 |
| http://annbmendoza30.blogspot.com/2011/07/science-and-technology-plays-major-role.html |
ဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာမတုိးတက္ခင္၊ကိုယ္တိုင္လည္းအင္တာနက္အီးေမးလ္ဆုိတာဘာမွန္းမသိခင္က
ျမိဳ႕မွာေက်ာင္းတက္ေနရခ်ိန္ရြာကအေဖအေမနဲ႔ေဆြမ်ဳိးေပါက္ေဖာ္၊အေပါင္းအသင္းေရာင္းရင္းသူငယ္ခ်င္းေတြဆီ
ကိုစာေရးတဲ့အက်င့္ေလးစြဲစြဲျမဲျမဲရွိခဲ့ဖူးတယ္။ယေန႔ေခတ္လိုဖုန္းဆက္ဖုိ႔မလြယ္၊ေဖ့စ္ဘြတ္လည္းမရွိ၊တခုတည္း
ေသာဆက္သြယ္ရာကလူၾကံဳကျဖစ္ေစ၊စာတုိက္ကျဖစ္ေစစာထည့္တဲ့နည္းပါပဲ။အခုေတာ့ေလးငါးႏွစ္အတြင္း
ဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာတုိးတက္လာေတာ့စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းကိုယ္ေျပာလိုရာသိလိုရာကိုအခ်ိန္တုိတိုအတြင္း
မွာျမန္ဆန္လြယ္ကူစြာသိႏိုင္ေျပာႏိုင္ျမင္ႏိုင္ၾကားႏိုင္လာေတာ့အသစ္လာရင္အေဟာင္းေတြမွာေနရာဖယ္ေပး
ရတာဓမၼတာမို႔အထူးအဆန္းေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေလ။ဒါေပမဲ့အသစ္သစ္ေတြေၾကာင့္ယခင္ကရွိခဲ့တဲ့ခ်စ္စရာ
ျမန္မာ့ဓေလ့စရိုက္ေလးေတြတျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္စျပဳေနပါျပီ။
စာေရးသူတုိ႔ငယ္ငယ္ကလသာညမ်ားဟာေပ်ာ္ရႊင္စရာျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ယေန႔ေခတ္ေက်းလက္ေတာရြာလူငယ္မ်ား
လသာညလည္းတီဗြီေရွ႕မွာထိုင္သူကထုိင္၊တစ္ကိုယ္တည္းျမင္ႏိုင္ၾကည့္ႏိုင္တဲ့ဖုန္းစခရင္ကိုအေဖာ္ျပဳလို႔
ထုပ္ဆီးတုိးတာ၊ေညာင္ပင္တေစၦ၊လြန္းဆြဲ၊တြတ္ထိုး၊ဝိုင္းၾကီးပတ္ပတ္ဒူေဝေဝစတဲ့ေက်းလက္ကစားနညး္ေတြ
ဟာသူတုိ႔အတြက္ေဆာ့တတ္ဖို႔ေနေနသာသာဘယ္လိုေဆာ့သလဲဆုိတာေတာင္သိၾကမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္ကဆိုေက်ာင္းကျပန္ရင္လြယ္အိတ္ပစ္ခ်ရြာထဲကကေလးေတြေပ်ာ္ရာအိမ္ဝိုင္းက်ယ္က်ယ္မွာ
ဇယ္ခုတ္တမ္း၊တြတ္ထိုးတမ္း၊ဖန္ခုန္တမ္းစတဲ့သဘာဝကစားနည္းေတြနဲ႔မိုးခ်ဳပ္သည့္တုိင္ေအာင္ေဆာ့ၾကတာ
အိမ္ကအေမထမင္းစားဖို႔လိုက္ေခၚသည့္အထိပါ။
ယေန႔ကေတာ့က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ေျပာင္းျပန္ေက်ာင္းကျပန္ေတာ့က်ဴရွင္၊က်ဴရွင္ကျပန္ေတာ့စာက်က္တေန႔လံုးလည္း
ေက်ာင္းမွာတစာစာ၊ညေနအိမ္ေရာက္ေတာ့လည္းစာနဲ႔ပဲနပမ္းလံုးေနၾကရေတာ့ကိုယ္ကာယဖြံျဖိဳးဖို႔ဥာဏ္ရည္
တုိးတက္ဖို႔ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ႔ဆုိတာနည္းသထက္နည္းလာပါေတာ့တယ္။နည္းပညာဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္တာဟာ
ေကာင္းက်ဳိးဆိုးက်ဳိးဒြန္တြဲေနတာပါ။ေကာင္းတဲ့ဘက္ကအရာအားလံုးရျပီးဆိုးက်ဳိးကိုေရွာင္ႏိုင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့
အထူးေျပာစရာမလိုေပမဲ၊ေကာင္းက်ဳိးထက္ဆိုက်ဳိးကသာလြန္ေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့တကယ့္စိုးရိမ္စရာျဖစ္လာပါ
ျပီ။အင္တာနက္သတင္းေတြမွာေတြ႔ရတဲ့ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမႈခင္းေတြမွာလူငယ္ေတြအမ်ားစုပါဝင္ပတ္သက္ေန
တာကိုၾကည့္ရင္နည္းပညာရဲ႕ေဘးထြက္ဆုိးက်ဳိးဆုိတာျငင္းဆန္လို႔မရႏိုင္ပါဘူး။
တရက္တုန္းကေတြ႔ရတဲ့သတင္းမွာဆုိကေလးအခ်င္းခ်င္းလိင္ပိုင္းဆုိင္ရာက်ဴးလြန္တဲ့အထိျဖစ္လာတာဖတ္ရ
ပါတယ္။တကယ္ေတာ့ဒီကိစၥဆုိတာလူ႔သဘာဝအရေရွာင္လြဲလို႔မရႏိုင္ေပမဲ့အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ
ေတာ့ေစာင့္ရပါတယ္။စာေရးသူတုိ႔အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝမွာဒါမ်ဳိးေတြဆုိတာသိပ္ကိုရွားပါးခဲ့ပါတယ္။
အတန္းထဲကေခ်ာေခ်ာလွလွေကာင္းမေလးေကာင္းေလးကိုအမ်ားနည္းတူသတိထားမိတယ္၊စိတ္ကူးယဥ္မိ
တယ္ဒီေလာက္ပါပဲ။တကယ္ကိုယ္ထိလက္ေရာက္က်ဴးလြန္ဖို႔အထိေတာ့မစဥ္းစားမိၾကပါဘူး။ဒါေပမဲ့ယေန႔
အလယ္တန္းေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအရြယ္ဆုိနည္းပညာရဲ႕လမ္းညႊန္မႈနဲ႔ဒီလိုကိစၥမ်ားကိုတီးမိေခါက္မိရွိေနပါ
ျပီ။အေကာင္းဆံုးကေတာ့မိဘေတြအေနနဲ႔ဆယ္တန္းမေအာင္ခင္အထိကိုယ့္သားသမီးကိုဖုန္းေတြေပးမကိုင္
သင့္ပါဘူး။ေခတ္အေျခအေနအရမေပးလို႔မျဖစ္ဘူးဆုိရေအာင္လည္းျမန္မာျပည္ရဲ႕ပညာေရးစနစ္အင္တာနက္
ကိုကိုးကားျပီးေလ့လာသင္ယူရသည့္အေျခအေနမေရာက္ေသးပါဘူး။အဲ့ဒီေတာ့လံုးဝေပးမကိုင္ဘဲစာက်က္ခ်ိန္
တန္စာက်က္ခိုင္း၊ကစားခ်ိန္မွာကစားနားခ်ိန္မွာနားခိုင္းလို႔ငယ္ရြယ္စဥ္မွာကိုယ္အားဥာဏ္အားဖြံ႔ျဖိဳးေအာင္ျပဳစု
ပ်ဳိးေထာင္သင့္ပါတယ္။
တဖက္ကလည္းသူတုိ႔အရြယ္နဲ႔သင့္ေတာ္မည့္သုတရသစာအုပ္စာေပေတြနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးသင့္ပါတယ္။
ေက်ာင္းစာအားတဲ့အခ်ိန္မ်ဳိးမွာသင့္ေတာ္ရာစာအုပ္စာေမကိုဖတ္ခိုင္းျပီးမိဘကိုျပန္ေျပာျပခိုင္းတာမ်ဳိး ဖတ္တဲ့စာအုပ္ရဲ႕အေပၚမွာသူတုိ႔ရဲ႕အျမင္ဘယ္လုိရွိတဲ့အတုယူစရာေတြဘာေတြပါလဲစသျဖင့္စာေမးပြဲစစ္တာ
မ်ဳိးမဟုတ္ဘဲလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေဆြးေႏြးသည့္ပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးၾကမယ္ဆုိရင္
နည္းပညာေခတ္မွာလူျဖစ္လာရေသာ္လည္းငယ္ငယ္ကတည္းကစာအုပ္စာေပနဲ႔မိတ္ဆက္ျပီးသားျဖစ္လို႔
အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာနည္းပညာကိုလက္ေတြ႔သံုးရသည့္တိုင္အေကာင္းအဆိုးကိုစဥ္းစာသံုးသပ္ျပီး
အေတြးအေခၚနဲ႔ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တဲ့မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြအျဖစ္ဖြံ႔ျဖိဳးလာၾကမွာပါ။အဲ့ဒီလိုမဟုတ္ဘဲကေလးေတာင္း
သမွ်အကုန္လိုက္ေလ်ာေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအတုိင္းစီးေမ်ာခြင့္ေပးထားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ၾကာေလေမ်ာေလ
ျဖစ္ျပီးဆယ္ယူလုိ႔မရႏိုင္ေတာ့တဲ့အေျခအေနထိျဖစ္သြားမွာစိုးရိမ္ရပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္ကနည္းပညာဖြံ႔ျဖိဳးစဆုိေတာ့သူ႔ရဲ႕ရိုက္ခတ္မႈကိုအခုေခတ္ကေလးေတြေလာက္မခံခဲ့ရပါဘူး
အဲ့ဒီအက်ဳိးဆက္ကေက်းလက္ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့စရိုက္ေတြကိုအထိုက္အေလ်ာက္နားလည္ခဲ့ရသလိုကိုယ္တိုင္
လည္းခံယူက်င့္သံုးခဲ့ရေတာ့ယခုအခ်ိန္ထိေခါင္းထဲမွာစြဲေနပါေသးတယ္။အခုမိႈလိုေပါက္ေနတဲ့မိုဘိုင္းဖုန္းဆုိ
တာကိုင္ဖူးဖို႔ေဝးစြ၊ေကာင္းေကာင္းကိုမျမင္ဖူးခဲ့တာ။ဆက္သြယ္ေရးကထားတဲ့လမ္းေဘးၾကိဳးဖုန္းေတြကိုသာ
ျမင္ဖူးတာ။မိုဘိုင္းဖုန္းကိုေတာ့မွတ္မွတ္ရရတကၠသိုလ္ဆရာျဖစ္ျပီးျပင္ဦးလြင္မွာရုရွားဘာသာစကားသင္တန္း
တက္ေတာ့မွအေဆာင္နားနီးအစ္ကိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ဖုန္းနဲ႔ပိုက္ဆံေပးျပီးအိမ္ကိုဆက္ေတာ့စျပီးကိုင္ဖူးတာပါ။
ကိုယ္ပိုင္ကေတာ့ရုရွားမွာေက်ာင္းတက္ရင္းျပန္ခါနီး၂၀၁၁ခုႏွစ္ကမွဖုန္းအေသးေလးဝယ္ကိုင္ဖူးတာ။ဒါလည္း
ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာဖုန္းဆင္းကဒ္ေစ်းၾကီးလို႔ဝယ္မထည့္ႏိုင္တာနဲ႔ဟမ္းဆက္ေလးကိုသူငယ္ခ်င္းေပး
ကိုင္ထားရတာေနာက္ပိုင္းဖုန္းကဒ္ေတြမိႈလိုေပါက္လာတဲ့အထိဆုိပါေတာ့။က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာကနည္းပညာ
ဆုိတာမျဖစ္မေနမဟုတ္ပါဘူး။သူမရွိလည္းေနမယ္ဆုိေနလို႔ရပါတယ္ဆုိတာကိုပါ။ေကာင္းတဲ့ဘက္ကခ်ည္းပဲ
အသံုးခ်မယ္ဆုိရင္အတုိင္းထက္အလြန္ေပါ့ဗ်ာ။
ရြာမွာထူးထူးဆန္းဆန္းသတင္းေတြၾကားရေသးတယ္။ကိုယ္ေတြတုန္းကမုန္႔ဖိုးေတာင္မွန္မွန္မရခဲ့ဘဲေက်ာင္း
တက္ခဲ့ရတာက၊အခုေခတ္ေမာင္ေက်ာင္းသားမ်ားကဖုန္းဝယ္မေပးရင္ေက်ာင္းမတက္ဘူးဆိုျပီးအေမကိုပူဆာ
တယ္တဲ့။က်ေနာ့္အမ်ဳိးထဲကပါပဲဒါကိုအေမလုပ္တဲ့သူကဂုဏ္ယူတဲ့ေလသံနဲ႔ျပန္ေျပာျပေလေတာ့ကိုယ္ေတြမွာ
ျပံဳးလ်က္သာေနရေတာ့တယ္။ရြာကိုျပန္တုနး္ကအဲ့ဒီလိုေျပာတာသံုးေလးေယာက္ရွိတယ္။အတန္းကေမးၾကည့္
ေတာ့(၆)တန္း(၇)တန္းအရြယ္ပဲရွိေသးတယ္။ဖုန္းဝယ္မေပးရင္ေက်ာင္းဆက္မတက္ေတာ့ဘူးဆုိေတာ့ ဖုန္းဝယ္ေပးရင္ေရာသူတုိ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ကဘာမ်ားျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္လုပ္မွာပါလိမ့္လို႔ေတြးမိတယ္။
ဒီလိုေျပာတာကိုယ္တုန္းကမကိုင္ခဲ့ရလို႔မနာလိုတဲ့သေဘာနဲ႔မဟုတ္ပါဘူး။ျဖစ္သင့္မျဖစ္သင့္ကိုခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္ဖို႔ပါ။
ေကာင္းတဲ့ဘက္ကၾကည့္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ဒီနည္းပညာေၾကာင့္ပဲအခုက်ေနာ္ဒီစာေရးတာမင္မကုန္ဘဲေရးႏိုင္
တယ္။ကိုယ့္အျမင္ေလးေတြကိုေလလိႈင္းၾကားကတဆင့္ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိခြင့္ရတယ္။အခ်ိန္သက္သာတယ္။
စာရြက္ကုန္သက္သာတယ္ေပါ့။ဆိုးတဲ့ဘက္ကျပန္ၾကည့္ေတာ့ကိုယ့္လက္နဲ႔ကိုယ္အားစိုက္ျပီးစာရြက္ေပၚမွာ
မေရးတာၾကာေတာ့လိုအပ္လို႔ေဘာပင္ကိုင္ျပီးစာတစ္မ်က္ႏွာေလာက္ေရးမယ္ဆုိရင္လက္ေတြကမနည္းၾကိဳးစား
ေရးရတယ္။တဝက္ေလာက္ေရးျပီးရင္လက္ေတြေညာင္းလာတာ။ဒါနဲ႔ျပန္ျပီးေလ့က်င့္အံုးမယ္ဆုိျပီးတေန႔ကမွ
အေဖနဲ႔အေမ့ဆီကိုလိပ္မူျပီးဒိုင္ယာရီစာအုပ္ထဲမွာေပးစာအေနနဲ႔ျပန္ေရးေနတယ္။သံုးေလးမ်က္ႏွာေလာက္ဆုိ
လက္ေတြကမလႈပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ဒါေပမဲ့ရပ္ထားလို႔ေတာ့မျဖစ္ဘူးဗ်။အရင္ကရွိခဲ့တဲ့ေကာင္းတဲ့ကိုယ့္အက်င့္ေလး
ေတြနည္းပညာေရစီးေၾကာင္းထဲမွာေမ်ာပါျပီးေပ်ာက္ဆံုးမခံႏိုင္ဘူး။ဒါေၾကာင့္မိဘမ်ားအေနနဲ႔ကိုယ့္သားသမီးေတြ
ကိုတကယ္ခ်စ္တယ္ဆုိရင္ငယ္ရြယ္စဥ္အခါမွာနည္းပညာကိုသိပ္ျပီးမမီခုိခိုင္းဘဲသူတုိ႔ရဲ႕ပင္ကိုယ္အရည္အေသြး
ေတြကိုသူတုိ႔အစြမ္းအစနဲ႔လြတ္လြတ္လပ္လပ္စိုက္ထုတ္ခြင့္ေပးပါ။စိုက္ထုတ္ႏိုင္ေအာင္လည္းတုိက္တြန္းပါ။
အားေပးပါ။လမ္းဖြင့္ေပးပါ။ဒါမွသာလွ်င္ေကာင္းမြန္တဲ့အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္ေတြဆင့္ပြားဆင့္ပြားတုိးပြားလာမွာပါ။
စာေတြမေရးျဖစ္တာၾကာလို႔ဒီေန႔စိတ္ထဲမွာေတြးမိတာေလးကိုစာစီျပီးျပန္လည္မွ်ေဝလုိက္တာပါဗ်ာ။အားလံုးကို
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။လာလည္တဲ့အတြက္လည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
အားေပးမႈကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္
ေရႊညာသား
