီးစိမ္း၀ယ္ရခဲ့လို႔မန္က်ည္းသီးကိုအညာေထာင္းေလးေထာင္းစားျဖစ္ပါ
တယ္။အညာေထာင္းဆုိေတာ့ရိုးရိုးေလးပဲေပါ့။ငရုတ္သီးမစားတဲ့သူဆုိမန္က်ည္းသီးကိုဆားနဲ႔ညက္ေအာင္
ေထာင္းျပီးဆီဆမ္းတာနဲ႔ျပီးေရာ။ငရုတ္သီးစားတဲ့အိမ္ကေတာ့ငရုတ္သီးစိမ္းေလးပါေရာျပီးေထာင္းစားတယ္။
ပဲပုတ္ျပားေလးရွိရင္မီးကင္ထည့္ေတာ့အခ်ဥ္ထိန္းတယ္။ငါးပိေလးလက္မေလာက္မီးအံုးျပီးထည့္ေတာ့လည္း
စားရတာတစ္မ်ဳိးေကာင္းျပန္ေရာ။လယ္ပုစြန္ေတြေပါတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့လယ္ပုစြန္သံုးေလးလံုးမီးဖုတ္ျပီး
မန္က်ည္းသီးနဲ႔ထည့္ေထာင္းေတာ့လည္းအခ်ဥ္ထိန္းျပီးစားလို႔ေကာင္းပါတယ္။ေျမပဲေလွာ္ေလးရွိရင္ေလးငါး
ေစ့ေလာက္ထည့္ေထာင္းလုိ႔လည္းစားျဖစ္တယ္။

အဲ့ဒီကမွတဆင့္တက္ျပီးမန္က်ည္းသီးကိုခ်င္း (ဂ်င္း)၊ၾကက္သြန္ျဖဴနဲ႔ငရုတ္သီးေလးပါေရာေထာင္းလုိ႔လည္း
တစ္မ်ဳိးစားေကာင္းပါတယ္။က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ေဆာင္းတြင္းဆိုရင္မန္က်ည္းသီးေထာင္းမွာခ်င္းပါ
တတ္တယ္။မန္က်ည္းသီးေထာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးကိုစားဖူးတာကဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားျဖစ္ခဲ့ဖူးလို႔ပါ။
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဆြမ္းအုပ္ထဲမွာမန္က်ည္းသီးစိမ္းေပါတဲ့အခ်ိန္ဆုိအခ်ဥ္တမယ္အျဖစ္ကမန္က်ည္းသီးကို
အထက္မွာေျပာခဲ့သလိုနည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ေထာင္းလာတဲ့အိမ္ေတြကဆြမ္းအုပ္ေတြမွာပါေတာ့တစ္မ်ဳိးစီစားဖူးလို႔
သိရတာပါ။

က်ေနာ္ကေတာ့အညာဆန္ဆန္ေလးပဲစားခ်င္လို႔မန္က်ည္းသီးစိမ္း၊ခ်င္းၾကက္သြန္ျဖဴနဲ႔ငရုတ္သီးစပ္စပ္
ေလးပဲေထာင္းထားပါတယ္။ပဲပုတ္နဲ႔ေျမပဲဆံရွိေပမဲ႔မထည့္ထားပါဘူး။ငရုတ္သီးစပ္စပ္နဲ႔အခ်ဥ္အရသာ
ေလးေပၚလြင္တာကိုစားခ်င္လို႔ပါ။သူနဲ႔တြဲဖက္ဟင္းစပ္ကေတာ့ေရႊဖရံုသီးေရလည္ခ်က္ေလးေပါ့ဗ်ာ။
ငါးပိေကာင္ေၾကာ္ေလးပါတြဲဖက္စားရရင္ေတာ့လွ်ာလည္ေအာင္စားေကာင္းတဲ့အညာဟင္းစပ္ေလးေပါ့။

အညာမွာေတာ့ေရႊျမင္ရင္သြားရည္မက်ဘူး..အခ်ဥ္ျမင္ရင္သြားရည္က်တယ္လို႔ဆုိၾကတယ္။က်ေနာ္က
အခ်ဥ္ေတြအေၾကာင္းပဲေျပာထားလို႔စာဖတ္ရင္သြားၾကိတ္ေနမိမွာစိုးတယ္။ဒါေပမဲ့တစ္ခုေတာ့တာ၀န္ယူ
တယ္။အိပ္ခ်င္ေနတုန္းဒီပို႔စ္ေလးဖတ္ရရင္အိပ္ခ်င္ေျပသြားမွာေတာ့ေသခ်ာတယ္။

လာလည္ၾကတဲ့မိတ္ေဆြမ်ားကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာျပီးေကာင္းက်ဳိးလိုရာဆႏၵေတြျပည့္၀ၾကပါ
ေစလို႔ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သပါတယ္ဗ်ာ...။အျမဲတမ္းလာေရာက္အားေပးၾကတဲ့အတြက္လည္းေက်းဇူးတင္
ပါတယ္။

အစဥ္ေလးစားလ်က္

ေရႊညာသားေလး