ရြာကက်ေနာ္တုိ႔အိမ္ပါ
လြန္ခဲ႔ေသာဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ခန္႔ကဒီပံုထဲကအိမ္ေနရာမွာအေဖအေမအပါအ၀င္မိသားစု(၈)ေယာက္ေနျဖစ္
ယံုသာက်ယ္၀န္းလွတဲ႔ေလးပင္သံုးခန္းသက္ကယ္မိုး၀ါးထရံအၾကမ္းကာတဲ႔အိမ္ငယ္ေလးတစ္လံုးရွိခဲ့ပါ၏။
သြပ္မိုးျဖဴျဖဴအိမ္ၾကီးအိမ္ေကာင္းေတြၾကားမွာသက္ကယ္မိုးအိမ္ေလးတစ္လံုးအထီးက်န္က်န္ရပ္တည္ရင္း
အိမ္သူအိမ္သားေတြကိုေလဒဏ္မိုးဒဏ္ေနဒဏ္ေတြကေနကာကြယ္ေပးခဲ့တဲ႔အိမ္ေလးပါ။ဒီသက္ကယ္မိုး
အိမ္ေလးမျဖစ္တည္ခင္အခ်ိန္ကေတာ့အေဖ့ဘက္ကအဖုိးအဖြားမ်ားအိမ္ကႏြားတင္းကုတ္ထဲမွာၾကမ္းခင္း
က်ဲက်ဲနဲ႔၀ါးကဒ္ေလးေတြကာျပီးက်ေနာ္တုိ႔မိသားစုေနခဲ့ဖူးပါတယ္။အဲ့ဒီအခ်ိန္ကက်ေနာ္ဒုတိယတန္းေက်ာင္း
သားအေမကထမင္းခ်က္စျပီးသင္ေပးတဲ႔အခ်ိန္ေပါ့။ဒီႏြားတင္းကုတ္ထဲကအိမ္ေလးထဲမွာႏွစ္ႏွစ္ခန္႔ေနျပီး
အေမ့ဘက္ကအဖိုးအဖြားေတြေနတဲ႔အိမ္ကိုက်ေနာ္တုိ႔မိသားစုေျပာင္းျပီးေနထိုင္ခဲ့ၾကတာအခုအိမ္ေနရာမွာ
သက္ကယ္မိုးတဲ႔အိမ္ငယ္ေလးမေဆာက္ခင္အထိဆုိပါေတာ့။အဖိုးအဖြားတုိ႔ကယာေတာမွာတဲနဲ႔ေနထိုင္ၾက
တာမုိ႔အိမ္ေစာင့္ရင္းကိုယ့္ေျမးသားေတြက်ယ္က်ယ္လြင့္လြင့္ေနထိုင္ရေအာင္အေမ့ရဲ႕အေဖက်ေနာ္တုိ႔အဘကေျပာင္းေနခိုင္းတာပါ။
အဘတုိ႔အိမ္ေရာက္ေတာ့က်ေနာ္ေလးတန္းေအာင္ျပီးအလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ကိုေရာက္ေနပါျပီ။
အဘတုိ႔အိမ္မွာေနရင္းအေဖကအလုပ္ထြက္လုပ္၊အေမကက်ေနာ္တုိ႔ညီအစ္ကိုတစ္ေတြကိုေစ်းပတ္လိုက္
ငွက္ေပ်ာသီးထမ္းေရာင္းျပီးရုန္းကန္ေကၽြးေမြးခဲ႔တဲ့အခ်ိန္ေပါ့။အဲ့ဒီတုန္းကအခ်ိန္ေတြကစဥ္းစားဥာဏ္သိပ္
မရင့္က်က္ေသးတဲ႔က်ေနာ္တုိ႔ညီအစ္ကိုေတြရဲ႕အခက္အခဲဆံုးအခ်ိန္ေတြဆုိလည္းမမွားပါဘူး။အေမက
ေစ်းထြက္ေရာင္း၊က်ေနာ္တုိ႔ကအိမ္မွာကိုယ္တုိင္ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ရင္းညီအစ္ကိုတစ္ေတြေက်ာင္းတက္
ေနၾကခ်ိန္ေပါ့။အဲ့ဒီကေနအေဖအလုပ္လုပ္လို႔ရတဲ႔ေငြစေလးေတြနဲ႔အဘယာေတာကသစ္ပင္ေလးေတြ၊ရြာထဲ
ကသစ္ပင္၀ါးပင္ေပါတဲ႔သူေတြဆီမွာအိမ္တိုင္တစ္လံုးစီေတာင္းရင္းနဲ႔မိသားစုေနျဖစ္ေလာက္တဲ့သက္ကယ္
မိုး၀ါးထရံၾကမ္းကာတဲ႔အိမ္ေလးတစ္လံုးကိုအေဖ့ဘက္ကအဖိုးအဖြားတုိ႔အိမ္၀ိုင္းထဲမွာက်ေနာ္တုိ႔မိသားစု
တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
အဲ့ဒီသက္ကယ္မိုးအိမ္ေလးထဲကိုေျပာင္းေတာ့က်ေနာ္(၈)တန္းေက်ာင္းသားျဖစ္ေနပါျပီ။ဒီသက္ကယ္မိုးအိမ္
ေလးထဲမွာပဲေရနံဆီမီးခြက္၊ဖေယာင္းတုိင္မီးတစ္ခါတရံမီးလင္းဖိုေဘးမွာစာက်က္ရင္းနဲ႔က်ေနာ္(၉)တန္း
ေအာင္ျမင္ခဲ့တာပါ။သက္ကယ္မိုးအိမ္ဆုိေတာ့တစ္ႏွစ္ကိုတစ္ခါေတာ့အမိုးလဲေပးရပါတယ္။မိုးဖို႔သက္ကယ္
ကလည္းအိမ္မွာလယ္မရွိေတာ့ေကာက္ရိုးကိုမမိုးႏိုင္ပါဘူး။အေမေစ်းနားရက္မွာအဘတုိ႔ယာေတာေတြဆီ
သြားျပီးျမက္စပ္လို႔ေခၚတဲ႔ျမက္တစ္မ်ဳိးကိုရိတ္ျပီးထားရတာပါ။ေကာက္ရိုးေပါတဲ႔ေတာင္သူၾကီးေတြဆီကေန
ေကာက္ရိုးေတာင္းျပီးသက္ကယ္ပ်စ္လို႔ရေအာင္ရိုးစုတ္သင္ရပါတယ္။တခါတေလလဲသူတုိ႔အတြက္ကူသင္
ေပးရင္းကိုယ့္အတြက္ပါယူရတာေပါ့။
ႏွစ္စဥ္မမိုးႏိုင္တဲ႔အခါဆုိရင္ေတာ့မိုးတြင္းေရာက္ရင္အိပ္ေကာင္းခ်င္းမအိပ္ရပါဘူး။အဲ့လိုအခ်ိန္ဆုိရင္မိုးရြာ
တာကိုအရမ္းမုန္းမိတယ္။အိမ္မိုးယိုေနရင္ေနစရာမရွိလြန္းလို႔ပါ။တခါတေလညၾကီးအခ်ိန္မေတာ္မိုးရြာရင္
ညီအစ္ကိုတစ္ေတြအိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္ဆိုအေမကမီးခြက္ထြန္းျပီးသားေတြကိုမိုးလံုတဲ႔ဘက္ဆီေရႊ႕ေပးတတ္
တာကိုလည္းမွတ္မိေနတယ္။အေမေစ်းသြားတဲ႔အခါဆုိအဲ့ဒီတာ၀န္ကက်ေနာ္ယူရတာပါ။အငယ္ေတြက
ေတာ့အိပ္ျပီဆုိႏိႈးမရျပဳမရနဲ႔မို႔သူတုိ႔ကိုေပြ႔ျပီးမိုးလုံတဲ႔အျခမ္းဘက္ဆီေရႊ႕သိပ္ရတယ္။အဲ့ဒီတုန္းကဆုိရင္
က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာအျဖစ္ခ်င္ဆံုးကအိမ္ကိုသူမ်ားအိမ္ေတြလိုသြပ္မိုးႏိုင္ဖို႔ပါပဲ။မိသားစုစား၀တ္ေနေရးကို
မနည္းရုန္းကန္ေနရတဲ႔အေဖနဲ႔အေမကိုလည္းအိမ္သြပ္မုိးဖုိ႔ပူဆာမိတယ္။
ကေလးအေတြးကေလးစိတ္ကူးနဲ႔ဆုိေတာ့အဆင္ေျပတာမေျပာတာေတြကိုသိပ္မစဥ္းစားဘဲကိုယ္ျဖစ္ခ်င္
တာကိုပဲပူဆာမိတာေပါ့။ဒါေပမဲ႔က်ေနာ္ဆႏၵေတြမျပည့္၀ခဲ့ပါဘူး။ဒီသက္ကယ္မိုးအိမ္ေလးထဲမွာပဲမိသားစု
ဆက္လက္ရပ္တည္ရင္းဆယ္တန္းေအာင္လာခဲ့တယ္။က်ေနာ္ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးခ်ိန္အစ္ကိုၾကီးက
အလုပ္ထြက္လုပ္ရင္းစုထားတဲ႔ပိုက္ဆံေလးနဲ႔ဒီသြပ္မုိးအိမ္ျဖစ္လာဖုိ႔သံုးေလးႏွစ္စုေဆာင္းခဲ့ရတယ္။က်ေနာ္
ကေတာ့ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ဆုိမိတၳီလာတကၠသိုလ္မွာေက်ာင္းသြားတက္၊ေက်ာင္းပိတ္ရက္အိမ္ျပန္လာအေဖနဲ႔
အေမရဲ႕အလုပ္ေတြကူညီရင္းပထမႏွစ္မသည္ဂုဏ္ထူးတန္းျပီးသည္အိမ္နဲ႔ခြဲလိုက္ခြာလိုက္နဲ႔ပဲေက်ာင္းျပီးခဲ့
တယ္။
ဒီအိမ္ေလးမွာဘ၀စခဲ့ရတာမို႔က်ေနာ္အရမ္းသံေယာဇဥ္ထားတယ္။အခုအခ်ိန္မွာေတာ့က်ေနာ္တုိ႔မိသားစုကို
ေလဒဏ္မိုးဒဏ္ေနဒဏ္ေတြကေနကာကြယ္ေပးခဲ့တဲ့အိမ္ေလးကအခုပံုထဲကအတုိင္းသြပ္မိုးထရံကာ
ေလးပင္တစ္ေခါင္ႏွစ္ထပ္အိမ္တစ္လံုးျဖစ္လာခဲ့ပါျပီ။အကာအခင္းနဲ႔ျပဳျပင္ဖုိ႔က်န္ေနပါေသးတယ္။အေဖနဲ႔
အေမကကယားျပည္နယ္မိုးျဗဲဆည္နားမွာအရင္ကအေဖအလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ႔ေဒသမွာအေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္း
နဲ႔အခန္းငွားေနထိုင္ေနၾကလို႔အိမ္မွာရြာကေက်ာင္းဆရာမအေဖ့ဘက္က၀မ္းကြဲညီမမိသားစုကိုေနခိုင္းထား
ပါတယ္။က်ေနာ္တို႔ညီအစ္ကိုတစ္ေတြလည္းတာ၀န္ကိုယ္စီနဲ႔တစ္နယ္စီေရာက္ေနၾကတာအိမ္ကိုျပန္
မေရာက္ျဖစ္တာအေတာ္ေလးၾကာသြားပါျပီ။
အာလံုးထဲမွာမွက်ေနာ္ကအေ၀းဆံုးအေနအထားမွာပါ။သုိ႔ေသာ္လည္းလူကမေရာက္ေပမဲ႔စိတ္ကေတာ့ခဏ
ခဏဆိုသလိုေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ဒီပံုေလးကိုလည္းသၾကၤန္တုန္းကညီငယ္တစ္ေယာက္ရြာအလည္ျပန္ရင္းနဲ႔
အစ္ကိုဘာမွာအံုးမလဲေမးလို႔အိမ္ပံုကိုဓာတ္ပံုရိုက္ျပီးပို႔ေပးခိုင္းခဲ့တာပါ။အေဖကေတာ့သူတုိ႔လည္းရြာမွာျပန္
မေနျဖစ္ေလာက္ေတာ့လို႔ဒီအိမ္ကိုေရာင္းဖို႔စီစဥ္ပါေသးတယ္။ညီအစ္ကိုအားလံုးထဲမွာက်ေနာ္ကျပင္းျပင္း
ထန္ထန္ကန္႔ကြက္လို႔အေဖ့အစီအစဥ္မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ရြာကအေမ့အေဖက်ေနာ့္အဘကလည္းမေရာင္း
ရဘူးလို႔ေျပာတာေၾကာင့္အေဖလည္းေရွ႕ဆက္ျပီးမတုိးေတာ့ပါဘူး။က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ဒီေနရာေလးသည္
သာဘ၀ရဲ႕အမွတ္ရစရာေတြမ်ားစြာထဲကသံေယာဇဥ္အရွိဆံုးမို႔ကိုယ္တုိင္ေနထိုင္ခြင့္ရသည္ျဖစ္ေစမရသည္
ျဖစ္ေစအဆံုးအရႈံးမခံႏိုင္ပါဘူး။ဒီအိမ္ေလးသည္သာက်ေနာ္တုိ႔မိသားစုျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ႔ဘ၀မွတ္တိုင္ျဖစ္ပါ
တယ္။
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာျပီးေကာင္းက်ဳိးလုိရာဆႏၵေတြျပည့္၀ၾကပါေစဗ်ာ။
အားေပးမႈကိုေလးစားလ်က္
ေရႊညာသားေလး
